Analiza matematyczna 1/Wykład 1: Zbiory liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
<center><math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L). </math></center> | <center><math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L). </math></center> | ||
:2. (tw. J.Myhill'a) Język <math>\; L \subset A^* \;</math> jest rozpoznawalny wtedy i tylko wtedy, gdy <math>\; M(L) \;</math> jest monoidem skończonym. | :2. (tw. J.Myhill'a) Język <math>\; L \subset A^* \;</math> jest rozpoznawalny wtedy i tylko wtedy, gdy <math>\; M(L) \;</math> jest monoidem skończonym. | ||
|} | |} | ||
{|width=100% border="0" cellpadding="5" cellspacing="20" | |||
|- style="background-color:#abcdef;" | |||
| <span style="font-variant:small-caps">Dowód</span> | |||
|- | |||
| Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że | |||
<center><math>P_{L}=Ker_{\tau | |||
_{\mathcal{A}_{L}}}, </math></center> | |||
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych <math>w,u\in A^{*} </math> | |||
<center><math>\tau _{\mathcal{A}_{L}}(w)([u]_{P^{r}_{L}})=f^{*}([u]_{P^{r}_{L}},w)=[uw]_{P^{r}_{L}}.</math></center> | |||
<center><math>\begin{array} {c} | |||
(u,w)\in Ker_{\tau _{\mathcal{A}_{L}}}\Leftrightarrow \forall v\in A^*\;\; | |||
\tau _{\mathcal{A}_{L}}(u)([v]_{P^{r}_{L}})=\tau _{\mathcal{A}_{L}}(w)([v]_{P^{r}_{L}})\Leftrightarrow | |||
[vu]_{P^{r}_{L}}=[vw]_{P^{r}_{L}}\Leftrightarrow\\ | |||
\Leftrightarrow \forall v,z \in A^*\;\;vuz\in L\Leftrightarrow vwz\in L \Leftrightarrow[u]_{P_{L}}=[w]_{P_{L}} | |||
\Leftrightarrow (u,v) \in P_L.\\ | |||
\end{array} </math></center> | |||
Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku | |||
ma postać: <br> | |||
'''RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf'''<br> | |||
czyli <math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L) </math>. <br> | |||
Dla dowodu punktu 2 załóżmy, że język <math>\; L \;</math> jest rozpoznawalny. | |||
Zatem | |||
<center><math>L = \bigcup_{w \in L} [w]_\rho ,</math></center> gdzie <math>\; \rho \;</math> jest kongruencją o skończonym indeksie. | |||
Z twierdzenia (patrz [[#twierdzenie_2_1|Twierdzenie 2.1.]]) wnioskujemy, że <math>\rho \subseteq P_L .</math> Oznacza to, że indeks relacji <math>\; P_L \;</math> jest niewiększy od indeksu <math>\; \rho, \;</math> a co za tym idzie, <math>\; M(L) = A^*/P_L \;</math> jest monoidem skończonym. | |||
Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm | |||
kanoniczny <center><math>k : A^* \longrightarrow A^*/P_L = M(L).</math></center> Pokażemy, że | |||
spełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz [[Języki, automaty i obliczenia/Wykład 3: Automat skończenie stanowy#twierdzenie_1_2|twierdzenie 1.2.]]). <math>M(L) | |||
\;</math> jest skończony, więc pozostaje do wykazania | |||
równość | |||
<center><math>\; L = k^{-1}(k(L)). \;</math></center> W tym celu wystarczy oczywiście udowodnić inkluzję | |||
<math>\; k^{-1}(k(L)) \subseteq L</math>. <br> | |||
<center><math>\begin{array} {c} | |||
v \in k^{-1}(k(L))\Rightarrow k(v) \in k(L)\Rightarrow\exists u \in L:k(v) = k(u) \in k(L)\Leftrightarrow\\ | |||
\Leftrightarrow \exists u \in L:[v]_{P_L} = [u]_{P_L}\Leftrightarrow\exists u \in L:v \in L\Leftrightarrow u\in L.\\ | |||
\end{array} | |||
</math></center> | |||
Czyli <math>v\in L</math> i <math>\; L = k^{-1}(k(L))</math>. | |||
i tutaj twierdzenie jsadhfouvnhter zsdkjrvnhr SFj v | |||
|} | |||
Wersja z 13:37, 15 sie 2006
Dla zainteresowanych Twierdzenie 3.2. |
Niech będzie dowolnym językiem.
|
Dowód |
Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku
ma postać: RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf czyli . Z twierdzenia (patrz Twierdzenie 2.1.) wnioskujemy, że Oznacza to, że indeks relacji jest niewiększy od indeksu a co za tym idzie, jest monoidem skończonym. Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm kanonicznyspełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz twierdzenie 1.2.). jest skończony, więc pozostaje do wykazania równość . Czyli i . i tutaj twierdzenie jsadhfouvnhter zsdkjrvnhr SFj v |
Dla zainteresowanych Twierdzenie 3.2. |
Niech będzie dowolnym językiem.
|
Dowód |
Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku
ma postać: RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf czyli . Z twierdzenia (patrz Twierdzenie 2.1.) wnioskujemy, że Oznacza to, że indeks relacji jest niewiększy od indeksu a co za tym idzie, jest monoidem skończonym. Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm kanonicznyspełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz twierdzenie 1.2.). jest skończony, więc pozostaje do wykazania równość . Czyli i . i tutaj twierdzenie jsadhfouvnhter zsdkjrvnhr SFj v |