SW wykład 3 - Slajd6: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Arturas (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Tarlecki (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Semantyka i weryfikacja programów/Wykład 3}}
{{Semantyka i weryfikacja programów/Wykład 3}}
[[Grafika:sw0305.png|center|frame]]
[[Grafika:sw0305.png|center|frame]]
Ostatni fakt wspomniany przy poprzednim slajdzie wymaga nowej techniki
dowodzenia własności programów związanych z ich semantyką naturalną:
indukcji po strukturze wyprowadzenia przejść (po strukturze drzewa
dowodu, że dana konfiguracja prowadzi do danego stanu).
Aby pokazać, że jakaś własność łączy każdą konfigurację ze stanem
końcowym, do którego ona prowadzi, wystarczy pokazać, że własność ta
zachodzi dla konfiguracji i stanów końcowych, do których one prowadzą
na mocy aksjomatów, oraz że zachodzi ona dla konfiguracji i stanów
końcowych, do których one prowadzą na mocy poszczególnych reguł, o ile
tylko zachodzi ona dla konfiguracji i stanów końcowych, do których one
prowadzą, jak jest to wymagane w przesłankach danej reguły. Tak
wypowiedzianą zasadę indukcji formułujemy na slajdzie powyżej dla
semantyki naturalnej instrukcji języka TINY.

Wersja z 20:32, 22 sie 2006

<<powrót do strony wykładu

Semantyka naturalna Semantyka naturalna Tiny Sens definicji Sens definicji, c.d. Dowody Indukcja po strukturze Własności Równoważność semantyczna Kongruencje Semantyka operacyjna a naturalna Semantyka operacyjna a naturalna, c.d. Semantyka operacyjna a naturalna, c.d. Semantyka "denotacyjna" Semantyka operacyjna a naturalna, c.d. Równoważność operacyjna Niedeterminizm Kilka równoważności Równoległość

Ostatni fakt wspomniany przy poprzednim slajdzie wymaga nowej techniki dowodzenia własności programów związanych z ich semantyką naturalną: indukcji po strukturze wyprowadzenia przejść (po strukturze drzewa dowodu, że dana konfiguracja prowadzi do danego stanu).

Aby pokazać, że jakaś własność łączy każdą konfigurację ze stanem końcowym, do którego ona prowadzi, wystarczy pokazać, że własność ta zachodzi dla konfiguracji i stanów końcowych, do których one prowadzą na mocy aksjomatów, oraz że zachodzi ona dla konfiguracji i stanów końcowych, do których one prowadzą na mocy poszczególnych reguł, o ile tylko zachodzi ona dla konfiguracji i stanów końcowych, do których one prowadzą, jak jest to wymagane w przesłankach danej reguły. Tak wypowiedzianą zasadę indukcji formułujemy na slajdzie powyżej dla semantyki naturalnej instrukcji języka TINY.