Biografia Poisson, Siméon Denis: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Siméon Denis Poisson (1781-1840)''' – francuski mechanik teoretyk, fizyk i matematyk. | '''Siméon Denis Poisson (1781-1840)''' – francuski mechanik teoretyk, fizyk i matematyk. | ||
[[grafika:Poisson-rachunek.gif|thumb|200px|''Recherches sur la probabilité des jugements en matière criminelle et matière civil'' to ostatnia i najważniejsza praca Poissona o prawdopodobieństwie, 1837|right]] | [[grafika:Poisson-rachunek.gif|thumb|200px|''Recherches sur la probabilité des jugements en matière criminelle et matière civil'' to ostatnia i najważniejsza praca Poissona o prawdopodobieństwie, 1837|right]] | ||
W latach 1798-1800 kształcił się w L'Ecole Polytechnique w Paryżu, po czym rozpoczął w niej pracę nauczycielską. W roku 1806 Poisson został profesorem | W latach 1798-1800 kształcił się w L'Ecole Polytechnique w Paryżu, po czym rozpoczął w niej pracę nauczycielską. W roku 1806 Poisson został profesorem honorowym L'Ecole Polytechnique, a w 1809 profesorem Sorbony. W tym czasie uznawany był za jednego z najznakomitszych matematyków młodego pokolenia. | ||
Po ukończeniu studiów Poisson skupił się na pewnych zagadnieniach astronomicznych, mechanice teoretycznej oraz zastosowaniu matematyki w mechanice i fizyce. To ostatnie zainteresowanie doprowadziło go w latach późniejszych do odkryć w matematyce „czystej”. W 1811 wydał pierwsze poważne dwutomowe dzieło pt. ''Traite de mecanique'' (''Traktat o mechanice''). Praca ta przez długi czas była jednym z najlepszych podręczników mechaniki - odznaczała się jasnością wykładu i przystępnością. W 1813 ogłosił pracę pt. ''Uwagi o równaniach teorii ciążenia'', gdzie wyprowadził równanie nazwane później jego nazwiskiem. Wiele nazw pojęć matematycznych, jak np. rozkład Poissona, nawias Poissona, liczba Poissona, pochodzi także od jego nazwiska. | |||
Z poważniejszych prac, jakie ogłosił w latach późniejszych, wymienić należy: ''Memoire sur la theorie des ondes'' (''Teorię fal'' z 1826), ''Theorie nouvelle de Taction ca-pillaire'' (''Nowa teoria włoskowatości'' z 1831), ''Teorie du calcul de probabilites'' (''Teoria rachunku prawdopodobieństwa'' z 1833) oraz ''Theorie mathematique de la chaleur'' (''Matematyczna teoria rozchodzenia ciepła'' z 1835). | Prace Poissona, a jest ich ponad 300, obejmują różnorodne problemy, jak między innymi zagadnienia stałości systemu słonecznego, teorię sprężystości, hydrodynamikę, elektrostatykę i magnetyzm. | ||
W czystej matematyce do dziś mają znaczenie jego prace na temat całki oznaczonej, teorii równań różniczkowych o pochodnych cząstkowych i teorii rachunku prawdopodobieństwa (np. prawo małych liczb). Z poważniejszych prac, jakie ogłosił w latach późniejszych, wymienić należy: ''Memoire sur la theorie des ondes'' (''Teorię fal'' z 1826), ''Theorie nouvelle de Taction ca-pillaire'' (''Nowa teoria włoskowatości'' z 1831), ''Teorie du calcul de probabilites'' (''Teoria rachunku prawdopodobieństwa'' z 1833) oraz ''Theorie mathematique de la chaleur'' (''Matematyczna teoria rozchodzenia ciepła'' z 1835). | |||
Jako stronnik Napoleona otrzymał od niego tytuł barona i wiele odznaczeń. Mimo to gorliwie służył i późniejszym po | W 1812 Poisson został członkiem Academie des Science, a w 1816 Poisson objął katedrę mechaniki teoretycznej na Uniwersytecie Paryskim, gdzie pracował do roku 1837. W roku 1826 został przyjęty w poczet członków petersburskiej Akademii Nauk. Jako stronnik Napoleona otrzymał od niego tytuł barona i wiele odznaczeń. Mimo to gorliwie służył także i późniejszym po rządom (za Ludwika Filipa został w 1837 r. członkiem izby parów). | ||
Wersja z 12:43, 14 gru 2006
Siméon Denis Poisson (1781-1840) – francuski mechanik teoretyk, fizyk i matematyk.
W latach 1798-1800 kształcił się w L'Ecole Polytechnique w Paryżu, po czym rozpoczął w niej pracę nauczycielską. W roku 1806 Poisson został profesorem honorowym L'Ecole Polytechnique, a w 1809 profesorem Sorbony. W tym czasie uznawany był za jednego z najznakomitszych matematyków młodego pokolenia.
Po ukończeniu studiów Poisson skupił się na pewnych zagadnieniach astronomicznych, mechanice teoretycznej oraz zastosowaniu matematyki w mechanice i fizyce. To ostatnie zainteresowanie doprowadziło go w latach późniejszych do odkryć w matematyce „czystej”. W 1811 wydał pierwsze poważne dwutomowe dzieło pt. Traite de mecanique (Traktat o mechanice). Praca ta przez długi czas była jednym z najlepszych podręczników mechaniki - odznaczała się jasnością wykładu i przystępnością. W 1813 ogłosił pracę pt. Uwagi o równaniach teorii ciążenia, gdzie wyprowadził równanie nazwane później jego nazwiskiem. Wiele nazw pojęć matematycznych, jak np. rozkład Poissona, nawias Poissona, liczba Poissona, pochodzi także od jego nazwiska.
Prace Poissona, a jest ich ponad 300, obejmują różnorodne problemy, jak między innymi zagadnienia stałości systemu słonecznego, teorię sprężystości, hydrodynamikę, elektrostatykę i magnetyzm. W czystej matematyce do dziś mają znaczenie jego prace na temat całki oznaczonej, teorii równań różniczkowych o pochodnych cząstkowych i teorii rachunku prawdopodobieństwa (np. prawo małych liczb). Z poważniejszych prac, jakie ogłosił w latach późniejszych, wymienić należy: Memoire sur la theorie des ondes (Teorię fal z 1826), Theorie nouvelle de Taction ca-pillaire (Nowa teoria włoskowatości z 1831), Teorie du calcul de probabilites (Teoria rachunku prawdopodobieństwa z 1833) oraz Theorie mathematique de la chaleur (Matematyczna teoria rozchodzenia ciepła z 1835).
W 1812 Poisson został członkiem Academie des Science, a w 1816 Poisson objął katedrę mechaniki teoretycznej na Uniwersytecie Paryskim, gdzie pracował do roku 1837. W roku 1826 został przyjęty w poczet członków petersburskiej Akademii Nauk. Jako stronnik Napoleona otrzymał od niego tytuł barona i wiele odznaczeń. Mimo to gorliwie służył także i późniejszym po rządom (za Ludwika Filipa został w 1837 r. członkiem izby parów).
