Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 10: Wzór Taylora. Ekstrema: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Gracja (dyskusja | edycje)
Linia 31: Linia 31:
f) Przypomnijmy, że funkcje postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}</math> rozważa się przy założeniu <math> \displaystyle F(x)>0</math>. By policzyć pochodną tych funkcji można je przedstawić w postaci <math> \displaystyle  \left(F(x)\right)^{G(x)}=e^{G(x)\ln(F(x))}</math> (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero. </div></div>
f) Przypomnijmy, że funkcje postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}</math> rozważa się przy założeniu <math> \displaystyle F(x)>0</math>. By policzyć pochodną tych funkcji można je przedstawić w postaci <math> \displaystyle  \left(F(x)\right)^{G(x)}=e^{G(x)\ln(F(x))}</math> (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero. </div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   [[##z.am1.10.010|Uzupelnic z.am1.10.010|]] a) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)=
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
\frac{(x+2)^2}{x+3}</math> jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus\{-3\}</math>.
a) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= \frac{(x+2)^2}{x+3}</math> jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus\{-3\}</math>. Liczymy pochodną
Liczymy pochodną
<center><math> \displaystyle  
<center><math> \displaystyle  
f'(x)=\frac{2(x+2)(x+3)-(x+2)^2}{(x+3)^2}=
f'(x)=\frac{2(x+2)(x+3)-(x+2)^2}{(x+3)^2}=
\frac{(x+2)(2x+6-x-2)}{(x+3)^2}= \frac{(x+2)(x+4)}{(x+3)^2},
\frac{(x+2)(2x+6-x-2)}{(x+3)^2}= \frac{(x+2)(x+4)}{(x+3)^2},
</math></center>
</math></center>
która jest określona w całej dziedzinie funkcji <math> \displaystyle f</math> i ma dwa
która jest określona w całej dziedzinie funkcji <math> \displaystyle f</math> i ma dwa punkty krytyczne <math> \displaystyle -4</math> i <math> \displaystyle -2</math>. Ponieważ w pierwszym z tych punktów pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z ujemnego na dodatni, <math> \displaystyle f</math> ma w punkcie <math> \displaystyle -4</math> maksimum, a w punkcie
punkty krytyczne <math> \displaystyle -4</math> i <math> \displaystyle -2</math>. Ponieważ w pierwszym z tych punktów
pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z
ujemnego na dodatni, <math> \displaystyle f</math> ma w punkcie <math> \displaystyle -4</math> maksimum, a w punkcie
<math> \displaystyle -2</math> minimum.
<math> \displaystyle -2</math> minimum.


Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  g(x)=\frac{x^3}{(x-1)^2}</math> jest
Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  g(x)=\frac{x^3}{(x-1)^2}</math> jest <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{1\}</math>. Liczymy pochodną  
<math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{1\}</math>. Liczymy pochodną
<center><math> \displaystyle  
<center><math> \displaystyle  
g'(x)=\frac{3x^2(x-1)^2-x^32(x-1)}{(x-1)^4}=
g'(x)=\frac{3x^2(x-1)^2-x^32(x-1)}{(x-1)^4}=
\frac{x^2(x-1)(3x-3-2x)}{(x-1)^4}= \frac{x^2(x-3)}{(x-1)^3},
\frac{x^2(x-1)(3x-3-2x)}{(x-1)^4}= \frac{x^2(x-3)}{(x-1)^3},
</math></center>
</math></center>
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne <math> \displaystyle 0</math> i <math> \displaystyle 3</math>. W pierwszym z tych punktów pochodna nie zmienia znaku (w całym przedziale <math> \displaystyle (-\infty,1)</math> jest nieujemna), w drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem <math> \displaystyle g</math> ma w punkcie <math> \displaystyle 3</math> maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.
krytyczne <math> \displaystyle 0</math> i <math> \displaystyle 3</math>. W pierwszym z tych punktów pochodna nie
zmienia znaku (w całym przedziale <math> \displaystyle (-\infty,1)</math> jest nieujemna), w
drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem <math> \displaystyle g</math> ma w
punkcie <math> \displaystyle 3</math> maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.


Pochodna funkcji <math> \displaystyle  h(x)=\frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math> dana
Pochodna funkcji <math> \displaystyle  h(x)=\frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math> dana wzorem
wzorem
<center><math> \displaystyle  
<center><math> \displaystyle  
h'(x)=\frac{3(x-2)^2(x+2)^3-(x-2)^33(x+2)^2}{(x+2)^6}=
h'(x)=\frac{3(x-2)^2(x+2)^3-(x-2)^33(x+2)^2}{(x+2)^6}=
\frac{12(x-2)^2(x+2)^2}{(x+2)^6}= \frac{12(x-2)^2}{(x+2)^4}
\frac{12(x-2)^2(x+2)^2}{(x+2)^6}= \frac{12(x-2)^2}{(x+2)^4}
</math></center>
</math></center>
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-2\}</math>, ma jedno miejsce zerowe <math> \displaystyle 2</math> i jest nieujemna. Zatem funkcja <math> \displaystyle h</math> nie ma ekstremów.
<math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-2\}</math>, ma jedno miejsce zerowe <math> \displaystyle 2</math> i jest
nieujemna. Zatem funkcja <math> \displaystyle h</math> nie ma ekstremów.
<br>


b) Zarówno funkcja <math> \displaystyle f(x)=\sin^2 x+\cos x</math> jak i jej pochodna
b) Zarówno funkcja <math> \displaystyle f(x)=\sin^2 x+\cos x</math> jak i jej pochodna
Linia 71: Linia 58:
f'(x)=2\sin{x}\cos{x}-\sin{x}=\sin{x}(2\cos{x}-1)
f'(x)=2\sin{x}\cos{x}-\sin{x}=\sin{x}(2\cos{x}-1)
</math></center>
</math></center>
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego <math> \displaystyle x</math>. Punkty
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego <math> \displaystyle x</math>. Punkty krytyczne pochodnej to punkty postaci <math> \displaystyle k\pi</math>, <math> \displaystyle \frac{\pi}{3}+2k\pi</math> oraz <math> \displaystyle -\frac \pi3+2k\pi</math>, gdzie <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>. Policzmy drugą pochodną
krytyczne pochodnej to punkty postaci <math> \displaystyle k\pi</math>,
<math> \displaystyle f''(x)=(\sin{2x}-\sin{x})'=2\cos{2x}-\cos{x}</math>. Zatem <math> \displaystyle f''(k\pi)=2-(-1)^k>0</math>, <math> \displaystyle f''\left(\pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\right)= 2\cos{\frac{2\pi}3}-\cos{\frac{\pi}{3}}=-\frac{3}{2}<0</math> dla dowolnego <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>. Wnioskujemy stąd, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minima w punktach <math> \displaystyle k\pi\,  (k\in \mathbb Z)</math> oraz maksima w
<math> \displaystyle \frac{\pi}{3}+2k\pi</math> oraz <math> \displaystyle -\frac \pi3+2k\pi</math>, gdzie <math> \displaystyle k\in
\mathbb Z</math>. Policzmy drugą pochodną
<math> \displaystyle f''(x)=(\sin{2x}-\sin{x})'=2\cos{2x}-\cos{x}</math>. Zatem
<math> \displaystyle f''(k\pi)=2-(-1)^k>0</math>, <math> \displaystyle f''\left(\pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\right)=
2\cos{\frac{2\pi}3}-\cos{\frac{\pi}{3}}=-\frac{3}{2}<0</math> dla
dowolnego <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>. Wnioskujemy stąd, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma
minima w punktach <math> \displaystyle k\pi\,  (k\in \mathbb Z)</math> oraz maksima w
punktach <math> \displaystyle \pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\, (k\in \mathbb Z)</math>.
punktach <math> \displaystyle \pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\, (k\in \mathbb Z)</math>.


Linia 86: Linia 66:
g'(x)=\frac1{\cos^2{x}}-\cos{x}=\frac{1-\cos^3{x}}{\cos^2 x}
g'(x)=\frac1{\cos^2{x}}-\cos{x}=\frac{1-\cos^3{x}}{\cos^2 x}
</math></center>
</math></center>
są określone w zbiorze <math> \displaystyle \mathbb R \setminus \left\{\frac \pi2+ k\pi: k\in\mathbb Z\right\}</math>. Punkty krytyczne mają postać <math> \displaystyle 2k\pi,</math> gdzie <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>, ale pochodna jest nieujemna w całym zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.
określone w zbiorze <math> \displaystyle \mathbb R \setminus \left\{\frac \pi2+ k\pi:
k\in\mathbb Z\right\}</math>. Punkty krytyczne mają postać <math> \displaystyle 2k\pi,</math>
gdzie <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>, ale pochodna jest nieujemna w całym
zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.
<br>


c) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= x e^{-\frac{1}{x+2}}</math> i
c) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= x e^{-\frac{1}{x+2}}</math> i
Linia 117: Linia 92:
punkcie krytycznym <math> \displaystyle 2-\sqrt{2}</math> i maksimum w punkcie krytycznym
punkcie krytycznym <math> \displaystyle 2-\sqrt{2}</math> i maksimum w punkcie krytycznym
<math> \displaystyle 2+\sqrt{2}</math>.
<math> \displaystyle 2+\sqrt{2}</math>.
<br>


d) Funkcja <math> \displaystyle f(x)= \ln|x^2+3x-10|=\ln|(x+5)(x-2)|</math> i jej pochodna
d) Funkcja <math> \displaystyle f(x)= \ln|x^2+3x-10|=\ln|(x+5)(x-2)|</math> i jej pochodna
Linia 139: Linia 113:
krytycznym <math> \displaystyle e</math> minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w
krytycznym <math> \displaystyle e</math> minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w
punkcie <math> \displaystyle -e</math> jest minimum.
punkcie <math> \displaystyle -e</math> jest minimum.
<br>


e) Dziedziną funkcji  <math> \displaystyle f(x)= x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x}</math> i jej pochodnej
e) Dziedziną funkcji  <math> \displaystyle f(x)= x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x}</math> i jej pochodnej
Linia 159: Linia 132:
jest większe od 1, funkcja <math> \displaystyle g</math> ma tylko jeden punkt krytyczny
jest większe od 1, funkcja <math> \displaystyle g</math> ma tylko jeden punkt krytyczny
<math> \displaystyle 1-\sqrt{2}</math> i ma w nim minimum.
<math> \displaystyle 1-\sqrt{2}</math> i ma w nim minimum.
<br>


f) Funkcja <math> \displaystyle  f(x)= x^x</math> jest rozważana tylko dla
f) Funkcja <math> \displaystyle  f(x)= x^x</math> jest rozważana tylko dla
Linia 181: Linia 153:
<math> \displaystyle a(x)+b(x)</math> zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują,
<math> \displaystyle a(x)+b(x)</math> zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują,
a <math> \displaystyle 0</math> jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).
a <math> \displaystyle 0</math> jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).
</div></div>
</div></div>



Wersja z 17:59, 13 sie 2006

10. Wzór Taylora. Ekstrema

Ćwiczenie 10.1.

Wyznaczyć ekstrema funkcji

a) x(x+2)2x+3,xx3(x1)2,x(x2)3(x+2)3,

b) xsin2x+cosx,xtgxsinx,

c) xxe1x+2,x(2x)e(x2)2,

d) xln|x2+3x10|,xln2|x|2ln|x|,

e) xx+10arcctgx,x21x2+arcsinx,

f) xxx,x(x2+1)x3+2x.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.2.

Wyznaczyć ekstrema funkcji

a) xx2,xx23,xx35,

b) xx3x2,x4x(x+2)3.

c) x3x23ex,x5x45ex,xex21,

d) xarccos1x21+x2,xarcsin2x1+x2.

Ćwiczenie 10.3.

Wyznaczyć największą i najmniejszą wartość funkcji

a) f(x)=ex2x210,

b) g(x)=arctg|x|3
w przedziale [1,3].

Ćwiczenie 10.4.

Znaleźć wymiary puszki do konserw w kształcie walca o objętości V=250πcm3, do sporządzenia której zużyje się najmniej blachy.

Ćwiczenie 10.5.

a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru m funkcja f(x)=3x44mx3+m2x2 ma minimum w punkcie 0.

b) Wykorzystując wzór Taylora dla n{1,2} wyznaczyć przybliżoną wartość 24,9 i 16,084, oraz oszacować błąd przybliżenia.

Ćwiczenie 10.6.

Niech

fn(x)={xnsin1x,gdyx00,gdyx=0,n0.

Pokazać, że f2n ma n-tą pochodną nieciągłą w 0, a f2n+1 należy do klasy Cn, ale nie ma (n+1)-ej pochodnej w 0, dla n0.

Wskazówki

Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka
Wskazówka

Rozwiązania i odpowiedzi

Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie
Rozwiązanie