PEE Moduł 2: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 11: Linia 11:




<math>u(t)=U_msin(\omegat+\psi)</math>
<math>u(t)=U_msin(\omega t+\psi)</math>




Linia 46: Linia 46:


Łatwo udowodnić, że wartość skuteczna przebiegu okresowego nie zależy od wybory fazy początkowej. W przypadku przebiegu sinusoidalnego napięcia <math>u(t) =U_m sin(\omega t+ \psi)</math> jest równa
Łatwo udowodnić, że wartość skuteczna przebiegu okresowego nie zależy od wybory fazy początkowej. W przypadku przebiegu sinusoidalnego napięcia <math>u(t) =U_m sin(\omega t+ \psi)</math> jest równa


<math>U=\left  \frac{U_m}{\sqrt 2} \right</math>
<math>U=\left  \frac{U_m}{\sqrt 2} \right</math>


a w przypadku prądu sinusoidalnego <math>i(t) =U_m sin(\omega t+ \psi)</math>
a w przypadku prądu sinusoidalnego <math>i(t) =U_m sin(\omega t+ \psi)</math>


<math>I=\left  \frac{I_m}{\sqrt 2} \right</math>
<math>I=\left  \frac{I_m}{\sqrt 2} \right</math>


Dla sygnału sinusoidalnego wartość skuteczna jest więc <math>\sqrt 2</math>  razy mniejsza niż jego wartość maksymalna. Należy zauważyć, że napięcie stałe <math>u(t)=U</math> jest szczególnym przypadkiem sygnału sinusoidalnego, dla którego częstotliwość jest równa zeru <math>(f=0)</math> a wartość chwilowa jest stała i równa <math>u(t)=U_m sin( )=U</math>. Jest to ważna właściwość, gdyż dzięki temu metody analizy obwodów o wymuszeniu sinusoidalnym mogą mieć zastosowanie również do wymuszeń stałych przy założeniu <math>f=0</math>. Dla sygnału stałego wartość maksymalna i skuteczna są sobie równe i równają się danej wartości stałej.
Dla sygnału sinusoidalnego wartość skuteczna jest więc <math>\sqrt 2</math>  razy mniejsza niż jego wartość maksymalna. Należy zauważyć, że napięcie stałe <math>u(t)=U</math> jest szczególnym przypadkiem sygnału sinusoidalnego, dla którego częstotliwość jest równa zeru <math>(f=0)</math> a wartość chwilowa jest stała i równa <math>u(t)=U_m sin( )=U</math>. Jest to ważna właściwość, gdyż dzięki temu metody analizy obwodów o wymuszeniu sinusoidalnym mogą mieć zastosowanie również do wymuszeń stałych przy założeniu <math>f=0</math>. Dla sygnału stałego wartość maksymalna i skuteczna są sobie równe i równają się danej wartości stałej.
Linia 57: Linia 61:


<hr width="100%">
<hr width="100%">
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|width="500px"|[[Grafika:PEE_M2_Slajd4.png]]
|width="500px"|[[Grafika:PEE_M2_Slajd4.png]]
Linia 64: Linia 69:


|}
|}
<hr width="100%">
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|width="500px"|[[Grafika:PEE_M2_Slajd5.png]]
|width="500px"|[[Grafika:PEE_M2_Slajd5.png]]
|valign="top"|Wykład 2 Analiza obwodów w stanie ustalonym przy wymuszeniu sinusoidalnym
|valign="top"|WDla wprowadzenia tej metody przyjmijmy, że rozważany jest obwód szeregowy RLC zasilany ze źródła napięcia sinusoidalnego <math>u(t)=U_msin(\omega t+\psi)</math>
 
Z prawa napięciowego Kirchhoffa wynika następujący związek między napięciami elementów tego obwodu
 
 
<math>u(t)=u_R+u_L+u_C</math>
 
 
Biorąc pod uwagę podstawowe zależności definicyjne dla rezystora, cewki i kondensatora
 
<math>u_R=Ri</math>
 
<math>u_c=1/C \int idt</math>
 
<math>u_L=L \left \frac{di}{dt} \right</math>
 
otrzymuje się
 
 
<math>U_m sin(\omega t+\psi)=R_i+ \left \frac{1}{C} \right \int idt+L \left \frac{di}{dt} \right</math>
|}
|}
<hr width="100%">
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|width="500px"|[[Grafika:PEE_M2_Slajd6.png]]
|valign="top"|Jest to równanie różniczkowo-całkowe opisujące zależności między wartościami chwilowymi prądu i napięcia wymuszającego w obwodzie. Pełne rozwiązanie tego równania sprowadza się do wyznaczenia dwu składowych prądu, stanowiących odpowiedź obwodu w stanie ustalonym i stanie przejściowym:
#składowej ustalonej, której charakter zmian w czasie jest taki sam jak sygnału wymuszającego (przy sinusoidalnym wymuszeniu odpowiedź również sinusoidalna o tej samej częstotliwości); jest to stan który zostanie osiągnięty przez obwód po czasie teoretycznie dążącym do nieskończoności.
#składowej przejściowej odpowiadającej różnicy między rozwiązaniem rzeczywistym równania różniczkowego a składową ustaloną.
Składowa przejściowa zanika zwykle szybko w czasie i pozostaje jedynie składowa ustalona. Stan po zaniknięciu składowej przejściowej nazywamy stanem ustalonym obwodu.
|}
<hr width="100%">
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|width="500px"|[[Grafika:PEE_M2_Slajd1.png]]
|valign="top"|Składową ustaloną prądu w obwodzie można otrzymać nie rozwiązując równania różniczkowego opisującego ten obwód a korzystając jedynie z metody liczb zespolonych '''(metody symbolicznej)'''. Istotnym elementem tej metody jest zastąpienie przebiegów czasowych ich reprezentacją zespoloną. Przyjmijmy, że prąd <math>i(t)=I_m sin(\omega t + \psi)</math>  oraz napięcie <math>u(t)=U_m sin(\omega t + \psi)</math>  zastąpione zostały przez wektory wirujące w czasie, odpowiednio <math>I(t)</math> oraz <math>U(t)</math> określone w postaci
<math>U(t)=U_m e^j\psi e^j\omega t</math>
|}
<hr width="100%">

Wersja z 12:32, 27 lip 2006

Wykład 2 Analiza obwodów w stanie ustalonym przy wymuszeniu sinusoidalnym

Parametry sygnału sinusoidalnego

Sygnały sinusoidalne zwane również harmonicznymi są opisane w dziedzinie czasu następującym wzorem (w opisie przyjęto oznaczenie sygnału napięciowego)


u(t)=Umsin(ωt+ψ)


Wielkości występujące w opisie mają następujące nazwy i oznaczenia:

u(t)- wartość chwilowa napięcia

Um- wartość maksymalna (szczytowa) napięcia zwana również amplitudą

ψ- faza początkowa napięcia odpowiadająca chwili t=0

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\omegat”): {\displaystyle \omegat+\psi} - kąt fazowy napięcia w chwili t

f=1/T- częstotliwość mierzona w hercach (Hz)

T- okres przebiegu sinusoidalnego

ω=2πf- pulsacja mierzona w radianach na sekundę.


Wartości chwilowe sygnałów oznaczać będziemy małą literą a wartości maksymalne, skuteczne i wielkości operatorowe dużą.

Rys. 2.1 przedstawia przebieg sygnału sinusoidalnego napięcia z oznaczeniami poszczególnych jego parametrów. Oś odciętych ma podwójne oznaczenie: czasu oraz fazy (aktualny kąt fazowy).


Przebiegi zmienne w czasie dobrze charakteryzuje wartość skuteczna. Dla przebiegu okresowego f(t) o okresie T jest ona definiowana w postaci


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle F=\sqrt\left \frac{1}{T} \right \int_{t_0}^{t_o+T}f^2(t)dt }

Łatwo udowodnić, że wartość skuteczna przebiegu okresowego nie zależy od wybory fazy początkowej. W przypadku przebiegu sinusoidalnego napięcia u(t)=Umsin(ωt+ψ) jest równa


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle U=\left \frac{U_m}{\sqrt 2} \right}


a w przypadku prądu sinusoidalnego i(t)=Umsin(ωt+ψ)


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle I=\left \frac{I_m}{\sqrt 2} \right}


Dla sygnału sinusoidalnego wartość skuteczna jest więc 2 razy mniejsza niż jego wartość maksymalna. Należy zauważyć, że napięcie stałe u(t)=U jest szczególnym przypadkiem sygnału sinusoidalnego, dla którego częstotliwość jest równa zeru (f=0) a wartość chwilowa jest stała i równa u(t)=Umsin()=U. Jest to ważna właściwość, gdyż dzięki temu metody analizy obwodów o wymuszeniu sinusoidalnym mogą mieć zastosowanie również do wymuszeń stałych przy założeniu f=0. Dla sygnału stałego wartość maksymalna i skuteczna są sobie równe i równają się danej wartości stałej.


Metoda symboliczna liczb zespolonych analizy obwodów RLC

Analiza obwodów zawierających elementy RLC przy wymuszeniu sinusoidalnym napotyka na pewne trudności związane z wystąpieniem w opisie cewki i kondensatora równań różniczkowych. Trudności te łatwo jest pokonać w stanie ustalonym. Stanem ustalonym obwodu nazywać będziemy taki stan, w którym charakter odpowiedzi jest identyczny jak charakter wymuszenia, to znaczy odpowiedzią na wymuszenie sinusoidalne jest odpowiedź również sinusoidalna o tej samej częstotliwości choć o różnej amplitudzie i fazie początkowej. Dla stanu ustalonego obwodu wprowadzona zostanie metoda liczb zespolonych, zwana również metodą symboliczną, sprowadzająca wszystkie operacje różniczkowe i całkowe do działań algebraicznych na liczbach zespolonych.


WDla wprowadzenia tej metody przyjmijmy, że rozważany jest obwód szeregowy RLC zasilany ze źródła napięcia sinusoidalnego u(t)=Umsin(ωt+ψ)

Z prawa napięciowego Kirchhoffa wynika następujący związek między napięciami elementów tego obwodu


u(t)=uR+uL+uC


Biorąc pod uwagę podstawowe zależności definicyjne dla rezystora, cewki i kondensatora

uR=Ri

uc=1/Cidt

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle u_L=L \left \frac{di}{dt} \right}

otrzymuje się


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle U_m sin(\omega t+\psi)=R_i+ \left \frac{1}{C} \right \int idt+L \left \frac{di}{dt} \right}


Jest to równanie różniczkowo-całkowe opisujące zależności między wartościami chwilowymi prądu i napięcia wymuszającego w obwodzie. Pełne rozwiązanie tego równania sprowadza się do wyznaczenia dwu składowych prądu, stanowiących odpowiedź obwodu w stanie ustalonym i stanie przejściowym:
  1. składowej ustalonej, której charakter zmian w czasie jest taki sam jak sygnału wymuszającego (przy sinusoidalnym wymuszeniu odpowiedź również sinusoidalna o tej samej częstotliwości); jest to stan który zostanie osiągnięty przez obwód po czasie teoretycznie dążącym do nieskończoności.
  2. składowej przejściowej odpowiadającej różnicy między rozwiązaniem rzeczywistym równania różniczkowego a składową ustaloną.

Składowa przejściowa zanika zwykle szybko w czasie i pozostaje jedynie składowa ustalona. Stan po zaniknięciu składowej przejściowej nazywamy stanem ustalonym obwodu.


Składową ustaloną prądu w obwodzie można otrzymać nie rozwiązując równania różniczkowego opisującego ten obwód a korzystając jedynie z metody liczb zespolonych (metody symbolicznej). Istotnym elementem tej metody jest zastąpienie przebiegów czasowych ich reprezentacją zespoloną. Przyjmijmy, że prąd i(t)=Imsin(ωt+ψ) oraz napięcie u(t)=Umsin(ωt+ψ) zastąpione zostały przez wektory wirujące w czasie, odpowiednio I(t) oraz U(t) określone w postaci

U(t)=Umejψejωt