Architektura Komputerów/Wykład 3: Synteza modelu programowego: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
Na wstępie zidentyfikujemy wymagania, jakie stawia język wysokiego poziomu przez modelem logicznym procesora i komputera. | Na wstępie zidentyfikujemy wymagania, jakie stawia język wysokiego poziomu przez modelem logicznym procesora i komputera. | ||
Pokazane zostanie odwzorowanie obiektów występujących w programie w obiekty obecne w pamięci podczas wykonania programu. | Pokazane zostanie odwzorowanie obiektów występujących w programie w obiekty obecne w pamięci podczas wykonania programu. | ||
Następnie zbudujemy model programowy prostego procesora, nadający się do implementacji podstawowych mechanizmów języka wysokiego poziomu. | Następnie zbudujemy model programowy prostego procesora, nadający się do implementacji podstawowych mechanizmów języka wysokiego poziomu. | ||
Na końcu zostanie pokazane przejście od modelu przykładowego procesora do rzeczywistego modelu programowego procesorów rodziny x86. | Na końcu zostanie pokazane przejście od modelu przykładowego procesora do rzeczywistego modelu programowego procesorów rodziny x86. | ||
|} | |} | ||
Wersja z 12:27, 28 sie 2006
|
Na wstępie zidentyfikujemy wymagania, jakie stawia język wysokiego poziomu przez modelem logicznym procesora i komputera. Pokazane zostanie odwzorowanie obiektów występujących w programie w obiekty obecne w pamięci podczas wykonania programu. Następnie zbudujemy model programowy prostego procesora, nadający się do implementacji podstawowych mechanizmów języka wysokiego poziomu. Na końcu zostanie pokazane przejście od modelu przykładowego procesora do rzeczywistego modelu programowego procesorów rodziny x86. |
|
Głównym celem projektantów pierwszych komputerów było uzyskanie urządzenia, które byłoby w stanie działać bezawaryjnie wystarczająco długo, aby wykonać potrzebne obliczenia. Czasy międzyawaryjne pierwszych komputerów nie przekraczały kilkudziesięciu minut, a ich struktura logiczna była podporządkowana uwarunkowaniom implementacyjnym. Wkrótce po upowszechnieniu komputerów ustabilizowały się metody ich programowania. Obecnie powszechnie używa się języków wysokiego poziomu - proceduralnych i obiektowych. Współczesne komputery są budowane z myślą o programowaniu ich w takich właśnie językach, a ich struktura logiczna jest zaprojektowana tak, aby mogły one łatwo i wydajnie wykonywać prograqmy powstałe przez translację zapisu algorytmów w językach wysokiego poziomu. Pomimo odrębnych paradygmatów programowania, języki obiektowe od strony implementacji nie różnią się znacząco od języków proceduralnych. Możny przyjąć, że komputer, który daje się efektywnie programować w języku C będzie podobnie skutecznie wykonywał programy napisane w innych podobnych językach proceduralnych i obiektowych, takich jak np. Pascal, C++ czy Java. |
|
Aqq... |
|
Aqq... |
|
Aqq... |
|
Aqq... |
|
Aqq... |
|
Aqq... |
|
Aqq... |
