Biografia Cassini, Giovanni Domenico: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Patola (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Patola (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 3: Linia 3:
'''Giovanni Domenico Cassini (1625-1712)''' – włoski astronom i matematyk.
'''Giovanni Domenico Cassini (1625-1712)''' – włoski astronom i matematyk.


W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie w Bolonii pełnił z kolei funkcję profesora astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium w Paryżu, a w roku 1671 został jego dyrektorem. Tak bardzo zintegrował się z nowym środowiskiem, że do dziś znany jest również pod swoim francuskim imieniem i nazwiskiem, jako Jean-Dominique Cassino.
W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie w Bolonii pełnił z kolei funkcję profesora astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium w Paryżu, a w 1671 r. został jego dyrektorem. Tak bardzo zintegrował się z nowym środowiskiem, że do dziś znany jest również pod swoim francuskim imieniem i nazwiskiem, jako Jean-Dominique Cassino.


Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Wespół z Robertem Hookem, przyznaje się mu odkrycie Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu około 1665. [[grafika:Cassini-Południki.jpg|thumb|150px|right|''Południki niebieskie'' Cassiniego, 1655]]
[[grafika:Cassini-Południki.jpg|thumb|150px|right|''Południki niebieskie'' Cassiniego, 1655]]
W latach 1664-1667, chcąc określić okresy obrotu planet, spędził wiele czasu na obserwacjach Wenus, Marsa i Jowisza. Cassini jest ponadto odkrywcą czterech księżyców Saturna (Rhei, Tethys, Iapetusa i Dione). W 1675, badając pierścienie Saturna, zaobserwował szereg pustych przerw -  największa, od jego nazwiska, została nazwana przerwą Cassiniego. Cassini zasugerował również poprawne wyjaśnienie, że pierścienie składają się z wielu drobnych satelitów.


W roku 1672 Cassini wyznaczył dokładnie odległość pomiędzy Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonecznego. Na uwagę zasługuje przy tej okazji fakt prowadzenia równoczesnych obserwacji Marsa z dwóch miejsc na Ziemi - Cassini znajdował się w Paryżu, a drugi astronom w Cayenne w Gujanie Francuskiej.   
Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Wespół z Robertem Hookem, przyznaje się mu odkrycie Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu około 1665. W latach 1664-1667, chcąc określić okresy obrotu planet, spędził wiele czasu na obserwacjach Wenus, Marsa i Jowisza. Cassini jest ponadto odkrywcą czterech księżyców Saturna (Rhei, Tethys, Iapetusa i Dione). W 1675 r., badając pierścienie Saturna, zaobserwował szereg pustych przerw - największa, od jego nazwiska, została nazwana przerwą Cassiniego. Cassini zasugerował również poprawne wyjaśnienie, że pierścienie składają się z wielu drobnych satelitów.


Wśród osiagnięć Cassiniego należy wymienić także określenie krzywej, zwanej „owalem Cassiniego”, oraz zdefiniowanie tzw. prawa Cassiniego, dotyczącego ruchu orbitalnego Księżyca. W 1683 poświęcił się obserwacji światła zodiakalnego, czyli bladej poświaty na tle ekliptyki, spowodowanej rozpraszaniem się światła słonecznego na cząstkach pyłu międzyplanetarnego, skupionego w płaszczyźnie ekliptyki.  
W roku 1672 Cassini wyznaczył dokładnie odległość pomiędzy Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonpoecznego. Na uwagę zasługuje przy tej okazji fakt prowadzenia równoczesnych obserwacji Marsa z dwóch miejsc na Ziemi - Cassini znajdował się w Paryżu, a drugi astronom w Cayenne w Gujanie Francuskiej. Wśród osiagnięć Cassiniego należy wymienić także określenie krzywej, zwanej „owalem Cassiniego”, oraz zdefiniowanie tzw. prawa Cassiniego, dotyczącego ruchu orbitalnego Księżyca. W 1683 r. święcił się obserwacji światła zodiakalnego, czyli bladej poświaty na tle ekliptyki, spowodowanej rozpraszaniem się światła słonecznego na cząstkach pyłu międzyplanetarnego, skupionego w płaszczyźnie ekliptyki.  


Pod koniec życia pracę Cassiniego przerwała utrata wzroku.
Pod koniec życia pracę Cassiniego przerwała utrata wzroku.
----
''Opracowanie: zespół wsparcia multimedialnego''

Aktualna wersja na dzień 11:10, 18 gru 2006

Giovanni Domenico Cassini (1625-1712) – włoski astronom i matematyk.

W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie w Bolonii pełnił z kolei funkcję profesora astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium w Paryżu, a w 1671 r. został jego dyrektorem. Tak bardzo zintegrował się z nowym środowiskiem, że do dziś znany jest również pod swoim francuskim imieniem i nazwiskiem, jako Jean-Dominique Cassino.

Południki niebieskie Cassiniego, 1655

Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Wespół z Robertem Hookem, przyznaje się mu odkrycie Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu około 1665. W latach 1664-1667, chcąc określić okresy obrotu planet, spędził wiele czasu na obserwacjach Wenus, Marsa i Jowisza. Cassini jest ponadto odkrywcą czterech księżyców Saturna (Rhei, Tethys, Iapetusa i Dione). W 1675 r., badając pierścienie Saturna, zaobserwował szereg pustych przerw - największa, od jego nazwiska, została nazwana przerwą Cassiniego. Cassini zasugerował również poprawne wyjaśnienie, że pierścienie składają się z wielu drobnych satelitów.

W roku 1672 Cassini wyznaczył dokładnie odległość pomiędzy Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonpoecznego. Na uwagę zasługuje przy tej okazji fakt prowadzenia równoczesnych obserwacji Marsa z dwóch miejsc na Ziemi - Cassini znajdował się w Paryżu, a drugi astronom w Cayenne w Gujanie Francuskiej. Wśród osiagnięć Cassiniego należy wymienić także określenie krzywej, zwanej „owalem Cassiniego”, oraz zdefiniowanie tzw. prawa Cassiniego, dotyczącego ruchu orbitalnego Księżyca. W 1683 r. święcił się obserwacji światła zodiakalnego, czyli bladej poświaty na tle ekliptyki, spowodowanej rozpraszaniem się światła słonecznego na cząstkach pyłu międzyplanetarnego, skupionego w płaszczyźnie ekliptyki.

Pod koniec życia pracę Cassiniego przerwała utrata wzroku.



Opracowanie: zespół wsparcia multimedialnego