Semantyka i weryfikacja programów/Ćwiczenia 7: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 40: | Linia 40: | ||
Pętla <math> \mathbf{repeat}\,\, i \,\,\mathbf{until}\,\, b </math> polega na wykonaniu instrukcji ''i'', a następnie wyliczeniu warunku logicznego ''b''. Jeśli warunek jest prawdziwy wykonanie pętli kończy się, w przeciwnym razie powracamy do wykonania instrukcji ''i''. | Pętla <math> \mathbf{repeat}\,\, i \,\,\mathbf{until}\,\, b </math> polega na wykonaniu instrukcji ''i'', a następnie wyliczeniu warunku logicznego ''b''. Jeśli warunek jest prawdziwy wykonanie pętli kończy się, w przeciwnym razie powracamy do wykonania instrukcji ''i''. | ||
}} | }} | ||
Powyższy język to tak naprawdę Tiny z wykładu rozszerzony o jedną | Powyższy język to tak naprawdę Tiny z wykładu rozszerzony o jedną | ||
Linia 61: | Linia 60: | ||
* Int <nowiki>=</nowiki> ..., -1, 0, 1, ... zawierający denotacje stałych | * Int <nowiki>=</nowiki> ..., -1, 0, 1, ... zawierający denotacje stałych | ||
liczbowych | liczbowych | ||
* Bool <nowiki>=</nowiki> , | * Bool <nowiki>=</nowiki> {tt}, {ff} zawierający wartości logiczne | ||
* Var zawierający wszystkie dozwolone identyfikatory | * Var zawierający wszystkie dozwolone identyfikatory | ||
Linia 74: | Linia 73: | ||
Var w zbiór Int. Zbiór wszystkich stanów to: | Var w zbiór Int. Zbiór wszystkich stanów to: | ||
<center><math>State = Var \ | <center><math>State = Var \rightarrow Int </math></center> | ||
Zdefiniujmy następnie niezbędne funkcje semantyczne. | Zdefiniujmy następnie niezbędne funkcje semantyczne. | ||
* Dla wyrażeń mamy | * Dla wyrażeń mamy | ||
<center><math>\E & : & Exp \ | <center><math>\mathcal{E} & : & Exp \rightarrow State \rightarrow Int </math></center> | ||
* Dla wyrażeń logicznych: | * Dla wyrażeń logicznych: | ||
<center><math>\B & : & BExp \ | <center><math>\mathcal{B} & : & BExp \rightarrow State \rightarrow Bool </math></center> | ||
* Dla instrukcji: | * Dla instrukcji: | ||
<center><math>\I & : & Stmt \ | <center><math>\mathcal{I} & : & Stmt \rightarrow Stmt \rightarrow Stmt </math></center> | ||
* Oraz oczywistą funkcję dla stałych całkowitych: | * Oraz oczywistą funkcję dla stałych całkowitych: | ||
<center><math>\Z & : & Num \ | <center><math>\mathcal{Z} & : & Num \rightarrow Z </math></center> | ||
=== Pętla '''for''' === | === Pętla '''for''' === |
Wersja z 12:00, 9 sie 2006
Semantyka bezpośrednia instrukcji. Konstrukcje iteracyjne.
Pętle while i repeat
Ćwiczenie 1
Zdefiniuj semantykę denotacyjną następującego języka:
Pętla polega na wykonaniu instrukcji i, a następnie wyliczeniu warunku logicznego b. Jeśli warunek jest prawdziwy wykonanie pętli kończy się, w przeciwnym razie powracamy do wykonania instrukcji i.
Powyższy język to tak naprawdę Tiny z wykładu rozszerzony o jedną konstrukcję: pętlę repeat. Spróbuj wykonać to ćwiczenie nie sięgając do notatek z wykładu. Jeśli napotkasz trudności, odkrywaj kolejne elementy poniższego opisu.
Kategorie składniowe występujące w tym języku to:
- wyrażenia Exp
- wyrażenia logiczne BExp
- instrukcje Stmt
- oraz, jak zwykle, stałe liczbowe Num
Zaczynamy jak zwykle od opisu dziedzin semantycznych. Nie przejmujemy się na razie szczegółami związanymi z konstrukcjami stałopunktowymi oraz umieszczeniem pineski we właściwych dziedzinach. Zakładamy, że wszystkie zmienne są zainicjowane na zero.
Użyjemy elementarnych dziedzin z wykładu:
- Int = ..., -1, 0, 1, ... zawierający denotacje stałych
liczbowych
- Bool = {tt}, {ff} zawierający wartości logiczne
- Var zawierający wszystkie dozwolone identyfikatory
Przypomnijmy, że wartość wyrażenia arytmetycznego zależy od
Wartości te są "pamiętane" w stanie, który jest funkcją ze zbioru Var w zbiór Int. Zbiór wszystkich stanów to:
Zdefiniujmy następnie niezbędne funkcje semantyczne.
- Dla wyrażeń mamy
- Dla wyrażeń logicznych:
- Dla instrukcji:
- Oraz oczywistą funkcję dla stałych całkowitych:
Pętla for
Ćwiczenie 2
Rozszerzmy język z poprzedniego zadania o instrukcję:
Wykonanie takiej pętli polega na:
- Wyliczeniu wartości wyrażenia .
- Przypisaniu wartości na zmienną .
- Wyliczeniu wartości wyrażenia .
- Jeśli , to pętla kończy się.
- W przeciwnym razie:
- Wykonujemy instrukcję .
- Zwiększamy zmienną o 1.
- Powracamy do punktu 3.
Zauważmy, że wyrażenie jest tu wyliczane tylko raz, ale oblicza się przy każdym obrocie pętli.
Rozwiązanie
Ćwiczenie 3
Zmieńmy semantykę instrukcji for z poprzedniego zadania tak, aby oba wyrażenia obliczały się tylko raz. Tym razem wyliczenie pętli polega na:
- Wyliczeniu wartości wyrażenia .
- Przypisaniu wartości na zmienną .
- Wyliczeniu wartości wyrażenia .
- Jeśli , to pętla kończy się.
- W przeciwnym razie:
- Wykonujemy instrukcję .
- Zwiększamy zmienną o 1.
- Powracamy do punktu 4.
Rozwiązanie
O pętli for można jednak myśleć jeszcze inaczej. Można wymagać, aby wszelkie zmiany wartości zmiennej sterującej wewnątrz wykonania pętli nie miały wpływu na liczbę iteracji tej pętli. Przykładowo przy semantyce z poprzedniego zadania pętla:
for x := 1 to 10 do x := x + 1; y := y + x;
wykonuje}} się pięć razy, a zmienna y jest zwiększana łącznie o 2+4+6+8+10. Jeśli uznamy, że zmiany zmiennej x wewnątrz pętli nie wpływają na liczbę iteracji, to pętla wykona się 10 razy, a zmienna y zostanie zwiększona o 2+3+4+5+6+7+8+9+10+11.
Ćwiczenie 4
Zdefiniuj taką semantykę.
Rozwiązanie
Ćwiczenie 5
W języku C pętla for ma następującą postać:
Jej wykonanie polega na:
- Wykonaniu instrukcji .
- Wyliczeniu wartości wyrażenia .
- Jeśli wyrażenie wylicza się do fałszu, to pętla kończy się.
- W przeciwnym razie:
- Wykonujemy instrukcję .
- Wykonujemy instrukcję .
- Powracamy do punktu 2.
Rozwiązanie