Zpo-3-wyk-Slajd42: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
WizualnieWikikod
Bwalter (dyskusja | edycje)
2376 edycji
Nie podano opisu zmian
 
Bwalter (dyskusja | edycje)
2376 edycji
Nie podano opisu zmian
 
Linia 1: Linia 1:
==Przykład==
==Podsumowanie==


[[Image:zpo-3-wyk-Slajd42.PNG|Przykład]]
[[Image:zpo-3-wyk-Slajd42.PNG|Podsumowanie]]




Przykład przedstawia zastosowanie idei obiektów zastępczych do testowania serwletów. Serwlety służą do obsługi protokołów opartych o model klient-serwer, a ich najpopularniejszym zastosowaniem jest tworzenie dynamicznych aplikacji WWW. Serwlety są w znacznym stopniu zintegrowane z kontenerem – obiektem, który je tworzy i zarządza ich cyklem życia. Testowanie serwletów poza kontenerem jest zatem bardzo trudne. Na przykład metoda ''doGet'' ''(),'' która służy do obsługi żądania GET protokołu HTTP (jak zresztą niemal wszystkie metody serwleta), wymaga przekazania dwóch paramterów: HttpServletRequest, reprezentującego nadesłane przez klienta żądanie HTTP, i HttpServletResponse, które jest tworzoną przez serwlet odpowiedzią HTTP. Obiekty te są tworzone i konfigurowane przez kontener, zatem nie można wywołać tej metody poza kontenerem.
Podczas wykładu przypomniano koncepcję testów jednostkowych, ich przeznaczenie oraz specyfikę działania. Przedstawiono także trzy biblioteki wspomagające tworzenie i uruchamianie takich testów: JUnit 3.8, JUnit 4.0 i TestNG. Dwie ostatnie biblioteki stanowią odpowiedź na braki funkcjonalne JUnita 3.8 i, wykorzystując nowe możliwości języka Java, oferują znacznie prostsze metody tworzenia, konfiguracji i wykonania przypadków testowych. Ostatnim punktem była koncepcja obiektów zastępczych, które pozwalają na wykonywanie testów jednostkowych także w sytuacji, gdy niemożliwe jest spełnienie zależności obiektów testowanych.


Z pomocą przychodzą obiekty zastępcze, które zastępują te obiekty. Są one najpierw konfigurowane parametrami wejściowymi, które zwykle przesłałby klient w żądaniu, oraz oczekiwanymi parametrami, które powinny pojawić się w tych obiektach po wywołaniu metody serwleta. Następnie serwlet (utworzony za pomocą konstruktora, poza kontenerem), jest konfigurowany (metoda ''init'' ''()'' także przyjmuje obiekt zastępczy jako parametr) i wywoływana jest metoda ''doGet'' ''()'' z obiektami zastępczymi jako parametrami.


Po wywołaniu weryfikowane są asercje oraz spełnienie oczekiwanych zależności zdefiniowanych wewnątrz obiektów zastępczych na początku.
[[zpo-3-wyk-Slajd41 | << Poprzedni slajd]] | [[zpo-3-wyk-toc|Spis treści ]] | Następny slajd >>
 
 
[[zpo-3-wyk-Slajd41 | << Poprzedni slajd]] | [[zpo-3-wyk-toc|Spis treści ]] | [[zpo-3-wyk-Slajd43 | Następny slajd >>]]

Aktualna wersja na dzień 21:54, 4 lis 2006

Podsumowanie

Podsumowanie


Podczas wykładu przypomniano koncepcję testów jednostkowych, ich przeznaczenie oraz specyfikę działania. Przedstawiono także trzy biblioteki wspomagające tworzenie i uruchamianie takich testów: JUnit 3.8, JUnit 4.0 i TestNG. Dwie ostatnie biblioteki stanowią odpowiedź na braki funkcjonalne JUnita 3.8 i, wykorzystując nowe możliwości języka Java, oferują znacznie prostsze metody tworzenia, konfiguracji i wykonania przypadków testowych. Ostatnim punktem była koncepcja obiektów zastępczych, które pozwalają na wykonywanie testów jednostkowych także w sytuacji, gdy niemożliwe jest spełnienie zależności obiektów testowanych.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>

Źródło: „https://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?title=Zpo-3-wyk-Slajd42&oldid=65506”