PF Moduł 15: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Daniel-PW (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Daniel-PW (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 25: Linia 25:
: <math>\frac{\partial^2 \xi}{\partial x^2}=\frac{1}{v^2}\frac{\partial^2 \xi}{\partial t^2}</math>.  
: <math>\frac{\partial^2 \xi}{\partial x^2}=\frac{1}{v^2}\frac{\partial^2 \xi}{\partial t^2}</math>.  


|}


<hr width="100%">
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|width="450px" valign="top"|[[Grafika:PF1_M15_Slajd4.png]]
|valign="top"|Nasze rozważania rozpoczniemy od przypomnienia równań Maxwella, które przedstawiają relacje pomiędzy zmianami pól: elektrycznego i magnetycznego w czasie i przestrzeni.
|}
<hr width="100%">
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|width="450px" valign="top"|[[Grafika:PF1_M15_Slajd5.png]]
|valign="top"|Zapiszmy równania Maxwella dla przypadku, kiedy w przestrzeni nie ma ładunków  ani ośrodków materialnych, to jest dla próżni. Kiedy rozważamy rozchodzenie się zaburzeń pola elektrycznego w określonym kierunku, na przykład wzdłuż osi <math>X\,</math>, to z równań Maxwella wynika, że będzie mu towarzyszyło pole magnetyczne skierowane prostopadle do pola elektrycznego i kierunku propagacji. Przyjmijmy, że kierunek pola elektrycznego pokrywa się z osią <math>Y\,</math> prostokątnego układu współrzędnych, a pola magnetycznego z osią <math>Z\,</math>. Zapiszemy to w postaci: <math>\overrightarrow{E}=(0,E,0), \overrightarrow{B}=(0,0,B)\,</math>.


|}
|}


<hr width="100%">
<hr width="100%">

Wersja z 09:26, 17 sie 2006


Wstęp

Równania Maxwella w elegancki sposób opisują wszystkie zjawiska dotyczące pola elektrycznego i magnetycznego. Można z nich wyprowadzić znane dawniej prawa empiryczne takie, jak prawo Faradaya czy prawo Ampera. Ale równania Maxwella zawierają jeszcze więcej informacji. Po odpowiednim ich przekształceniu otrzymujemy równanie falowe, a prędkość opisywanej przez nie fali równa jest prędkości światła w próżni. Światło jest więc falą elektromagnetyczną. W tym wykładzie dowiemy się, jakie są jeszcze inne rodzaje fal elektromagnetycznych. Telefony komórkowe, radio, telewizja, łączność satelitarna, nawigacja morska i lotnicza, systemy radiolokacji - wszystko to opiera się na czterech równaniach Maxwella. O elektromagnetycznej naturze światła wiemy od czasów Maxwella, czyli końca XIX wieku. Ale już dwa wieki wcześniej opisywano światło jako falę. Sformułowane przez Pierre'a Fermata w 1650 roku i Christiana Huyghensa w 1678 roku zasady stanowią podstawę optyki geometrycznej. Pokażemy, jak podstawowe prawa optyki: prawo odbicia i załamania światła można uzyskać z tych zasad.


Propagacja fal elektromagnetycznych

Przypomnijmy sobie podstawowe fakty o propagacji fal. Fala to rozchodzenie się w ośrodku drgań cząsteczek. Wychylenie ξ z położenia równowagi cząstek biorących udział w ruchu falowym, opisuje wzór: ξ(x,t)=acos(ωtkx+φ), gdzie k=2πλ jest liczbą falową, ω=2πT częstością, a φ - fazą początkową. Funkcja ξ(x,t)=acos(ωtkx+φ) jest rozwiązaniem równania falowego:

2ξx2=1v22ξt2.

Nasze rozważania rozpoczniemy od przypomnienia równań Maxwella, które przedstawiają relacje pomiędzy zmianami pól: elektrycznego i magnetycznego w czasie i przestrzeni.

Zapiszmy równania Maxwella dla przypadku, kiedy w przestrzeni nie ma ładunków ani ośrodków materialnych, to jest dla próżni. Kiedy rozważamy rozchodzenie się zaburzeń pola elektrycznego w określonym kierunku, na przykład wzdłuż osi X, to z równań Maxwella wynika, że będzie mu towarzyszyło pole magnetyczne skierowane prostopadle do pola elektrycznego i kierunku propagacji. Przyjmijmy, że kierunek pola elektrycznego pokrywa się z osią Y prostokątnego układu współrzędnych, a pola magnetycznego z osią Z. Zapiszemy to w postaci: E=(0,E,0),B=(0,0,B).