CWGI Moduł 2

Wykład poświęcony jest działowi nazwanemu elementy przynależne i wspólne. Na wykładzie zostaną omówione konstrukcje podstawowe w rzutach prostokątnych, oparte o zasady określone w niezmiennikach rzutu równoległego oraz podstawach teoretycznych rzutowania prostokątnego. Wykład stanowi podstawę do realizacji złożonych konstrukcji zapisywanych w grafice inżynierskiej, jako element profesjonalnego, graficznego zapisu postaci konstrukcyjnej złożonych obiektów technicznych.

---

Rzut prostokątny jest rzutem równoległym, zatem obowiązują w tym odwzorowaniu wszystkie własności (niezmienniki) rzutu równoległego, w szczególności przynależność elementów. Jeżeli zatem punkt przynależy do prostej to rzuty tego punktu przynależą do rzutów prostej. Zakładając, że punkt $P$ leży na prostej $l$ obieramy punkt $P^{″}$ leżący na rzucie pionowym $l^{″}$ prostej. Rzut poziomy $P^{\prime }$ tego punktu, będzie leżał na odnoszącej (prostopadłej do osi x) i rzucie $l^{\prime }$ poziomym prostej $l$. Analogiczne rozumowanie można przeprowadzić dla przynależności prostej do płaszczyzny. Zakładając, że prosta $k$ leży w płaszczyźnie dwóch prostych $a$ i $b$, obieramy dowolny rzut pionowy prostej - $k^{″}$. Prosta $k^{″}$ przecina proste Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a"} i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle b"} w punktach $1^{″}$ i $2^{″}$. Rzuty poziome tych punktów będą leżały odpowiednio na odnoszących (prostopadłych do osi x) oraz rzutach poziomych prostych $a^{\prime }$ i $b^{\prime }$.

---

---

---

Punkt jest przynależny do płaszczyzny, jeżeli przynależy do prostej leżącej w płaszczyźnie. Płaszczyzna w tym przypadku określona jest bezśladowo, przez dwie przecinające się proste $a$ i $b$. Obierzemy dowolny punkt $A$, przyjmując jego rzut pionowy $A^{″}$ jak na rys. 2.2_1a, i założymy, że leży on na płaszczyźnie dwóch przecinających się prostych ($axb$). Aby wyznaczyć drugi rzut tego punktu poprowadźmy przez rzut pionowy punktu $A^{″}$ dowolną prostą $p^{″}$, która będzie leżała w płaszczyźnie dwóch prostych ($axb$). Jeżeli tak, to prosta $p^{″}$ przetnie nam proste $a^{″}$ i $b^{″}$ w punktach odpowiednio $2^{″}$ i $1^{″}$. Rzuty poziome $1^{\prime }$ i $2^{\prime }$ tych punktów znajdziemy na przecięciu się odnoszących z rzutami poziomymi $a^{\prime }$ i $b^{\prime }$ prostych $a$ i $b$. Rzuty poziome $1^{\prime }$ i $2^{\prime }$ punktów $1$ i $2$ wyznacza rzut poziomy prostej $p^{\prime }$, leżącej w płaszczyźnie prostych $a$ i $b$. Prostą $p$ prowadzono przez punkt $A$, a więc można jego rzut poziomy $A^{\prime }$ wyznaczyć na przecięciu się odnoszącej, i rzutu poziomego $p^{\prime }$ prostej $p$ (patrz rys. 2.2_1a).

---

---

Analogiczne zagadnienie można rozpatrzyć, zakładając, iż dana płaszczyzna określona jest śladami $v_{\alpha }$ i $h_{\alpha }$(patrz rys. 2.2_2a, b)Przyjmijmy dowolny rzut poziomy punktu $A^{\prime }$. Zakładając, iż punkt należy do płaszczyzny $\alpha$ wyznaczymy drugi rzut punktu. Prosta należy do płaszczyzny, jeżeli ma z nią, co najmniej dwa punkty wspólne. W konstrukcjach śladowych prosta leży na płaszczyźnie, jeżeli ślady prostej leżą na śladach płaszczyzny. Przez rzut poziomy punktu prowadzimy rzut poziomy prostej $l(l^{\prime })$, dla której zakładamy przynależność do płaszczyzny $\alpha$. Rzut pionowy punktu $A^{″}$ wyznaczymy pośrednio poprzez wyznaczenie drugiego rzutu prostej $l^{″}$. Wyznaczamy ślad poziomy $H_l$ prostej $l$ - oraz pokrywający się z nim rzut poziomy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle H_l’} tego śladu . Rzut pionowy śladu poziomego Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle H_l”} prostej $l$ będzie leżał na przecięciu się z osią x, wystawionej ze śladu poziomego prostej $l$. Rzut poziomy śladu pionowego Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle V_l”} będzie leżał na przecięciu się rzutu poziomego prostej $l$ z osią x. Rzut pionowy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle V_l”} śladu pionowego $V_l$ będzie leżał na przecięciu się odnoszącej, wystawionej z tego punktu, aż do przecięcia się z rzutem pionowym Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l”} prostej $l$. Otrzymaliśmy w ten sposób rzuty pionowe śladów prostej $l$, które wyznaczają rzut pionowy prostej $l^{″}$. Na rzucie tym leży szukany rzut $A^{″}$ punktu $A$, który będzie należał do płaszczyzny $\alpha$ Na rys. 2.2_2 b przedstawiono analogiczną konstrukcję, korzystając z pośrednictwa prostej poziomej $p$ leżącej w płaszczyźnie $\alpha$.

---

---

Wyznaczanie krawędzi przecięcia się dwu płaszczyzn należy do zagadnień rozdziału o nazwie Elementy wspólne. W technice z zagadnieniem takim mamy do czynienia powszechnie. Na rys.2.3_1a,b przedstawiono wyznaczanie krawędzi przecięcia się płaszczyzn dla przypadku, gdy płaszczyzny są zadane przy pomocy postaci śladów. W celu wyznaczenia wspólnej krawędzi płaszczyzny $\alpha$ i $\beta$ należy ustalić dwa punkty wspólne tych płaszczyzn, ponieważ one jednoznacznie określają prostą, będącą krawędzią wspólną płaszczyzn. Punkty te łatwo ustalić, ponieważ ślady płaszczyzn są to proste należące do tych płaszczyzn i jednocześnie leżące na rzutniach. Punkty przecięcia się jednoimiennych śladów wyznaczają nam ślady wspólnej prostej Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle "k"} , zwanej krawędzią przecięcia się płaszczyzn. Mając ślady krawędzi $V_k$ i $H_k$ można wyznaczyć rzuty śladów. Jak już wcześniej powiedziano rzut pionowy śladu pionowego pokrywa się ze śladem pionowym, rzut poziomy tego śladu znajduje się na osi x. Podobnie rzut poziomy śladu poziomego pokrywa się ze śladem poziomym, natomiast rzut pionowy tego śladu znajduje się na osi x. W konsekwencji rzuty $k^{\prime }$ i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k"} krawędzi otrzymamy łącząc jednoimienne rzuty śladów. Wyznaczanie krawędzi przecięcia się płaszczyzn w konstrukcjach bezśladowych zostanie omówione w dalszej części wykładu.

---

---

Położenie płaszczyzn może przyjmować charakter szczególny. Jednak poszukiwanie krawędzi oparte jest na tych samych zasadach. Na rys. 2.3_2a,b rozważono przypadek płaszczyzn śladowych, z których jedna jest równoległa do osi x, druga natomiast jest w położeniu takim, że jej ślady (pionowy i poziomy) pokrywają się. Wyznaczenie krawędzi rozpoczynamy od wyznaczenia punktów przecięcia się jednoimiennych śladów płaszczyzn, które będą odpowiednio śladami (pionowym i poziomym) krawędzi. Wyznaczając rzuty śladów przez jednoimienne rzuty śladów poprowadzimy poszukiwane rzuty krawędzi przecięcia się płaszczyzn.

---

---

W celu wyznaczenia punktu przebicia płaszczyzny $\alpha$ prostą $l$ należy przez tą prostą poprowadzić dowolną płaszczyznę $\beta$ a następnie wyznaczyć krawędź $k$ przecięcia się płaszczyzn $\alpha$ i $\beta$. W miejscu przecięcia się dwóch prostych $k$ i $l$ otrzymamy punkt $P$ - wspólny dla prostej $l$ i płaszczyzny $\alpha$ czyli punkt przebicia płaszczyzny $\alpha$ prostą $l$. Na rys. 2.4_1.b przedstawiony został przykład wyznaczania punktu przebicia prostej $l$ z płaszczyzną $\mathrm{\Delta }(ABC)$. Zgodnie z wcześniej omówionym schematem postępowania, w pierwszej kolejności przez daną prostą $l$ poprowadzimy płaszczyznę pionowo - rzutującą $\beta$. Jeżeli prosta ma leżeć w płaszczyźnie $\beta$ to rzut pionowy płaszczyzny, będący jednocześnie śladem pionowym płaszczyzny powinien pokrywać się z rzutem pionowym prostej $l^{″}$. Każdy element płaski leżący w płaszczyźnie pionowo - rzutującej będzie miał rzut pionowy zawierający się w śladzie pionowym (rzucie pionowym) płaszczyzny. Kolejny etap - to wyznaczenie krawędzi przecięcia się płaszczyzn $\alpha$ i $\beta$. Rzut pionowy krawędzi wyznaczymy natychmiast, ponieważ musi on, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, leżeć na rzucie pionowym płaszczyzny $\beta$. Otrzymujemy, zatem rzut pionowy krawędzi $k^{″}$. Ponieważ krawędź $k$ jest prostą leżącą w płaszczyźnie trójkąta musi zatem przecinać boki tego trójkąta. Punkty przecięcia rzutu pionowego $k^{″}$ krawędzi z rzutami pionowymi boków oznaczono odpowiednio cyframi $1^{″}$ i $2^{″}$. Rzuty poziome tych punktów $1^{\prime }$ i $2^{\prime }$, które wyznaczymy na odpowiednich rzutach poziomych boków trójkąta pozwolą wyznaczyć rzut poziomy krawędzi $k^{\prime }$. Ostatni etap tego zadania to poszukiwanie punktu $P$ - przecięcia się krawędzi $k$ z prostą $l$, który jest punktem przebicia płaszczyzny $\alpha$ prostą $l$. W rzucie pionowym proste Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k"} i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l"} pokrywają się, ale w rzucie poziomym punkt przecięcia jest wyraźnie widoczny. Oznaczając rzut poziomy punktu $P^{\prime }$ możemy następnie wyznaczyć jego rzut pionowy, poprzez przecięcie się odnoszącej prostopadłej do osi x z rzutem pionowym prostej $k^{″}$. Przyjmując założenie, że płaszczyzna trójkąta jest nieprzezroczysta powinniśmy oznaczyć jeszcze widoczność prostej. Podobnie jak postępowaliśmy poprzednio, widoczność w danym rzucie oznaczamy analizując rzut drugi. I tak, chcąc rozpatrzyć widoczność prostej w rzucie poziomym analizujemy rzut pionowy. Ocenimy, czy punkt $2$ leżący na boku $BC$ ma większą głębokość (odległość od rzutni pionowej) niż punkt $3$ leżący na prostej $l$. Ocenę tego faktu możemy zaobserwować w rzucie poziomym. Punkt $2$ leżący na boku $BC$ jest bardziej oddalony od rzutni pionowej (ma większą głębokość), zatem bok $BC$ w rzucie pionowym jest widoczny, prosta $l$ natomiast, na której leży punkt $3$ jest niewidoczna. Podobną analizę możemy przeprowadzić dla rzutu poziomego, oceniając wysokość punktów $4$ i $5$ (w rzucie pionowym) należących odpowiednio do prostej $l$ i boku $AB$. Prosta $l$ będzie niewidoczna, natomiast bok $AB$ w rzucie poziomym będzie widoczny.

---

---

---

---