Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 10: Wzór Taylora. Ekstrema: Różnice pomiędzy wersjami
Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Linia 226: | Linia 226: | ||
punkcie <math> \displaystyle 0</math> i maksimum w punkcie <math> \displaystyle \frac45</math>. | punkcie <math> \displaystyle 0</math> i maksimum w punkcie <math> \displaystyle \frac45</math>. | ||
Wreszcie jeśli <math> \displaystyle h(x)= \sqrt{e^{x^2}-1}</math>, to | Wreszcie jeśli <math> \displaystyle h(x)= \sqrt{e^{x^2}-1}</math>, to <math> \displaystyle h'(x)=\frac{xe^{x^2}}{\sqrt{e^{x^2}-1}}</math> i jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle h</math> ma minimum w tym punkcie. | ||
<math> \displaystyle h'(x)=\frac{xe^{x^2}}{\sqrt{e^{x^2}-1}}</math> i jedynym | |||
punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle h</math> ma minimum w tym | |||
punkcie. | |||
d) Zauważmy, że <math> \displaystyle \left|\frac{1-x^2}{1+x^2}\right|= | d) Zauważmy, że <math> \displaystyle \left|\frac{1-x^2}{1+x^2}\right|= \left|\frac{2}{1+x^2}-1\right|\leq 1</math> dla dowolnego rzeczywistego argumentu <math> \displaystyle x</math>. Dlatego dziedziną funkcji <math> \displaystyle f(x)= \arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast pochodna | ||
\left|\frac{2}{1+x^2}-1\right|\leq 1</math> dla dowolnego rzeczywistego | |||
argumentu <math> \displaystyle x</math>. Dlatego dziedziną funkcji <math> \displaystyle f(x)= | |||
\arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych, | |||
natomiast pochodna | |||
<center><math> | <center><math> | ||
\begin{array}{lll} | \begin{array}{lll} | ||
Linia 308: | Linia 301: | ||
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> | <div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> | ||
Jeśli <math> \displaystyle x</math> jest promieniem podstawy walca, <math> \displaystyle y</math> jego wysokością, a <math> \displaystyle V</math> jego objętością, to <math> \displaystyle V=\pi x^2 y</math>. Zatem dla naszej puszki zachodzi <math> \displaystyle 250 \pi= \pi x^2 y</math>, a stąd <math> \displaystyle y=250x^{-2}</math>. Niech <math> \displaystyle S</math> oznacza pole powierzchni całkowitej walca, wtedy <math> \displaystyle S(x)=2\pi x^2+ 2\pi x\cdot 250 x^{-2} = | Jeśli <math> \displaystyle x</math> jest promieniem podstawy walca, <math> \displaystyle y</math> jego wysokością, a <math> \displaystyle V</math> jego objętością, to <math> \displaystyle V=\pi x^2 y</math>. Zatem dla naszej puszki zachodzi <math> \displaystyle 250 \pi= \pi x^2 y</math>, a stąd <math> \displaystyle y=250x^{-2}</math>. Niech <math> \displaystyle S</math> oznacza pole | ||
2\pi(x^2+250x^{-1})</math>, gdzie <math> \displaystyle x>0</math>. Liczymy pochodną <math> \displaystyle S'(x)=2\pi(2x-250x^{-2})=4\pi x^{-2}(x^3-125)</math>. Zatem jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 5</math> i <math> \displaystyle S</math> osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli <math> \displaystyle x=5</math>, to również <math> \displaystyle y=5</math>, czyli puszka musi mieć promień podstawy równy <math> \displaystyle 5</math> cm i wysokość również 5 cm, by do jej | powierzchni całkowitej walca, wtedy <math> \displaystyle S(x)=2\pi x^2+ 2\pi x\cdot 250 x^{-2} = 2\pi(x^2+250x^{-1})</math>, gdzie <math> \displaystyle x>0</math>. Liczymy pochodną <math> \displaystyle S'(x)=2\pi(2x-250x^{-2})=4\pi x^{-2}(x^3-125)</math>. Zatem jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 5</math> i <math> \displaystyle S</math> osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli <math> \displaystyle x=5</math>, to również <math> \displaystyle y=5</math>, czyli puszka musi mieć promień podstawy równy <math> \displaystyle 5</math> cm i wysokość również 5 cm, by do jej sporządzenia użyto najmniej blachy. | ||
sporządzenia użyto najmniej blachy. | |||
</div></div> | </div></div> | ||
Linia 336: | Linia 328: | ||
a) Policzmy pochodną <math> \displaystyle f'(x)=2x(6x^2-6mx+m^2)</math>. Jeśli <math> \displaystyle m=0</math>, to <math> \displaystyle f(x)=3x^4</math> ma oczywiście minimum globalne w <math> \displaystyle 0</math>. Jeśli <math> \displaystyle m\neq 0</math>, to dla czynnika kwadratowego <math> \displaystyle 6x^2-6mx+m^2</math> pochodnej <math> \displaystyle \Delta = 12m^2</math>, jest więc dodatnia, a w konsekwencji <math> \displaystyle f</math> ma trzy różne punkty krytyczne <math> \displaystyle x_0,x_1,x_2</math>, w tym <math> \displaystyle x_0=0</math>. Ze wzorów Viete'a mamy <math> \displaystyle x_1x_2=\frac{m^2}6>0</math>, zatem <math> \displaystyle x_1, x_2</math> są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>. | a) Policzmy pochodną <math> \displaystyle f'(x)=2x(6x^2-6mx+m^2)</math>. Jeśli <math> \displaystyle m=0</math>, to <math> \displaystyle f(x)=3x^4</math> ma oczywiście minimum globalne w <math> \displaystyle 0</math>. Jeśli <math> \displaystyle m\neq 0</math>, to dla czynnika kwadratowego <math> \displaystyle 6x^2-6mx+m^2</math> pochodnej <math> \displaystyle \Delta = 12m^2</math>, jest więc dodatnia, a w konsekwencji <math> \displaystyle f</math> ma trzy różne punkty krytyczne <math> \displaystyle x_0,x_1,x_2</math>, w tym <math> \displaystyle x_0=0</math>. Ze wzorów Viete'a mamy <math> \displaystyle x_1x_2=\frac{m^2}6>0</math>, zatem <math> \displaystyle x_1, x_2</math> są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>. | ||
b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle f(x)=\sqrt{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=25</math> i dla <math> \displaystyle h=-0,1</math>. | b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle f(x)=\sqrt{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=25</math> i dla <math> \displaystyle h=-0,1</math>. Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <center><math> \displaystyle | ||
Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <math> \displaystyle | |||
\sqrt{24,9}\approx \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)= | \sqrt{24,9}\approx \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)= | ||
5-0,01=4,99 | 5-0,01=4,99 | ||
</math> | </math></center> | ||
i <math> \displaystyle |\sqrt{24,9}-4,99|\leq \frac1{51200}</math> | i <math> \displaystyle |\sqrt{24,9}-4,99|\leq \frac1{51200}</math> bo <math> \displaystyle \sup\{|f''(t)|: t\in [16,25]\}=\frac1{4\sqrt{16^3}}=\frac1{256}</math>. | ||
bo <math> \displaystyle \sup\{|f''(t)|: t\in [16,25]\}=\frac1{4\sqrt{16^3}}=\frac1{256}</math>. | |||
Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br> | Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br> | ||
<math>\begin{array}{lll} | <center><math>\begin{array}{lll} | ||
\displaystyle\sqrt{24,9}&\approx&\displaystyle \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)-\frac1{8\sqrt{25^3}}(-0,1)^2\\ | \displaystyle\sqrt{24,9}&\approx&\displaystyle \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)-\frac1{8\sqrt{25^3}}(-0,1)^2\\ &=&5-0,01-0,00001=4,98999 | ||
&=&5-0,01-0,00001=4,98999 | \end{array}</math></center><br> | ||
\end{array}</math><br> | i <center><math> \displaystyle \left|\sqrt{24,9}-4,98999\right|\leq \frac{3\cdot (0,1)^3}{3!\cdot 8\cdot 4^5}=\frac1{16384000}.</math></center> | ||
i <math> \displaystyle \left|\sqrt{24,9}-4,98999\right|\leq \frac{3\cdot (0,1)^3}{3!\cdot 8\cdot 4^5}=\frac1{16384000}.</math> | |||
Następnie stosujemy wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle g(x)=\sqrt[4]{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=16</math> i dla <math> \displaystyle h=0,32</math>. | Następnie stosujemy wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle g(x)=\sqrt[4]{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=16</math> i dla <math> \displaystyle h=0,32</math>. Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <center><math> \displaystyle \sqrt[4]{16,32}\approx \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16}^3}\cdot | ||
Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <math> \displaystyle \sqrt[4]{16,32}\approx \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16}^3}\cdot | |||
0,32= 2+0,01=2,01 | 0,32= 2+0,01=2,01 | ||
</math> | </math></center> | ||
i <math> \displaystyle |\sqrt[4]{16,32}-2,01|\leq \frac{3\cdot | i <math> \displaystyle |\sqrt[4]{16,32}-2,01|\leq \frac{3\cdot | ||
(0,01)^2}{4}=0,000075, </math> | (0,01)^2}{4}=0,000075, </math> bo <math> \displaystyle \sup\{|g''(t)|: t\in [16,81]\}=\frac3{16\sqrt[4]{16^7}}=\frac3{2^{11}}</math>. | ||
bo <math> \displaystyle \sup\{|g''(t)|: t\in [16,81]\}=\frac3{16\sqrt[4]{16^7}}=\frac3{2^{11}}</math>. | |||
Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br> | Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br> | ||
<math> | <center><math> \begin{array}{lll}\displaystyle \sqrt[4]{16,32}&\approx& \displaystyle \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16^3}}\cdot 0,32-\frac3{32\sqrt[4]{16^7}}(0,32)^2\\ | ||
\begin{array}{lll}\displaystyle \sqrt[4]{16,32}&\approx& \displaystyle \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16^3}}\cdot 0,32-\frac3{32\sqrt[4]{16^7}}(0,32)^2\\ | |||
&=&\displaystyle 2+0,01-0,000075= 2,009925 | &=&\displaystyle 2+0,01-0,000075= 2,009925 | ||
\end{array}</math> | \end{array}</math></center> | ||
oraz <math> \displaystyle | oraz <center><math> \displaystyle | ||
\left|\sqrt[4]{16,32}-2,009925\right|\leq | \left|\sqrt[4]{16,32}-2,009925\right|\leq | ||
\frac{21\cdot(0,32)^3}{3!\cdot 64\cdot 2^{11}}=\frac{7\cdot | \frac{21\cdot(0,32)^3}{3!\cdot 64\cdot 2^{11}}=\frac{7\cdot | ||
(0,01)^3}{2^3}=0,000000875. | (0,01)^3}{2^3}=0,000000875. | ||
</math> | </math></center> | ||
</div></div> | </div></div> | ||
Linia 412: | Linia 398: | ||
Natomiast ponieważ <math> \displaystyle \lim_{x\rightarrow 0}\frac{x^n\sin \frac1x}x = \lim_{x\rightarrow 0} {x^{n-1}\sin | Natomiast ponieważ <math> \displaystyle \lim_{x\rightarrow 0}\frac{x^n\sin \frac1x}x = \lim_{x\rightarrow 0} {x^{n-1}\sin | ||
\frac1x}=0</math> dla <math> \displaystyle n>1</math>, wszystkie następne funkcje są różniczkowalne i <math> \displaystyle f_n'(x)=\left\{\begin{array} {ll} | \frac1x}=0</math> dla <math> \displaystyle n>1</math>, wszystkie następne funkcje są różniczkowalne | ||
i <math> \displaystyle f_n'(x)=\left\{\begin{array} {ll} | |||
nx^{n-1}\sin \frac1x -x^{n-2}\cos \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq | nx^{n-1}\sin \frac1x -x^{n-2}\cos \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq | ||
0\\ | 0\\ |
Wersja z 13:01, 15 sie 2006
10. Wzór Taylora. Ekstrema
Ćwiczenie 10.1.
Wyznaczyć ekstrema funkcji
a) ,
b) ,
c) ,
d) ,
e) ,
f) .
Wskazówka
Rozwiązanie
Ćwiczenie 10.2.
Wyznaczyć ekstrema funkcji
a) ,
b) .
c) ,
d) .
Wskazówka
Rozwiązanie
Ćwiczenie 10.3.
Wyznaczyć największą i najmniejszą wartość funkcji
a) ,
b)
w przedziale .
Wskazówka
Rozwiązanie
Ćwiczenie 10.4.
Znaleźć wymiary puszki do konserw w kształcie walca o objętości , do sporządzenia której zużyje się najmniej blachy.
Wskazówka
Rozwiązanie
Ćwiczenie 10.5.
a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru funkcja ma minimum w punkcie .
b) Wykorzystując wzór Taylora dla wyznaczyć przybliżoną wartość i , oraz oszacować błąd przybliżenia.
Wskazówka
Rozwiązanie
Ćwiczenie 10.6.
Niech
Pokazać, że ma -tą pochodną nieciągłą w , a należy do klasy , ale nie ma -ej pochodnej w , dla .
Wskazówka
Rozwiązanie