Teoria informacji/TI Wykład 7: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Stromy (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Stromy (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
:<math>p (B = b | A = a) = P (a \to b)</math>
:<math>p (B = b | A = a) = P (a \to b)</math>


Rysunek TODO
Kanał taki możemy zobrazować jako
::<math>A \to</math>[[grafika:Gamma.PNG]]<math>\to B</math>




Linia 58: Linia 59:




'''Przykłady'''
===Przykłady===


Poste kanały łatwo przestawiać jako dwudzielne grafy skierowane o wierzchołkach z <math>\mathcal{A}</math> i <math>\mathcal{B}</math>, i krawędziach <math>a \to b</math> etykietowanych przez <math>P(a \to b)</math> (rysowanych o ile <math>P(a \to b) > 0</math>.  
Poste kanały łatwo przestawiać jako dwudzielne grafy skierowane o wierzchołkach z <math>\mathcal{A}</math> i <math>\mathcal{B}</math>, i krawędziach <math>a \to b</math> etykietowanych przez <math>P(a \to b)</math>  
(rysowanych o ile <math>P(a \to b) > 0</math>).  


'''Wierny (bezszumowy) kanał''' Niech <math>\mathcal{A}=\mathcal{B}=\{0,1\}</math>


Rysunek TODO
{{przyklad|[Wierny (bezszumowy) kanał]|wierny_kanal|
Niech <math>\mathcal{A}=\mathcal{B}=\{0,1\}</math>. Wierny kanał przekazuje informację bez przekłamań:
 
[[grafika:faithful.PNG]]


Macierz reprezentująca ten kanał to
Macierz reprezentująca ten kanał to
Linia 74: Linia 78:
\right)</math>
\right)</math>


Skoro A jest zawsze równe B, to I(A;B)=H(A), a więc przepustowość tego kanału jest równa:
Skoro A jest zawsze równe B, to <math>I(A;B)=H(A)</math>, a więc przepustowość tego kanału jest równa
:<math> C_{\Gamma } = \max_{A} I(A;B) =  \max_{A} H(A) = \log_2 |{\mathcal A}| = 1</math>}}


<math> C_{\Gamma } = \max_{A} I(A;B) =  \max_{A} H(A) = \log_2 |{\mathcal A}| = 1</math>


{{przyklad|[Wierny kanał odwracający]|odwracajacy_kanal|
Kanał analogiczny do poprzedniego, ale odwracający wszystkie przekazywane bity:


'''Wierny kanał odwracający'''
[[grafika:inverse.PNG]]
 
Rysunek TODO


Reprezentacja macierzowa
Reprezentacja macierzowa
Linia 90: Linia 94:
\end{matrix}
\end{matrix}
\right)</math>,
\right)</math>,
przepustowość <math> C_{\Gamma } = 1</math>
przepustowość <math> C_{\Gamma } = 1</math>}}




'''Kanał zaszumiony bez nakładania'''
{{przyklad|[Kanał zaszumiony bez nakładania]|bez_nakladania_kanal|
<math>\mathcal{A}= \{0,1\}, \mathcal{B}=\{0,1,2,3\}</math>
<math>\mathcal{A}= \{0,1\}, \mathcal{B}=\{0,1,2,3\}</math>
[[grafika:wooverlap.PNG]]


Macierz ma postać:
Macierz ma postać:
Linia 105: Linia 111:
</math>
</math>


Jak widać, A jest tutaj funkcją B, a więc I(A;B)=H(A)-H(A|B)=H(A). Czyli znów <math> C_{\Gamma } = 1</math>.
Jak widać, A jest tutaj funkcją B, a więc <math>I(A;B)=H(A)-H(A|B)=H(A)</math>.  
Czyli znów <math> C_{\Gamma } = 1</math>}}




'''Wadliwa maszyna do pisania''' Niech <math>\mathcal{A}=\mathcal{B}=\{a,b,\ldots z\}</math> (załóżmy 26 liter), i
{{przyklad|[Wadliwa maszyna do pisania]|maszyna_kanal|
 
Niech <math>\mathcal{A}=\mathcal{B}=\{a,b,\ldots z\}</math> (załóżmy 26 liter), i
:<math> p (\alpha \to \alpha ) = p (\alpha \to \mathit{next} ( \alpha ) ) = \frac{1}{2}</math>,
:<math> p (\alpha \to \alpha ) = p (\alpha \to \mathit{next} ( \alpha ) ) = \frac{1}{2}</math>,


Linia 121: Linia 128:


Aby obliczyć przepustowość, zacznijmy od obserwacji:
Aby obliczyć przepustowość, zacznijmy od obserwacji:
:<math>H(B | \alpha ) = p ( \alpha | \alpha ) \cdot \log \frac{1}{p ( \alpha | \alpha )} + p ( \mathit{next} ( \alpha )| \alpha ) \cdot \log \frac{1}{p ( \mathit{next} (\alpha )| \alpha )} = (\frac{1}{2} + \frac{1}{2}) \cdot \log_ 2 = 1</math>
:<math>H(B | \alpha ) = p ( \alpha | \alpha ) \cdot \log \frac{1}{p ( \alpha | \alpha )} + p ( \mathit{next} ( \alpha )| \alpha ) \cdot \log \frac{1}{p ( \mathit{next} (\alpha )| \alpha )} = (\frac{1}{2} + \frac{1}{2}) \cdot \log_ 2 = 1</math>


A skoro tak, to możemy łatwo policzyć przepustowość rozpisując ją następująco:
A skoro tak, to możemy łatwo policzyć przepustowość rozpisując ją następująco:
:<math>C_{\Gamma } = \max_{A} I(A;B) = \max_{A} H(B) - \underbrace{H(B|A)}_{=1} = \log 26  - 1 = \log 13</math>.
:<math>C_{\Gamma } = \max_{A} I(A;B) = \max_{A} H(B) - \underbrace{H(B|A)}_{=1} = \log 26  - 1 = \log 13</math>.


(ponieważ możemy uzyskać maksymalną entropię B, np. dla jednostajnego rozkładu prawdopodobieństwa na A).
(ponieważ możemy uzyskać maksymalną entropię B, np. dla jednostajnego rozkładu prawdopodobieństwa na A).}}




Czytelnik być może już ma intuicyjne pojęcie przepustowości kanału jako konkretnej liczby, tak jak informacja lub entropia. Zadamy zatem kolejne pytanie: jakie kanały mają zerową przepustowość?
Czytelnik być może już ma intuicyjne pojęcie przepustowości kanału jako konkretnej liczby, tak jak informacja lub entropia. Zadamy zatem kolejne pytanie: jakie kanały mają zerową przepustowość?


'''Złe kanały''' Aby uzyskać <math> C_{\Gamma } = 0</math>, musimy mieć I(A;B)=0 dla dowolnego rozkładu danych wejściowych, czyli pary A i B zawsze muszą być niezależne. Formalnie to wymaganie oznacza że p(B=b|A=a)=p(B=b), dla wszystkich <math>a \in \mathcal{A}, b \in \mathcal{B}</math>. Przykładowymi złymi kanałami są:
 
'''Złe kanały''' Aby uzyskać <math> C_{\Gamma } = 0</math>, musimy mieć I(A;B)=0 dla dowolnego rozkładu danych wejściowych, czyli pary A i B zawsze muszą być niezależne. Formalnie to wymaganie oznacza że <math>p(B=b|A=a)=p(B=b)</math>, dla wszystkich <math>a \in \mathcal{A}, b \in \mathcal{B}</math>. Przykładowymi złymi kanałami są:


<math>\left(
<math>\left(
Linia 160: Linia 166:
</math>
</math>


Ostatni przykład przedstawia szczególnie bezużyteczny kanał, który na wejściu zawsze daje taką samą wartość. W tym przypadku H(B)=0, co pokazuje że entropia może czasem maleć przy przesyłaniu wiadomości przez kanał. Najbardziej interesujące są jednak przypadki gdy ta entropia rośnie. Jednym z takich przypadków zajmiemy się teraz dokładniej:
Ostatni przykład przedstawia szczególnie bezużyteczny kanał, który na wyjściu zawsze daje taką samą wartość. W tym przypadku <math>H(B)=0</math>, co pokazuje że entropia może czasem maleć przy przesyłaniu wiadomości przez kanał. Najbardziej interesujące są jednak przypadki gdy ta entropia rośnie. Jednym z takich przypadków zajmiemy się teraz dokładniej:




Linia 168: Linia 174:
W tym przypadku znów <math>\mathcal{A}=\mathcal{B}=\{0,1\}</math>
W tym przypadku znów <math>\mathcal{A}=\mathcal{B}=\{0,1\}</math>


Rysunek TODO
[[grafika:BSC.PNG]]


Wprowadzając oznaczenie <math>\bar{P}=1-P</math>, macierz kanału możemy zapisać jako:
Wprowadzając oznaczenie <math>\bar{P}=1-P</math>, macierz kanału możemy zapisać jako:
Linia 184: Linia 190:
:<math> H(B) \ge H(A) </math>}}
:<math> H(B) \ge H(A) </math>}}


Ponadto równości zachodzi wyłącznie jeśli <math>P \in \{0,1,\}</math> (czyli kanał jest wierny lub wierny-odwracający), lub jeśli H(A)=1 (czyli entropia A jest maksymalna).
Ponadto równości zachodzi wyłącznie jeśli <math>P \in \{0,1\}</math> (czyli kanał jest wierny lub wierny-odwracający), lub jeśli H(A)=1 (czyli entropia A jest maksymalna).


'''Dowód''' Niech q=p(A=0). Wtedy <math>p(A=1)= \bar{q}</math>, i możemy wyznaczyć rozkład B z formuły:
{{dowod|||Niech <math>q=p(A=0)</math>. Wtedy <math>p(A=1)=\bar{q}</math>, i możemy wyznaczyć rozkład B z formuły:


<math>\left( q, \bar{q} \right)
<math>\left( q, \bar{q} \right)
Linia 196: Linia 202:
\right)
\right)
=
=
( \underbrace{q P +\bar{q} \bar{P}}_{p(B = 0)}, \,
( \underbrace{q P +\bar{q} \bar{P}}_{p(B = 0)},  
  \underbrace{q \bar{P} + \bar{q} P}_{p(B = 1)} )
  \underbrace{q \bar{P} + \bar{q} P}_{p(B = 1)} )
</math>
</math>


Wprowadźmy oznaczenie r=p(B=0). Wtedy
Wprowadźmy oznaczenie <math>r=p(B=0)</math>. Wtedy
 
:<math>H(A)=-q \log q - \bar{q} \log \bar{q} </math>
:<math>H(A)=-q \log q - \bar{q} \log \bar{q} </math>
:<math>H(B)=-r \log r - \bar{r} \log \bar{r} </math>
:<math>H(B)=-r \log r - \bar{r} \log \bar{r} </math>


Przypominamy naszą konwencję (TODO link) <math>0 \log_r 0 = 0 \log_r \frac{1}{0} = 0</math>, i oznaczamy przez h funkcję
Przypominamy naszą [[Teoria informacji/TI Wykład 2#konwencja_log|konwencję]] <math>0 \log_r 0 = 0 \log_r \frac{1}{0} = 0</math>, i oznaczamy przez h funkcję
 
:<math>h(x)=x \ln x + (1-x) \ln (1-x) </math>
:<math>h(x)=x \ln x + (1-x) \ln (1-x) </math>


Dla <math> 0 \le x \le 1 </math>. Łatwo możemy policzyć (dla <math> 0<x<1</math>):
Dla <math> 0 \le x \le 1 </math>. Łatwo możemy policzyć (dla <math> 0<x<1 </math>):
 
:<math>h'(x)=1+\ln x -1 -\ln (1-x)</math>
:<math>h'(x)=1+\ln x -1 -\ln (1-x)</math>
:<math>h''(x)=\frac{1}{x}+\frac{1}{1-x} > 0 </math>
:<math>h''(x)=\frac{1}{x}+\frac{1}{1-x} > 0 </math>


Zatem na podstawie lematu o funkcjach wypukłych (TODO link), funkcja h(x) jest ściśle wypukła na przedziale [0,1], a więc wypukła jest też funkcja
Zatem na podstawie [[Teoria informacji/TI Wykład 2#do_wypukłej|lematu o funkcjach wypukłych]], funkcja <math>h(x)</math> jest ściśle wypukła na przedziale <math>[0,1]</math>, a więc wypukła jest też funkcja
 
:<math>\log_2 e \cdot h(x) = x \log_2 x + (1-x) \log_2 (1-x)</math>
:<math>\log_2 e \cdot h(x) = x \log_2 x + (1-x) \log_2 (1-x)</math>


Korzystając teraz z faktu że zdefiniowane wyżej r jest kombinacją liniową q i <math>\bar{q}</math> (r=Pq+(1-P)q'), a <math>h(q)=h(\bar{q})</math>, otrzymujemy
Korzystając teraz z faktu że zdefiniowane wyżej r jest kombinacją liniową q i <math>\bar{q}</math> (kontretnie
 
<math>r=Pq+(1-P)\bar{q}</math>), a <math>h(q)=h(\bar{q})</math>, otrzymujemy
:<math> q \log q + \bar{q} \log \bar{q} \ge r \log r + \bar{r} \log \bar{r}</math>
:<math> q \log q + \bar{q} \log \bar{q} \ge r \log r + \bar{r} \log \bar{r}</math>
:<math> H(A) \le H(B)</math>
:<math> H(A) \le H(B)</math>


i równość zachodzi tylko jeśli <math>P \in \{0,1\}</math>, lub jeśli q=q' (co zachodzi tylko gdy H(A)=1).  
i równość ma miejsce tylko jeśli <math>P \in \{0,1\}</math>, lub jeśli <math>q=q'</math> (czyli gdy <math>H(A)=1</math>).}}
QED.




Wyliczymy teraz <math> C_{\Gamma }</math>. Wygodnie będzie nam używać notacji
Wyliczymy teraz <math> C_{\Gamma }</math>. Wygodnie będzie nam używać notacji
:<math> H(s) = - s \log_2 s - (1-s) \log_2 (1-s) </math>
:<math> H(s) = - s \log_2 s - (1-s) \log_2 (1-s) </math>


Linia 239: Linia 239:
::<math>= p(A = 0) \cdot \left( p (B = 0 | A = 0) \cdot \log \frac{1}{p (B = 0 | A = 0)}
::<math>= p(A = 0) \cdot \left( p (B = 0 | A = 0) \cdot \log \frac{1}{p (B = 0 | A = 0)}
+ p (B = 1 | A = 0) \cdot \log \frac{1}{p (B = 1 | A = 0)} \right) </math>
+ p (B = 1 | A = 0) \cdot \log \frac{1}{p (B = 1 | A = 0)} \right) </math>
::<math>+ p(A = 1)  \cdot \left( p (B = 0 | A = 1) \cdot \log \frac{1}{p (B = 0 | A = 1)} + p (B = 1 | A = 1) \cdot \log \frac{1}{p (B = 1 | A = 1)} \right) </math>
::<math>+ p(A = 1)  \cdot \left( p (B = 0 | A = 1) \cdot \log \frac{1}{p (B = 0 | A = 1)} + p (B = 1 | A = 1) \cdot \log \frac{1}{p (B = 1 | A = 1)} \right) </math>
::<math>= p(A = 0) \cdot \left( P \cdot \log \frac{1}{P} + \bar{P} \cdot \log \frac{1}{\bar{P}} \right) + p(A = 1) \cdot \left( \bar{P} \cdot \log \frac{1}{\bar{P}} + P \cdot \log \frac{1}{P} \right) </math>
::<math>= p(A = 0) \cdot \left( P \cdot \log \frac{1}{P} + \bar{P} \cdot \log \frac{1}{\bar{P}} \right) + p(A = 1) \cdot \left( \bar{P} \cdot \log \frac{1}{\bar{P}} + P \cdot \log \frac{1}{P} \right) </math>
::<math>= P \cdot \log \frac{1}{P} + \bar{P} \cdot \log \frac{1}{\bar{P}}</math>
::<math>= P \cdot \log \frac{1}{P} + \bar{P} \cdot \log \frac{1}{\bar{P}}</math>
::<math>= H(P) </math>


::<math>= H(P) </math>
A zatem <math>H(B|A)</math> nie zależy od A.


A zatem H(B|A) nie zależy od A.


Korzystając z powyższego wyliczenia rozkładu B, mamy
Korzystając z powyższego wyliczenia rozkładu B, mamy
:<math> H(B)=H(qP+\bar{q}\bar{P})</math>
:<math> H(B)=H(qP+\bar{q}\bar{P})</math>


Możemy teraz znaleźć rozkład A który maksymalizuję tę wartość (dla <math>q=\frac{1}{2}</math>), i otrzymujemy:
Możemy teraz znaleźć rozkład A który maksymalizuję tę wartość (dla <math>q=\frac{1}{2}</math>), i otrzymujemy:
:<math>C_{\Gamma}= \max_{A} H(B) - H(B|A) = 1 - H(P)</math>
:<math>C_{\Gamma}= \max_{A} H(B) - H(B|A) = 1 - H(P)</math>

Wersja z 08:26, 2 sie 2006

Kanały

Definicja [Kanał komunikacyjny]

Kanałem komunikacyjnym Γ nazywamy trójkę:
  • skończony zbiór 𝒜 symboli wejściowych
  • skończony zbiór symboli wyjściowych
  • mapowanie 𝒜×[0,1] określające dla każdej pary (a,b) prawdopodobieństwo P(ab) zamiany symbolu a na B, spełniające warunek:
a𝒜bP(ab)=1


Zmienne losowe A i B o wartościach odpowiednio z 𝒜 i stanowią parę wejście-wyjście dla kanału Γ jeśli dla dowolnych a𝒜,b

p(B=b|A=a)=P(ab)

Kanał taki możemy zobrazować jako

AB


Możemy od razu zauważyć że

p(A=aB=b)=P(ab)p(A=a)

A więc rozkład (A,B) jest jednoznacznie wyznaczony przez A (dla ustalonego Γ. W szczególności odpowiednie B zawsze istnieje i jest zdefiniowane jako p(B=b)=a𝒜P(ab)p(A=a)

Więdząc to, można bezpośrednio policzyć H(A,B), H(B|A), I(A;B) itp. (w zależności od Γ i A).


Definicja [Przepustowość kanału]

Przepustowość kanału komunikacyjnego definiujemy jako
CΓ=maxAI(A;B)

(dla ustalenia uwagi, tutajI=I2). Maksimum jest tutaj brane po wszystkich rozkładach zmiennej losowej A na 𝒜. Istnieje ono zawsze, ponieważ I(A;B) jest ciągłym odwzorowaniem ze zbioru zwartego {p[0,1]𝒜:a𝒜p(a)=1} w , i dodatkowo ograniczonym (I(A;B)H(A)log|𝒜|).

Jeśli 𝒜={a1,,am} i ={b1,,bn}, to możemy kanał reprezentować jako macierz:

(P11P1nPm1Pmn)


gdzie Pij=p(aibj)

W tej postaci wzór na rozkład zmiennej losowej B ma postać:

(p(a1),,p(am))(P11P1nPm1Pmn,)=(p(b1),,p(bn))


Przykłady

Poste kanały łatwo przestawiać jako dwudzielne grafy skierowane o wierzchołkach z 𝒜 i , i krawędziach ab etykietowanych przez P(ab) (rysowanych o ile P(ab)>0).


Przykład [Wierny (bezszumowy) kanał]

Niech 𝒜=={0,1}. Wierny kanał przekazuje informację bez przekłamań:

Macierz reprezentująca ten kanał to (1001)

Skoro A jest zawsze równe B, to I(A;B)=H(A), a więc przepustowość tego kanału jest równa

CΓ=maxAI(A;B)=maxAH(A)=log2|𝒜|=1


Przykład [Wierny kanał odwracający]

Kanał analogiczny do poprzedniego, ale odwracający wszystkie przekazywane bity:

Reprezentacja macierzowa (0110),

przepustowość CΓ=1


Przykład [Kanał zaszumiony bez nakładania]

𝒜={0,1},={0,1,2,3}

Macierz ma postać: (121200001323)

Jak widać, A jest tutaj funkcją B, a więc I(A;B)=H(A)H(A|B)=H(A).

Czyli znów CΓ=1


Przykład [Wadliwa maszyna do pisania]

Niech 𝒜=={a,b,z} (załóżmy 26 liter), i

p(αα)=p(αnext(α))=12,

Gdzie next(a)=b, next(b)=c, . . . next(y)=z, next(z)=a.

(wyobrażenie sobie reprezentacji grafowej i macierzowej zostawiamy czytelnikowi).

Aby obliczyć przepustowość, zacznijmy od obserwacji:

H(B|α)=p(α|α)log1p(α|α)+p(next(α)|α)log1p(next(α)|α)=(12+12)log2=1

A skoro tak, to możemy łatwo policzyć przepustowość rozpisując ją następująco:

CΓ=maxAI(A;B)=maxAH(B)H(B|A)=1=log261=log13.
(ponieważ możemy uzyskać maksymalną entropię B, np. dla jednostajnego rozkładu prawdopodobieństwa na A).


Czytelnik być może już ma intuicyjne pojęcie przepustowości kanału jako konkretnej liczby, tak jak informacja lub entropia. Zadamy zatem kolejne pytanie: jakie kanały mają zerową przepustowość?


Złe kanały Aby uzyskać CΓ=0, musimy mieć I(A;B)=0 dla dowolnego rozkładu danych wejściowych, czyli pary A i B zawsze muszą być niezależne. Formalnie to wymaganie oznacza że p(B=b|A=a)=p(B=b), dla wszystkich a𝒜,b. Przykładowymi złymi kanałami są:

(12121212)

(12016131201613)

(001001001)

Ostatni przykład przedstawia szczególnie bezużyteczny kanał, który na wyjściu zawsze daje taką samą wartość. W tym przypadku H(B)=0, co pokazuje że entropia może czasem maleć przy przesyłaniu wiadomości przez kanał. Najbardziej interesujące są jednak przypadki gdy ta entropia rośnie. Jednym z takich przypadków zajmiemy się teraz dokładniej:


Binarny kanał symetryczny (BSC)

W tym przypadku znów 𝒜=={0,1}

Wprowadzając oznaczenie P¯=1P, macierz kanału możemy zapisać jako:

(PP¯P¯P)


Fakt

Jeśli (A,B) jest parą wejście-wyjście dla BSC, to
H(B)H(A)

Ponadto równości zachodzi wyłącznie jeśli P{0,1} (czyli kanał jest wierny lub wierny-odwracający), lub jeśli H(A)=1 (czyli entropia A jest maksymalna).

Dowód

Niech q=p(A=0). Wtedy p(A=1)=q¯, i możemy wyznaczyć rozkład B z formuły:

(q,q¯)(PP¯P¯P)=(qP+q¯P¯p(B=0),qP¯+q¯Pp(B=1))

Wprowadźmy oznaczenie r=p(B=0). Wtedy

H(A)=qlogqq¯logq¯
H(B)=rlogrr¯logr¯

Przypominamy naszą konwencję 0logr0=0logr10=0, i oznaczamy przez h funkcję

h(x)=xlnx+(1x)ln(1x)

Dla 0x1. Łatwo możemy policzyć (dla 0<x<1):

h(x)=1+lnx1ln(1x)
h(x)=1x+11x>0

Zatem na podstawie lematu o funkcjach wypukłych, funkcja h(x) jest ściśle wypukła na przedziale [0,1], a więc wypukła jest też funkcja

log2eh(x)=xlog2x+(1x)log2(1x)

Korzystając teraz z faktu że zdefiniowane wyżej r jest kombinacją liniową q i q¯ (kontretnie r=Pq+(1P)q¯), a h(q)=h(q¯), otrzymujemy

qlogq+q¯logq¯rlogr+r¯logr¯
H(A)H(B)
i równość ma miejsce tylko jeśli P{0,1}, lub jeśli q=q (czyli gdy H(A)=1).


Wyliczymy teraz CΓ. Wygodnie będzie nam używać notacji

H(s)=slog2s(1s)log2(1s)

(co interpretujemy jako entropię zmiennej binarnej o prawdopodobieństwach s i 1-s).

Z definicji entropii warunkowej dostajemy:

H(B|A)=

=p(A=0)(p(B=0|A=0)log1p(B=0|A=0)+p(B=1|A=0)log1p(B=1|A=0))
+p(A=1)(p(B=0|A=1)log1p(B=0|A=1)+p(B=1|A=1)log1p(B=1|A=1))
=p(A=0)(Plog1P+P¯log1P¯)+p(A=1)(P¯log1P¯+Plog1P)
=Plog1P+P¯log1P¯
=H(P)

A zatem H(B|A) nie zależy od A.


Korzystając z powyższego wyliczenia rozkładu B, mamy

H(B)=H(qP+q¯P¯)

Możemy teraz znaleźć rozkład A który maksymalizuję tę wartość (dla q=12), i otrzymujemy:

CΓ=maxAH(B)H(B|A)=1H(P)