CWGI Ćwiczenie 4

Ćwiczenia 4. Graficzny zapis postaci konstrukcyjnej Przedstawioną na rys.C4_1a figurę płaską należy obrócić (w myśli) o kąt $360^{\circ }$, dookoła danej osi. Powstanie w ten sposób bryła obrotowa, która może stanowić przykład typowej części maszynowej. Bryłę powyższą opiszemy za pomocą zapisu konstrukcji oraz układu wymiarów tak, aby czytający mógł w pełni zidentyfikować analizowany obiekt przestrzenny. Zapis postaci konstrukcyjnej powstałej po obrocie bryły rozpoczynamy od ustalenia liczby rzutów oraz ich rodzajów. Bryła jest obrotowa, a więc istnieje jej oś symetrii. Można, zatem zastosować jeden rzut główny, rysując go w półwidoku i półprzekroju. Półwidok rysujemy po lewej stronie osi, półprzekrój po prawej stronie osi. Wierzchołki figury płaskiej po obrocie utworzą poziome krawędzie, które w widoku zaznaczymy linią grubą ciągłą, jako linie zarysu bryły. Po prawej stronie osi narysujemy przekrój zwykły (po wycięciu ćwiartki bryły), zakreskowany zgodnie z zasadami. Powstał, zatem rzut główny, który po uzupełnieniu o układ wymiarów będzie stanowił o pełnej identyfikacji przestrzennej bryły obrotowej. Obecnie można przystąpić do pełnego zapisu postaci konstrukcyjnej z układem wymiarów dla rozważanej Na rys. C4_1b przedstawiono pełny zapis postaci konstrukcyjnej, uzupełniony układem wymiarów. Należy zwrócić uwagę, iż w trakcie realizacji układu wymiarów zastosowano w szczególności następujące zasady wymiarowania: zarysy zewnętrzne bryły zwymiarowano po stronie półwidoku bryły, zarysy wewnętrzne zwymiarowano po stronie półprzekroju, wymiarowanie zrealizowano w szeregu wymiarowym, bez zamykania łańcucha wymiarowego (wysokość bryły zwymiarowano po stronie półwidoku, uznając ten wymiar jako obowiązkowy), liczby wymiarowe w szeregu od najmniejszych do największych postawiono po przeciwległych stronach osi, co pozwala na większą czytelność zapisu, najbliższą zarysu linię wymiarową usytuowano w odległości ok. 10 mm, następne w odległości ok.7 mm od siebie.

---

Na rys. C4_2a przedstawiono rzut aksonometryczny części maszynowej podanej w układzie izometrii równokątnej. Przedstawiona części posiada w jej środkowej części otwór o zmiennym kształcie (część otworu ma przekrój kwadratowy, druga część ma przekrój kołowy). Ponadto płyta metalowa posiada cztery otwory na krańcach jej niższej części. Rzut części maszynowej jest zwymiarowany, a rodzaj zastosowanego układu aksonometrycznego wskazuje, iż zachowane są rzeczywiste proporcje bryły.

---

Przed rozpoczęciem rysowania rzutów bryły analizujemy założenia podstawowe, w których przyjmujemy liczbę i rodzaje rzutów. Opracowanie wstępnej koncepcji rzutu prostokątnego przedstawiono na. rys. C4_2b. Kształt bryły upoważnia do podjęcia decyzji o dwóch rzutach zapisu konstrukcji.

---

Rzut główny przyjęto z kierunku oznaczonego na rysunku strzałką. Rozmieszczenie otworów będziemy mogli pokazać w II rzucie z góry bryły. Istniejąca symetria bryły w dwóch płaszczyznach pozwala w II rzucie zastosować jedynie półwidok, który jest wystarczający do zapisu kształtu bryły, a w szczególności rozmieszczenia otworów. Rzut I (z przodu – kierunek głównego rzutowania oznaczono strzałką, na rys. C4_2c) wykonano w półwidoku i półprzekroju, zgodnie z zasadami omówionymi na wykładach. Po prawej stronie osi realizujemy półprzekrój. Drugi rzut (widok z góry) rysujemy w uproszczeniu, tzn. w półwidoku, co jest wystarczające, albowiem bryła jest symetryczna względem osi. Oznaczenie płaszczyzn przekroju w I rzucie głównym, które powinno być oznaczone na rzucie II nie jest konieczne. Możemy go pominąć z uwagi na oczywistość zapisu. Uzupełniamy układ rzutów o układ wymiarów, stosując omówione wcześniej zasady.

---