PF:Sylabus

Programowanie funkcyjne – Sylabus

Forma zajęć

wykład (30 godz.) + laboratorium (30 godz.)

Opis

Celem przedmiotu jest przedstawienie programowania funkcyjnego – paradygmatu i stylu programowania, oraz towarzyszących mu technik programistycznych. Wykłady obejmują wprowadzenie do wybranego języka funkcyjnego (Ocaml) oraz podstawowe pojęcia i techniki programowania funkcyjnego. Laboratoria obejmują praktyczną naukę programowania funkcyjnego, zwieńczoną realizacją średniej wielkości programu.

Autor sylabusa

• Kubica

Wymagania wstępne

• Wstęp do programowania,
• Logika i teoria mnogości.

Zawartość

• Podstawowe konstrukcje wybranego funkcyjnego języka programowania.
• Typy danych.
• Proceudry wyższych rzędów.
• Model obliczeń programów funkcyjnych (uproszczona semantyka operacyjna).
• System typów dla fragmentu języka.
• Moduły i funktory.
• Konstrukcje imperatywne.
• Uleniwianie i spamiętywanie.
• Strumienie.

Literatura

1. H. Abelson, G. J. Sussman, Struktura i interpretacja programów komputerowych, WNT 2002.
2. X. Leroy, The Objective Caml system, [1]
3. E. Chailloux, P. Manoury, B. Pagano, Developing Applications with Objective Caml, [2]
4. D. Remy, Using, Understanding and Unraveling the Ocaml Language, [3]

Moduły

• Wstęp – porównanie programowania funkcyjnego i imperatywnego
• Podstawy języka programowania Ocaml
• Podstawowe typy danych
• Model obliczeń
• Procedury wyższych rzędów
• Procedury wyższych rzędów i listy
• Procedury jeszcze wyższych rzędów
• Moduły
• Funktory
• Programowanie imperatywne
• System typów
• Techniki uleniwiania i spamiętywania
• Strumienie