PF:Moduł Podstawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Przemek (dyskusja | edycje)
Przemek (dyskusja | edycje)
Linia 48: Linia 48:
Ponieważ kompilator nie musi generować całego kodu od razu,
Ponieważ kompilator nie musi generować całego kodu od razu,
dlatego też taki tryb pracy nazywamy przyrostowym.
dlatego też taki tryb pracy nazywamy przyrostowym.
<program> <math>::= \{ <jednostka kompilacji> ;; \}^*</math>
<program> <math>::= \{ <jednostka kompilacji> ;; \}^*</math>
\end{bnfdef}%
 
</p>
</p>

Wersja z 09:20, 17 lip 2006

W każdym języku programowania mamy trzy rodzaje konstrukcji językowych:

  • podstawowe symbole (typy, wartości, operacje, relacje, itp.) --- pochodzące z dziedziny algorytmicznej,
  • sposoby konstrukcji --- czyli jak z prostszych całości budować bardziej skomplikowane,
  • sposoby abstrakcji --- czyli jak złożone konstrukcje mogą być nazwane i dalej wykorzystywane tak, jak podstawowe elementy.

Nasza dziedzina algorytmiczna zawiera m.inn.:

  • typy: \codeline{bool}, \codeline{int}, \codeline{float}, \codeline{char}, \codeline{string},
  • stałe: logiczne (\codeline{true} i \codeline{false}), całkowite (np.: 0, 1, -2), rzeczywiste (np.: 2.3, -3.4, 4.5e-7), znakowe (np.: \codeline{'a'}, napisy (np. \codeline{"ala ma kota"}).
  • procedury: \codeline{+}, \codeline{-}, \codeline{*}, \codeline{/}, \codeline{mod}, \codeline{+.}, \codeline{-.}, \codeline{*.}, \codeline{/.}, \codeline{||}, \codeline{&&}, \codeline{not}, =, , , <, >, <>, \codeline{^}.

Powtórka: rozróżnienie symboli od ich interpretacji.

BNF

Gramatyka bezkontekstowa jako sposób opisu związku między zapisem, a drzewem rozbioru gramatycznego. Opisując składnię języka będziemy się posługiwać notacją BNF (rozszerzenie gramatyk bezkontekstowych), ale bez przesadnego formalizmu. Opis notacji:

  • <konstrukcja>,
  • ::=,
  • słowo kluczowe,
  • |,
  • [],
  • {}*,
  • {}+,
  • {}.

Tego formalizmu będziemy używać do opisu składni.

Przyrostowy tryb pracy

Kompilator Ocamla działa w sposób inkrementacyjny, tzn. działa w cyklu powtarzając następujące czynności:

  • wczytuje fragment programu,
  • kompiluje go, dołączając do już skompilowanych fragmentów,
  • wykonuje wprowadzony fragment.

Taki fragment programu będziemy nazywać jednostką kompilacji.Wykonanie jednostki kompilacji może zarówno powodować obliczenia wartości, jak i definiowanie nowych pojęć. Każda jednostka kompilacji musi być w Ocamlu zakończona przez \codeline{;;}. Ponieważ kompilator nie musi generować całego kodu od razu, dlatego też taki tryb pracy nazywamy przyrostowym. <program>

::={<jednostkakompilacji>;;}*