Logika i teoria mnogości/Wykład 5.2: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Kubakozik (dyskusja | edycje)
m Zastępowanie tekstu - "\endaligned" na "\end{align}"
Linia 24: Linia 24:
B &=\{z\in\mathcal{P}(x\cup y)\,|\, \exists w \exists v\; (w \neq v \land z=\{v,w\})\},\\
B &=\{z\in\mathcal{P}(x\cup y)\,|\, \exists w \exists v\; (w \neq v \land z=\{v,w\})\},\\
C &=\{z\in\mathcal{P}(\mathcal{P}(y))\,|\, \exists v\; z=\{\{v\}\}=(v,v)\}.
C &=\{z\in\mathcal{P}(\mathcal{P}(y))\,|\, \exists v\; z=\{\{v\}\}=(v,v)\}.
\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując,
Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując,
Linia 31: Linia 31:
<center><math>\displaystyle \aligned D_0 &=\{z\in\mathcal{P}(A\cup B)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
<center><math>\displaystyle \aligned D_0 &=\{z\in\mathcal{P}(A\cup B)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
z=\{\{w\},\{w,v\}\}=(w,v)\},
z=\{\{w\},\{w,v\}\}=(w,v)\},
\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


w którym to zbiorze mamy pewność, że <math>\displaystyle w</math> jest elementem <math>\displaystyle x</math>. Kontynuujemy, definiując:
w którym to zbiorze mamy pewność, że <math>\displaystyle w</math> jest elementem <math>\displaystyle x</math>. Kontynuujemy, definiując:
Linia 37: Linia 37:
<center><math>\displaystyle \aligned D_0' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
<center><math>\displaystyle \aligned D_0' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
z=\{(w,v),(v,v)\}\},
z=\{(w,v),(v,v)\}\},
\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


gdzie mamy pewność, że <math>\displaystyle w</math> jest elementem <math>\displaystyle x</math>, a <math>\displaystyle v</math> elementem <math>\displaystyle y</math> oraz:
gdzie mamy pewność, że <math>\displaystyle w</math> jest elementem <math>\displaystyle x</math>, a <math>\displaystyle v</math> elementem <math>\displaystyle y</math> oraz:
Linia 43: Linia 43:
<center><math>\displaystyle \aligned D_0'' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
<center><math>\displaystyle \aligned D_0'' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
z=\{(w,v),(w,w )\}\},
z=\{(w,v),(w,w )\}\},
\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


gdzie mamy pewność, że <math>\displaystyle w\in A\cap B</math>. Kończąc:
gdzie mamy pewność, że <math>\displaystyle w\in A\cap B</math>. Kończąc:
Linia 49: Linia 49:
<center><math>\displaystyle \aligned x\times y &=\{z\in\bigcup D_0' \,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
<center><math>\displaystyle \aligned x\times y &=\{z\in\bigcup D_0' \,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land
z=(w,v)\}\cup \{z\in\bigcup D_0'' \,|\, \exists w\; z=(w,w)\}.
z=(w,v)\}\cup \{z\in\bigcup D_0'' \,|\, \exists w\; z=(w,w)\}.
\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


'''Twierdzenie 5.2.'''
'''Twierdzenie 5.2.'''

Wersja z 12:31, 9 cze 2020

Iloczyn kartezjański i podobne konstrukcje

Dla zainteresowanych

W definicji iloczynu kartezjańskiego (patrz Definicja 2.1) jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej. Konstrukcja, którą zobaczą państwo w tym rozdziale, usuwa tę poprzednią niedogodność.

Twierdzenie 5.1.

Dla dowolnych dwóch zbiorów x i y istnieje zbiór x×y zawierający wszystkie pary postaci (w,z), gdzie wx i zy. Dowód

Ustalmy dwa dowolne zbiory x i y. Jeśli x= lub y=, to x×y= istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym przypadku xy jest zbiorem jednoelementowym {z}, to x×y={{{z}}} istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej części dowodu zakładamy, że zbiory x i y są niepuste i że xy ma więcej niż jeden element. Na podstawie aksjomatu zbioru potęgowego, aksjomatu unii i aksjomatu wycinania następujące zbiory istnieją:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned A &=\{z\in\mathcal{P}(x)\,|\, \exists w\; z =\{w\}\}, \\ B &=\{z\in\mathcal{P}(x\cup y)\,|\, \exists w \exists v\; (w \neq v \land z=\{v,w\})\},\\ C &=\{z\in\mathcal{P}(\mathcal{P}(y))\,|\, \exists v\; z=\{\{v\}\}=(v,v)\}. \end{align}}

Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując, możemy stworzyć:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned D_0 &=\{z\in\mathcal{P}(A\cup B)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=\{\{w\},\{w,v\}\}=(w,v)\}, \end{align}}

w którym to zbiorze mamy pewność, że w jest elementem x. Kontynuujemy, definiując:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned D_0' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=\{(w,v),(v,v)\}\}, \end{align}}

gdzie mamy pewność, że w jest elementem x, a v elementem y oraz:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned D_0'' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=\{(w,v),(w,w )\}\}, \end{align}}

gdzie mamy pewność, że wAB. Kończąc:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned x\times y &=\{z\in\bigcup D_0' \,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=(w,v)\}\cup \{z\in\bigcup D_0'' \,|\, \exists w\; z=(w,w)\}. \end{align}}

Twierdzenie 5.2.

Jeśli x,y i z są zbiorami i zx×y, to zbiorem jest również ogół v takich, że istnieje w spełniające (v,w)z. Zbiór takich v oznaczamy przez π1(z) i nazywamy projekcją na pierwszą współrzędną.

Dowód

Zbiór π1(z) istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:

π1(z)={wz|uw={u}}.

W tej chwili jesteśmy gotowi dowieść własność zapowiedzianą w Wykładzie 4 (patrz Wykład 4). Dla dowolnej formuły φ nieposiadającej zmiennych wolnych innych niż z i x1, następująca formuła jest prawdą:

x1xyzzy(zxφ).

Aby dowieść tę własność, ustalmy dowolną formułę φ i dowolny zbiór x1. Stosujemy aksjomat wyróżniania do x=x×{x1} (który istnieje na mocy Twierdzenia 5.1 (patrz twierdzenie 5.1.) i do formuły

zx1z=(z,x1)φ,

otrzymując zbiór y. Wymagany zbiór y istnieje na mocy Twierdzenia 5.2 (patrz twierdzenie 5.2.) i jest równy π1(y).

Przykładem zastosowania powyższego twierdzenia może być otrzymanie drugiej projekcji z iloczynu kartezjańskiego. Aby otrzymać π2(z), stosujemy powyższe twierdzenie do x1=z, x=z i wyrażenia φ mówiącego w(w,z)x1.