Test HB: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
m Zastępowanie tekstu - "\endaligned" na "\end{align}"
m Zastępowanie tekstu – „<math> ” na „<math>”
 
(Nie pokazano 9 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 30: Linia 30:
Niech <math>f:X\mapsto Y</math> będzie
Niech <math>f:X\mapsto Y</math> będzie
funkcją. Mówimy, że funkcja <math>g:Y\mapsto X</math> jest funkcją '''''odwrotną'''''
funkcją. Mówimy, że funkcja <math>g:Y\mapsto X</math> jest funkcją '''''odwrotną'''''
do funkcji <math>f</math>, jeśli dla dowolnego elementu  <math>x\in X </math> zachodzi równość
do funkcji <math>f</math>, jeśli dla dowolnego elementu  <math>x\in X</math> zachodzi równość
<math>g(f(x))=x</math> i dla dowolnego elementu  <math>y\in Y</math> zachodzi
<math>g(f(x))=x</math> i dla dowolnego elementu  <math>y\in Y</math> zachodzi
równość <math>f(g(y))=y</math>.
równość <math>f(g(y))=y</math>.
Linia 39: Linia 39:
Należy odróżniać pojęcie funkcji odwrotnej od '''''odwrotności funkcji''''', gdzie przez odwrotność funkcji  
Należy odróżniać pojęcie funkcji odwrotnej od '''''odwrotności funkcji''''', gdzie przez odwrotność funkcji  
<math>f:X\mapsto \mathbb{R}</math> rozumiemy funkcję  
<math>f:X\mapsto \mathbb{R}</math> rozumiemy funkcję  
<math>\displaystyle\frac{1}{f}: X\ni x\mapsto \frac{1}{f(x)}\in \mathbb{R}</math>.
<math>\frac{1}{f}: X\ni x\mapsto \frac{1}{f(x)}\in \mathbb{R}</math>.


{{uwaga|2.3.||
{{uwaga|2.3.||
Linia 51: Linia 51:
{{definicja|2.4.||
{{definicja|2.4.||


Mówimy, że funkcja <math>f:\mathbb{R}\mapsto\mathbb{R} </math> jest '''''rosnąca''''' (odpowiednio: '''''ściśle rosnąca''''')  
Mówimy, że funkcja <math>f:\mathbb{R}\mapsto\mathbb{R}</math> jest '''''rosnąca''''' (odpowiednio: '''''ściśle rosnąca''''')  
w przedziale <math>(a,b)</math>, jeśli
w przedziale <math>(a,b)</math>, jeśli


<center><math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)\leq f(y)</math></center>
<center><math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)\leq f(y)</math></center>


(odpowiednio: <math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)< f(y).</math>)
(odpowiednio: <math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)< f(y)</math>)
}}
}}


Linia 66: Linia 66:
<center><math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)\geq f(y)</math></center>
<center><math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)\geq f(y)</math></center>


(odpowiednio: <math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)>f(y).</math>)
(odpowiednio: <math>\forall x, y\in (a,b) \ : \ x<y \implies f(x)>f(y)</math>)
}}
}}


Linia 77: Linia 77:


Funkcja <math>x\mapsto \mathrm{tg}\, x</math> rośnie  w każdym z przedziałów postaci
Funkcja <math>x\mapsto \mathrm{tg}\, x</math> rośnie  w każdym z przedziałów postaci
<math>\displaystyle\bigg(-\frac{\pi}{2}+k\pi, \frac{\pi}{2}+k\pi\bigg)</math>
<math>\bigg(-\frac{\pi}{2}+k\pi, \frac{\pi}{2}+k\pi\bigg)</math>
nie jest jednak rosnąca w sumie przedziałów <math>\displaystyle\bigg(-\frac{\pi}{2},  
nie jest jednak rosnąca w sumie przedziałów <math>\bigg(-\frac{\pi}{2},  
\frac{\pi}{2}\bigg)\cup\bigg(\frac{\pi}{2},\frac{3\pi}{2}\bigg)</math>.
\frac{\pi}{2}\bigg)\cup\bigg(\frac{\pi}{2},\frac{3\pi}{2}\bigg)</math>.
Weźmy bowiem np. argumenty <math>\displaystyle x=\frac{\pi}{4}</math>,
Weźmy bowiem np. argumenty <math>x=\frac{\pi}{4}</math>,
<math>\displaystyle y=\frac{3\pi}{4}</math>. Wówczas <math>x<y</math>, ale <math>\mathrm{tg}\, x=1>-1=\mathrm{tg}\, y</math>.
<math>y=\frac{3\pi}{4}</math>. Wówczas <math>x<y</math>, ale <math>\mathrm{tg}\, x=1>-1=\mathrm{tg}\, y</math>.
}}
}}


Linia 115: Linia 115:


Niech <math>a,b,c,d</math> będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi takimi,że <math>ad-bc\neq 0</math>. Funkcję
Niech <math>a,b,c,d</math> będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi takimi,że <math>ad-bc\neq 0</math>. Funkcję
<math>\displaystyle x\mapsto \frac{ax+b}{cx+d}</math> nazywamy '''''funkcją homograficzną''''' lub - krótko - '''''homografią'''''.<br>
<math>x\mapsto \frac{ax+b}{cx+d}</math> nazywamy '''''funkcją homograficzną''''' lub - krótko - '''''homografią'''''.<br>
[[Rysunek am1w02.0030]]
[[Rysunek am1w02.0030]]
}}
}}
Linia 130: Linia 130:
{{definicja|2.13.||
{{definicja|2.13.||


Niech <math>a</math> będzie stałą, niech  <math>n=0,1,2,3,...</math> będzie liczbą
Niech <math>a</math> będzie stałą, niech  <math>n=0,1,2,3,..</math> będzie liczbą
całkowitą nieujemną, a <math>x</math> - zmienną. Wyrażenie algebraiczne <math>a x^n</math> nazywamy '''''jednomianem zmiennej''''' <math>x</math>. Jeśli <math>a\neq 0</math>,to liczbę <math>n</math> nazywamy '''''stopniem jednomianu''''' <math>a x^n</math>.
całkowitą nieujemną, a <math>x</math> - zmienną. Wyrażenie algebraiczne <math>a x^n</math> nazywamy '''''jednomianem zmiennej''''' <math>x</math>. Jeśli <math>a\neq 0</math>,to liczbę <math>n</math> nazywamy '''''stopniem jednomianu''''' <math>a x^n</math>.
Sumę <math>w(x)=0_0 +a_1 x+a_2 x^2 +...+a_n x_n</math>  skończonej liczby jednomianów zmiennej <math>x</math> nazywamy '''''wielomianem zmiennej''''' <math>x</math>. Największy ze stopni tych jednomianów, nazywamy '''''stopniem wielomianu'''''. <br>
Sumę <math>w(x)=0_0 +a_1 x+a_2 x^2 +...+a_n x_n</math>  skończonej liczby jednomianów zmiennej <math>x</math> nazywamy '''''wielomianem zmiennej''''' <math>x</math>. Największy ze stopni tych jednomianów, nazywamy '''''stopniem wielomianu'''''. <br>
Linia 154: Linia 154:


{{uwaga|2.16[nierówność Bernoullego]||
{{uwaga|2.16[nierówność Bernoullego]||
Dla dowolnej liczby całkowitej nieujemnej <math>n=0,1,2,3, ...</math> i dowolnej liczby rzeczywistej <math>x\geq -1</math>
Dla dowolnej liczby całkowitej nieujemnej <math>n=0,1,2,3, ..</math> i dowolnej liczby rzeczywistej <math>x\geq -1</math>
zachodzi nierówność
zachodzi nierówność


<center><math>(1+x)^n\ \geq\1+nx,
<center><math>(1+x)^n\ \geq\1+nx</math>,</center>
</math></center>


przy czym dla <math>n> 1</math> równość w powyższej nierówności zachodzi wyłącznie dla <math>x=0</math>.<br>
przy czym dla <math>n> 1</math> równość w powyższej nierówności zachodzi wyłącznie dla <math>x=0</math>.<br>
Linia 171: Linia 170:


<center><math>\bigg[\forall x>-1 : (1+x)^k\geq 1+kx\bigg] \implies \bigg[\forall
<center><math>\bigg[\forall x>-1 : (1+x)^k\geq 1+kx\bigg] \implies \bigg[\forall
x>-1 : (1+x)^{k+1}\geq 1+(k+1)x\bigg].
x>-1 : (1+x)^{k+1}\geq 1+(k+1)x\bigg]</math></center>
</math></center>


Mamy bowiem:
Mamy bowiem:


<center><math>
<center><math>
\aligned (1+x)^{k+1}&=(1+x)(1+x)^k\\ &\geq (1+x)(1+kx)=1+(1+k)x+kx^2 \\
\begin{align} (1+x)^{k+1}&=(1+x)(1+x)^k\\ &\geq (1+x)(1+kx)=1+(1+k)x+kx^2 \\
&\geq 1+(1+k)x.\end{align}
&\geq 1+(1+k)x.\end{align}
</math></center>
</math></center>


Na mocy zasady indukcji matematycznej nierówność zachodzi więc dla każdej liczby całkowitej nieujemnej
Na mocy zasady indukcji matematycznej nierówność zachodzi więc dla każdej liczby całkowitej nieujemnej
<math>n=0, \ 1,\ 2,\ 3,\ ...</math>. Zauważmy, że składnik <math>x\mapsto kx^2</math>
<math>n=0, \ 1,\ 2,\ 3,\ ..</math>. Zauważmy, że składnik <math>x\mapsto kx^2</math>
dla <math>k\geq 1</math> zeruje się wyłącznie w punkcie <math>x=0</math>, stąd
dla <math>k\geq 1</math> zeruje się wyłącznie w punkcie <math>x=0</math>, stąd
nierówność Bernoullego jest ostra poza tym punktem, a jedynie dla <math>x=0</math> zachodzi równość w tej nierówności.
nierówność Bernoullego jest ostra poza tym punktem, a jedynie dla <math>x=0</math> zachodzi równość w tej nierówności.
Linia 189: Linia 187:
{{definicja|2.17.||
{{definicja|2.17.||


Niech <math>n\in\{2,3,4,...\}</math> będzie liczbą naturalną większą od jedności. Liczbę nieujemną <math>y</math> nazywamy pierwiastkiem arytmetycznym stopnia <math>n</math> z liczby nieujemnej <math>x</math>, jeśli <math>x^n=y.</math>
Niech <math>n\in\{2,3,4,...\}</math> będzie liczbą naturalną większą od jedności. Liczbę nieujemną <math>y</math> nazywamy pierwiastkiem arytmetycznym stopnia <math>n</math> z liczby nieujemnej <math>x</math>, jeśli <math>x^n=y</math>
Pierwiastek stopnia <math>n</math> z liczby <math>x\geq 0</math> oznaczamy symbolem <math>\root{n}\of{x}</math>.<br>
Pierwiastek stopnia <math>n</math> z liczby <math>x\geq 0</math> oznaczamy symbolem <math>\root{n}\of{x}</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0080]]
[[Rysunek am1w02.0080]]
Linia 204: Linia 202:
<center><math>
<center><math>
g(x)
g(x)
\ =\
=
\left\{ \aligned \root{n}\of{x}, \text{ dla } x\geq 0\\
\left\{ \begin{align} \root{n}\of{x}, \text{ dla } x\geq 0\\
-\root{n}\of{-x}, \text{ dla } x< 0
-\root{n}\of{-x}, \text{ dla } x< 0
\end{align}
\end{align}
\right .
\right </math></center>
</math></center>
}}
}}


Linia 215: Linia 212:


Jeśli <math>n</math> jest liczbą naturalną nieparzystą,często używa się symbolu pierwiastka arytmetycznego do oznaczenia
Jeśli <math>n</math> jest liczbą naturalną nieparzystą,często używa się symbolu pierwiastka arytmetycznego do oznaczenia
funkcji odwrotnej  do funkcji <math>f(x)=x^n</math> i oznacza się ją krótko <math> g(x)=\root{n}\of{x}</math>,
funkcji odwrotnej  do funkcji <math>f(x)=x^n</math> i oznacza się ją krótko <math>g(x)=\root{n}\of{x}</math>,
przy czym sens tego symbolu dla liczb rzeczywistych ujemnych określa się jak powyżej.
przy czym sens tego symbolu dla liczb rzeczywistych ujemnych określa się jak powyżej.
}}
}}
Linia 251: Linia 248:
<math>\log x=\log_{10}x</math> oznacza przeważnie logarytm dziesiętny.
<math>\log x=\log_{10}x</math> oznacza przeważnie logarytm dziesiętny.
Natomiast matematycy posługują się najczęściej logarytmem o
Natomiast matematycy posługują się najczęściej logarytmem o
podstawie <math>e=2,71828182846...</math> (do definicji i własności tej
podstawie <math>e=2,71828182846..</math> (do definicji i własności tej
ważnej stałej powrócimy w następnych modułach). Stąd  często w
ważnej stałej powrócimy w następnych modułach). Stąd  często w
pracach matematycznych symbol <math>\log x=\log_{e}x</math> oznacza właśnie
pracach matematycznych symbol <math>\log x=\log_{e}x</math> oznacza właśnie
Linia 286: Linia 283:
{{uwaga|2.26.||
{{uwaga|2.26.||
a) Dla <math>a>0</math>, <math>x, y\in\mathbb{R}</math> zachodzą równości
a) Dla <math>a>0</math>, <math>x, y\in\mathbb{R}</math> zachodzą równości
<center><math>(a^x)^y=a^{xy} \text{ oraz } a^x a^y=a^{x+y}.</math></center>
<center><math>(a^x)^y=a^{xy} \text{ oraz } a^x a^y=a^{x+y}</math></center>


b) Dla dodatnich liczb <math>a,b,c</math>, <math>a\neq 1</math>, <math>c\neq 1</math> prawdziwy jest '''''wzór na zmianę podstawy logarytmu'''''  
b) Dla dodatnich liczb <math>a,b,c</math>, <math>a\neq 1</math>, <math>c\neq 1</math> prawdziwy jest '''''wzór na zmianę podstawy logarytmu'''''  
<center><math>\log_a b=\frac{\log_c b}{\log_c a},</math></center>   
<center><math>\log_a b=\frac{\log_c b}{\log_c a}</math></center>   
w szczególności, gdy <math>c=e</math>, mamy równość  
w szczególności, gdy <math>c=e</math>, mamy równość  
<center><math>\log_a b=\frac{\ln b}{\ln a}.</math></center>
<center><math>\log_a b=\frac{\ln b}{\ln a}</math></center>


c) Dla dowolnej liczby <math>b\in \mathbb{R}</math> i dodatnich <math>a>0</math>, <math>c>0</math>
c) Dla dowolnej liczby <math>b\in \mathbb{R}</math> i dodatnich <math>a>0</math>, <math>c>0</math>
zachodzi równość  
zachodzi równość  
<center><math>a^b=c^{b\log_{c} a},</math></center>  
<center><math>a^b=c^{b\log_{c} a}</math></center>  
która w szczególnym przypadku, gdy <math>c=e</math>, ma postać  
która w szczególnym przypadku, gdy <math>c=e</math>, ma postać  
<center><math>a^b=\exp(b \ln a).</math></center>
<center><math>a^b=\exp(b \ln a)</math></center>


}}
}}
Linia 311: Linia 308:


a) Funkcja <math>f(x)=\sin x</math> zacieśniona do przedziału
a) Funkcja <math>f(x)=\sin x</math> zacieśniona do przedziału
<math>\displaystyle\bigg[-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg]</math> jest
<math>\bigg[-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg]</math> jest
różnowartościowa, ściśle rosnąca.<br>
różnowartościowa, ściśle rosnąca.<br>
[[Rysunek am1w02.0150]]<br>
[[Rysunek am1w02.0150]]<br>
Linia 318: Linia 315:
[[Rysunek am1w02.0160]]<br>
[[Rysunek am1w02.0160]]<br>
c) Funkcja <math>f(x)=\mathrm{tg}\, x</math> zacieśniona do przedziału
c) Funkcja <math>f(x)=\mathrm{tg}\, x</math> zacieśniona do przedziału
<math>\displaystyle\bigg(-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg)</math> jest różnowartościowa, ściśle rosnąca.<br>
<math>\bigg(-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg)</math> jest różnowartościowa, ściśle rosnąca.<br>
[[Rysunek am1w02.0170]]<br>
[[Rysunek am1w02.0170]]<br>
d) Funkcja <math>f(x)=\mathrm{ctg}\, x</math> zacieśniona do przedziału <math>(0, \pi)</math> jest różnowartościowa, ściśle malejąca.
d) Funkcja <math>f(x)=\mathrm{ctg}\, x</math> zacieśniona do przedziału <math>(0, \pi)</math> jest różnowartościowa, ściśle malejąca.
Linia 337: Linia 334:


Funkcję określoną na przedziale <math>[-1,1]</math> o wartościach w przedziale
Funkcję określoną na przedziale <math>[-1,1]</math> o wartościach w przedziale
<math>\displaystyle\bigg[-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg]</math>,
<math>\bigg[-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg]</math>,
odwrotną do zacieśnienia funkcji sinus do przedziału
odwrotną do zacieśnienia funkcji sinus do przedziału
<math>\displaystyle\bigg[-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg]</math>,nazywamy'''''arcusem sinusem'''''
<math>\bigg[-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg]</math>,nazywamy'''''arcusem sinusem'''''
i oznaczamy symbolem <math>x\mapsto \arcsin x</math>.<br>
i oznaczamy symbolem <math>x\mapsto \arcsin x</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0190]]
[[Rysunek am1w02.0190]]
Linia 354: Linia 351:


Funkcję określoną na przedziale <math>(-\infty,\infty)</math> o wartościach w przedziale
Funkcję określoną na przedziale <math>(-\infty,\infty)</math> o wartościach w przedziale
<math>\displaystyle\bigg(-\frac{\pi}{2},\frac{\pi}{2}\bigg)</math>, odwrotną do zacieśnienia funkcji tangens do
<math>\bigg(-\frac{\pi}{2},\frac{\pi}{2}\bigg)</math>, odwrotną do zacieśnienia funkcji tangens do
przedziału <math>\displaystyle\bigg(-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg)</math>, nazywamy
przedziału <math>\bigg(-\frac{\pi}{2}, \frac{\pi}{2}\bigg)</math>, nazywamy
'''''arcusem tangensem''''' i oznaczamy symbolem <math>x\mapsto \mathrm{arctg}\, x</math>.<br>
'''''arcusem tangensem''''' i oznaczamy symbolem <math>x\mapsto \mathrm{arctg}\, x</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0200]]  
[[Rysunek am1w02.0200]]  
Linia 374: Linia 371:


Ze wzorów redukcyjnych:
Ze wzorów redukcyjnych:
<math>\displaystyle\sin\bigg(\frac{\pi}{2}-x\bigg)=\cos x </math> oraz
<math>\sin\bigg(\frac{\pi}{2}-x\bigg)=\cos x</math> oraz
<math>\displaystyle\mathrm{tg}\,\bigg(\frac{\pi}{2}-x\bigg)=\mathrm{ctg}\, x </math> wynika, że
<math>\mathrm{tg}\,\bigg(\frac{\pi}{2}-x\bigg)=\mathrm{ctg}\, x</math> wynika, że


{{uwaga|2.34.||
{{uwaga|2.34.||


a) Dla dowolnej liczby <math>-1\leq x\leq 1</math> zachodzi równość
a) Dla dowolnej liczby <math>-1\leq x\leq 1</math> zachodzi równość
<math>\displaystyle\arccos x=\frac{\pi}{2}+\arcsin(-x).</math><br>
<math>\arccos x=\frac{\pi}{2}+\arcsin(-x)</math><br>
b) Dla dowolnej liczby <math>-\infty< x <\infty</math> zachodzi równość
b) Dla dowolnej liczby <math>-\infty< x <\infty</math> zachodzi równość
<math>\displaystyle\mathrm{arc\,ctg}\, x=\frac{\pi}{2}+\mathrm{arctg}\,(-x).</math>
<math>\mathrm{arc\,ctg}\, x=\frac{\pi}{2}+\mathrm{arctg}\,(-x)</math>
}}
}}


Linia 394: Linia 391:
[[Rysunek am1w02.0210]]<br>
[[Rysunek am1w02.0210]]<br>
a) '''''Sinusem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
a) '''''Sinusem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
<math>\displaystyle\sinh :x\mapsto\frac{1}{2}(e^{x}-e^{-x})</math>.<br>
<math>\sinh :x\mapsto\frac{1}{2}(e^{x}-e^{-x})</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0220]]<br>
[[Rysunek am1w02.0220]]<br>
b) '''''Cosinusem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
b) '''''Cosinusem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
<math>\displaystyle\cosh :x\mapsto\frac{1}{2}(e^{x}+e^{-x})</math>.<br>
<math>\cosh :x\mapsto\frac{1}{2}(e^{x}+e^{-x})</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0230]]<br>
[[Rysunek am1w02.0230]]<br>
c) '''''Tangensem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
c) '''''Tangensem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
<math>\displaystyle\tgh :x\mapsto\frac{\sinh x}{\cosh x}</math>.<br>
<math>\tgh :x\mapsto\frac{\sinh x}{\cosh x}</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0240]]<br>
[[Rysunek am1w02.0240]]<br>
d) '''''Cotangensem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
d) '''''Cotangensem hiperbolicznym''''' nazywamy funkcję
<math>\displaystyle\ctgh :x\mapsto\frac{1}{\tgh x}</math>.
<math>\ctgh :x\mapsto\frac{1}{\tgh x}</math>.
}}
}}


Linia 415: Linia 412:


<center><math>
<center><math>
\forall x\in\mathbb{R} : \cosh^2 x- \sinh^2 x=1.
\forall x\in\mathbb{R} : \cosh^2 x- \sinh^2 x=1</math></center>
</math></center>


}}
}}
Linia 423: Linia 419:


Z definicji funkcji <math>\sinh</math> i <math>\cosh</math> mamy:
Z definicji funkcji <math>\sinh</math> i <math>\cosh</math> mamy:
<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
4(\cosh^2 x-\sinh^2 x)
4(\cosh^2 x-\sinh^2 x)
\ &=\
\ &=\
Linia 429: Linia 425:
\ \\ &=\
\ \\ &=\
(e^{2x}+2+e^{-2x})-(e^{2x}-2+e^{-2x})
(e^{2x}+2+e^{-2x})-(e^{2x}-2+e^{-2x})
\ =\
=
4,
4,
\end{align}</math></center>
\end{align}</math></center>
Linia 435: Linia 431:


<center><math>
<center><math>
\forall x : \cosh^2 x-\sinh^2 x=1.
\forall x : \cosh^2 x-\sinh^2 x=1</math></center>
</math></center>


W podobny sposób - wprost z definicji - można wykazać, że zachodzą następujące tożsamości analogiczne do znanych tożsamości
W podobny sposób - wprost z definicji - można wykazać, że zachodzą następujące tożsamości analogiczne do znanych tożsamości
Linia 442: Linia 437:


<center><math>\sin(x+y)
<center><math>\sin(x+y)
\ =\
=
\sin x\cos y+\cos x\sin y,
\sin x\cos y+\cos x\sin y,
\qquad
\qquad
\cos(x+y)
\cos(x+y)
\ =\
=
\cos x \cos
\cos x \cos
y-\sin x\sin y.
y-\sin x\sin y</math></center>
</math></center>


}}
}}
Linia 456: Linia 450:


Niech <math>x,y</math> będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi. Wówczas:<br>
Niech <math>x,y</math> będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi. Wówczas:<br>
a) <math>\sinh(x+y)=\sinh x\cosh y +\cosh x\sinh y,</math><br>
a) <math>\sinh(x+y)=\sinh x\cosh y +\cosh x\sinh y</math><br>
b) <math>\cosh(x+y)=\cosh x\cosh y+\sinh x\sinh y.</math>
b) <math>\cosh(x+y)=\cosh x\cosh y+\sinh x\sinh y</math>
}}
}}


Linia 466: Linia 460:
Dla dowolnej liczby rzeczywistej mamy:
Dla dowolnej liczby rzeczywistej mamy:


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
\cosh 2x & = & \cosh^2 x+\sinh^2 x=2\cosh^2 x-1=1+2\sinh^2 x,\\
\cosh 2x & = & \cosh^2 x+\sinh^2 x=2\cosh^2 x-1=1+2\sinh^2 x,\\
\sinh 2x & = & 2\sinh x\cosh x.
\sinh 2x & = & 2\sinh x\cosh x.
Linia 475: Linia 469:
Warto porównać otrzymane wzory z poznanymi w szkole analogicznymi wzorami dla funkcji trygonometrycznych:
Warto porównać otrzymane wzory z poznanymi w szkole analogicznymi wzorami dla funkcji trygonometrycznych:


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
\cos 2x &  =  & \cosh^2 x- \sin^2 x=2\cos^2 x-1=1-2\sin^2 x,\\
\cos 2x &  =  & \cosh^2 x- \sin^2 x=2\cos^2 x-1=1-2\sin^2 x,\\
\sin 2x &  =  & 2\sin x\cos x.
\sin 2x &  =  & 2\sin x\cos x.
Linia 500: Linia 494:


a) Funkcję odwrotną do funkcji sinus hiperboliczny nazywamy '''''area sinusem hiperbolicznym''''' i oznaczamy
a) Funkcję odwrotną do funkcji sinus hiperboliczny nazywamy '''''area sinusem hiperbolicznym''''' i oznaczamy
<math> x\mapsto {\rm arsinh\, } x</math>.<br>
<math>x\mapsto {\rm arsinh\, } x</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0290]]<br>
[[Rysunek am1w02.0290]]<br>
b) Funkcję odwrotną do zacieśnienia funkcji cosinus hiperboliczny do przedziału <math>[0, \infty)</math> nazywamy
b) Funkcję odwrotną do zacieśnienia funkcji cosinus hiperboliczny do przedziału <math>[0, \infty)</math> nazywamy
'''''area cosinusem hiperbolicznym''''' i oznaczamy <math> x\mapsto {\rm arcosh\, } x</math>.<br>
'''''area cosinusem hiperbolicznym''''' i oznaczamy <math>x\mapsto {\rm arcosh\, } x</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0300]]<br>
[[Rysunek am1w02.0300]]<br>
c) Funkcję odwrotną do funkcji tangens hiperboliczny nazywamy '''''area tangensem hiperbolicznym'''''
c) Funkcję odwrotną do funkcji tangens hiperboliczny nazywamy '''''area tangensem hiperbolicznym'''''
i oznaczamy <math> x\mapsto {\rm artgh\, } x</math>.<br>
i oznaczamy <math>x\mapsto {\rm artgh\, } x</math>.<br>
[[Rysunek am1w02.0310]]<br>
[[Rysunek am1w02.0310]]<br>
d)  Funkcję odwrotną do funkcji cotangens hiperboliczny nazywamy '''''area cotangensem hiperbolicznym''''' i oznaczamy
d)  Funkcję odwrotną do funkcji cotangens hiperboliczny nazywamy '''''area cotangensem hiperbolicznym''''' i oznaczamy
<math> x\mapsto{\rm arctgh\, } x</math>.
<math>x\mapsto{\rm arctgh\, } x</math>.
}}
}}


Linia 517: Linia 511:


Prawdziwe są następujące równości:<br>
Prawdziwe są następujące równości:<br>
a) <math>\cos(\arcsin x)=\sqrt{1-x^2}</math> dla <math>|x|\leq 1,</math><br>
a) <math>\cos(\arcsin x)=\sqrt{1-x^2}</math> dla <math>|x|\leq 1</math><br>
b) <math> \cosh({\rm arsinh\, } x)=\sqrt{1+x^2}</math> dla <math>-\infty<x<\infty.</math>
b) <math>\cosh({\rm arsinh\, } x)=\sqrt{1+x^2}</math> dla <math>-\infty<x<\infty</math>
}}
}}


Linia 524: Linia 518:


a) Niech <math>y=\arcsin x</math>. Wówczas dla <math>-1\leq x\leq 1</math> mamy  
a) Niech <math>y=\arcsin x</math>. Wówczas dla <math>-1\leq x\leq 1</math> mamy  
<math>\displaystyle -\frac{\pi}{2}\leq y\leq \frac{\pi}{2}</math>, czyli <math>0\leq \cos y \leq 1</math>. Z jedynki trygonometrycznej wynika,że
<math>-\frac{\pi}{2}\leq y\leq \frac{\pi}{2}</math>, czyli <math>0\leq \cos y \leq 1</math>. Z jedynki trygonometrycznej wynika,że


<center><math>\cos y
<center><math>\cos y
\ =\
=
\sqrt{1-\sin^2 y}
\sqrt{1-\sin^2 y}
\ =\
=
\sqrt{1-x^2}.
\sqrt{1-x^2}</math></center>
</math></center>


b) Należy powtórzyć powyższe rozumowanie stosując jedynkę hiperboliczną zamiast jedynki trygonometrycznej.
b) Należy powtórzyć powyższe rozumowanie stosując jedynkę hiperboliczną zamiast jedynki trygonometrycznej.
Linia 541: Linia 534:


Zachodzą następujące tożsamości:<br>
Zachodzą następujące tożsamości:<br>
a) <math>\displaystyle{\rm arsinh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2+1})</math> dla <math>-\infty<x<\infty,</math><br>
a) <math>{\rm arsinh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2+1})</math> dla <math>-\infty<x<\infty</math><br>
b) <math>\displaystyle{\rm arcosh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2-1})</math> dla <math>1\leq x< \infty,</math><br>
b) <math>{\rm arcosh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2-1})</math> dla <math>1\leq x< \infty</math><br>
c) <math>\displaystyle{\rm artgh\, } x=\ln \sqrt{\frac{1+x}{1-x}}</math> dla <math>-1<x<1,</math><br>
c) <math>{\rm artgh\, } x=\ln \sqrt{\frac{1+x}{1-x}}</math> dla <math>-1<x<1</math><br>
d) <math>\displaystyle{\rm arctgh\, } x=\ln \sqrt{\frac{x+1}{x-1}}</math> dla <math>|x|>1.</math>
d) <math>{\rm arctgh\, } x=\ln \sqrt{\frac{x+1}{x-1}}</math> dla <math>|x|>1</math>
}}
}}


{{dowod|twierdzenia 2.42.||
{{dowod|twierdzenia 2.42.||


a) Wyznaczamy zmienną <math>y</math> z równania: <math> x=\sinh y</math>.Mamy
a) Wyznaczamy zmienną <math>y</math> z równania: <math>x=\sinh y</math>.Mamy


<center><math>x
<center><math>x
\ =\
=
\frac{e^{y}-e^{-y}}{2}
\frac{e^{y}-e^{-y}}{2}
\ =\
=
\frac{e^{2y}-1}{e^{y}}.
\frac{e^{2y}-1}{e^{y}}</math></center>
</math></center>


Stąd <math> e^y=x+\sqrt{x^2+1}</math>, czyli <math>{\rm arsinh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2+1})</math> dla
Stąd <math>e^y=x+\sqrt{x^2+1}</math>, czyli <math>{\rm arsinh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2+1})</math> dla
wszystkich <math>-\infty<x<\infty.</math><br>
wszystkich <math>-\infty<x<\infty</math><br>
<br>
<br>
b) Podobnie jak w punkcie a) wyznaczamy zmienną <math>y</math> z równania <math> x=\cosh y</math> i otrzymujemy <math>e^y=x+\sqrt{x^2-1}</math>, czyli <math> {\rm arcosh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2-1})</math>, dla <math>x\geq 1</math>.<br>
b) Podobnie jak w punkcie a) wyznaczamy zmienną <math>y</math> z równania <math>x=\cosh y</math> i otrzymujemy <math>e^y=x+\sqrt{x^2-1}</math>, czyli <math>{\rm arcosh\, } x=\ln(x+\sqrt{x^2-1})</math>, dla <math>x\geq 1</math>.<br>
<br>
<br>
c) Z równania <math> x={\rm artgh\, } x</math> dostajemy <math>\displaystyle e^{2y}=\frac{1+x}{1-x}</math>, czyli
c) Z równania <math>x={\rm artgh\, } x</math> dostajemy <math>e^{2y}=\frac{1+x}{1-x}</math>, czyli


<center><math>
<center><math>
{\rm artgh\, } x
{\rm artgh\, } x
\ =\
=
\frac{1}{2}\ln\frac{1+x}{1-x}
\frac{1}{2}\ln\frac{1+x}{1-x}
\ =\
=
\ln\sqrt{\frac{1+x}{1-x}}
\ln\sqrt{\frac{1+x}{1-x}}
</math></center>
</math></center>
Linia 575: Linia 567:
dla <math>|x|<1</math>.<br>
dla <math>|x|<1</math>.<br>
<br>
<br>
d) Pamiętając, że <math>\displaystyle\ctgh x=\frac{1}{\tgh x}</math>, podstawiamy w poprzedniej tożsamości
d) Pamiętając, że <math>\ctgh x=\frac{1}{\tgh x}</math>, podstawiamy w poprzedniej tożsamości
<math>\displaystyle\frac{1}{x}</math> w miejsce zmiennej <math>x</math> i otrzymujemy:
<math>\frac{1}{x}</math> w miejsce zmiennej <math>x</math> i otrzymujemy:


<center><math>
<center><math>
{\rm arctgh\, } x
{\rm arctgh\, } x
\ =\
=
\ln\sqrt{\frac{1+\frac{1}{x}}{1-\frac{1}{x}}}=\ln\sqrt{\frac{x+1}{x-1}}
\ln\sqrt{\frac{1+\frac{1}{x}}{1-\frac{1}{x}}}=\ln\sqrt{\frac{x+1}{x-1}}
</math></center>
</math></center>


dla <math>|x|>1.</math>
dla <math>|x|>1</math>
}}
}}


Linia 591: Linia 583:
{{uwaga|2.43.||
{{uwaga|2.43.||


a) Dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,...</math> funkcja
a) Dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,..</math> funkcja


<center><math>T_n (x)
<center><math>T_n (x)
\ =\
=
\cos (n\arccos x), \ \ -1\leq x\leq 1,
\cos (n\arccos x), \ \ -1\leq x\leq 1</math>,</center>
</math></center>


jest wielomianem zmiennej <math>x</math>.<br>
jest wielomianem zmiennej <math>x</math>.<br>
b) Dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,...</math> funkcja
b) Dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,..</math> funkcja


<center><math>
<center><math>
U_n (x)
U_n (x)
\ =\
=
\cosh
\cosh
(n{\rm arcosh\, } x), \quad  x\geq 1,
(n{\rm arcosh\, } x), \quad  x\geq 1</math>,</center>
</math></center>


jest wielomianem zmiennej <math>x</math>.<br>
jest wielomianem zmiennej <math>x</math>.<br>
c) Dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,...</math> funkcje <math>T_n</math> oraz <math>U_n</math> są
c) Dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,..</math> funkcje <math>T_n</math> oraz <math>U_n</math> są
zacieśnieniami -- odpowiednio do przedziałów <math>[-1,1]</math> oraz <math>[1,+\infty)</math> tego samego wielomianu <math>W_n</math> zmiennej <math>x</math>, to znaczy dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,...</math> istnieje funkcja wielomianowa
zacieśnieniami -- odpowiednio do przedziałów <math>[-1,1]</math> oraz <math>[1,+\infty)</math> tego samego wielomianu <math>W_n</math> zmiennej <math>x</math>, to znaczy dla dowolnej liczby <math>n=0,1,2,..</math> istnieje funkcja wielomianowa
<math>W_n : x\mapsto W_n(x)</math> taka, że zachodzą  równości
<math>W_n : x\mapsto W_n(x)</math> taka, że zachodzą  równości


<center><math>
<center><math>
\aligned
\begin{align}
W_n(x)&=T_n(x) &&\text{ dla } -1\leq x\leq 1\\
W_n(x)&=T_n(x) &&\text{ dla } -1\leq x\leq 1\\
W_n(x)&=U_n(x) &&\text{ dla } +1\leq x \leq \infty\end{align}
W_n(x)&=U_n(x) &&\text{ dla } +1\leq x \leq \infty\end{align}
Linia 625: Linia 615:


Wielomian <math>W_n</math>, o którym mowa w powyższej uwadze, którego zacieśnieniem do przedziału <math>[-1,1]</math> jest funkcja
Wielomian <math>W_n</math>, o którym mowa w powyższej uwadze, którego zacieśnieniem do przedziału <math>[-1,1]</math> jest funkcja
<math>T_n : x\mapsto \cos (n\arccos x)</math>, nazywamy '''''wielomianem Czebyszewa''''' stopnia <math>n</math>, <math>n=0,1,2,...</math>.
<math>T_n : x\mapsto \cos (n\arccos x)</math>, nazywamy '''''wielomianem Czebyszewa''''' stopnia <math>n</math>, <math>n=0,1,2,..</math>.
}}
}}

Aktualna wersja na dzień 22:18, 11 wrz 2023

AM1 - mod 2

2. Funkcje elementarne

Przypominamy własności funkcji znanych ze szkoły (funkcja liniowa, homograficzna, wielomianowa, wykładnicza, funkcje trygonometryczne). Definiujemy funkcje hiperboliczne. Rozważamy podstawowe własności funkcji odwrotnych.

2.1 Funkcje różnowartościowe. Funkcje monotoniczne

Z wykładu z teorii mnogości wiemy, że funkcja różnowartościowa jest bijekcją na swój zbiór wartości. Wiemy także, że relacja odwrotna do bijekcji f:Xf(X) jest funkcją i to funkcją różnowartościową określoną na f(X) o wartościach w zbiorze X.

Definicja 2.1.

Niech AX i niech f:XY. Zacieśnieniem (inaczej: zawężeniem lub restrykcją) funkcji f do zbioru A nazywamy funkcję f|A:AY równą funkcji f na zbiorze A, tzn. xA:f|A(x)=f(x).

Definicja 2.2.

Niech f:XY będzie funkcją. Mówimy, że funkcja g:YX jest funkcją odwrotną do funkcji f, jeśli dla dowolnego elementu xX zachodzi równość g(f(x))=x i dla dowolnego elementu yY zachodzi równość f(g(y))=y.

Funkcję odwrotną do funkcji f:XY będziemy oznaczać często symbolem f1:YX, o ile nie prowadzi to do nieporozumienia. Należy odróżniać pojęcie funkcji odwrotnej od odwrotności funkcji, gdzie przez odwrotność funkcji f:X rozumiemy funkcję 1f:Xx1f(x).

Uwaga 2.3.

Niech f,g: będą funkcjami jednej zmiennej. Jeśli g jest funkcją odwrotną do f, to w prostokątnym układzie współrzędnych XOY wykres funkcji g jest obrazem wykresu funkcji f w symetrii osiowej względem prostej y=x.

Definicja 2.4.

Mówimy, że funkcja f: jest rosnąca (odpowiednio: ściśle rosnąca) w przedziale (a,b), jeśli

x,y(a,b) : x<yf(x)f(y)

(odpowiednio: x,y(a,b) : x<yf(x)<f(y))

Definicja 2.5.

Mówimy, że funkcja f: jest malejąca (odpowiednio: ściśle malejąca) w przedziale (a,b), jeśli

x,y(a,b) : x<yf(x)f(y)

(odpowiednio: x,y(a,b) : x<yf(x)>f(y))

Definicja 2.6.

Mówimy, że funkcja jest monotoniczna w przedziale, jeśli w tym przedziale jest rosnąca albo malejąca.

Przykład 2.7.

Funkcja xtgx rośnie w każdym z przedziałów postaci (π2+kπ,π2+kπ) nie jest jednak rosnąca w sumie przedziałów (π2,π2)(π2,3π2). Weźmy bowiem np. argumenty x=π4, y=3π4. Wówczas x<y, ale tgx=1>1=tgy.

Uwaga 2.8

Jeśli g:(c,d)(a,b) jest funkcją odwrotną do funkcji f:(a,b)(c,d), to
a) jeśli f jest rosnąca, to g jest także rosnąca;
b) jeśli f jest malejąca, to g jest również malejąca.
Krótko: funkcja odwrotna do funkcji rosnącej jest rosnąca, a odwrotna do malejącej - malejąca.

2.2 Przegląd funkcji jednej zmiennej rzeczywistej

Definicja 2.9.

Niech a,b będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi. Funkcję xax+b nazywamy funkcją afiniczną.

Rysunek am1w02.0010

Uwaga 2.10.

a) Wykresem funkcji afinicznej jest prosta.
b) Funkcja f(x)=ax+b jest ściśle rosnąca, gdy a>0 i ściśle malejąca, gdy a<0. Jest bijekcją zbioru na zbiór , gdy a0.
c) Funkcja odwrotna do funkcji afinicznej jest funkcją afiniczną.
d) Złożenie funkcji afinicznych jest funkcją afiniczną.

Definicja 2.11.

Niech a,b,c,d będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi takimi,że adbc0. Funkcję xax+bcx+d nazywamy funkcją homograficzną lub - krótko - homografią.
Rysunek am1w02.0030

Uwaga 2.12.

a) Funkcja afiniczna jest szczególnym przypadkiem funkcji homograficznej.
b) Wykresem funkcji homograficznej f jest prosta (jeśli f jest afiniczna) lub hiperbola (jeśli f nie jest afiniczna).
c) Funkcja odwrotna do homografii jest homografią.
d) Złożenie homografii jest homografią.

Definicja 2.13.

Niech a będzie stałą, niech n=0,1,2,3,.. będzie liczbą całkowitą nieujemną, a x - zmienną. Wyrażenie algebraiczne axn nazywamy jednomianem zmiennej x. Jeśli a0,to liczbę n nazywamy stopniem jednomianu axn. Sumę w(x)=00+a1x+a2x2+...+anxn skończonej liczby jednomianów zmiennej x nazywamy wielomianem zmiennej x. Największy ze stopni tych jednomianów, nazywamy stopniem wielomianu.

Rysunek am1w02.0050
Animacja am1w02.0060

Definicja 2.14.

Funkcję xw(x)=a0+a1x+a2x2+...+anxn nazywamy funkcją wielomianową lub - krótko - wielomianem.

Uwaga 2.15.

a) Suma oraz iloczyn wielomianów jest wielomianem.
b) Złożenie funkcji wielomianowych jest funkcją wielomianową.

Wykażmy użyteczne oszacowanie z dołu wielomianu x(1+x)n za pomocą funkcji afinicznej x1+nx.

Uwaga 2.16[nierówność Bernoullego]

Dla dowolnej liczby całkowitej nieujemnej n=0,1,2,3,.. i dowolnej liczby rzeczywistej x1 zachodzi nierówność

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle (1+x)^n\ \geq\1+nx} ,

przy czym dla n>1 równość w powyższej nierówności zachodzi wyłącznie dla x=0.

Animacja am1w02.0070

Dowód

Zauważmy, że nierówność zachodzi dla n=0 i n=1. Wykażemy, że dla dowolnej liczby naturalnej k1prawdziwa jest implikacja

[x>1:(1+x)k1+kx][x>1:(1+x)k+11+(k+1)x]

Mamy bowiem:

(1+x)k+1=(1+x)(1+x)k(1+x)(1+kx)=1+(1+k)x+kx21+(1+k)x.

Na mocy zasady indukcji matematycznej nierówność zachodzi więc dla każdej liczby całkowitej nieujemnej n=0, 1, 2, 3, ... Zauważmy, że składnik xkx2 dla k1 zeruje się wyłącznie w punkcie x=0, stąd nierówność Bernoullego jest ostra poza tym punktem, a jedynie dla x=0 zachodzi równość w tej nierówności.

Definicja 2.17.

Niech n{2,3,4,...} będzie liczbą naturalną większą od jedności. Liczbę nieujemną y nazywamy pierwiastkiem arytmetycznym stopnia n z liczby nieujemnej x, jeśli xn=y Pierwiastek stopnia n z liczby x0 oznaczamy symbolem Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle \root{n}\of{x}} .
Rysunek am1w02.0080

Uwaga 2.18.

a) Funkcja xxn jest różnowartościowa wtedy i tylko wtedy, gdy n jest liczbą nieparzystą.
b) Jeśli n>0 jest parzystą liczbą naturalną, to zacieśnienie funkcji f(x)=xn do przedziału [0,) jest funkcją różnowartościową. Funkcją odwrotną do niej jest funkcja pierwiastek stopnia Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle n g(x)=\root{n}\of{x}} określona na przedziale [0,) o wartościach w [0,).
c) Jeśli n>0 jest nieparzystą liczbą naturalną, to funkcja f(x)=xn jest różnowartościowa na przedziale (,+). Funkcją odwrotną do niej jest funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle g(x) = \left\{ \begin{align} \root{n}\of{x}, \text{ dla } x\geq 0\\ -\root{n}\of{-x}, \text{ dla } x< 0 \end{align} \right }
Uwaga 2.19.

Jeśli n jest liczbą naturalną nieparzystą,często używa się symbolu pierwiastka arytmetycznego do oznaczenia funkcji odwrotnej do funkcji f(x)=xn i oznacza się ją krótko Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle g(x)=\root{n}\of{x}} , przy czym sens tego symbolu dla liczb rzeczywistych ujemnych określa się jak powyżej.

2.3 Funkcja wykładnicza i logarytmiczna

Definicja 2.20

Niech a>0 będzie dowolną dodatnią liczbą rzeczywistą. Funkcję xax określoną na zbiorze liczb

rzeczywistych nazywamy funkcją wykładniczą o podstawie a.
Uwaga 2.21.

a) Jeśli a>0, a1, funkcja wykładnicza xax jest bijekcją zbioru na przedział (0,). Nie zeruje się w żadnym punkcie swojej dziedziny.

Rysunek am1w02.0090

b) Jeśli a>1, funkcja xax jest ściśle rosnąca, jeśli zaś 0<a<1, jest ściśle malejąca.

c) Jeśli a=1, funkcja xax jest stała.

Rysunek am1w02.0100

Definicja 2.22.

Niech a(0,1)(1,) będzie dowolną liczbą rzeczywistą dodatnią, różną od jedności. Funkcję odwrotną do funkcji xax nazywamy funkcją logarytmiczną o podstawie a i oznaczamy xlogax.

Na ogół pomija się indeks a w oznaczeniu logarytmu liczby x i pisze się krótko logx. Zwróćmy jednak uwagę na fakt, że w zależności od dziedziny nauki, czy techniki, symbol ten może oznaczać logarytmy o różnych podstawach. I tak informatycy na ogół posługują się tym symbolem mając na myśli logarytm o podstawie 2, tzn. logx=log2x. Z kolei w naukach technicznych symbol logx=log10x oznacza przeważnie logarytm dziesiętny. Natomiast matematycy posługują się najczęściej logarytmem o podstawie e=2,71828182846.. (do definicji i własności tej ważnej stałej powrócimy w następnych modułach). Stąd często w pracach matematycznych symbol logx=logex oznacza właśnie logarytm o podstawie e. My jednak, aby uniknąć nieporozumień, logarytm o podstawie e będziemy oznaczać osobnym symbolem lnx.

Definicja 2.23.

Symbolem expx będziemy oznaczać potęgę ex.

Definicja 2.24.

Logarytmem naturalnym z liczby dodatniej x nazywamy liczbę lnx=logex.
Uwaga 2.25.

a) Jeśli a>0, a1, funkcja logarytmiczna xlogax jest bijekcją przedziału (0,) na zbiór .

Rysunek am1w02.0110

Rysunek am1w02.0120

b) Jeśli a>1, funkcja xlogax jest ściśle rosnąca, jeśli zaś 0<a<1, jest ściśle malejąca.

c) Jedynym miejscem zerowym funkcji logarytmicznej xlogax jest punkt x=1.

d) Jeśli a>1, to logarytm logax jest dodatni w przedziale (1,) i jest ujemny w przedziale (0,1). Jeśli zaś 0<a<1, to logarytm logax jest ujemny w przedziale (1,) i jest dodatni w przedziale (0,1).

Przypomnijmy jeszcze parę tożsamości, z których często będziemy korzystać.

Uwaga 2.26.

a) Dla a>0, x,y zachodzą równości

(ax)y=axy oraz axay=ax+y

b) Dla dodatnich liczb a,b,c, a1, c1 prawdziwy jest wzór na zmianę podstawy logarytmu

logab=logcblogca

w szczególności, gdy c=e, mamy równość

logab=lnblna

c) Dla dowolnej liczby b i dodatnich a>0, c>0 zachodzi równość

ab=cblogca

która w szczególnym przypadku, gdy c=e, ma postać

ab=exp(blna)

2.4 Funkcje trygonometryczne i funkcje cyklometryczne

Przypomnijmy kilka własności funkcji trygonometrycznych sinus, cosinus, tangens i cotangens. Żadna z nich nie jest różnowartościowa w swojej dziedzinie.

Rysunek am1w02.0140

Uwaga 2.27.

a) Funkcja f(x)=sinx zacieśniona do przedziału [π2,π2] jest różnowartościowa, ściśle rosnąca.
Rysunek am1w02.0150
b) Funkcja f(x)=cosx zacieśniona do przedziału [0,π] jest różnowartościowa, ściśle malejąca.
Rysunek am1w02.0160
c) Funkcja f(x)=tgx zacieśniona do przedziału (π2,π2) jest różnowartościowa, ściśle rosnąca.
Rysunek am1w02.0170
d) Funkcja f(x)=ctgx zacieśniona do przedziału (0,π) jest różnowartościowa, ściśle malejąca.

Pamiętamy również, że zachodzi

Twierdzenie 2.28.

Dla dowolnej liczby rzeczywistej x suma kwadratów cosinusa i sinusa jest równa jedności, tzn. x:cos2x+sin2x=1.

Tożsamość tę nazywamy jedynką trygonometryczną.
Rysunek am1w02.0180

Definicja 2.29.

Funkcję określoną na przedziale [1,1] o wartościach w przedziale [π2,π2], odwrotną do zacieśnienia funkcji sinus do przedziału [π2,π2],nazywamyarcusem sinusem i oznaczamy symbolem xarcsinx.
Rysunek am1w02.0190

Definicja 2.30

Funkcję określoną na przedziale [1,1] o wartościach w przedziale [0,π], odwrotną do zacieśnienia funkcji cosinus do przedziału [0,π], nazywamy arcusem cosinusem i oznaczamy symbolem xarccosx.
Rysunek am1w02.0200

Definicja 2.31.

Funkcję określoną na przedziale (,) o wartościach w przedziale (π2,π2), odwrotną do zacieśnienia funkcji tangens do przedziału (π2,π2), nazywamy arcusem tangensem i oznaczamy symbolem xarctgx.
Rysunek am1w02.0200

Definicja 2.32.

Funkcję określoną na przedziale (,) o wartościach w przedziale (0,π), odwrotną do zacieśnienia funkcji cotangens do przedziału (0,π), nazywamy arcusem cotangensem i oznaczamy symbolem xarcctgx.

Funkcje: arcus sinus, arcus cosinus, arcus tangens i arcus cotangens nazywamy funkcjami cyklometrycznymi.

Uwaga 2.33.

Funkcje arcus sinus i arcus tangens są ściśle rosnące. Funkcje arcus cosinus i arcus cotangens -- ściśle malejące.

Ze wzorów redukcyjnych: sin(π2x)=cosx oraz tg(π2x)=ctgx wynika, że

Uwaga 2.34.

a) Dla dowolnej liczby 1x1 zachodzi równość arccosx=π2+arcsin(x)
b) Dla dowolnej liczby <x< zachodzi równość arcctgx=π2+arctg(x)

2.5 Funkcje hiperboliczne i funkcje area

Określimy teraz cztery funkcje, których nazwy są nieprzypadkowo zbieżne z nazwami funkcji trygonometrycznych.

Definicja 2.35.

Niech x(,+).
Rysunek am1w02.0210
a) Sinusem hiperbolicznym nazywamy funkcję sinh:x12(exex).
Rysunek am1w02.0220
b) Cosinusem hiperbolicznym nazywamy funkcję cosh:x12(ex+ex).
Rysunek am1w02.0230
c) Tangensem hiperbolicznym nazywamy funkcję Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\tgh”): {\displaystyle \tgh :x\mapsto\frac{\sinh x}{\cosh x}} .
Rysunek am1w02.0240
d) Cotangensem hiperbolicznym nazywamy funkcję Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\ctgh”): {\displaystyle \ctgh :x\mapsto\frac{1}{\tgh x}} .

Wykażmy wpierw tożsamość, którą przez analogię do znanej tożsamości trygonometrycznej, wiążącej wartości funkcji sinus i cosinus, nazwiemy jedynką hiperboliczną.

Twierdzenie 2.36.

Dla dowolnej liczby rzeczywistej różnica kwadratów funkcji hiperbolicznych cosinus i sinus jest równa jedności, tzn. zachodzi równość

x:cosh2xsinh2x=1

Dowód twierdzenia 2.36.

Z definicji funkcji sinh i cosh mamy:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{align}”): {\displaystyle \begin{align} 4(\cosh^2 x-\sinh^2 x) \ &=\ (e^x+e^{-x})^2-(e^x-e^{-x})^2 \ \\ &=\ (e^{2x}+2+e^{-2x})-(e^{2x}-2+e^{-2x}) = 4, \end{align}}

stąd

x:cosh2xsinh2x=1

W podobny sposób - wprost z definicji - można wykazać, że zachodzą następujące tożsamości analogiczne do znanych tożsamości trygonometrycznych:

sin(x+y)=sinxcosy+cosxsiny,cos(x+y)=cosxcosysinxsiny

Twierdzenie 2.37.

Niech x,y będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi. Wówczas:
a) sinh(x+y)=sinhxcoshy+coshxsinhy
b) cosh(x+y)=coshxcoshy+sinhxsinhy

Tożsamości te wykażemy w ramach ćwiczeń do tego modułu.

Uwaga 2.38.

Dla dowolnej liczby rzeczywistej mamy:

cosh2x=cosh2x+sinh2x=2cosh2x1=1+2sinh2x,sinh2x=2sinhxcoshx.

Warto porównać otrzymane wzory z poznanymi w szkole analogicznymi wzorami dla funkcji trygonometrycznych:

cos2x=cosh2xsin2x=2cos2x1=12sin2x,sin2x=2sinxcosx.

Podkreślmy kilka własności funkcji hiperbolicznych.

Uwaga 2.39

a) Funkcja sinus hiperboliczny jest bijekcją na . Jest nieparzysta, ściśle rosnąca.
b) Funkcja cosinus hiperboliczny jest określona na i przyjmuje wartości w przedziale [1,). Jest funkcją parzystą. Nie jest różnowartościowa. Jej zacieśnienie do przedziału [0,) jest funkcją ściśle rosnącą.
c) Funkcja tangens hiperboliczny jest bijekcją na przedział (1,1). Jest nieparzysta, ściśle rosnąca.
d) Funkcja cotangens hiperboliczny jest bijekcją zbioru (,0)(0,+) na zbiór (,1)(1,+). Jest nieparzysta, ściśle malejąca w przedziale (,0) i w przedziale (0,) .

Określmy funkcje odwrotne do funkcji hiperbolicznych. Nazywamy je funkcjami area.
Rysunek am1w02.0280

Definicja 2.40.

a) Funkcję odwrotną do funkcji sinus hiperboliczny nazywamy area sinusem hiperbolicznym i oznaczamy xarsinhx.
Rysunek am1w02.0290
b) Funkcję odwrotną do zacieśnienia funkcji cosinus hiperboliczny do przedziału [0,) nazywamy area cosinusem hiperbolicznym i oznaczamy xarcoshx.
Rysunek am1w02.0300
c) Funkcję odwrotną do funkcji tangens hiperboliczny nazywamy area tangensem hiperbolicznym i oznaczamy xartghx.
Rysunek am1w02.0310
d) Funkcję odwrotną do funkcji cotangens hiperboliczny nazywamy area cotangensem hiperbolicznym i oznaczamy xarctghx.

Zwróćmy uwagę na tożsamości (kilka podobnych wykażemy w ramach ćwiczeń):

Uwaga 2.41.

Prawdziwe są następujące równości:
a) cos(arcsinx)=1x2 dla |x|1
b) cosh(arsinhx)=1+x2 dla <x<

Dowód

a) Niech y=arcsinx. Wówczas dla 1x1 mamy π2yπ2, czyli 0cosy1. Z jedynki trygonometrycznej wynika,że

cosy=1sin2y=1x2

b) Należy powtórzyć powyższe rozumowanie stosując jedynkę hiperboliczną zamiast jedynki trygonometrycznej.

Funkcje area można wyrazić także za pomocą logarytmu naturalnego.

Twierdzenie 2.42

Zachodzą następujące tożsamości:
a) arsinhx=ln(x+x2+1) dla <x<
b) arcoshx=ln(x+x21) dla 1x<
c) artghx=ln1+x1x dla 1<x<1
d) arctghx=lnx+1x1 dla |x|>1

Dowód twierdzenia 2.42.

a) Wyznaczamy zmienną y z równania: x=sinhy.Mamy

x=eyey2=e2y1ey

Stąd ey=x+x2+1, czyli arsinhx=ln(x+x2+1) dla wszystkich <x<

b) Podobnie jak w punkcie a) wyznaczamy zmienną y z równania x=coshy i otrzymujemy ey=x+x21, czyli arcoshx=ln(x+x21), dla x1.

c) Z równania x=artghx dostajemy e2y=1+x1x, czyli

artghx=12ln1+x1x=ln1+x1x

dla |x|<1.

d) Pamiętając, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\ctgh”): {\displaystyle \ctgh x=\frac{1}{\tgh x}} , podstawiamy w poprzedniej tożsamości 1x w miejsce zmiennej x i otrzymujemy:

arctghx=ln1+1x11x=lnx+1x1

dla |x|>1

W ramach ćwiczeń wykażemy zaskakującą - na pierwszy rzut oka - uwagę.

Uwaga 2.43.

a) Dla dowolnej liczby n=0,1,2,.. funkcja

Tn(x)=cos(narccosx),  1x1,

jest wielomianem zmiennej x.
b) Dla dowolnej liczby n=0,1,2,.. funkcja

Un(x)=cosh(narcoshx),x1,

jest wielomianem zmiennej x.
c) Dla dowolnej liczby n=0,1,2,.. funkcje Tn oraz Un są zacieśnieniami -- odpowiednio do przedziałów [1,1] oraz [1,+) tego samego wielomianu Wn zmiennej x, to znaczy dla dowolnej liczby n=0,1,2,.. istnieje funkcja wielomianowa Wn:xWn(x) taka, że zachodzą równości

Wn(x)=Tn(x) dla 1x1Wn(x)=Un(x) dla +1x

animacja am1w02.0320

Definicja 2.44.

Wielomian Wn, o którym mowa w powyższej uwadze, którego zacieśnieniem do przedziału [1,1] jest funkcja Tn:xcos(narccosx), nazywamy wielomianem Czebyszewa stopnia n, n=0,1,2,...