Języki, automaty i obliczenia/Ćwiczenia 13: Złożoność obliczeniowa.: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Forys (dyskusja | edycje)
Forys (dyskusja | edycje)
Linia 1: Linia 1:
==Ćwiczenia 13==
==Ćwiczenia 13==
{{cwiczenie|3||
W trakcie wykładu rozważaliśmy język
<center><math>\displaystyle
L=\left\{3^k\: : \: k=i\cdot j  </math>  dla pewnych  <math>\displaystyle  i,j> 1\right\},
</math></center>
wykazując, że <math>\displaystyle L\in  </math> '''NP''' .
Uzasadnij, że także <center><math>\displaystyle L\in  </math> '''P''' <math>\displaystyle  .</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Zastanów się, ile maksymalnie trzeba wykonać mnożeń, aby zweryfikować istnienie <math>\displaystyle i,j>1</math>, dla których
<math>\displaystyle k=i\cdot j</math>.
</div></div>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Sprawdzamy wszystkie możliwości. Musimy wykonać maksymalnie <math>\displaystyle k^2</math> (wielomianową ilość) mnożeń. Sama weryfikacja
zależności <math>\displaystyle k=i\cdot j</math> (według uzasadnienia z wykładu) jest wykonywana w czasie wielomianowym.
Pozostaje zaprojektować deterministyczną maszynę generującą ciągi. Można to zrobić według schematu
(maszyna czterotaśmowa):
# Taśma nr <math>\displaystyle 1</math> jest tylko do odczytu. Mamy na niej słowo <math>\displaystyle 3^k</math>.
# Rozpocznij od zapisania słowa <math>\displaystyle 11</math> na taśmie nr <math>\displaystyle 2</math> i słowa <math>\displaystyle 22</math> na taśmie nr <math>\displaystyle 3</math>.
# {{kotwica|prz.3|}}Przepisz słowa na taśmę nr <math>\displaystyle 4</math> według kolejności taśm <math>\displaystyle 2,3,1</math>.
# Sprawdź na taśmie nr <math>\displaystyle 4</math> czy <math>\displaystyle k=i\cdot j</math>. Jeśli tak, to akceptuj. Inaczej krok następny.
# Dopisz symbol <math>\displaystyle 1</math> na taśmie nr <math>\displaystyle 2</math>. Gdy powstało słowo dłuższe niż <math>\displaystyle k</math>, dopisz symbol <math>\displaystyle 2</math> na taśmie nr <math>\displaystyle 3</math>, a słowo na taśmie nr <math>\displaystyle 2</math> usuń i zapisz na niej słowo <math>\displaystyle 11</math>.
# Jeśli słowo na taśmie nr <math>\displaystyle 3</math> jest dłuższe niż <math>\displaystyle k</math>, to odrzuć. W przeciwnym przypadku przejdź do kroku [[#prz.3|3]].
Idea tej maszyny jest bardzo prosta. Wykorzystaj taśmy nr <math>\displaystyle 2</math> (licznik 1) i <math>\displaystyle 3</math> (licznik 2) jako liczniki, a na taśmie <math>\displaystyle 4</math> wykonuj symulacje.
Zacznij od stanu liczników na <math>\displaystyle 2</math> i zwiększaj kolejno licznik 1, a po jego przepełnieniu zeruj go (do wartości początkowej <math>\displaystyle 2</math>)
i zwiększ licznik <math>\displaystyle 2</math>. Gdy on także się przepełni, to iloczyn stanów liczników przekracza <math>\displaystyle k</math>, zatem można zakończyć generowanie ciągów.
W oczywisty sposób otrzymujemy, że ilość wymaganych kroków czasowych maszyny jest ograniczona przez wielomian (dla dużych <math>\displaystyle n</math>).
Dla małych <math>\displaystyle n</math> możemy zawsze rozbudować maszynę tak, aby akceptowała słowa bez żadnego testowania.
Zatem <math>\displaystyle L\in  </math> '''P''' .
</div></div>
{{cwiczenie|4||
Uzasadnij, że funkcja <math>\displaystyle s(n)=3n</math> jest konstruowalna pamięciowo.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Przypomnij sobie uzasadnienie dla funkcji <math>\displaystyle 2n</math> z wykładu.
</div></div>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Bierzemy maszynę <math>\displaystyle MT_4</math> z wykładu konstruującą funkcję <math>\displaystyle 2n</math>. Dodajemy jedną dodatkową taśmę (oznaczmy taśmy przez <math>\displaystyle I</math> oraz <math>\displaystyle S</math>).
Drugą taśmę realizujemy poprzez rozszerzenie alfabetu. Jest to spowodowane faktem, że w definicji konstruowalności
pamięciowej wymagane jest istnienie jednotaśmowej deterministycznej maszyny Turinga.
Konstruujemy maszynę <math>\displaystyle \mathcal{M}</math> według schematu:
# Jeśli słowo wejściowe jest puste, to stop.
# Jeśli słowo wejściowe jest inne niż <math>\displaystyle 1^n</math>, to odrzuć.
# Przepisz słowo wejściowe tak, aby znajdowało się na taśmie <math>\displaystyle I</math>, a taśma <math>\displaystyle S</math> była pusta (gdy zaczynamy symulować dwie taśmy musimy przejść do innego zestawu symboli, w którym rozróżniamy taśmy).
# Kopiujemy słowo wejściowe na taśmę <math>\displaystyle S</math>.
# Symulujemy maszynę <math>\displaystyle MT_4</math> na taśmie <math>\displaystyle S</math>.
# Dopisujemy do taśmy <math>\displaystyle S</math> słowo wejściowe. W tym momencie zaznaczyliśmy dokładnie <math>\displaystyle 3n</math> komórek taśmy.
# Zamieniamy symbole na <math>\displaystyle 1</math> (zapominamy o symulacji taśm), wracamy do lewego markera i przechodzimy do konfiguracji końcowej <math>\displaystyle s_1\in S_F</math>.
Po zakończeniu cyklu doszliśmy do konfiguracji <math>\displaystyle \sharp s_1 1^{3n} \sharp</math>, co było wymagane w definicji.
</div></div>
{{cwiczenie|5||
Uzasadnij, że funkcja <math>\displaystyle s(n)=3^n</math> jest konstruowalna pamięciowo.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Wykorzystaj konstruowalność pamięciową funkcji <math>\displaystyle g(n)=3n</math>.
</div></div>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Wykorzystujemy trzy taśmy (<math>\displaystyle I</math>, <math>\displaystyle C</math>, <math>\displaystyle S</math>) oraz maszynę <math>\displaystyle \mathcal{M}</math> konstruującą pamięciowo funkcję <math>\displaystyle g(n)=3n</math>.
Docelowa maszyna <math>\displaystyle \mathcal{N}</math> działa według schematu.
# Jeśli słowo początkowe jest puste, wypisz <math>\displaystyle 1</math> i zatrzymaj się. W przeciwnym wypadku, wykonaj następny krok.
# Jeśli słowo wejściowe jest inne niż <math>\displaystyle 1^n</math>, to odrzuć.
# Na taśmie <math>\displaystyle I</math> wypisz słowo wejściowe, na taśmach <math>\displaystyle C</math> i <math>\displaystyle S</math> wypisz słowo <math>\displaystyle 1</math>.
# {{kotwica|prz.4|}}Wykonaj symulację maszyny <math>\displaystyle \mathcal{M}</math> na taśmie <math>\displaystyle S</math> oraz dopisz symbol <math>\displaystyle 1</math> do taśmy <math>\displaystyle C</math> (po jednym przebiegu ilość symboli na taśmie <math>\displaystyle S</math> wzrasta trzykrotnie)
# Jeśli słowo na taśmie <math>\displaystyle C</math> jest krótsze niż słowo na taśmie <math>\displaystyle I</math>, wykonaj ponownie krok [[#prz.4|4]].
# W tym momencie na taśmie <math>\displaystyle S</math> zostało zaznaczone <math>\displaystyle 3^n</math>  komórek.
Zamieniamy wypisane symbole na <math>\displaystyle 1</math> (zapominamy o symulacji taśm), wracamy nad pierwszy symbol (przed lewym markerem)
i przechodzimy do konfiguracji końcowej <math>\displaystyle s_1\in S_F</math>.
Po zakończeniu cyklu doszliśmy do konfiguracji <math>\displaystyle \sharp s_1 1^{3^n} \sharp</math>, co było wymagane w definicji konstruowalności
pamięciowej.
</div></div>





Wersja z 16:38, 3 wrz 2006

Ćwiczenia 13

Ćwiczenie 3

W trakcie wykładu rozważaliśmy język

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle L=\left\{3^k\: : \: k=i\cdot j } dla pewnych Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle i,j> 1\right\}, }

wykazując, że L NP .

Uzasadnij, że także
L P .
Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 4

Uzasadnij, że funkcja s(n)=3n jest konstruowalna pamięciowo.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 5

Uzasadnij, że funkcja s(n)=3n jest konstruowalna pamięciowo.

Wskazówka
Rozwiązanie


Ćwiczenie 1

Zadanie domowe 2.1 do wykładu 12 polegało na konstrukcji maszyny Turinga 𝒯 akceptującej język:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle L_1=\left\{www\: : \: w\in \left\{\circ,\bullet,\star\right\}^*\right\}. }

Zmodyfikuj, ewentualnie, tę konstrukcję 𝒯, aby udowodnić L1 P .

Ćwiczenie 2

Zadanie domowe 2.2 do wykładu 12 polegało na konstrukcji niedeterministycznej maszyny Turinga 𝒩𝒯 akceptującej język:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle L_2=\left\{w_1 w_1 w_2 w_2 \dots w_n w_n \: : \: w_i \in \left\{\circ,\bullet\right\}^+, n>0 \right\}. }

Zmodyfikuj, ewentualnie, tę konstrukcję 𝒩𝒯 aby udowodnić, że L2 NP .

Podpowiedź: wykorzystaj konstrukcję z wyrocznią. Dla słowa wejściowego w przeprowadź weryfikację w trzech etapach: konstrukcja słów w1,,wn, gdzie n<|w| (wyrocznia), sklejanie, weryfikacja, czy w=w1w1w2w2wnwn.


ZADANIA DOMOWE


Ćwiczenie 3

Uzasadnij, że jeśli funkcja s(n) jest konstruowalna pamięciowo, to obliczenie d1*d2 z definicji konstruowalności pamięciowej (tzn. d1=s01n, d2=s11s(n)w) następuje w co najwyżej c2s(n) krokach, gdzie c jest pewną stałą niezależną od n.
Podpowiedź: przeanalizuj ilość możliwych konfiguracji.

Ćwiczenie 4

Uzasadnij, że funkcja n3 jest konstruowalna pamięciowo.