SW wykład 2 - Slajd2

<<powrót do strony wykładu

Składnia Składnia konkretna Składnia abstrakcyjna Przyjmowane założenia Przykład wiodący Kategorie składniowe Kategorie składniowe, c.d. Uwagi Indukcja strukturalna Definicje indukcyjne Kategorie semantyczne Wartościowanie zmiennych Semantyka wyrażeń Semantyka wyrażeń logicznych Semantyka instrukcji Prosty fakt Dowód Przezroczystość odwołań Semantyka operacyjna Obliczenia Semantyka operacyjna Tiny Własności Własności, c.d. Warianty definicji

Składnia konkretna języka programowania zadawana jest gramatyką bezkontekstową (na ogół zresztą spełniającą pewne dodatkowe warunki zapewniające łatwość rozpoznawania słów danego języka --- programów --- lub wskazywania błędów syntaktycznych). Dodatkowe warunki kontekstowe, które napisy będące programami muszą spełniać, na ogół opisuje się innymi niż gramatyki generatywne metodami. Warto dodać, że z gramatykami bezkontekstowymi wiążą się wygodne standardowe narzędzia do definiowania składni języków i rozpoznawania napisów w tych językach, często wzbogacane o mechanizmy definiowania semantyki czy pewnych aspektów interpretacji lub kompilacji.

Bezkontekstowa gramatyka języka, poza precyzyjną definicją wszystkich napisów będących programami języka, nadaje też tym programom (słowom generowanym przez tę gramatykę) strukturę, gdzie odpowiadające regułom gramatyki konstrukcje językowe stosowane są do swoich bezpośrednich składowych dla budowania kolejnych fraz programu.