Uzupelnic z.am1.10.010| a) Dziedziną funkcji
jest zbiór
.
Liczymy pochodną
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa
punkty krytyczne i . Ponieważ w pierwszym z tych punktów
pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z
ujemnego na dodatni, ma w punkcie maksimum, a w punkcie
minimum.
Dziedziną funkcji jest
. Liczymy pochodną
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty
krytyczne i . W pierwszym z tych punktów pochodna nie
zmienia znaku (w całym przedziale jest nieujemna), w
drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem ma w
punkcie maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.
Pochodna funkcji dana
wzorem
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze
, ma jedno miejsce zerowe i jest
nieujemna. Zatem funkcja nie ma ekstremów.
b) Zarówno funkcja jak i jej pochodna
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego . Punkty
krytyczne pochodnej to punkty postaci ,
oraz , gdzie . Policzmy drugą pochodną
. Zatem
, dla
dowolnego . Wnioskujemy stąd, że funkcja ma
minima w punktach oraz maksima w
punktach .
Zarówno funkcja , jak i jej pochodna
są
określone w zbiorze . Punkty krytyczne mają postać
gdzie , ale pochodna jest nieujemna w całym
zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.
c) Dziedziną funkcji i
jej pochodnej
jest zbiór . Funkcja ma dwa punkty
krytyczne i , w obu pochodna zmienia znak, odpowiednio z
plusa na minus i na odwrót, zatem ma w maksimum i w
minimum.
Dziedziną funkcji i jej pochodnej
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned g'(x)= -e^{\left({x-2}\right)^{-2}}+ (2-x) e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\frac {-2}{(x-2)^3}= -\frac{(x-2)^2-2}{(x-2)^2} e^{\left({x-2}\right)^{-2}}=\\= - \frac{(x-2-\sqrt{2})(x-2+\sqrt{2})}{(x-2)^2} e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\endaligned }
jest zbiór . Badana funkcja ma minimum w
punkcie krytycznym i maksimum w punkcie krytycznym
.
d) Funkcja i jej pochodna
są określone w
. Jedynym punktem krytycznym jest
i funkcja ma w nim maksimum.
Funkcja jest określona w i parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w
przedziale . Tam pochodna jest dana wzorem
Liczymy drugą pochodną
Ponieważ wartość jest dodatnia, funkcja ma w punkcie
krytycznym minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w
punkcie jest minimum.
e) Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest
zbiór liczb rzeczywistych. Badana funkcja ma maksimum w punkcie
i minimum w punkcie .
Natomiast funkcja i jej pochodna
są określone tylko w przedziale . Ponieważ
jest większe od 1, funkcja ma tylko jeden punkt krytyczny
i ma w nim minimum.
f) Funkcja jest rozważana tylko dla
dodatnich argumentów i jej pochodna jest też
zdefiniowana w przedziale . Jedynym punktem
krytycznym jest punkt i ma w nim
minimum.
Natomiast funkcja i jej
pochodna
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego. Zauważmy,
że jest wszędzie nieujemna, ponieważ oraz
dla
dowolnego . Zatem w punkcie krytycznym nie ma
ekstremum. ( jest jedynym punktem krytycznym, bo nieujemna suma
zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują,
a jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).