Biografia Frege, Friedrich Ludwig Gottlob: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
W filozofii matematyki był ostrym krytykiem zastanego stanu rzeczy: w ''Grundlagen der Arithmetik'' (1884) znalazła się krytyczna analiza m.in. teorii Immanuela Kanta, który pojmował twierdzenia arytmetyki jako syntetyczne sądy a priori, i poglądów Johna Stuarta Milla, dla którego twierdzenia arytmetyczne stanowiły potwierdzone w doświadczeniu powszechne prawa przyrody. Z drugiej strony, Frege był twórcą nowego filozoficzno-matematycznego programu – logicyzmu, który pojęcia matematyki sprowadzał do pojęć logicznych, a twierdzenia matematyczne wyprowadzał z zasad logicznych. Opracował specjalną arytmetykę i wykazał, że jej twierdzenia można wyprowadzić z samych tylko logicznych założeń oraz sprowadzić do „praw myślenia”, które miały opierać się na idealnym (obiektywnym) charakterze praw logicznych. Znanym recenzentem i krytykiem negującym elementy jego arytmetyki był Edmund Husserl, z którym Frege wdał się w słynny spór. Zakończył się on ostatecznym odrzuceniem psychologizmu u obu stron, chociaż Frege nie zrezygnował ze swoich „praw myślenia”, zwanych również „normami myślenia”. | W filozofii matematyki był ostrym krytykiem zastanego stanu rzeczy: w ''Grundlagen der Arithmetik'' (1884) znalazła się krytyczna analiza m.in. teorii Immanuela Kanta, który pojmował twierdzenia arytmetyki jako syntetyczne sądy a priori, i poglądów Johna Stuarta Milla, dla którego twierdzenia arytmetyczne stanowiły potwierdzone w doświadczeniu powszechne prawa przyrody. Z drugiej strony, Frege był twórcą nowego filozoficzno-matematycznego programu – logicyzmu, który pojęcia matematyki sprowadzał do pojęć logicznych, a twierdzenia matematyczne wyprowadzał z zasad logicznych. Opracował specjalną arytmetykę i wykazał, że jej twierdzenia można wyprowadzić z samych tylko logicznych założeń oraz sprowadzić do „praw myślenia”, które miały opierać się na idealnym (obiektywnym) charakterze praw logicznych. Znanym recenzentem i krytykiem negującym elementy jego arytmetyki był Edmund Husserl, z którym Frege wdał się w słynny spór. Zakończył się on ostatecznym odrzuceniem psychologizmu u obu stron, chociaż Frege nie zrezygnował ze swoich „praw myślenia”, zwanych również „normami myślenia”. | ||
Na gruncie filozofii języka sięga się obecnie do, pochodzącego od Fregego, rozróżnienia pomiędzy znaczeniem („Sinn”) | Na gruncie filozofii języka sięga się obecnie do, pochodzącego od Fregego, rozróżnienia pomiędzy znaczeniem („Sinn”) i odniesieniem, referencją („Bedeutung”). Na przykład nazwisko „Król Ludwik I” wyraża pewne abstrakcyjne znaczenie, które rozumie każdy myślący człowiek, i odnosi nas jednocześnie do określonego bawarskiego monarchy. | ||
i odniesieniem, referencją („Bedeutung”). Na przykład nazwisko „Król Ludwik I” wyraża pewne abstrakcyjne znaczenie, które rozumie każdy myślący człowiek, i odnosi nas jednocześnie do określonego bawarskiego monarchy. | |||
Frege jako jeden z pierwszych podjął się zadania związania matematyki z logiką. Opowiadał się przeciwko stanowisku G. Boole'a, że logika stanowi dziedzinę podległą matematyce. | Frege jako jeden z pierwszych podjął się zadania związania matematyki z logiką. Opowiadał się przeciwko stanowisku G. Boole'a, że logika stanowi dziedzinę podległą matematyce. | ||
Aktualna wersja na dzień 16:04, 15 gru 2006
Friedrich Ludwig Gottlob Frege (1848-1925) – niemiecki matematyk, logik i filozof.
Fregego wskazuje się jako największego logika po Arystotelesie. Wraz z jego rewolucyjnym Begriffsschrift, eine der arithmetischen nachgebildete Formelsprache des reinen Denkens z 1879 r. zaczyna się nowa epoka w historii logiki. Wcześniej, przez ponad dwa tysiące lat, obowiązywała arystotelesowska sylogistyka. Faktycznie, logika Fregego (rozwinięta w formie aksjomatycznej) zawiera już zalążki nowoczesnej logiki formalnej, mianowicie logiki predykatów drugiego stopnia z identycznością.
Frege rozpoczął studia w 1869 r. na Uniwersytecie w Jenie, po dwóch latach przeniósł się jednak do Getyngi. Na Uniwersytet w Jenie powrócił po pewnym czasie już w roli wykładowcy matematyki. W 1896 r. został tam profesorem matematyki.
W filozofii matematyki był ostrym krytykiem zastanego stanu rzeczy: w Grundlagen der Arithmetik (1884) znalazła się krytyczna analiza m.in. teorii Immanuela Kanta, który pojmował twierdzenia arytmetyki jako syntetyczne sądy a priori, i poglądów Johna Stuarta Milla, dla którego twierdzenia arytmetyczne stanowiły potwierdzone w doświadczeniu powszechne prawa przyrody. Z drugiej strony, Frege był twórcą nowego filozoficzno-matematycznego programu – logicyzmu, który pojęcia matematyki sprowadzał do pojęć logicznych, a twierdzenia matematyczne wyprowadzał z zasad logicznych. Opracował specjalną arytmetykę i wykazał, że jej twierdzenia można wyprowadzić z samych tylko logicznych założeń oraz sprowadzić do „praw myślenia”, które miały opierać się na idealnym (obiektywnym) charakterze praw logicznych. Znanym recenzentem i krytykiem negującym elementy jego arytmetyki był Edmund Husserl, z którym Frege wdał się w słynny spór. Zakończył się on ostatecznym odrzuceniem psychologizmu u obu stron, chociaż Frege nie zrezygnował ze swoich „praw myślenia”, zwanych również „normami myślenia”.
Na gruncie filozofii języka sięga się obecnie do, pochodzącego od Fregego, rozróżnienia pomiędzy znaczeniem („Sinn”) i odniesieniem, referencją („Bedeutung”). Na przykład nazwisko „Król Ludwik I” wyraża pewne abstrakcyjne znaczenie, które rozumie każdy myślący człowiek, i odnosi nas jednocześnie do określonego bawarskiego monarchy.
Frege jako jeden z pierwszych podjął się zadania związania matematyki z logiką. Opowiadał się przeciwko stanowisku G. Boole'a, że logika stanowi dziedzinę podległą matematyce.
Opracowanie: zespół wsparcia multimedialnego
