Logika i teoria mnogości/Wykład 5: Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Arek (dyskusja | edycje)
Arek (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
''Uwaga: przekonwertowane latex2mediawiki; prawdopodobnie trzeba wprowadzi� poprawki''
''Uwaga: przekonwertowane latex2mediawiki; prawdopodobnie trzeba wprowadzi� poprawki''
Zawartość wykładu: Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, relacje
równoważności, rozkłady zbiorów, domykanie relacji, rozdział dla dociekliwych.


==Para uporządkowana==
==Para uporządkowana==
Linia 47: Linia 50:
<math>\displaystyle \left\{a,b\right\} = \left\{a,d\right\}</math>. To drugie prowadzi do naszej tezy <math>\displaystyle b=d</math>.
<math>\displaystyle \left\{a,b\right\} = \left\{a,d\right\}</math>. To drugie prowadzi do naszej tezy <math>\displaystyle b=d</math>.
}}
}}
{{cwiczenie|||


Dla każdej pary <math>\displaystyle x=(a,b)</math> udowodnij, że
Dla każdej pary <math>\displaystyle x=(a,b)</math> udowodnij, że
Linia 55: Linia 56:
</math></center>
</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Rozważymy dwa przypadki.
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Rozważymy dwa przypadki.
# Jeśli <math>\displaystyle a=b</math> to <math>\displaystyle x=\{\{a\}\}</math> i wtedy <math>\displaystyle \bigcap \bigcap x= a</math>.
# Jeśli <math>\displaystyle a=b</math> to <math>\displaystyle x=\{\{a\}\}</math> i wtedy <math>\displaystyle \bigcap \bigcap x= a</math>.
# Jeśli <math>\displaystyle a\neq b</math> to <math>\displaystyle x=\{\{a\},\{a,b\}\}</math> a więc
# Jeśli <math>\displaystyle a\neq b</math> to <math>\displaystyle x=\{\{a\},\{a,b\}\}</math> a więc
Linia 70: Linia 67:
<center><math>\displaystyle \bigcap \bigcap x=a
<center><math>\displaystyle \bigcap \bigcap x=a
</math></center>
</math></center>
</div></div>
{{cwiczenie|||


Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej <math>\displaystyle x</math> zbiór
Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej <math>\displaystyle x</math> zbiór
Linia 83: Linia 76:
zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary <math>\displaystyle x</math>.
zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary <math>\displaystyle x</math>.


}}
'''Rozwiązanie: '''Jeśli <math>\displaystyle x</math> jest parą to istnieją zbiory <math>\displaystyle a,b</math> takie, że <math>\displaystyle x=(a,b)</math>.
 
# Przypuśćmy, że <math>\displaystyle a\neq b</math>. Wtedy <math>\displaystyle x= \{\{a\}, \{a,b\}\}</math> i <math>\displaystyle \kPs{x}=
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Jeśli <math>\displaystyle x</math> jest parą to istnieją zbiory <math>\displaystyle a,b</math> takie, że <math>\displaystyle x=(a,b)</math>.
 
1. Przypuśćmy, że <math>\displaystyle a\neq b</math>. Wtedy <math>\displaystyle x= \{\{a\}, \{a,b\}\}</math> i <math>\displaystyle \kPs{x}=
\{\emptyset, \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>. Ponieważ <math>\displaystyle \kPs{\emptyset}=\{\emptyset\}</math>
\{\emptyset, \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>. Ponieważ <math>\displaystyle \kPs{\emptyset}=\{\emptyset\}</math>
to <math>\displaystyle \kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset} =\{ \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math> a wtedy
to <math>\displaystyle \kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset} =\{ \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math> a wtedy
Linia 101: Linia 89:
<center><math>\displaystyle \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset}) = \emptyset
<center><math>\displaystyle \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset}) = \emptyset
</math></center>
</math></center>
 
# W przypadku, gdy <math>\displaystyle a=b</math> otrzymujemy <math>\displaystyle x=\{\{a\}\}</math> a więc <math>\displaystyle \kPs{x}=\{\emptyset ,\{\{a\}\}\}</math> i wtedy <math>\displaystyle \kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset} =\{ \{\{a\}\} \}</math> skąd otrzymujemy
2. W przypadku, gdy <math>\displaystyle a=b</math> otrzymujemy <math>\displaystyle x=\{\{a\}\}</math> a więc <math>\displaystyle \kPs{x}=\{\emptyset ,\{\{a\}\}\}</math> i wtedy <math>\displaystyle \kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset} =\{ \{\{a\}\} \}</math> skąd otrzymujemy


<center><math>\displaystyle \bigcap \bigcap ( \kPs(x) \setminus \kPs{\emptyset}) = \{a\}
<center><math>\displaystyle \bigcap \bigcap ( \kPs(x) \setminus \kPs{\emptyset}) = \{a\}
</math></center>
</math></center>
</div></div>
{{cwiczenie|||


Pokaż, że z każdej pary <math>\displaystyle x</math> można otrzymać jej drugą współrzędną posługując się
Pokaż, że z każdej pary <math>\displaystyle x</math> można otrzymać jej drugą współrzędną posługując się
jedynie parą <math>\displaystyle x</math>, mnogościowymi operacjami <math>\displaystyle \bigcup, \bigcap, \cup,\cap,\setminus,\kPs</math> oraz stałą <math>\displaystyle \emptyset</math>.
jedynie parą <math>\displaystyle x</math>, mnogościowymi operacjami <math>\displaystyle \bigcup, \bigcap, \cup,\cap,\setminus,\kPs</math> oraz stałą <math>\displaystyle \emptyset</math>.
'''Wskazówka:  '''
# Rozważ najpierw pary różnych elementów.
# Rozważ najpierw pary różnych elementów.
# Wykorzystaj zbiór z Ćwiczenia [[##ex:paraPS|Uzupelnic ex:paraPS|]]
# Wykorzystaj zbiór z Ćwiczenia [[##ex:paraPS|Uzupelnic ex:paraPS|]]


}}
'''Rozwiązanie: '''Rozważmy najpierw przypadek gdy para ma różne elementy. Zobaczymy, że dla  każdej takiej pary <math>\displaystyle x=(a,b)</math> mamy
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Rozważmy najpierw przypadek gdy para ma różne elementy. Zobaczymy, że dla  każdej takiej pary <math>\displaystyle x=(a,b)</math> mamy


<center><math>\displaystyle  
<center><math>\displaystyle  
Linia 157: Linia 138:
\setminus \kPs{\emptyset})= \emptyset \cup \bigcap\{b\}=b.
\setminus \kPs{\emptyset})= \emptyset \cup \bigcap\{b\}=b.
</math></center>
</math></center>
</div></div>


==Iloczyn kartezjański==
==Iloczyn kartezjański==
Linia 187: Linia 166:


Będziemy używać specjalnej notacji <math>\displaystyle x^2</math> na zbiór <math>\displaystyle x \times x</math>.
Będziemy używać specjalnej notacji <math>\displaystyle x^2</math> na zbiór <math>\displaystyle x \times x</math>.
{{cwiczenie|||


Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:
Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:
Linia 198: Linia 175:
\endaligned</math></center>
\endaligned</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Z definicji iloczynu kartezjańskiego, oraz twierdzenia [[##para-up_tw|Uzupelnic para-up_tw|]] łatwo wynika
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Z definicji iloczynu kartezjańskiego, oraz twierdzenia [[##para-up_tw|Uzupelnic para-up_tw|]] łatwo wynika
następujący fakt, który wykorzystamy w dowodach. Dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle a,b,x,y</math>
następujący fakt, który wykorzystamy w dowodach. Dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle a,b,x,y</math>
zachodzi
zachodzi
Linia 240: Linia 213:
a x  (b y  z) <br>
a x  (b y  z) <br>
(a,b)  x  (y  z)
(a,b)  x  (y  z)
</div></div>
{{cwiczenie|||


Produkt kartezjański <math>\displaystyle \times</math> jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną
Produkt kartezjański <math>\displaystyle \times</math> jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną
Linia 252: Linia 221:
\endaligned</math></center>
\endaligned</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Ćwiczenie jest elementarne.
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Ćwiczenie jest elementarne.
# Niech <math>\displaystyle x,y</math> będą dowolnymi zbiorami takimi, że <math>\displaystyle x\subset y</math>. Wtedy dla dowolnej pary <math>\displaystyle (a,b)</math> mamy
# Niech <math>\displaystyle x,y</math> będą dowolnymi zbiorami takimi, że <math>\displaystyle x\subset y</math>. Wtedy dla dowolnej pary <math>\displaystyle (a,b)</math> mamy


Linia 272: Linia 237:


(Metoda z poprzedniego punktu podziała równie dobrze.)
(Metoda z poprzedniego punktu podziała równie dobrze.)
</div></div>
{{cwiczenie|||


Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle A,B,C</math>, prawdziwa jest następująca implikacja
Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle A,B,C</math>, prawdziwa jest następująca implikacja
Linia 282: Linia 243:
</math></center>
</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Nie. Na przykład gdy <math>\displaystyle A=\emptyset</math> to dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle B,C</math> mamy
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Nie. Na przykład gdy <math>\displaystyle A=\emptyset</math> to dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle B,C</math> mamy


<center><math>\displaystyle \emptyset \times B =\emptyset = \emptyset \times C.
<center><math>\displaystyle \emptyset \times B =\emptyset = \emptyset \times C.
Linia 292: Linia 249:


Biorąc różne zbiory <math>\displaystyle B,C</math> otrzymamy kontrprzykład dla badanej implikacji.
Biorąc różne zbiory <math>\displaystyle B,C</math> otrzymamy kontrprzykład dla badanej implikacji.
</div></div>


==Relacje==
==Relacje==
Linia 305: Linia 261:
<math>\displaystyle S \circ R  :=  \left\{(x,z)\in A \times C : \exists_{y\in B}
<math>\displaystyle S \circ R  :=  \left\{(x,z)\in A \times C : \exists_{y\in B}
(x,y)\in R \hspace*{0.1mm} \wedge  (y,z)\in S \right\}\displaystyle R^{-1} := \left\{(y,x)\in B \times A : \;\; (x,y)\in R \right\}\displaystyle R_L := \left\{x\in A : \exists_{y\in B} \;\; (x,y) \in R\right\}\displaystyle R_P := \left\{y\in B : \exists_{x\in A} \;\; (x,y) \in R\right\}</math>
(x,y)\in R \hspace*{0.1mm} \wedge  (y,z)\in S \right\}\displaystyle R^{-1} := \left\{(y,x)\in B \times A : \;\; (x,y)\in R \right\}\displaystyle R_L := \left\{x\in A : \exists_{y\in B} \;\; (x,y) \in R\right\}\displaystyle R_P := \left\{y\in B : \exists_{x\in A} \;\; (x,y) \in R\right\}</math>
{{cwiczenie|||


Niech relacja  <math>\displaystyle  R \subset A \times B,  S \subset B \times C</math> oraz
Niech relacja  <math>\displaystyle  R \subset A \times B,  S \subset B \times C</math> oraz
<math>\displaystyle T \subset C \times  D</math>. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:
<math>\displaystyle T \subset C \times  D</math>. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:


<center><math>\displaystyle \aligned T \circ ( S \circ R ) &= (T \circ S)\circ R \\
<center><math>\displaystyle \aligned T \circ ( S \circ R ) & = (T \circ S)\circ R \\
(S \circ R )^{-1}    &=  R^{-1} \circ S^{-1} \\
(S \circ R )^{-1}    & =  R^{-1} \circ S^{-1} \\
R                    & \subset & R_L \times R_P \\
R                    & \subset R_L \times R_P \\
(S \circ R)_L        & \subset & R_L \\
(S \circ R)_L        & \subset R_L \\
(S \circ R)_P        & \subset & S_P \\
(S \circ R)_P        & \subset S_P \\
(R^{-1} )_L          &= R_P
(R^{-1} )_L          & = R_P
\endaligned</math></center>
\endaligned</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Ćwiczenie jest elementarne.
 
# <math>\displaystyle \beginalign*
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
(x,z)\in T \circ ( S \circ R ) \Leftrightarrow\\
 
\exists_{u} [(x,u)\in ( S \circ R ) \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\
Ćwiczenie jest elementarne.
\exists_{u} [\exists_{v}( (x,v)\in R\wedge (v,u)\in S) \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\
#
\exists_{u} \exists_{v}[ (x,v)\in R\wedge (v,u)\in S \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\
(x,z) T ( S R ) <br>
\exists_{v} \exists_{u}[ (x,v)\in R\wedge ((v,u)\in S \wedge (u,z)\in T)]\Leftrightarrow\\
_{u} [(x,u) ( S R ) (u,z) T]<br>
\exists_{v} [ (x,v)\in R\wedge \exists_{u}((v,u)\in S \wedge (u,z)\in T)]\Leftrightarrow\\
_{u} [_{v}( (x,v)  R (v,u)  S) (u,z) T]<br>
\exists_{v} [ (x,v)\in R\wedge (v,z)\in T \circ S]\Leftrightarrow\\
_{u} _{v}[ (x,v)  R (v,u)  S (u,z) T]<br>
(x,z) \in  (T \circ S) \circ R \Leftrightarrow\\
_{v} _{u}[ (x,v)  R ((v,u)  S (u,z) T)]<br>
\endalign* </math>
_{v} [ (x,v)  R _{u}((v,u)  S (u,z) T)]<br>
# <math>\displaystyle \beginalign*
_{v} [ (x,v)  R (v,z)  T S]<br>
(x,z)\in (S \circ R )^{-1} \Leftrightarrow \\
(x,z)   (T S) R <br>
(z,x) \in S\circ R \Leftrightarrow \\
#
\exists_{y} [(z,y) \in R \wedge (y,x)\in S] \Leftrightarrow \\
(x,z) (S R )^{-1} <br>
\exists_{y} [(y,z) \in R^{-1} \wedge (x,y)\in S^{-1}] \Leftrightarrow \\
(z,x) S R <br>
(x,z)\in R^{-1} \circ S^{-1} \\
_{y} [(z,y) R (y,x) S] <br>
\endalign* </math>
_{y} [(y,z) R^{-1} (x,y) S^{-1}] <br>
# <math>\displaystyle \beginalign*
(x,z)  R^{-1} S^{-1} <br>
(x,z)\in R \Rightarrow \\
#
\exists_{y} (x,u) \in R \wedge \exists_{v} (v,y)\in R \Leftrightarrow\\
(x,z) R   <br>
x\in R_L \wedge y\in R_P \Leftrightarrow \\
_{y} (x,u) R _{v} (v,y) R <br>
(x,y) \in R_L \times R_P
x R_L y R_P <br>
\endalign* </math>
(x,y) R_L R_P
# <math>\displaystyle \beginalign*
#
x \in (S \circ R)_L   \Leftrightarrow \\
x (S R)_L   <br>
\exists_{z} (x,z)\in S\circ R \Leftrightarrow\\
_{z} (x,z) S R <br>
\exists_{z} \exists_{y} [(x,y)\in R \wedge (y,z)\in S ] \Rightarrow \\
_{z} _{y} [(x,y) R (y,z) S ] <br>
\exists_{z} \exists_{y} (x,y)\in R \Leftrightarrow \\
_{z} _{y} (x,y) R   <br>
\exists_{y} (x,y)\in R \Leftrightarrow \\
_{y} (x,y) R   <br>
x \in R_L
x R_L
\endalign* </math>
# Dowód <math>\displaystyle (S \circ R)_P \subset  S_P </math> jest analogiczny do poprzedniego.
# Dowód <math>\displaystyle (S \circ R)_P \subset  S_P </math> jest analogiczny do poprzedniego.
#
# <math>\displaystyle \beginalign*
x (R^{-1} )_L  <br>
x\in (R^{-1} )_L  \Leftrightarrow\\
_{y} (x,y) R^{-1} <br>
\exists_{y} (x,y)\in R^{-1} \Leftrightarrow\\
_{y} (y,x) R <br>
\exists_{y} (y,x)\in R \Leftrightarrow\\
x  R_P
x\in R_P
 
\endalign* </math>
</div></div>
 
{{cwiczenie|||


Niech relacja  <math>\displaystyle  R \subset B \times C,  S \subset B \times C</math> oraz
Niech relacja  <math>\displaystyle  R \subset B \times C,  S \subset B \times C</math> oraz
Linia 372: Linia 323:
\endaligned</math></center>
\endaligned</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Ćwiczenie jest elementarne.
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Ćwiczenie jest elementarne.
W poniższych punktach (1-4) pokażemy, że dowolna para należy do zbioru po lewej
W poniższych punktach (1-4) pokażemy, że dowolna para należy do zbioru po lewej
stronie odpowiedniej równości wtedy i tylko wtedy gdy należy do prawej. W punkcie 5,
stronie odpowiedniej równości wtedy i tylko wtedy gdy należy do prawej. W punkcie 5,
pokazujemy jedynie implikację w prawą stronę, gdyż mamy udowodnić inkluzję.
pokazujemy jedynie implikację w prawą stronę, gdyż mamy udowodnić inkluzję.
#
# <math>\displaystyle \beginalign*
(x,y) (R S)^{-1}  <br>
(x,y)\in (R\cup S)^{-1}  \Leftrightarrow\\
(y,x) (R S)  <br>
(y,x)\in (R\cup S)  \Leftrightarrow\\
(y,x) R (y,x) <br>
(y,x)\in R \vee (y,x) \in \Leftrightarrow\\
(x,y) R^{-1} (x,y) S^{-1}  <br>
(x,y)\in R^{-1} \vee (x,y) \in S^{-1}  \Leftrightarrow\\
(x,y) R^{-1} S^{-1}
(x,y)\in R^{-1} \cup S^{-1}
\endalign* </math>
# Dowód drugiej równości jest analogiczny do dowodu pierwszej, wystarczy użyć <math>\displaystyle \cap</math> w miejsce <math>\displaystyle \cup</math> oraz <math>\displaystyle \wedge</math> w miejsce <math>\displaystyle \vee</math>.
# Dowód drugiej równości jest analogiczny do dowodu pierwszej, wystarczy użyć <math>\displaystyle \cap</math> w miejsce <math>\displaystyle \cup</math> oraz <math>\displaystyle \wedge</math> w miejsce <math>\displaystyle \vee</math>.
#
# <math>\displaystyle \beginalign*
(x,y) (R^{-1})^{-1}  <br>
(x,y)\in (R^{-1})^{-1}  \Leftrightarrow\\
(y,x) R^{-1}  <br>
(y,x)\in R^{-1}  \Leftrightarrow\\
(x,y) R
(x,y)\in R
#
\endalign* </math>
(x,z) (R   S ) <br>
# <math>\displaystyle \beginalign*
_y [(x,y) T (y,z) (R   S )] <br>
(x,z)\in (R \cup  S ) \circ \Leftrightarrow\\
_y [(x,y) T ((y,z) R (y,z) S ))] <br>
\exists_y [(x,y) \in T \wedge (y,z)\in (R \cup  S )] \Leftrightarrow\\
_y [((x,y) T (y,z) R) ((x,y) T (y,z) S ))] <br>
\exists_y [(x,y) \in T \wedge ((y,z)\in R \vee (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\
[_y ((x,y) T (y,z) R)] [_y ((x,y) T (y,z) S )] <br>
\exists_y [((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R) \vee ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\
(x,z) (R T) (x,z) (S T) <br>
[\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R)] \vee [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S )] \Leftrightarrow\\
(x,z)  (R T) (S   T)
(x,z)\in (R \circ T) \vee (x,z)\in (S \circ T) \Leftrightarrow \\
#
(x,z)\in (R \circ T) \cup (S \circ T)
(x,z) (R   S ) <br>
\endalign* </math>
_y [(x,y) T (y,z) (R   S )] <br>
# <math>\displaystyle \beginalign*
_y [(x,y) T ((y,z) R (y,z) S ))] <br>
(x,z)\in (R \cap  S ) \circ \Leftrightarrow\\
_y [((x,y) T (y,z) R) ((x,y) T (y,z) S ))] <br>
\exists_y [(x,y) \in T \wedge (y,z)\in (R \cap  S )] \Leftrightarrow\\
[_y ((x,y) T (y,z) R)] [_y ((x,y) T (y,z) S )] <br>
\exists_y [(x,y) \in T \wedge ((y,z)\in R \wedge (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\
(x,z) (R T) (x,z) (S T) <br>
\exists_y [((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R) \wedge ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S ))] \Rightarrow\\
(x,z)  (R T) (S   T)
[\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R)] \wedge [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S )] \Leftrightarrow\\
 
(x,z)\in (R \circ T) \wedge (x,z)\in (S \circ T) \Leftrightarrow \\
</div></div>
(x,z)\in (R \circ T) \cap (S \circ T)
 
\endalign* </math>
{{cwiczenie|||


Podaj przykład relacji dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.
Podaj przykład relacji dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.
Linia 417: Linia 364:
</math></center>
</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Niech <math>\displaystyle R=\{(1,3)\}, S= \{(2,3)\}, T=\{(0,1),(0,2)\}</math> wtedy
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Niech <math>\displaystyle R=\{(1,3)\}, S= \{(2,3)\}, T=\{(0,1),(0,2)\}</math> wtedy
# <math>\displaystyle R\cap S=\emptyset</math> więc      <math>\displaystyle (R\cap S)\circ T=\emptyset</math>.
# <math>\displaystyle R\cap S=\emptyset</math> więc      <math>\displaystyle (R\cap S)\circ T=\emptyset</math>.
# <math>\displaystyle T\circ R =\{(0,3)\}</math> i <math>\displaystyle T \circ S=\{0,3\}</math> a więc
# <math>\displaystyle T\circ R =\{(0,3)\}</math> i <math>\displaystyle T \circ S=\{0,3\}</math> a więc
<math>\displaystyle (R \circ T) \cap (S  \circ T) =\{0,3\}</math>
<math>\displaystyle (R \circ T) \cap (S  \circ T) =\{0,3\}</math>
</div></div>
{{cwiczenie|||


Udowodnij, że zbiór <math>\displaystyle A</math> jest relacją wtedy i tylko wtedy gdy
Udowodnij, że zbiór <math>\displaystyle A</math> jest relacją wtedy i tylko wtedy gdy
Linia 435: Linia 374:
</math></center>
</math></center>


}}
'''Rozwiązanie: '''Pokażemy najpierw, że dla każdej relacji <math>\displaystyle R</math> mamy
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Pokażemy najpierw, że dla każdej relacji <math>\displaystyle R</math> mamy


<center><math>\displaystyle  
<center><math>\displaystyle  
Linia 470: Linia 405:
<center><math>\displaystyle A \subset A_L \times A_P \subset (A_L \cup A_P) \times (A_L \cup A_P) =    (\bigcup \bigcup A) \times (    \bigcup \bigcup A)
<center><math>\displaystyle A \subset A_L \times A_P \subset (A_L \cup A_P) \times (A_L \cup A_P) =    (\bigcup \bigcup A) \times (    \bigcup \bigcup A)
</math></center>
</math></center>
</div></div>


== Relacje równoważności ==
== Relacje równoważności ==
Linia 492: Linia 425:
* <math>\displaystyle R^{-1} \subset R</math> (symetria <math>\displaystyle R</math>)
* <math>\displaystyle R^{-1} \subset R</math> (symetria <math>\displaystyle R</math>)
* <math>\displaystyle R \circ R \subset R</math> (przechodniość <math>\displaystyle R</math>)
* <math>\displaystyle R \circ R \subset R</math> (przechodniość <math>\displaystyle R</math>)
{{cwiczenie|||


Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu <math>\displaystyle X</math>
Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu <math>\displaystyle X</math>
Linia 501: Linia 432:
* <math>\displaystyle \forall_{ x,y,z\in X} (x,y)\in R \wedge (y,z) \in R \rightarrow (x,z)\in R</math>
* <math>\displaystyle \forall_{ x,y,z\in X} (x,y)\in R \wedge (y,z) \in R \rightarrow (x,z)\in R</math>


}}
'''Rozwiązanie: '''Ćwiczenie jest elementarne.
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Ćwiczenie jest elementarne.
</div></div>


Niech <math>\displaystyle R</math> będzie relacją równoważności o
Niech <math>\displaystyle R</math> będzie relacją równoważności o
Linia 625: Linia 551:
<math>\displaystyle [x]_{R_r} =C</math>.
<math>\displaystyle [x]_{R_r} =C</math>.
}}
}}
{{cwiczenie|||


Niech <math>\displaystyle X</math> będzie niepustym zbiorem, oraz niech <math>\displaystyle Y \subset X</math>. Zdefiniujemy relację <math>\displaystyle R \subset \kPs{X} \times \kPs{X}</math> następująco:
Niech <math>\displaystyle X</math> będzie niepustym zbiorem, oraz niech <math>\displaystyle Y \subset X</math>. Zdefiniujemy relację <math>\displaystyle R \subset \kPs{X} \times \kPs{X}</math> następująco:
Linia 636: Linia 560:
(<math>\displaystyle \kRSym</math> oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli <math>\displaystyle A\kRSym B = (A\setminus B)\cup
(<math>\displaystyle \kRSym</math> oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli <math>\displaystyle A\kRSym B = (A\setminus B)\cup
(B \setminus A)</math>) Udowodnij, że relacja <math>\displaystyle R</math> jest relacją równoważności.  
(B \setminus A)</math>) Udowodnij, że relacja <math>\displaystyle R</math> jest relacją równoważności.  
'''Wskazówka:  '''
Najtrudniej jest pokazać przechodniość. Udowodnij, że <math>\displaystyle A \kRSym C \subset    (B\kRSym C) \cup (A\kRSym B)</math>. Dobrym punktem wyjścia
Najtrudniej jest pokazać przechodniość. Udowodnij, że <math>\displaystyle A \kRSym C \subset    (B\kRSym C) \cup (A\kRSym B)</math>. Dobrym punktem wyjścia
jest naszkicowanie wszystkich przecięć zbiorów <math>\displaystyle A,B,C</math>.
jest naszkicowanie wszystkich przecięć zbiorów <math>\displaystyle A,B,C</math>.


}}
'''Rozwiązanie: '''Pokażemy po kolei zwrotność, przechodniość i symetryczność.
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Pokażemy po kolei zwrotność, przechodniość i symetryczność.
# Dla każdego <math>\displaystyle A\subset X</math> mamy <math>\displaystyle A\kRSym A= \emptyset \subset Y</math>, a więc relacja <math>\displaystyle R</math> jest zwrotna.
# Dla każdego <math>\displaystyle A\subset X</math> mamy <math>\displaystyle A\kRSym A= \emptyset \subset Y</math>, a więc relacja <math>\displaystyle R</math> jest zwrotna.
# Ponieważ dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle A\kRSym B= B\kRSym A</math> to <math>\displaystyle (A,B)\in R</math> wtedy i tylko wtedy gdy <math>\displaystyle (B,A)\in R</math>. Wobec tego relacja <math>\displaystyle R</math> jest symetryczna.
# Ponieważ dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle A\kRSym B= B\kRSym A</math> to <math>\displaystyle (A,B)\in R</math> wtedy i tylko wtedy gdy <math>\displaystyle (B,A)\in R</math>. Wobec tego relacja <math>\displaystyle R</math> jest symetryczna.
Linia 657: Linia 579:
Ponieważ z definicji relacji <math>\displaystyle R</math> mamy  <math>\displaystyle (B\kRSym C) \in Y</math> oraz<math>\displaystyle  (A\kRSym B)\in Y</math> to ich suma też jest podzbiorem <math>\displaystyle Y</math>
Ponieważ z definicji relacji <math>\displaystyle R</math> mamy  <math>\displaystyle (B\kRSym C) \in Y</math> oraz<math>\displaystyle  (A\kRSym B)\in Y</math> to ich suma też jest podzbiorem <math>\displaystyle Y</math>
i konsekwencji również <math>\displaystyle A\kRSym C \subset Y</math>. Oznacza to, że <math>\displaystyle (A,C)\in R</math>, a więc relacja <math>\displaystyle R</math> jest przechodnia.
i konsekwencji również <math>\displaystyle A\kRSym C \subset Y</math>. Oznacza to, że <math>\displaystyle (A,C)\in R</math>, a więc relacja <math>\displaystyle R</math> jest przechodnia.
</div></div>
{{cwiczenie|||


Udowodnij, że dla relacji równoważności <math>\displaystyle R,S</math> na zbiorze <math>\displaystyle X</math>, relacja <math>\displaystyle R\cup S</math> jest relacją równoważności
Udowodnij, że dla relacji równoważności <math>\displaystyle R,S</math> na zbiorze <math>\displaystyle X</math>, relacja <math>\displaystyle R\cup S</math> jest relacją równoważności
Linia 671: Linia 589:
Podaj przykłady relacji równoważności <math>\displaystyle R,S</math> takich, że <math>\displaystyle R\cup S</math> jest relacją
Podaj przykłady relacji równoważności <math>\displaystyle R,S</math> takich, że <math>\displaystyle R\cup S</math> jest relacją
równoważności oraz <math>\displaystyle R\nsubseteq S</math> i <math>\displaystyle S\nsubseteq R</math>.  
równoważności oraz <math>\displaystyle R\nsubseteq S</math> i <math>\displaystyle S\nsubseteq R</math>.  
'''Wskazówka:  '''
Przyjrzyj się dokładnie rodzinie zbiorów <math>\displaystyle A=\{[x]_R \cup [x]_S : x\in X\}</math>.
Przyjrzyj się dokładnie rodzinie zbiorów <math>\displaystyle A=\{[x]_R \cup [x]_S : x\in X\}</math>.


}}
'''Rozwiązanie: '''Zaczniemy od pokazania, że formuła <math>\displaystyle [[##eq:klasyInkluzje|Uzupelnic eq:klasyInkluzje|]]</math> implikuje, że relacja
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Zaczniemy od pokazania, że formuła <math>\displaystyle [[##eq:klasyInkluzje|Uzupelnic eq:klasyInkluzje|]]</math> implikuje, że relacja
<math>\displaystyle R\cup S</math> jest relacją równoważności. Pokażemy, że rodzina <math>\displaystyle A=\{[x]_R \cup [x]_S :
<math>\displaystyle R\cup S</math> jest relacją równoważności. Pokażemy, że rodzina <math>\displaystyle A=\{[x]_R \cup [x]_S :
x\in X\}</math> tworzy rozkład zbioru <math>\displaystyle X</math>. Oczywiście, dla każdego elementu <math>\displaystyle x\in X</math> mamy
x\in X\}</math> tworzy rozkład zbioru <math>\displaystyle X</math>. Oczywiście, dla każdego elementu <math>\displaystyle x\in X</math> mamy
Linia 723: Linia 639:
[[##eq:klasyInkluzje|Uzupelnic eq:klasyInkluzje|]] jest prawdziwa dla tych relacji, wobec czego <math>\displaystyle R\cup S</math> jest
[[##eq:klasyInkluzje|Uzupelnic eq:klasyInkluzje|]] jest prawdziwa dla tych relacji, wobec czego <math>\displaystyle R\cup S</math> jest
relacją równoważności. Wyznaczany przez nią rozkład to <math>\displaystyle \{\{0,1\},\{2,3\}\}</math>.
relacją równoważności. Wyznaczany przez nią rozkład to <math>\displaystyle \{\{0,1\},\{2,3\}\}</math>.
</div></div>


===Domykanie relacji===
===Domykanie relacji===
Linia 782: Linia 697:
<math>\displaystyle S_0 \in \alpha</math>.
<math>\displaystyle S_0 \in \alpha</math>.
}}
}}
{{cwiczenie|||


Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji,
Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji,
Linia 793: Linia 706:
<math>\displaystyle (y,x) \in R</math> da się pokazać, że <math>\displaystyle x=y</math>)
<math>\displaystyle (y,x) \in R</math> da się pokazać, że <math>\displaystyle x=y</math>)


}}
'''Rozwiązanie: '''Ćwiczenie jest elementarne.
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
 
Ćwiczenie jest elementarne.
# Pokażemy, że dla każdej relacji <math>\displaystyle R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji zwrotnych na <math>\displaystyle X</math> to <math>\displaystyle R\cup 1_X</math>.
# Pokażemy, że dla każdej relacji <math>\displaystyle R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji zwrotnych na <math>\displaystyle X</math> to <math>\displaystyle R\cup 1_X</math>.
Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia.
Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia.
Linia 842: Linia 751:
# Relacja <math>\displaystyle X^2</math> nie jest antysymetryczna, a więc klasa relacji antysymetrycznych na <math>\displaystyle X</math>
# Relacja <math>\displaystyle X^2</math> nie jest antysymetryczna, a więc klasa relacji antysymetrycznych na <math>\displaystyle X</math>
nie jest domknięta na przecięcia.
nie jest domknięta na przecięcia.
</div></div>
{{cwiczenie|||


Dla relacji <math>\displaystyle R</math> niech <math>\displaystyle R^\alpha</math>, <math>\displaystyle R^\beta</math>, <math>\displaystyle R^\gamma</math> oznaczają odpowiednio
Dla relacji <math>\displaystyle R</math> niech <math>\displaystyle R^\alpha</math>, <math>\displaystyle R^\beta</math>, <math>\displaystyle R^\gamma</math> oznaczają odpowiednio
Linia 860: Linia 765:
kontrprzykład.
kontrprzykład.


}}
'''Rozwiązanie: '''
 
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
# Zaczniemy od pokazania, że dowolne domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne. Rozważamy relacje na zbiorze <math>\displaystyle X</math>. Z definicji zwrotności mamy
# Zaczniemy od pokazania, że dowolne domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne. Rozważamy relacje na zbiorze <math>\displaystyle X</math>. Z definicji zwrotności mamy
<math>\displaystyle R</math> jest zwrotna wtedy i tylko wtedy gdy <math>\displaystyle R\supset 1_X</math>. W definicji domknięcia [[##defn:domkniecie|Uzupelnic defn:domkniecie|]] punkt pierwszy mówi, że jeśli <math>\displaystyle S</math> jest
<math>\displaystyle R</math> jest zwrotna wtedy i tylko wtedy gdy <math>\displaystyle R\supset 1_X</math>. W definicji domknięcia [[##defn:domkniecie|Uzupelnic defn:domkniecie|]] punkt pierwszy mówi, że jeśli <math>\displaystyle S</math> jest
Linia 885: Linia 788:
<math>\displaystyle ((R^\gamma)^\beta)^\alpha=\{(0,2),(2,0),(1,2),(2,1),(0,0),(1,1),(2,2)\}</math>. Łatwo zauważyć, że otrzymana relacja nie jest przechodnia,
<math>\displaystyle ((R^\gamma)^\beta)^\alpha=\{(0,2),(2,0),(1,2),(2,1),(0,0),(1,1),(2,2)\}</math>. Łatwo zauważyć, że otrzymana relacja nie jest przechodnia,
gdyż <math>\displaystyle (0,2),(2,1)\in ((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math> podczas gdy <math>\displaystyle (0,1)\notin ((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math>.
gdyż <math>\displaystyle (0,2),(2,1)\in ((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math> podczas gdy <math>\displaystyle (0,1)\notin ((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math>.
</div></div>


==Iloczyn kartezjański i podobne konstrukcje (''rozdział dla
==Iloczyn kartezjański i podobne konstrukcje (''rozdział dla

Wersja z 18:11, 25 sie 2006

Uwaga: przekonwertowane latex2mediawiki; prawdopodobnie trzeba wprowadzi� poprawki

Zawartość wykładu: Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, relacje równoważności, rozkłady zbiorów, domykanie relacji, rozdział dla dociekliwych.

Para uporządkowana

Bardzo często będziemy chcieli mieć do czynienia ze zbiorem, który niesie w sobie informacje o dwóch innych zbiorach, informacje tak udatnie zakodowaną aby można było odzyskać z niej każdą z jego składowych. Do tego celu wprowadzimy zbiór nazywany parą uporządkowaną dwóch innych zbiorów.

Niech x oraz y będą zbiorami. Przez parę uporządkowaną (x,y) rozumiemy zbiór

{{x},{x,y}}

Parę uporządkowaną można zdefiniować inaczej na wiele sposobów. Chodzi jednak o to aby ze zbioru który jest parą można było odzyskać jednoznacznie każdą z jego składowych. Tak więc moglibyśmy zaakceptować każdą inną inną definicję pod warunkiem, że będzie spełnione następujące twierdzenie:

Twierdzenie

Dla dowolnych zbiorów a,b,c,d zachodzi:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle (a,b) = (c,d) \Leftrightarrow a=c \hspace*{0.1mm} \wedge b= d}

Dowód

Dowód przeprowadzimy tylko ze strony lewej do prawej bo w odwrotnym kierunku jest to fakt oczywisty. Niech zatem dwie pary (a,b) i (c,d) będą równe. Ponieważ {a}(a,b) więc {a}(c,d). Mamy zatem {a}={c} lub {a}={c,d}. W pierwszym przypadku a=c ale w drugim również jest tak, mamy bowiem, że c{a}. Pierwszą część twierdzenia mamy za sobą bo już wiemy, że pierwsze współrzędne równych par są równe.

(a,b)=(a,d)

Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak, że a=b to (a,b)={{a}}. Zatem {{a}}={{a},{a,d}} co daje, że {a,d}={a} a zatem d=a. W przeciwnym przypadku gdy ab mamy, że {a,b}{{a},{a,d}}. Daje to dwie możliwości albo {a,b}={a} co nie może mieć miejsca bo mielibyśmy, że a=b, albo zaś {a,b}={a,d}. To drugie prowadzi do naszej tezy b=d.

Dla każdej pary x=(a,b) udowodnij, że

x=a.

Rozwiązanie: Rozważymy dwa przypadki.

  1. Jeśli a=b to x={{a}} i wtedy x=a.
  2. Jeśli ab to x={{a},{a,b}} a więc
x={{a},{a,b}}={a}{a,b}={a}

skąd otrzymujemy

x=a

Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej x zbiór

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset}) }

jest pusty gdy współrzędne par są różne, a w przeciwnym przypadku jest zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary x.

Rozwiązanie: Jeśli x jest parą to istnieją zbiory a,b takie, że x=(a,b).

  1. Przypuśćmy, że ab. Wtedy x={{a},{a,b}} i Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \kPs{x}= \{\emptyset, \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}} . Ponieważ Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \kPs{\emptyset}=\{\emptyset\}}

to Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset} =\{ \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}} a wtedy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset}) = \emptyset }

gdyż przecinany zbiór zawiera elementy rozłączne {{a}},{{a,b}}. Wobec tego również

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset}) = \emptyset }
  1. W przypadku, gdy a=b otrzymujemy x={{a}} a więc Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \kPs{x}=\{\emptyset ,\{\{a\}\}\}} i wtedy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset} =\{ \{\{a\}\} \}} skąd otrzymujemy
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcap \bigcap ( \kPs(x) \setminus \kPs{\emptyset}) = \{a\} }

Pokaż, że z każdej pary x można otrzymać jej drugą współrzędną posługując się jedynie parą x, mnogościowymi operacjami Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcup, \bigcap, \cup,\cap,\setminus,\kPs} oraz stałą .

Wskazówka:

  1. Rozważ najpierw pary różnych elementów.
  2. Wykorzystaj zbiór z Ćwiczenia Uzupelnic ex:paraPS|

Rozwiązanie: Rozważmy najpierw przypadek gdy para ma różne elementy. Zobaczymy, że dla każdej takiej pary x=(a,b) mamy

(xx)=b.

Ponieważ ab to x={{a},{a,b}} i wtedy

(xx)=({a,b}{a})={b}=b.

Zobaczmy teraz jak proponowany wzór działa na parach o równych współrzędnych. Jeśli x=(a,a) to x={{a}} i wtedy

(xx)=({a}{a})==.

Musimy więc jeszcze trochę popracować. Wykorzystajmy ćwiczenie Uzupelnic ex:paraPS|, niech nowy wzór będzie postaci

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset}). }

Dla par o różnych elementach dodana część wzoru jest zbiorem pustym, więc ta sytuacja jest analogiczna do Uzupelnic eq:cwiczeniePara2wsp1|, skąd otrzymujemy że tak zdefiniowany zbiór jest równy b.

Dla par o równych elementach, pierwsza część zbioru jest zbiorem pustym. W ćwiczeniu Uzupelnic ex:paraPS| pokazaliśmy że w takim przypadku mamy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset})=\{b\}} jeśli b jest współrzędną pary x. Wobec tego

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle \bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\kPs{x} \setminus \kPs{\emptyset})= \emptyset \cup \bigcap\{b\}=b. }

Iloczyn kartezjański

Zanim wprowadzimy definicję zbioru wszystkich par uporządkowanych elementów dwóch zbiorów (zwanego dalej iloczynem kartezjańskim) należy nam się krótka dyskusja. Otóż niech xX oraz yY. Łatwo zauważyć, że zarówno {x,y} jak i {x} są podzbiorami XY. Zatem {x,y}𝒫(XY) oraz {x}𝒫(XY). Więc {{x},{x,y}}𝒫(XY) co daje, że (x,y)𝒫(𝒫(XY)).

Istnienie i konstrukcja iloczynu kartezjańskiego zostało dokładnie omówione w dodatkowym rozdziale Uzupelnic konstukcja_marcina| znajdującym się na końcu. Proponuje przestudiowanie dodatkowego rozdziału dopiero po zapoznaniu się z rozdziałami wcześniejszymi pomimo braku precyzji w następnej definicji.

Niech x,y będą zbiorami. Iloczynem kartezjańskim (produktem) x×y nazywamy zbiór

{z𝒫(𝒫(xy)):axby(a,b)=z}

Będziemy używać specjalnej notacji x2 na zbiór x×x.

Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned x \times \emptyset &= \emptyset \\ x \times (y \cup z) &= (x \times y) \cup (x \times z) \\ x \times (y \cap z) &= (x \times y) \cap (x \times z) \\ x \times (y \setminus z) &= (x \times y) \setminus (x \times z) \endaligned}

Rozwiązanie: Z definicji iloczynu kartezjańskiego, oraz twierdzenia Uzupelnic para-up_tw| łatwo wynika następujący fakt, który wykorzystamy w dowodach. Dla dowolnych zbiorów a,b,x,y zachodzi

(a,b)x×y(axby).

x =
z Szablon:X z: _{a x} _{b } (a,b)=z=
z Szablon:X z: _{a x} _{b}[ (b ) (a,b)=z]

Ponieważ b jest zawsze fałszem to powyższy zbiór jest pusty.

  1. Ponieważ obydwa zbiory są zbiorami par więc wykażemy że dowolna para należy do jednego

wtedy i tylko wtedy gdy należy do drugiego. Weźmy dowolną parę (a,b) wtedy

(a,b) x (y z)
a x b (y z)
a x (b y b z)
(a x b y) (a x b z)
(a,b) x y (a,b) x z
(a,b) x y x z.

  1. Analogicznie do poprzedniego punktu, weźmy dowolną parę (a,b), wtedy

(a,b) x (y z)
a x b (y z)
a x (b y b z)
(a x b y) (a x b z)
(a,b) x y (a,b) x z
(a,b) x y x z.

  1. Analogicznie do poprzednich punktów, weźmy dowolną parę (a,b), wtedy

(a,b) (x y) (x z)
a x b y (a x b z)
b y (a x (a x b z))
b y [(a x a x) (a x b z)]
b y (a x b z)
a x (b y z)
(a,b) x (y z)

Produkt kartezjański × jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną osobno to znaczy:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned x \subset y & \hspace*{0.1mm} \Rightarrow & (x \times z) \subset (y \times z) \\ x \subset y & \hspace*{0.1mm} \Rightarrow & (z \times x) \subset (z \times y) \endaligned}

Rozwiązanie: Ćwiczenie jest elementarne.

  1. Niech x,y będą dowolnymi zbiorami takimi, że xy. Wtedy dla dowolnej pary (a,b) mamy

(a,b) x z
a x b z
a y b z
(a,b) y z.

Stąd (x×z)(y×z).

  1. Dla dowolnych zbiorów xy mamy xy=y. Z poprzedniego

ćwiczenia otrzymujemy

z×y=z×(xy)=(z×x)(z×y)(z×x).

(Metoda z poprzedniego punktu podziała równie dobrze.)

Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów A,B,C, prawdziwa jest następująca implikacja

A×B=A×CB=C

Rozwiązanie: Nie. Na przykład gdy A= to dla dowolnych zbiorów B,C mamy

×B==×C.

Biorąc różne zbiory B,C otrzymamy kontrprzykład dla badanej implikacji.

Relacje

Relacją nazywamy każdy podzbiór iloczynu x×y

Operacje na relacjach:

Niech RA×B oraz SB×C.

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle S \circ R  := \left\{(x,z)\in A \times C : \exists_{y\in B} (x,y)\in R \hspace*{0.1mm} \wedge (y,z)\in S \right\}\displaystyle R^{-1} := \left\{(y,x)\in B \times A : \;\; (x,y)\in R \right\}\displaystyle R_L := \left\{x\in A : \exists_{y\in B} \;\; (x,y) \in R\right\}\displaystyle R_P := \left\{y\in B : \exists_{x\in A} \;\; (x,y) \in R\right\}}

Niech relacja RA×B,SB×C oraz TC×D. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned T \circ ( S \circ R ) & = (T \circ S)\circ R \\ (S \circ R )^{-1} & = R^{-1} \circ S^{-1} \\ R & \subset R_L \times R_P \\ (S \circ R)_L & \subset R_L \\ (S \circ R)_P & \subset S_P \\ (R^{-1} )_L & = R_P \endaligned}

Rozwiązanie: Ćwiczenie jest elementarne.

  1. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,z)\in T \circ ( S \circ R ) \Leftrightarrow\\ \exists_{u} [(x,u)\in ( S \circ R ) \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\ \exists_{u} [\exists_{v}( (x,v)\in R\wedge (v,u)\in S) \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\ \exists_{u} \exists_{v}[ (x,v)\in R\wedge (v,u)\in S \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\ \exists_{v} \exists_{u}[ (x,v)\in R\wedge ((v,u)\in S \wedge (u,z)\in T)]\Leftrightarrow\\ \exists_{v} [ (x,v)\in R\wedge \exists_{u}((v,u)\in S \wedge (u,z)\in T)]\Leftrightarrow\\ \exists_{v} [ (x,v)\in R\wedge (v,z)\in T \circ S]\Leftrightarrow\\ (x,z) \in (T \circ S) \circ R \Leftrightarrow\\ \endalign* }
  2. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,z)\in (S \circ R )^{-1} \Leftrightarrow \\ (z,x) \in S\circ R \Leftrightarrow \\ \exists_{y} [(z,y) \in R \wedge (y,x)\in S] \Leftrightarrow \\ \exists_{y} [(y,z) \in R^{-1} \wedge (x,y)\in S^{-1}] \Leftrightarrow \\ (x,z)\in R^{-1} \circ S^{-1} \\ \endalign* }
  3. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,z)\in R \Rightarrow \\ \exists_{y} (x,u) \in R \wedge \exists_{v} (v,y)\in R \Leftrightarrow\\ x\in R_L \wedge y\in R_P \Leftrightarrow \\ (x,y) \in R_L \times R_P \endalign* }
  4. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* x \in (S \circ R)_L \Leftrightarrow \\ \exists_{z} (x,z)\in S\circ R \Leftrightarrow\\ \exists_{z} \exists_{y} [(x,y)\in R \wedge (y,z)\in S ] \Rightarrow \\ \exists_{z} \exists_{y} (x,y)\in R \Leftrightarrow \\ \exists_{y} (x,y)\in R \Leftrightarrow \\ x \in R_L \endalign* }
  5. Dowód (SR)PSP jest analogiczny do poprzedniego.
  6. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* x\in (R^{-1} )_L \Leftrightarrow\\ \exists_{y} (x,y)\in R^{-1} \Leftrightarrow\\ \exists_{y} (y,x)\in R \Leftrightarrow\\ x\in R_P \endalign* }

Niech relacja RB×C,SB×C oraz TA×B. Pokaż własności:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned (R \cup S )^{-1} &= R^{-1} \cup S^{-1} \\ (R \cap S )^{-1} &= R^{-1} \cap S^{-1} \\ (R^{-1})^{-1} &= R \\ (R \cup S ) \circ T &= (R \circ T) \cup (S \circ T)\\ (R \cap S ) \circ T & \subset & (R \circ T) \cap (S \circ T) \endaligned}

Rozwiązanie: Ćwiczenie jest elementarne. W poniższych punktach (1-4) pokażemy, że dowolna para należy do zbioru po lewej stronie odpowiedniej równości wtedy i tylko wtedy gdy należy do prawej. W punkcie 5, pokazujemy jedynie implikację w prawą stronę, gdyż mamy udowodnić inkluzję.

  1. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,y)\in (R\cup S)^{-1} \Leftrightarrow\\ (y,x)\in (R\cup S) \Leftrightarrow\\ (y,x)\in R \vee (y,x) \in S \Leftrightarrow\\ (x,y)\in R^{-1} \vee (x,y) \in S^{-1} \Leftrightarrow\\ (x,y)\in R^{-1} \cup S^{-1} \endalign* }
  2. Dowód drugiej równości jest analogiczny do dowodu pierwszej, wystarczy użyć w miejsce oraz w miejsce .
  3. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,y)\in (R^{-1})^{-1} \Leftrightarrow\\ (y,x)\in R^{-1} \Leftrightarrow\\ (x,y)\in R \endalign* }
  4. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,z)\in (R \cup S ) \circ T \Leftrightarrow\\ \exists_y [(x,y) \in T \wedge (y,z)\in (R \cup S )] \Leftrightarrow\\ \exists_y [(x,y) \in T \wedge ((y,z)\in R \vee (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\ \exists_y [((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R) \vee ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\ [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R)] \vee [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S )] \Leftrightarrow\\ (x,z)\in (R \circ T) \vee (x,z)\in (S \circ T) \Leftrightarrow \\ (x,z)\in (R \circ T) \cup (S \circ T) \endalign* }
  5. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginalign”): {\displaystyle \displaystyle \beginalign* (x,z)\in (R \cap S ) \circ T \Leftrightarrow\\ \exists_y [(x,y) \in T \wedge (y,z)\in (R \cap S )] \Leftrightarrow\\ \exists_y [(x,y) \in T \wedge ((y,z)\in R \wedge (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\ \exists_y [((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R) \wedge ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S ))] \Rightarrow\\ [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R)] \wedge [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S )] \Leftrightarrow\\ (x,z)\in (R \circ T) \wedge (x,z)\in (S \circ T) \Leftrightarrow \\ (x,z)\in (R \circ T) \cap (S \circ T) \endalign* }

Podaj przykład relacji dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.

(RS)T=(RT)(ST)

Rozwiązanie: Niech R={(1,3)},S={(2,3)},T={(0,1),(0,2)} wtedy

  1. RS= więc (RS)T=.
  2. TR={(0,3)} i TS={0,3} a więc

(RT)(ST)={0,3}

Udowodnij, że zbiór A jest relacją wtedy i tylko wtedy gdy

A(A)×(A)

Rozwiązanie: Pokażemy najpierw, że dla każdej relacji R mamy

R=RLRP.

Zaczniemy od inkluzji .Weźmy dowolny element xR wtedy musi istnieć element yR taki że xy. Skoro yR to musi istnieć para (a,b)R taka, że y(a,b). Wobec tego z definicji pary uporządkowanej y={a} lub y={a,b}. Ponieważ xy to x=a i wtedy xRL lub x=b i wtedy xRP. Wobec tego xRLRP.

Pokażemy teraz prawdziwość inkluzji w równaniu Uzupelnic eq:cwiczenieBCBC|. Weźmy dowolny element aRL wtedy istnieje element bRP taki, że (a,b)R, a więc {(a,b)}R. Stąd otrzymujemy

{(a,b)}R.

Ponieważ {(a,b)}={{a},{a,b}}={a,b} to otrzymujemy {a,b}R, a więc aR. Analogiczne rozumowanie można przeprowadzić dla elementu bRP. Zakończyliśmy więc dowód równości Uzupelnic eq:cwiczenieBCBC|.

W temacie ćwiczenia implikacja w lewą stronę jest oczywista. Jeśli A jest zbiorem to A jest zbiorem i A jest podzbiorem iloczynu kartezjańskiego dwóch zbiorów więc musi być relacją. Dla implikacji w prawą stronę załóżmy, że A jest relacją wtedy

AAL×AP(ALAP)×(ALAP)=(A)×(A)

Relacje równoważności

W tym podrozdziale poznamy ważną klasę (zbiór) relacji zwaną klasą relacji równoważności(w innych podręcznikach mogą się państwo spotkać z nazwą relacja abstrakcji). Relacje takie będą służyły do definiowania pojęć abstrakcyjnych o czym przekonamy się w wielu miejscach tego i innych wykładów. Bardzo dobrym ćwiczeniem pokazującym abstrakcyjne metody definiowania pojęć będzie wykład 8 w którym zaprzęgniemy relacje abstrakcji do definiowania liczb.

Rozpoczynamy rozdział od koniecznej definicji.

Dla zbioru X definiujemy relację 1XX×X jako {zX×X:xX(x,x)=z}.

Relację RX×X nazywamy relacją równoważnością o polu X jeżeli:

  • zawiera relacje 1X (zwrotność R)
  • R1R (symetria R)
  • RRR (przechodniość R)

Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu X są odpowiednio równoważne następującym własnościom:

  • xX(x,x)R
  • x,yX(x,y)R(y,x)R
  • x,y,zX(x,y)R(y,z)R(x,z)R

Rozwiązanie: Ćwiczenie jest elementarne.

Niech R będzie relacją równoważności o polu X. Klasą równoważności elementu xX jest zbiór

[x]R:={yX:(x,y)R}

Zbiór klas równoważności relacji R będący elementem zbioru 𝒫(𝒫(X×X)) oznaczamy przez X/R.

Twierdzenie

Niech R będzie relacją równoważności o polu X. Następujące warunki są równoważne

  1. [x]R[y]R
  2. [x]R=[y]R
  3. (x,y)R

Dowód

Pokażemy, że (1)(2). Niech wspólny element dwóch klas [x]R oraz [y]R nazywa się z. Ze względu na pełną symetrię tezy wystarczy pokazać, że [x]R[y]R. Niech zatem p[x]R. Mamy więc (x,p)R. Z założenia jest również (y,z)R oraz (x,z)R. Z symetrii otrzymujemy (z,x)R. Zatem (y,z)R i (z,x)R i (x,p)R. Natychmiast z przechodniości otrzymujemy, że (y,p)R.
Pokażemy, że (2)(3). Ze zwrotności mamy, że y[y]R co z założenia (2) daje y[x]R a to tłumaczy się na (x,y)R. Pokażemy, że (3)(1). Wystarczy pokazać, że wspólnym elementem klas [x]R oraz [y]R jest y. Dla pierwszej z nich wynika to z założenia (3) a dla drugiej ze zwrotności R.

W następnym twierdzeniu zobaczymy jak rodzina relacji równoważności jest odporna na przecinanie. Pokażemy mianowicie, że przecięcie dowolnej liczby relacji równoważności jest nadal relacją równoważności.

Twierdzenie

Niech κ będzie pewną rodziną (zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu X. Mamy że:

  1. κ jest relacją równoważności o polu X.
  2. [x]κ={[x]R:Rκ}

Dowód

(1) Zwrotność κ jest oczywista ponieważ 1X zawiera się w każdej relacji rodziny κ. Symetria. Weźmy (x,y)κ. Dla każdej relacji Rκ jest (x,y)R. Z symetrii każdej R jest więc (y,x)R co daje (y,x)κ. Przechodniość. Niech (x,y)κ oraz (y,z)κ. Dla każdej relacji Rκ jest więc (x,y)R i (y,z)R. Z przechodniości każdej relacji R mamy, że (x,z)R co daje (x,z)κ.
(2) Niech y[x]κ. Mamy zatem, że (x,y)κ co daje (x,y)R dla każdej relacji Rκ. To zaś daje, że y[x]R dla każdej Rκ co jest równoważne z y{[x]R:Rκ}.

W szczególności przecięcie wszystkich relacji równoważności o polu X daje 1X. Jest ona najsilniejszą relacją równoważności. Najsłabszą jest X2.

Rozkłady zbiorów

Niech X. Rodzinę r𝒫(𝒫(X)) nazywamy rozkładem zbioru X gdy

  1. CrC
  2. r=X
  3. Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle (C \in r \hspace*{0.1mm} \wedge D \in r \hspace*{0.1mm} \wedge C \neq D )\hspace*{0.1mm} \Rightarrow C\cap D =\emptyset}

Lemat

Dla relacji równoważności R o polu X zbiór X/R jest rozkładem

X.

Dowód

(1) Każda klasa jest niepusta bo zawiera element, który ją wyznacza. (2)X/RX bo każda klasa jest podzbiorem X. Odwrotnie każdy x[x]RX/R. (3) Dwie klasy gdy są rożne muszą być rozłączne co udowodniliśmy w twierdzeniu Uzupelnic thm:rownowaznosc|.

Niech r będzie rozkładem zbioru X. Definiujemy relacje RrX×X następująco:

(x,y)Rr wtw Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \exists_{C\in r} \;\; x \in C \; \hspace*{0.1mm} \wedge \; y\in C }

Lemat

Dla rozkładu r𝒫(𝒫(X)) relacja Rr jest:

  1. równoważnością
  2. X/Rr=r

Dowód

(1) Relacja Rr jest zwrotna każdy bowiem xX musi leżeć w pewnym zbiorze C rozkładu r. Symetria Rr nie wymaga dowodu. Przechodniość Rr. Niech (x,y)Rr i (y,z)Rr. Istnieją zatem dwa zbiory C i D rozkładu r takie, że x,yC oraz y,zD. Przecięcie C i D jest więc niepuste zatem C=D co daje tezę (x,z)Rr.
(2) Inkluzja w prawo . Niech CX/Rr. Klasa C jest zatem wyznaczona przez pewien element x taki, że C=[x]Rr. Niech Dr będzie zbiorem rozkładu r do którego należy x. Łatwo wykazać, że C=D. Inkluzja w lewo . Niech Cr. C jest niepusty wiec istnieje xC. Klasa [x]Rr=C.

Niech X będzie niepustym zbiorem, oraz niech YX. Zdefiniujemy relację Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kPs”): {\displaystyle \displaystyle R \subset \kPs{X} \times \kPs{X}} następująco: dla dowolnych zbiorów A,BX mamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle (A,B)\in R \Leftrightarrow A\kRSym B \subset Y. }

(Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle \kRSym} oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle A\kRSym B = (A\setminus B)\cup (B \setminus A)} ) Udowodnij, że relacja R jest relacją równoważności.

Wskazówka: Najtrudniej jest pokazać przechodniość. Udowodnij, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle A \kRSym C \subset (B\kRSym C) \cup (A\kRSym B)} . Dobrym punktem wyjścia jest naszkicowanie wszystkich przecięć zbiorów A,B,C.

Rozwiązanie: Pokażemy po kolei zwrotność, przechodniość i symetryczność.

  1. Dla każdego AX mamy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle A\kRSym A= \emptyset \subset Y} , a więc relacja R jest zwrotna.
  2. Ponieważ dla dowolnych zbiorów Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle A\kRSym B= B\kRSym A} to (A,B)R wtedy i tylko wtedy gdy (B,A)R. Wobec tego relacja R jest symetryczna.
  3. Weźmy zbiory A,B,CX, takie że (A,B),(B,C)R. Wtedy

A C= (A C) (C A) =
(((A B) (A B)) C) (((C B) (C B)) A) =
((A B) C) ((A B) C) ((C B) A) ((C B) A)
(B C) (A B) (B A) (C B)=
(B C) (A B).

Ponieważ z definicji relacji R mamy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle (B\kRSym C) \in Y} orazParser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle (A\kRSym B)\in Y} to ich suma też jest podzbiorem Y i konsekwencji również Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRSym”): {\displaystyle \displaystyle A\kRSym C \subset Y} . Oznacza to, że (A,C)R, a więc relacja R jest przechodnia.

Udowodnij, że dla relacji równoważności R,S na zbiorze X, relacja RS jest relacją równoważności wtedy i tylko wtedy gdy

xX([x]R[x]S[x]R[x]S).

Podaj przykłady relacji równoważności R,S takich, że RS jest relacją równoważności oraz RS i SR.

Wskazówka: Przyjrzyj się dokładnie rodzinie zbiorów A={[x]R[x]S:xX}.

Rozwiązanie: Zaczniemy od pokazania, że formuła Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle [[##eq:klasyInkluzje|Uzupelnic eq:klasyInkluzje|]]} implikuje, że relacja RS jest relacją równoważności. Pokażemy, że rodzina A={[x]R[x]S:xX} tworzy rozkład zbioru X. Oczywiście, dla każdego elementu xX mamy [x]R[x]S oraz x[x]R[x]S. Wystarczy więc pokazać, że zbiory w rodzinie A są rozłączne. Weźmy dowolne dwa elementy rodziny A i przypuśćmy, że ich przecięcie jest niepuste. Niech to będą zbiory odpowiadające elementom x,yX a więc [x]R[x]S oraz [y]R[y]S. Skoro te zbiory mają niepuste przecięcie to istnieje z([x]R[x]S)([y]R[y]S). Ponieważ z[x]R[x]S to z[x]Rz[x]S co jest równoważne x[z]Rx[z]S. Podobne rozumowanie dla z daje y[z]Ry[z]S. Wobec czego dostajemy x,y[z]R[z]S ponieważ jednak zgodnie z formułą Uzupelnic eq:klasyInkluzje| jedna z tych klas jest nadzbiorem drugiej, to x,y[z]R lub x,y[z]S. W przypadku, gdy [z]R[z]S dostajemy również z Uzupelnic eq:klasyInkluzje| [z]R=[x]R[x]S oraz [z]R=[y]R[y]S wobec czego otrzymujemy [x]R[x]S=[z]R=[y]R[y]S. Drugi przypadek jest analogiczny. Wobec czego rodzina A jest rozkładem zbioru X. Wystarczy teraz przekonać się że (a,b)RS wtedy i tylko wtedy, gdy a[b]R[b]S, aby udowodnić, że jest to rzeczywiście rozkład generowany przez relację RS. Weźmy dowolne a,bX wtedy

(a,b) R S (a,b) R (a,b) S a[b]_R a [b]_S a [b]_R [b]_S.

Pokażemy teraz, że jeśli RS jest relacją równoważności to musi być spełniona formuła Uzupelnic eq:klasyInkluzje|. Dla dowodu nie wprost przypuśćmy, że nie jest spełniona. Oznacza to, że istnieje element xX dla którego [x]R[x]S oraz [x]R[x]S. Wobec tego istnieje y[x]R[x]S oraz z[x]S[x]R. Oznacza to, że (y,x)RS oraz (x,z)SR. Skoro RS jest relacją równoważności to (z,y)RS. Przypuśćmy, że (z,y)R. Wtedy (z,y),(y,x)R wobec czego (z,x)R co jest sprzeczne z tym że (x,z)SR ponieważ relacja R jest symetryczna. Analogiczną sprzeczność otrzymujemy dla (z,x)S. Obie możliwości prowadzą do sprzeczności, a więc formuła Uzupelnic eq:klasyInkluzje| musi być spełniona.

Na koniec podajemy przykład relacji równoważności, równoważności R,S takich, że RS jest relacją równoważności oraz RS i SR. Polem relacji będzie zbiór X={0,1,2,3}. Relacje R,S określimy poprzez wyznaczane przez nie rozkłady odpowiednio r,s:

r=0,1, 2,3
s=0,1, 2,3.

Łatwo sprawdzić, że RS i SR, gdyż (2,3)RS oraz (0,1)SR. Z rozkładów r,s łatwo wynika, że formuła Uzupelnic eq:klasyInkluzje| jest prawdziwa dla tych relacji, wobec czego RS jest relacją równoważności. Wyznaczany przez nią rozkład to {{0,1},{2,3}}.

Domykanie relacji

W praktyce matematycznej często potrzebne jest rozważanie domknięć relacji ze względu na wiele przeróżnych własności. W podrozdziale tym dokonamy charakteryzacji domknięć. Pokażemy między innymi kiedy takie domykanie jest możliwe.

Niech α będzie rodziną relacji o polu X, czyli niech α𝒫(𝒫(X2)). Rodzina α jest zamknięta na przecięcia gdy

  1. X2α
  2. jeżeli αα to αα

Poniżej podamy definicję domknięcia relacji w pewnej klasie (zbiorze) relacji. Definiujemy intuicyjnie najmniejszą relacje zawierającą daną należącą do klasy.

Relacja SX2 jest domknięciem relacji RX2 w klasie (zbiorze) relacji α gdy:

  1. RS
  2. Sα
  3. dla każdej relacji T jeżeli RT oraz Tα to ST

Lemat

Domknięcie relacji (w dowolnej klasie) jeżeli istnieje to jest jedyne.

Dowód

Gdyby istniały dwa domknięcia pewnej relacji to ze względu na warunek (3) wzajemnie by się zawierały.

Twierdzenie

Następujące warunki są równoważne:

  1. Klasa relacji α jest domknięta na przecięcia.
  2. Każda relacja ma domknięcie w klasie relacji α.

Dowód

(1)(2). Niech R będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji α jako Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \left\{S\in\mathcal{P} (X^2) : R\subset S \hspace*{0.1mm} \wedge S\in\alpha \right\}} . Takie α nie jest puste bowiem relacja totalna X2 należy do α. Pokażmy, że α jest domknięciem R w α. Istotnie Rα. Z założenia mamy też αα. Minimalność α stwierdzamy przez: niech RS takie że Sα. Takie S musi leżeć w zbiorze α jest więc αS.
(2)(1). Po pierwsze X2 leży w zbiorze α bo wystarczy domknąć X2. Niech α będzie niepustym podzbiorem α. Niech S0 będzie domknięciem α w α. Wiemy, że dla dowolnej relacji S o ile αS i Sα to S0S. Połóżmy za S dowolny element z α. Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione, jest więc tak, że S0S dla dowolnej S wyjętej z α. W takim razie S0α. Ponieważ mamy też αS0 bo S0 było domknięciem jest więc α=S0 a to oznacza, że S0α.

Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji, zwrotnych, symetrycznych i przechodnich.

Pokazać stosując twierdzenie Uzupelnic thm:domkniecie|, że nie istnieje domknięcie spójne ani antysymetryczne. (Relacja R jest spójna gdy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \forall x,y (x,y) \in R \hspace*{0.1mm} \vee (y,x)\in R} . Relacja R jest antysymetryczna gdy z faktu, że (x,y)R oraz (y,x)R da się pokazać, że x=y)

Rozwiązanie: Ćwiczenie jest elementarne.

  1. Pokażemy, że dla każdej relacji RX2 jej domknięcie w klasie relacji zwrotnych na X to R1X.

Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia.

    1. RR1X
    2. 1XR1X, a więc jest zwrotna
    3. weźmy dowolną zwrotną relację TR. Ponieważ T jest zwrotna to T1X, a więc TR1X.
  1. Pokażemy, że dla każdej relacji RX2 jej domknięcie w klasie relacji symetrycznych na X to RR1.

Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia.

    1. RRR1
    2. (RR1)1=R1(R1)1=R1R=RR1, a więc jest symetryczna
    3. weźmy dowolną symetryczną relację TR. Ponieważ T jest symetryczna to

TT1. Skoro TR to T1R1. Ponieważ TT1 to TRR1.

  1. Posługując się intuicyjnym pojęciem liczb naturalnych przedstawimy szkic konstrukcji przechodniego domknięcia,

pomimo że konstrukcja ta wyprzedza prezentowany materiał. Dla dowolnej liczby n{0} przez Rn będziemy oznaczać n-krotne złożenie relacji R z sobą (czyli R1=R oraz Rn+1=RnR dla n>1). Zdefiniujmy rodzinę Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle \kRodz} jako zbiór wszystkich skończonych wielokrotnych złożeń relacji R z sobą, czyli Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle \kRodz=\{r\subset X^2 : \exists_{n\in \mathbb{N}} (n\neq 0 \wedge R^n=r)\}} . Do formalnego zdefiniowania rodziny Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle \kRodz} potrzebne są pojęcia liczb naturalnych, funkcji oraz definiowania przez indukcje, które zostaną przedstawione w następnych rozdziałach. Pokażemy teraz, że domknięcie relacji R w klasie relacji przechodnich na X to relacja Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle \bigcup \kRodz} . Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia.

    1. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle R=R^1 \subset \bigcup \kRodz}
    2. Aby pokazać, że relacja Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle \bigcup \kRodz} jest przechodnia weźmy dowolne dwie pary Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle (a,b),(b,c) \in \kRodz} .

Wtedy muszą istnieć liczby n,m takie, że (a,b)Rn oraz (b,c)Rm. Wobec tego (a,c)RmRn. Z łączności składania relacji wynika, że RmRn=Rm+n. Wobec tego Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle (a,c)\in R^{m+n} \subset \bigcup \kRodz} .

    1. Weźmy dowolną przechodnią relację T taką, że RT pokażemy indukcyjnie, że dla każdego

n{0} mamy RnT.

      1. Baza indukcji. Dla n=1 mamy R1=R a więc z założenia R1T.
      2. Krok indukcyjny. Weźmy dowolne n{0,1} i przypuśćmy, że dla każdego 0<m<n

zachodzi RmT. Weźmy dowolną parę (a,c)Rn. Ponieważ n>1 to Rn=Rn1R. Oznacza to, że istnieje element bX taki, że (a,b)R oraz (b,c)Rn1. Z założenia indukcyjnego wynika, że (a,b)T oraz (b,c)T. Ponieważ T jest przechodnia to (a,c)T. Wobec dowolności wyboru pary (a,c) otrzymujemy RnT.

Skoro dla każdego n{0} mamy RnT to również Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\kRodz”): {\displaystyle \displaystyle \bigcup \kRodz \subset T} .

Pokażemy teraz że istnieje zbiór X taki, że klasa relacji spójnych na zbiorze X i klasa relacji symetrycznych na zbiorze X nie są domknięte na przecięcia. W obliczu twierdzenia Uzupelnic thm:domkniecie| będzie to oznaczało, że nie wszystkie relacje mają domknięcia w tych klasach. Niech X={0,1}.

  1. Relacje {(0,1),(0,0),(1,1)},{(1,0),(0,0),(1,1)} są spójne na X, a ich

przecięcie czyli zbiór {(0,0),(1,1)} nie jest.

  1. Relacja X2 nie jest antysymetryczna, a więc klasa relacji antysymetrycznych na X

nie jest domknięta na przecięcia.

Dla relacji R niech Rα, Rβ, Rγ oznaczają odpowiednio zwrotne, symetryczne, przechodnie domknięcie relacji R. Czy prawdą jest że:

  1. dla dowolnej relacji R relacja

((Rα)β)γ jest relacją równoważności

  1. dla dowolnej relacji R zachodzi
((Rα)β)γ=((Rγ)β)α

W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub kontrprzykład.

Rozwiązanie:

  1. Zaczniemy od pokazania, że dowolne domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne. Rozważamy relacje na zbiorze X. Z definicji zwrotności mamy

R jest zwrotna wtedy i tylko wtedy gdy R1X. W definicji domknięcia Uzupelnic defn:domkniecie| punkt pierwszy mówi, że jeśli S jest domknięciem to SR. Wobec tego konieczne jest aby S1X. Zwróćmy uwagę, że powyższy argument działa dla dowolnych klas rodzin relacji domkniętych na przecięcia. Stąd otrzymujemy, że symetryczne domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne, i przechodnie domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne. Ponieważ relacja Rα jest zwrotna, to również zwrotna musi być ((Rα)β)γ. Pokażemy teraz, że przechodnie domknięcie relacji symetrycznej jest symetryczne. Wykorzystamy charakteryzację domknięcia przechodniego z ćwiczenia Uzupelnic ex:charakteryzacjeDomkniec|. Można łatwo pokazać indukcyjnie, że dla dowolnego n{0} mamy (Rn)1=(R1)n. Dla relacji symetrycznych dostajemy więc (Rn)1=Rn. Wobec tego mamy

({Rn:n{0}})1={(Rn)1:n{0}}={Rn:n{0}}

a więc przechodnie domknięcie relacji symetrycznej jest symetryczne. Oznacza to, że relacja ((Rα)β)γ jest symetryczna. Wcześniej pokazaliśmy, że jest zwrotna. Ponieważ jest przechodnim domknięciem to jest też przechodnia. Wobec tego jest relacją równoważności.

  1. Pokażemy relację R dla której relacja ((Rγ)β)α nie jest przechodnia. Ponieważ relacja ((Rα)β)γ

jest przechodnia, będzie to oznaczało że te relacje są różne. Niech X={0,1,2} oraz R={(0,2),(1,2)}. Relacja R jest przechodnia więc Rγ=R jej symetryczne domknięcie to (Rγ)β={(0,2),(2,0),(1,2),(2,1)}. I po zwrotnym domknięciu otrzymujemy ((Rγ)β)α={(0,2),(2,0),(1,2),(2,1),(0,0),(1,1),(2,2)}. Łatwo zauważyć, że otrzymana relacja nie jest przechodnia, gdyż (0,2),(2,1)((Rγ)β)α podczas gdy (0,1)((Rγ)β)α.

==Iloczyn kartezjański i podobne konstrukcje (rozdział dla dociekliwych)==

W definicji Uzupelnic iloczyn_kartezjanski| zaprezentowanej w rozdziale Uzupelnic section_iloczyn_kartezjanski| jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej. Konstrukcja którą zobaczą państwo w tym rozdziale usuwa tą poprzednią niedogodność.

Twierdzenie

Dla dowolnych dwóch zbiorów x i y istnieje zbiór x×y zawierający wszystkie pary postaci (w,z) gdzie wx i zy.

Dowód

Ustalmy dwa dowolne zbiory x i y. Jeśli x= lub y= to x×y= istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym przypadku xy jest zbiorem jednoelementowym {z} to x×y={{{z}}} istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej częsci dowodu zakładamy że zbiory x i y są niepuste i że xy ma więcej niż jeden element. Na podstawie aksjomatu zbioru potęgowego, aksjomatu unii i aksjomatu wycinania następujące zbiory istnieją:

A &=z{P}(x)| w z =w,
B &=z{P}(x y)| w v (w v z=v,w),
C &=z{P}({P}(y))| v z=v=(v,v).

Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując możemy stworzyć

D_0 &=z{P}(A B)| w v w v z=w,w,v=(w,v),

w którym to zbiorze mamy pewność, że w jest elementem x. Kontynuujemy definiując

D_0' &=z{P}(D_0 C)| w v w v z=(w,v),(v,v),

gdzie mamy pewność, że w jest elementem x, a v elementem y, oraz

D_0" &=z{P}(D_0 C)| w v w v z=(w,v),(w,w ),

gdzie mamy pewność, że wAB. Kończąc

x y &=z D_0' | w v w v z=(w,v) z D_0" | w z=(w,w).

Twierdzenie

Jeśli x,y i z są zbiorami i zx×y to zbiorem jest również ogół v takich, że istnieje w spełniające (v,w)z. Zbiór takich v oznaczamy przez π1(z) i nazywamy projekcją na pierwszą współrzędną.

Dowód

Zbiór π1(z) istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:

π1(z)={wz|uw={u}}.

W tej chwili jesteśmy gotowi dowieść własność zapowiedzianą w Wykład. AKS Dla dowolnej formuły φ nie posiadającej zmiennych wolnych innych niż z i x1 następująca formuła jest prawdą

x1xyzzy(zxφ).

Aby dowieść tą własność ustalmy dowolną formułę φ i dowolny zbiór x1. Stosujemy aksjomat wyróżniania do x=x×{x1} (który istnieje na mocy Twierdzenia Uzupelnic tw:produktistnieje|) i do formuły

zx1z=(z,x1)φ

otrzymując zbiór y. Wymagany zbiór y istnieje na mocy Twierdzenia Uzupelnic tw:pierwszaproj| i jest równy π1(y).

Przykładem zastosowania powyższego twierdzenia może być otrzymanie drugiej projekcji z iloczynu kartezjańskiego. Aby otrzymać π2(z) stosujemy powyższe twierdzenie do x1=z, x=z i wyrażenia φ mówiącego w(w,z)x1.