a) Dziedziną funkcji jest zbiór . Liczymy pochodną
,
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne i . Ponieważ w pierwszym z tych punktów pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z ujemnego na dodatni, ma w punkcie maksimum, a w punkcie
minimum.
Dziedziną funkcji jest . Liczymy pochodną
,
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne i . W pierwszym z tych punktów pochodna nie zmienia znaku (w całym przedziale jest nieujemna), w drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem ma w punkcie maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.
Pochodna funkcji dana wzorem
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze , ma jedno miejsce zerowe i jest nieujemna. Zatem funkcja nie ma ekstremów.
b) Zarówno funkcja jak i jej pochodna
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego . Punkty krytyczne pochodnej to punkty postaci , oraz , gdzie . Policzmy drugą pochodną . Zatem , dla dowolnego . Wnioskujemy stąd, że funkcja ma minima w punktach oraz maksima w
punktach .
Zarówno funkcja , jak i jej pochodna
,
są określone w zbiorze . Punkty krytyczne mają postać , gdzie , ale pochodna jest nieujemna w całym zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.
c) Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest zbiór . Funkcja ma dwa punkty
krytyczne i , w obu pochodna zmienia znak, odpowiednio z plusa na minus i na odwrót, zatem ma w maksimum i w minimum.
Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest zbiór . Badana funkcja ma minimum w
punkcie krytycznym i maksimum w punkcie krytycznym
.
d) Funkcja i jej pochodna są określone w . Jedynym punktem krytycznym jest i funkcja ma w nim maksimum.
Funkcja jest określona w i parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w przedziale . Tam pochodna jest dana wzorem
Liczymy drugą pochodną
Ponieważ wartość jest dodatnia, funkcja ma w punkcie
krytycznym minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w
punkcie jest minimum.
e) Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest
zbiór liczb rzeczywistych. Badana funkcja ma maksimum w punkcie
i minimum w punkcie .
Natomiast funkcja i jej pochodna
są określone tylko w przedziale . Ponieważ
jest większe od 1, funkcja ma tylko jeden punkt krytyczny
i ma w nim minimum.
f) Funkcja jest rozważana tylko dla dodatnich argumentów i jej pochodna jest też zdefiniowana w przedziale . Jedynym punktemkrytycznym jest punkt i ma w nim minimum.
Natomiast funkcja i jej pochodna
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego. Zauważmy,
że jest wszędzie nieujemna, ponieważ oraz
dla
dowolnego . Zatem w punkcie krytycznym nie ma
ekstremum. ( jest jedynym punktem krytycznym, bo nieujemna suma
zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują,
a jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).