Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 10: Wzór Taylora. Ekstrema: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Patola (dyskusja | edycje)
Patola (dyskusja | edycje)
Linia 226: Linia 226:
punkcie <math> \displaystyle 0</math> i maksimum w punkcie <math> \displaystyle \frac45</math>.
punkcie <math> \displaystyle 0</math> i maksimum w punkcie <math> \displaystyle \frac45</math>.


Wreszcie jeśli <math> \displaystyle  h(x)= \sqrt{e^{x^2}-1}</math>, to
Wreszcie jeśli <math> \displaystyle  h(x)= \sqrt{e^{x^2}-1}</math>, to <math> \displaystyle  h'(x)=\frac{xe^{x^2}}{\sqrt{e^{x^2}-1}}</math> i jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle h</math> ma minimum w tym punkcie.
<math> \displaystyle  h'(x)=\frac{xe^{x^2}}{\sqrt{e^{x^2}-1}}</math> i jedynym
punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle h</math> ma minimum w tym
punkcie.


d) Zauważmy, że <math> \displaystyle  \left|\frac{1-x^2}{1+x^2}\right|=
d) Zauważmy, że <math> \displaystyle  \left|\frac{1-x^2}{1+x^2}\right|= \left|\frac{2}{1+x^2}-1\right|\leq 1</math> dla dowolnego rzeczywistego argumentu <math> \displaystyle x</math>. Dlatego dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= \arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast pochodna
\left|\frac{2}{1+x^2}-1\right|\leq 1</math> dla dowolnego rzeczywistego
argumentu <math> \displaystyle x</math>. Dlatego dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)=
\arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych,
natomiast pochodna
<center><math>  
<center><math>  
\begin{array}{lll}
\begin{array}{lll}
Linia 308: Linia 301:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Jeśli <math> \displaystyle x</math> jest promieniem podstawy walca, <math> \displaystyle y</math> jego wysokością, a <math> \displaystyle V</math> jego objętością, to <math> \displaystyle V=\pi x^2 y</math>. Zatem dla naszej puszki zachodzi <math> \displaystyle 250 \pi= \pi x^2 y</math>, a stąd <math> \displaystyle y=250x^{-2}</math>. Niech <math> \displaystyle S</math> oznacza pole powierzchni całkowitej walca, wtedy <math> \displaystyle S(x)=2\pi x^2+ 2\pi x\cdot 250 x^{-2} =
Jeśli <math> \displaystyle x</math> jest promieniem podstawy walca, <math> \displaystyle y</math> jego wysokością, a <math> \displaystyle V</math> jego objętością, to <math> \displaystyle V=\pi x^2 y</math>. Zatem dla naszej puszki zachodzi <math> \displaystyle 250 \pi= \pi x^2 y</math>, a stąd <math> \displaystyle y=250x^{-2}</math>. Niech <math> \displaystyle S</math> oznacza pole
2\pi(x^2+250x^{-1})</math>, gdzie <math> \displaystyle x>0</math>. Liczymy pochodną <math> \displaystyle S'(x)=2\pi(2x-250x^{-2})=4\pi x^{-2}(x^3-125)</math>. Zatem jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 5</math> i <math> \displaystyle S</math> osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli <math> \displaystyle x=5</math>, to również <math> \displaystyle y=5</math>, czyli puszka musi mieć promień podstawy równy <math> \displaystyle 5</math> cm i wysokość również 5 cm, by do jej
powierzchni całkowitej walca, wtedy <math> \displaystyle S(x)=2\pi x^2+ 2\pi x\cdot 250 x^{-2} = 2\pi(x^2+250x^{-1})</math>, gdzie <math> \displaystyle x>0</math>. Liczymy pochodną <math> \displaystyle S'(x)=2\pi(2x-250x^{-2})=4\pi x^{-2}(x^3-125)</math>. Zatem jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 5</math> i <math> \displaystyle S</math> osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli <math> \displaystyle x=5</math>, to również <math> \displaystyle y=5</math>, czyli puszka musi mieć promień podstawy równy <math> \displaystyle 5</math> cm i wysokość również 5 cm, by do jej sporządzenia użyto najmniej blachy.
sporządzenia użyto najmniej blachy.


</div></div>
</div></div>
Linia 336: Linia 328:
a) Policzmy pochodną <math> \displaystyle f'(x)=2x(6x^2-6mx+m^2)</math>. Jeśli <math> \displaystyle m=0</math>, to <math> \displaystyle f(x)=3x^4</math> ma oczywiście minimum globalne w <math> \displaystyle 0</math>. Jeśli <math> \displaystyle m\neq 0</math>, to dla czynnika kwadratowego <math> \displaystyle 6x^2-6mx+m^2</math> pochodnej <math> \displaystyle \Delta = 12m^2</math>, jest więc dodatnia, a w konsekwencji <math> \displaystyle f</math> ma trzy różne punkty krytyczne <math> \displaystyle x_0,x_1,x_2</math>, w tym <math> \displaystyle x_0=0</math>. Ze wzorów Viete'a mamy <math> \displaystyle x_1x_2=\frac{m^2}6>0</math>, zatem <math> \displaystyle x_1, x_2</math> są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>.
a) Policzmy pochodną <math> \displaystyle f'(x)=2x(6x^2-6mx+m^2)</math>. Jeśli <math> \displaystyle m=0</math>, to <math> \displaystyle f(x)=3x^4</math> ma oczywiście minimum globalne w <math> \displaystyle 0</math>. Jeśli <math> \displaystyle m\neq 0</math>, to dla czynnika kwadratowego <math> \displaystyle 6x^2-6mx+m^2</math> pochodnej <math> \displaystyle \Delta = 12m^2</math>, jest więc dodatnia, a w konsekwencji <math> \displaystyle f</math> ma trzy różne punkty krytyczne <math> \displaystyle x_0,x_1,x_2</math>, w tym <math> \displaystyle x_0=0</math>. Ze wzorów Viete'a mamy <math> \displaystyle x_1x_2=\frac{m^2}6>0</math>, zatem <math> \displaystyle x_1, x_2</math> są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>.


b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle f(x)=\sqrt{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=25</math> i dla <math> \displaystyle h=-0,1</math>.  
b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle f(x)=\sqrt{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=25</math> i dla <math> \displaystyle h=-0,1</math>. Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <center><math> \displaystyle  
Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <math> \displaystyle  
\sqrt{24,9}\approx \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)=
\sqrt{24,9}\approx \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)=
5-0,01=4,99
5-0,01=4,99
</math>
</math></center>
i <math> \displaystyle |\sqrt{24,9}-4,99|\leq \frac1{51200}</math><br>
i <math> \displaystyle |\sqrt{24,9}-4,99|\leq \frac1{51200}</math> bo <math> \displaystyle \sup\{|f''(t)|: t\in [16,25]\}=\frac1{4\sqrt{16^3}}=\frac1{256}</math>.
bo <math> \displaystyle \sup\{|f''(t)|: t\in [16,25]\}=\frac1{4\sqrt{16^3}}=\frac1{256}</math>.


Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br>
Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br>
<math>\begin{array}{lll}
<center><math>\begin{array}{lll}
\displaystyle\sqrt{24,9}&\approx&\displaystyle \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)-\frac1{8\sqrt{25^3}}(-0,1)^2\\
\displaystyle\sqrt{24,9}&\approx&\displaystyle \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)-\frac1{8\sqrt{25^3}}(-0,1)^2\\ &=&5-0,01-0,00001=4,98999
&=&5-0,01-0,00001=4,98999
\end{array}</math></center><br>
\end{array}</math><br>
i <center><math> \displaystyle \left|\sqrt{24,9}-4,98999\right|\leq \frac{3\cdot (0,1)^3}{3!\cdot 8\cdot 4^5}=\frac1{16384000}.</math></center>
i <math> \displaystyle \left|\sqrt{24,9}-4,98999\right|\leq \frac{3\cdot (0,1)^3}{3!\cdot 8\cdot 4^5}=\frac1{16384000}.</math>


Następnie stosujemy wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle g(x)=\sqrt[4]{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=16</math> i dla <math> \displaystyle h=0,32</math>.  
Następnie stosujemy wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle g(x)=\sqrt[4]{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=16</math> i dla <math> \displaystyle h=0,32</math>. Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <center><math> \displaystyle \sqrt[4]{16,32}\approx \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16}^3}\cdot
Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <math> \displaystyle \sqrt[4]{16,32}\approx \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16}^3}\cdot
0,32= 2+0,01=2,01
0,32= 2+0,01=2,01
</math>
</math></center>
i <math> \displaystyle  |\sqrt[4]{16,32}-2,01|\leq \frac{3\cdot
i <math> \displaystyle  |\sqrt[4]{16,32}-2,01|\leq \frac{3\cdot
(0,01)^2}{4}=0,000075, </math><br>
(0,01)^2}{4}=0,000075, </math> bo <math> \displaystyle \sup\{|g''(t)|: t\in [16,81]\}=\frac3{16\sqrt[4]{16^7}}=\frac3{2^{11}}</math>.
bo <math> \displaystyle \sup\{|g''(t)|: t\in [16,81]\}=\frac3{16\sqrt[4]{16^7}}=\frac3{2^{11}}</math>.


Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br>
Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br>
<math>  
<center><math> \begin{array}{lll}\displaystyle \sqrt[4]{16,32}&\approx& \displaystyle \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16^3}}\cdot 0,32-\frac3{32\sqrt[4]{16^7}}(0,32)^2\\
\begin{array}{lll}\displaystyle \sqrt[4]{16,32}&\approx& \displaystyle \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16^3}}\cdot 0,32-\frac3{32\sqrt[4]{16^7}}(0,32)^2\\
&=&\displaystyle  2+0,01-0,000075= 2,009925
&=&\displaystyle  2+0,01-0,000075= 2,009925
\end{array}</math>
\end{array}</math></center>


oraz <math> \displaystyle  
oraz <center><math> \displaystyle  
\left|\sqrt[4]{16,32}-2,009925\right|\leq
\left|\sqrt[4]{16,32}-2,009925\right|\leq
\frac{21\cdot(0,32)^3}{3!\cdot 64\cdot 2^{11}}=\frac{7\cdot
\frac{21\cdot(0,32)^3}{3!\cdot 64\cdot 2^{11}}=\frac{7\cdot
(0,01)^3}{2^3}=0,000000875.
(0,01)^3}{2^3}=0,000000875.
</math>
</math></center>


</div></div>
</div></div>
Linia 412: Linia 398:


Natomiast ponieważ <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0}\frac{x^n\sin \frac1x}x = \lim_{x\rightarrow 0} {x^{n-1}\sin
Natomiast ponieważ <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0}\frac{x^n\sin \frac1x}x = \lim_{x\rightarrow 0} {x^{n-1}\sin
\frac1x}=0</math> dla <math> \displaystyle n>1</math>, wszystkie następne funkcje są różniczkowalne i <math> \displaystyle  f_n'(x)=\left\{\begin{array} {ll}
\frac1x}=0</math> dla <math> \displaystyle n>1</math>, wszystkie następne funkcje są różniczkowalne  
 
i <math> \displaystyle  f_n'(x)=\left\{\begin{array} {ll}
nx^{n-1}\sin \frac1x -x^{n-2}\cos \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq
nx^{n-1}\sin \frac1x -x^{n-2}\cos \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq
0\\
0\\

Wersja z 13:01, 15 sie 2006

10. Wzór Taylora. Ekstrema

Ćwiczenie 10.1.

Wyznaczyć ekstrema funkcji

a) x(x+2)2x+3,xx3(x1)2,x(x2)3(x+2)3,

b) xsin2x+cosx,xtgxsinx,

c) xxe1x+2,x(2x)e(x2)2,

d) xln|x2+3x10|,xln2|x|2ln|x|,

e) xx+10arcctgx,x21x2+arcsinx,

f) xxx,x(x2+1)x3+2x.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.2.

Wyznaczyć ekstrema funkcji

a) xx2,xx23,xx35,

b) xx3x2,x4x(x+2)3.

c) x3x23ex,x5x45ex,xex21,

d) xarccos1x21+x2,xarcsin2x1+x2.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.3.

Wyznaczyć największą i najmniejszą wartość funkcji

a) f(x)=ex2x210,

b) g(x)=arctg|x|3
w przedziale [1,3].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.4.

Znaleźć wymiary puszki do konserw w kształcie walca o objętości V=250πcm3, do sporządzenia której zużyje się najmniej blachy.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.5.

a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru m funkcja f(x)=3x44mx3+m2x2 ma minimum w punkcie 0.

b) Wykorzystując wzór Taylora dla n{1,2} wyznaczyć przybliżoną wartość 24,9 i 16,084, oraz oszacować błąd przybliżenia.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.6.

Niech

fn(x)={xnsin1xgdyx00gdyx=0,n0.

Pokazać, że f2n ma n-tą pochodną nieciągłą w 0, a f2n+1 należy do klasy Cn, ale nie ma (n+1)-ej pochodnej w 0, dla n0.

Wskazówka
Rozwiązanie