Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 10: Wzór Taylora. Ekstrema: Różnice pomiędzy wersjami
Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Linia 31: | Linia 31: | ||
f) Przypomnijmy, że funkcje postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}</math> rozważa się przy założeniu <math> \displaystyle F(x)>0</math>. By policzyć pochodną tych funkcji można je przedstawić w postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}=e^{G(x)\ln(F(x))}</math> (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero. </div></div> | f) Przypomnijmy, że funkcje postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}</math> rozważa się przy założeniu <math> \displaystyle F(x)>0</math>. By policzyć pochodną tych funkcji można je przedstawić w postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}=e^{G(x)\ln(F(x))}</math> (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero. </div></div> | ||
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> [[##z.am1.10.010|Uzupelnic z.am1.10.010|]] a) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle f(x)= | |||
\frac{(x+2)^2}{x+3}</math> jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus\{-3\}</math>. | |||
Liczymy pochodną | |||
<center><math> \displaystyle | |||
f'(x)=\frac{2(x+2)(x+3)-(x+2)^2}{(x+3)^2}= | |||
\frac{(x+2)(2x+6-x-2)}{(x+3)^2}= \frac{(x+2)(x+4)}{(x+3)^2}, | |||
</math></center> | |||
która jest określona w całej dziedzinie funkcji <math> \displaystyle f</math> i ma dwa | |||
punkty krytyczne <math> \displaystyle -4</math> i <math> \displaystyle -2</math>. Ponieważ w pierwszym z tych punktów | |||
pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z | |||
ujemnego na dodatni, <math> \displaystyle f</math> ma w punkcie <math> \displaystyle -4</math> maksimum, a w punkcie | |||
<math> \displaystyle -2</math> minimum. | |||
Dziedziną funkcji <math> \displaystyle g(x)=\frac{x^3}{(x-1)^2}</math> jest | |||
<math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{1\}</math>. Liczymy pochodną | |||
<center><math> \displaystyle | |||
g'(x)=\frac{3x^2(x-1)^2-x^32(x-1)}{(x-1)^4}= | |||
\frac{x^2(x-1)(3x-3-2x)}{(x-1)^4}= \frac{x^2(x-3)}{(x-1)^3}, | |||
</math></center> | |||
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty | |||
krytyczne <math> \displaystyle 0</math> i <math> \displaystyle 3</math>. W pierwszym z tych punktów pochodna nie | |||
zmienia znaku (w całym przedziale <math> \displaystyle (-\infty,1)</math> jest nieujemna), w | |||
drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem <math> \displaystyle g</math> ma w | |||
punkcie <math> \displaystyle 3</math> maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji. | |||
Pochodna funkcji <math> \displaystyle h(x)=\frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math> dana | |||
wzorem | |||
<center><math> \displaystyle | |||
h'(x)=\frac{3(x-2)^2(x+2)^3-(x-2)^33(x+2)^2}{(x+2)^6}= | |||
\frac{12(x-2)^2(x+2)^2}{(x+2)^6}= \frac{12(x-2)^2}{(x+2)^4} | |||
</math></center> | |||
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze | |||
<math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-2\}</math>, ma jedno miejsce zerowe <math> \displaystyle 2</math> i jest | |||
nieujemna. Zatem funkcja <math> \displaystyle h</math> nie ma ekstremów. | |||
<br> | |||
b) Zarówno funkcja <math> \displaystyle f(x)=\sin^2 x+\cos x</math> jak i jej pochodna | |||
<center><math> \displaystyle | |||
f'(x)=2\sin{x}\cos{x}-\sin{x}=\sin{x}(2\cos{x}-1) | |||
</math></center> | |||
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego <math> \displaystyle x</math>. Punkty | |||
krytyczne pochodnej to punkty postaci <math> \displaystyle k\pi</math>, | |||
<math> \displaystyle \frac{\pi}{3}+2k\pi</math> oraz <math> \displaystyle -\frac \pi3+2k\pi</math>, gdzie <math> \displaystyle k\in | |||
\mathbb Z</math>. Policzmy drugą pochodną | |||
<math> \displaystyle f''(x)=(\sin{2x}-\sin{x})'=2\cos{2x}-\cos{x}</math>. Zatem | |||
<math> \displaystyle f''(k\pi)=2-(-1)^k>0</math>, <math> \displaystyle f''\left(\pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\right)= | |||
2\cos{\frac{2\pi}3}-\cos{\frac{\pi}{3}}=-\frac{3}{2}<0</math> dla | |||
dowolnego <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>. Wnioskujemy stąd, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma | |||
minima w punktach <math> \displaystyle k\pi\, (k\in \mathbb Z)</math> oraz maksima w | |||
punktach <math> \displaystyle \pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\, (k\in \mathbb Z)</math>. | |||
Zarówno funkcja <math> \displaystyle g(x)=\mathrm{tg}\, x- \sin x</math>, jak i jej pochodna | |||
<center><math> \displaystyle | |||
g'(x)=\frac1{\cos^2{x}}-\cos{x}=\frac{1-\cos^3{x}}{\cos^2 x} | |||
</math></center> | |||
są | |||
określone w zbiorze <math> \displaystyle \mathbb R \setminus \left\{\frac \pi2+ k\pi: | |||
k\in\mathbb Z\right\}</math>. Punkty krytyczne mają postać <math> \displaystyle 2k\pi,</math> | |||
gdzie <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>, ale pochodna jest nieujemna w całym | |||
zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów. | |||
<br> | |||
c) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle f(x)= x e^{-\frac{1}{x+2}}</math> i | |||
jej pochodnej | |||
<center><math> \displaystyle | |||
f'(x)= e^{-\frac{1}{x+2}}+ x e^{-\frac{1}{x+2}} \frac 1{(x+2)^2}= | |||
\frac{x^2+5x+4}{(x+2)^2} e^{-\frac{1}{x+2}}= | |||
\frac{(x+1)(x+4)}{(x+2)^2} e^{-\frac{1}{x+2}} | |||
</math></center> | |||
jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-2\}</math>. Funkcja ma dwa punkty | |||
krytyczne <math> \displaystyle -4</math> i <math> \displaystyle -1</math>, w obu pochodna zmienia znak, odpowiednio z | |||
plusa na minus i na odwrót, zatem <math> \displaystyle f</math> ma w <math> \displaystyle -4</math> maksimum i w <math> \displaystyle -1</math> | |||
minimum. | |||
Dziedziną funkcji <math> \displaystyle g(x)= | |||
(2-x)e^{\left({x-2}\right)^{-2}}</math> i jej pochodnej | |||
<center><math> \displaystyle \aligned | |||
g'(x)= -e^{\left({x-2}\right)^{-2}}+ (2-x) | |||
e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\frac {-2}{(x-2)^3}= | |||
-\frac{(x-2)^2-2}{(x-2)^2} e^{\left({x-2}\right)^{-2}}=\\= - | |||
\frac{(x-2-\sqrt{2})(x-2+\sqrt{2})}{(x-2)^2} | |||
e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\endaligned | |||
</math></center> | |||
jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{2\}</math>. Badana funkcja ma minimum w | |||
punkcie krytycznym <math> \displaystyle 2-\sqrt{2}</math> i maksimum w punkcie krytycznym | |||
<math> \displaystyle 2+\sqrt{2}</math>. | |||
<br> | |||
d) Funkcja <math> \displaystyle f(x)= \ln|x^2+3x-10|=\ln|(x+5)(x-2)|</math> i jej pochodna | |||
<math> \displaystyle f'(x)=\frac{2x+3}{x^2+3x-10}</math> są określone w | |||
<math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-5,2\}</math>. Jedynym punktem krytycznym jest | |||
<math> \displaystyle -\frac 32</math> i funkcja <math> \displaystyle f</math> ma w nim maksimum. | |||
Funkcja <math> \displaystyle g(x)=\ln^2|x|-2\ln|x|</math> jest określona w <math> \displaystyle \mathbb | |||
R\setminus \{0\}</math> i parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w | |||
przedziale <math> \displaystyle (0,\infty)</math>. Tam pochodna jest dana wzorem | |||
<center><math> \displaystyle | |||
g'(x)=2\cdot \frac{\ln{x}-1}{x}. | |||
</math></center> | |||
Liczymy drugą pochodną | |||
<center><math> \displaystyle | |||
g''(x)= 2\cdot \frac{1-(\ln{x}-1)}{x^2}=2\cdot | |||
\frac{2-\ln{x}}{x^2}. | |||
</math></center> | |||
Ponieważ wartość <math> \displaystyle | |||
g''(e)=\frac2{e^2}</math> jest dodatnia, funkcja <math> \displaystyle g</math> ma w punkcie | |||
krytycznym <math> \displaystyle e</math> minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w | |||
punkcie <math> \displaystyle -e</math> jest minimum. | |||
<br> | |||
e) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle f(x)= x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x}</math> i jej pochodnej | |||
<center><math> \displaystyle | |||
f'(x)= 1-\frac{10}{1+x^2}=\frac{x^2-9}{1+x^2} | |||
</math></center> | |||
jest | |||
zbiór liczb rzeczywistych. Badana funkcja ma maksimum w punkcie | |||
<math> \displaystyle -3</math> i minimum w punkcie <math> \displaystyle 3</math>. | |||
Natomiast funkcja <math> \displaystyle | |||
g(x)=\frac{2}{\sqrt{1-x^2}}+\arcsin x</math> i jej pochodna | |||
<center><math> \displaystyle | |||
g'(x)= \frac{2x}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}+\frac1{\sqrt{1-x^2}}= | |||
\frac{-x^2+2x+1}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}= | |||
\frac{-(x-1-\sqrt{2})(x-1+\sqrt{2})}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}} | |||
</math></center> | |||
są określone tylko w przedziale <math> \displaystyle (-1,1)</math>. Ponieważ <math> \displaystyle 1+\sqrt{2}</math> | |||
jest większe od 1, funkcja <math> \displaystyle g</math> ma tylko jeden punkt krytyczny | |||
<math> \displaystyle 1-\sqrt{2}</math> i ma w nim minimum. | |||
<br> | |||
f) Funkcja <math> \displaystyle f(x)= x^x</math> jest rozważana tylko dla | |||
dodatnich argumentów i jej pochodna <math> \displaystyle f'(x)=x^x(\ln{x}+1)</math> jest też | |||
zdefiniowana w przedziale <math> \displaystyle (0,+\infty)</math>. Jedynym punktem | |||
krytycznym jest punkt <math> \displaystyle \frac1e</math> i <math> \displaystyle f</math> ma w nim | |||
minimum. | |||
Natomiast funkcja <math> \displaystyle g(x)= (x^2+1)^{x^3+2x}</math> i jej | |||
pochodna | |||
<center><math> \displaystyle | |||
g'(x)=(x^2+1)^{x^3+2x}\left((3x^2+2)\ln(x^2+1)+ | |||
\frac{2x^2(x^2+2)}{x^2+1}\right) | |||
</math></center> | |||
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego. Zauważmy, | |||
że <math> \displaystyle g'</math> jest wszędzie nieujemna, ponieważ <math> \displaystyle | |||
(x^2+1)^{x^3+2x}>0,\, a(x)=(3x^2+2)\ln(x^2+1)\geq 0</math> oraz | |||
<math> \displaystyle b(x)= \frac{2x^2(x^2+2)}{x^2+1}\geq 0</math> dla | |||
dowolnego <math> \displaystyle x\in \mathbb R</math>. Zatem w punkcie krytycznym <math> \displaystyle 0</math> nie ma | |||
ekstremum. (<math> \displaystyle 0</math> jest jedynym punktem krytycznym, bo nieujemna suma | |||
<math> \displaystyle a(x)+b(x)</math> zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują, | |||
a <math> \displaystyle 0</math> jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji). | |||
</div></div> | |||
{{cwiczenie|10.2.|| | {{cwiczenie|10.2.|| |
Wersja z 17:55, 13 sie 2006
10. Wzór Taylora. Ekstrema
Ćwiczenie 10.1.
Wyznaczyć ekstrema funkcji
a) ,
b) ,
c) ,
d) ,
e) ,
f) .
Wskazówka
Rozwiązanie
Ćwiczenie 10.2.
Wyznaczyć ekstrema funkcji
a) ,
b) .
c) ,
d) .
Ćwiczenie 10.3.
Wyznaczyć największą i najmniejszą wartość funkcji
a) ,
b)
w przedziale .
Ćwiczenie 10.4.
Znaleźć wymiary puszki do konserw w kształcie walca o objętości , do sporządzenia której zużyje się najmniej blachy.
Ćwiczenie 10.5.
a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru funkcja ma minimum w punkcie .
b) Wykorzystując wzór Taylora dla wyznaczyć przybliżoną wartość i , oraz oszacować błąd przybliżenia.
Ćwiczenie 10.6.
Niech
Pokazać, że ma -tą pochodną nieciągłą w , a należy do klasy , ale nie ma -ej pochodnej w , dla .
Wskazówki
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Rozwiązania i odpowiedzi
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie