Teoria informacji/TI Wykład 4: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 18: | Linia 18: | ||
<center><math>\sum_{p(s) > 0} \frac{1}{r^{\ell (s)}} \leq \sum_{p(s) > 0} p(s) = \sum_{s \in S} p(s) = 1</math></center> | <center><math>\sum_{p(s) > 0} \frac{1}{r^{\ell (s)}} \leq \sum_{p(s) > 0} p(s) = \sum_{s \in S} p(s) = 1</math></center> | ||
Rozważmy kilka przypadków. W najprostszym, kiedy <math>(\forall s \in S) \, p(s) > 0</math>, powyższa nierówność odpowiada dokładnie nierówności Krafta, a zatem istnieje kod <math>\varphi</math> spełniający <math>| \varphi (s)| = \ell (s)</math> dla wszystkich <math>s \in S</math>. Uwzględniając, że <math>{\ell }(s) < \log_r \frac{1}{p(s)} +1</math>, dostajemy | Rozważmy kilka przypadków. W najprostszym, kiedy <math>(\forall s \in S) \, p(s) > 0</math>, powyższa nierówność odpowiada dokładnie [[Teoria informacji/TI Wykład 1#kraft|nierówności Krafta]], a zatem istnieje kod <math>\varphi</math> spełniający <math>| \varphi (s)| = \ell (s)</math> dla wszystkich <math>s \in S</math>. Uwzględniając, że <math>{\ell }(s) < \log_r \frac{1}{p(s)} +1</math>, dostajemy | ||
<center><math>\sum_{s \in S} p(s) \cdot {\ell }(s) < \sum_{s \in S} p(s) \cdot \left( \log_r \frac{1}{p(s)} +1 \right) = H_r(S) + 1</math>.</center> | <center><math>\sum_{s \in S} p(s) \cdot {\ell }(s) < \sum_{s \in S} p(s) \cdot \left( \log_r \frac{1}{p(s)} +1 \right) = H_r(S) + 1</math>.</center> | ||
Wersja z 19:11, 16 paź 2006
Minimalna długość kodu - kontynuacja
Aby oszacować , zaczniemy od uzupełnienia naszej nierówności o górne ograniczenie.
Twierdzenie [Kod Shannona-Fano]
W ten sposób mamy
Dowód
dla tych , dla których . Wtedy
Rozważmy kilka przypadków. W najprostszym, kiedy , powyższa nierówność odpowiada dokładnie nierówności Krafta, a zatem istnieje kod spełniający dla wszystkich . Uwzględniając, że , dostajemy
Załóżmy zatem, że może być równe 0. Jeśli
to łatwo możemy rozszerzyć definicję na wszystkie s, tak że nierówność Krafta dalej będzie spełniona. Będzie zatem istniał kod o długościach , spełniający zawsze, gdy , a więc
(Pamiętamy o naszej konwencji .)
Ostatni przypadek to taki, gdy
Wybierzmy s’, takie że , i zdefiniujmy nowe długości
Znów możemy rozszerzyć na wszystkie w taki sposób, żeby zachować nierówność Krafta. Aby obliczyć średnią długość kodu musimy zauważyć, że w tym przypadku mieliśmy zawsze gdy tylko . (Wynika to z tego, że z definicji musi być i , a więc gdy .)
Kod o długości spełnia

Jesteśmy gotowi do sformułowania pierwszego z głównych twierdzeń tego wykładu:
Twierdzenie [Pierwsze Twierdzenie Shannona]
Dla każdej skończonej przestrzeni probabilistycznej S i
Dowód