Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 10: Wzór Taylora. Ekstrema: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:
Wyznaczyć ekstrema funkcji
Wyznaczyć ekstrema funkcji


a) <math> \displaystyle  x\mapsto \frac{(x+2)^2}{x+3},\quad x\mapsto
a) <math>x\mapsto \frac{(x+2)^2}{x+3},\quad x\mapsto
\frac{x^3}{(x-1)^2},\quad x\mapsto \frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math>,
\frac{x^3}{(x-1)^2},\quad x\mapsto \frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math>,


b) <math> \displaystyle  x\mapsto \sin^2 x+\cos x,\quad x\mapsto \mathrm{tg}\, x-
b) <math>x\mapsto \sin^2 x+\cos x,\quad x\mapsto \mathrm{tg}\, x-
\sin x</math>,
\sin x</math>,


c) <math> \displaystyle  x\mapsto x e^{-\frac{1}{x+2}},\quad x\mapsto
c) <math>x\mapsto x e^{-\frac{1}{x+2}},\quad x\mapsto
(2-x)e^{\left({x-2}\right)^{-2}}</math>,
(2-x)e^{\left({x-2}\right)^{-2}}</math>,


d) <math> \displaystyle x\mapsto \ln|x^2+3x-10|,\quad x\mapsto \ln^2|x|-2\ln|x|</math>,
d) <math>x\mapsto \ln|x^2+3x-10|,\quad x\mapsto \ln^2|x|-2\ln|x|</math>,


e) <math> \displaystyle  x\mapsto x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x},\quad x\mapsto
e) <math>x\mapsto x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x},\quad x\mapsto
\frac{2}{\sqrt{1-x^2}}+\arcsin x</math>,
\frac{2}{\sqrt{1-x^2}}+\arcsin x</math>,


f) <math> \displaystyle  x\mapsto x^x,\quad x\mapsto (x^2+1)^{x^3+2x}</math>.
f) <math>x\mapsto x^x,\quad x\mapsto (x^2+1)^{x^3+2x}</math>.


}}</span>
}}</span>
Linia 24: Linia 24:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Najpierw należy określić dziedzinę
Najpierw należy określić dziedzinę
badanych funkcji. Następnie wyznaczyć punkty krytyczne badając
badanych funkcji. Następnie wyznaczyć punkty krytyczne, badając
pochodną (nie zapomnieć sprawdzić, czy otrzymane punkty są w
pochodną (nie zapomnieć sprawdzić, czy otrzymane punkty są w
dziedzinie) i zbadać znak pochodnej w ich sąsiedztwie. Można też
dziedzinie) i zbadać znak pochodnej w ich sąsiedztwie. Można też
badać znak drugiej pochodnej w punktach krytycznych.
badać znak drugiej pochodnej w punktach krytycznych.


f) Przypomnijmy, że funkcje postaci <math> \displaystyle \left(F(x)\right)^{G(x)}</math> rozważa się przy założeniu <math> \displaystyle F(x)>0</math>. By policzyć pochodną tych funkcji można je przedstawić w postaci <math> \displaystyle  \left(F(x)\right)^{G(x)}=e^{G(x)\ln(F(x))}</math> (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero. </div></div>
f) Przypomnijmy, że funkcje postaci <math>\left(F(x)\right)^{G(x)}</math> rozważa się przy założeniu <math>F(x)>0</math>. By policzyć pochodną tych funkcji, można je przedstawić w postaci <math>\left(F(x)\right)^{G(x)}=e^{G(x)\ln(F(x))}</math> (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie, zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero. </div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
a) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= \frac{(x+2)^2}{x+3}</math> jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus\{-3\}</math>. Liczymy pochodną
a) Dziedziną funkcji <math>f(x)= \frac{(x+2)^2}{x+3}</math> jest zbiór <math>\mathbb R\setminus\{-3\}</math>. Liczymy pochodną
<center><math> \displaystyle
<center><math>f'(x)=\frac{2(x+2)(x+3)-(x+2)^2}{(x+3)^2}=
f'(x)=\frac{2(x+2)(x+3)-(x+2)^2}{(x+3)^2}=
\frac{(x+2)(2x+6-x-2)}{(x+3)^2}= \frac{(x+2)(x+4)}{(x+3)^2}</math>,</center>
\frac{(x+2)(2x+6-x-2)}{(x+3)^2}= \frac{(x+2)(x+4)}{(x+3)^2},
która jest określona w całej dziedzinie funkcji <math>f</math> i ma dwa punkty krytyczne <math>-4</math> i <math>-2</math>. Ponieważ w pierwszym z tych punktów pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z ujemnego na dodatni, <math>f</math> ma w punkcie <math>-4</math> maksimum, a w punkcie
</math></center>
<math>-2</math> minimum.
która jest określona w całej dziedzinie funkcji <math> \displaystyle f</math> i ma dwa punkty krytyczne <math> \displaystyle -4</math> i <math> \displaystyle -2</math>. Ponieważ w pierwszym z tych punktów pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z ujemnego na dodatni, <math> \displaystyle f</math> ma w punkcie <math> \displaystyle -4</math> maksimum, a w punkcie
<math> \displaystyle -2</math> minimum.


Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  g(x)=\frac{x^3}{(x-1)^2}</math> jest <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{1\}</math>. Liczymy pochodną  
Dziedziną funkcji <math>g(x)=\frac{x^3}{(x-1)^2}</math> jest <math>\mathbb R\setminus \{1\}</math>. Liczymy pochodną  
<center><math> \displaystyle
<center><math>g'(x)=\frac{3x^2(x-1)^2-x^32(x-1)}{(x-1)^4}=
g'(x)=\frac{3x^2(x-1)^2-x^32(x-1)}{(x-1)^4}=
\frac{x^2(x-1)(3x-3-2x)}{(x-1)^4}= \frac{x^2(x-3)}{(x-1)^3}</math>,</center>
\frac{x^2(x-1)(3x-3-2x)}{(x-1)^4}= \frac{x^2(x-3)}{(x-1)^3},
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne <math>0</math> i <math>3</math>. W pierwszym z tych punktów pochodna nie zmienia znaku (w całym przedziale <math>(-\infty,1)</math> jest nieujemna), w drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem <math> g</math> ma w punkcie <math>3</math> maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.
</math></center>
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne <math> \displaystyle 0</math> i <math> \displaystyle 3</math>. W pierwszym z tych punktów pochodna nie zmienia znaku (w całym przedziale <math> \displaystyle (-\infty,1)</math> jest nieujemna), w drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem <math> \displaystyle g</math> ma w punkcie <math> \displaystyle 3</math> maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.


Pochodna funkcji <math> \displaystyle  h(x)=\frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math> dana wzorem
Pochodna funkcji <math>h(x)=\frac{(x-2)^3}{(x+2)^3}</math> dana wzorem
<center><math> \displaystyle
<center><math>h'(x)=\frac{3(x-2)^2(x+2)^3-(x-2)^33(x+2)^2}{(x+2)^6}=
h'(x)=\frac{3(x-2)^2(x+2)^3-(x-2)^33(x+2)^2}{(x+2)^6}=
\frac{12(x-2)^2(x+2)^2}{(x+2)^6}= \frac{12(x-2)^2}{(x+2)^4}
\frac{12(x-2)^2(x+2)^2}{(x+2)^6}= \frac{12(x-2)^2}{(x+2)^4}
</math></center>
</math></center>
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-2\}</math>, ma jedno miejsce zerowe <math> \displaystyle 2</math> i jest nieujemna. Zatem funkcja <math> \displaystyle h</math> nie ma ekstremów.
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze <math>\mathbb R\setminus \{-2\}</math>, ma jedno miejsce zerowe <math>2</math> i jest nieujemna. Zatem funkcja <math>h</math> nie ma ekstremów.


b) Zarówno funkcja <math> \displaystyle f(x)=\sin^2 x+\cos x</math> jak i jej pochodna
b) Zarówno funkcja <math>f(x)=\sin^2 x+\cos x</math> jak i jej pochodna
<center><math> \displaystyle
<center><math>f'(x)=2\sin{x}\cos{x}-\sin{x}=\sin{x}(2\cos{x}-1)
f'(x)=2\sin{x}\cos{x}-\sin{x}=\sin{x}(2\cos{x}-1)
</math></center>
</math></center>
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego <math> \displaystyle x</math>. Punkty krytyczne pochodnej to punkty postaci <math> \displaystyle k\pi</math>, <math> \displaystyle \frac{\pi}{3}+2k\pi</math> oraz <math> \displaystyle -\frac \pi3+2k\pi</math>, gdzie <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>. Policzmy drugą pochodną
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego <math>x</math>. Punkty krytyczne pochodnej to punkty postaci <math>k\pi</math>, <math>\frac{\pi}{3}+2k\pi</math> oraz <math>-\frac \pi3+2k\pi</math>, gdzie <math>k\in \mathbb Z</math>. Policzmy drugą pochodną <math>f''(x)=(\sin{2x}-\sin{x})'=2\cos{2x}-\cos{x}</math>. Zatem <math>f''(k\pi)=2-(-1)^k>0</math>, <math>f''\left(\pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\right)= 2\cos{\frac{2\pi}3}-\cos{\frac{\pi}{3}}=-\frac{3}{2}<0</math> dla dowolnego <math>k\in \mathbb Z</math>. Wnioskujemy stąd, że funkcja <math>f</math> ma minima w punktach <math>k\pi\,  (k\in \mathbb Z)</math> oraz maksima w
<math> \displaystyle f''(x)=(\sin{2x}-\sin{x})'=2\cos{2x}-\cos{x}</math>. Zatem <math> \displaystyle f''(k\pi)=2-(-1)^k>0</math>, <math> \displaystyle f''\left(\pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\right)= 2\cos{\frac{2\pi}3}-\cos{\frac{\pi}{3}}=-\frac{3}{2}<0</math> dla dowolnego <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>. Wnioskujemy stąd, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minima w punktach <math> \displaystyle k\pi\,  (k\in \mathbb Z)</math> oraz maksima w
punktach <math>\pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\, (k\in \mathbb Z)</math>.
punktach <math> \displaystyle \pm\frac{\pi}{3}+2k\pi\, (k\in \mathbb Z)</math>.


Zarówno funkcja <math> \displaystyle g(x)=\mathrm{tg}\, x- \sin x</math>, jak i jej pochodna
Zarówno funkcja <math>g(x)=\mathrm{tg}\, x- \sin x</math>, jak i jej pochodna
<center><math> \displaystyle
<center><math>
g'(x)=\frac1{\cos^2{x}}-\cos{x}=\frac{1-\cos^3{x}}{\cos^2 x}
g'(x)=\frac1{\cos^2{x}}-\cos{x}=\frac{1-\cos^3{x}}{\cos^2 x}</math>,</center>
</math></center>
są określone w zbiorze <math>\mathbb R \setminus \left\{\frac \pi2+ k\pi: k\in\mathbb Z\right\}</math>. Punkty krytyczne mają postać <math>2k\pi</math>, gdzie <math>k\in \mathbb Z</math>, ale pochodna jest nieujemna w całym zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.
są określone w zbiorze <math> \displaystyle \mathbb R \setminus \left\{\frac \pi2+ k\pi: k\in\mathbb Z\right\}</math>. Punkty krytyczne mają postać <math> \displaystyle 2k\pi,</math> gdzie <math> \displaystyle k\in \mathbb Z</math>, ale pochodna jest nieujemna w całym zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.


c) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= x e^{-\frac{1}{x+2}}</math> i
c) Dziedziną funkcji <math>f(x)= x e^{-\frac{1}{x+2}}</math> i jej pochodnej
jej pochodnej
<center><math>f'(x)= e^{-\frac{1}{x+2}}+ x e^{-\frac{1}{x+2}} \frac 1{(x+2)^2}=
<center><math> \displaystyle
\frac{x^2+5x+4}{(x+2)^2} e^{-\frac{1}{x+2}}= \frac{(x+1)(x+4)}{(x+2)^2} e^{-\frac{1}{x+2}}
f'(x)= e^{-\frac{1}{x+2}}+ x e^{-\frac{1}{x+2}} \frac 1{(x+2)^2}=
\frac{x^2+5x+4}{(x+2)^2} e^{-\frac{1}{x+2}}=
\frac{(x+1)(x+4)}{(x+2)^2} e^{-\frac{1}{x+2}}
</math></center>
</math></center>
jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-2\}</math>. Funkcja ma dwa punkty
jest zbiór <math>\mathbb R\setminus \{-2\}</math>. Funkcja ma dwa punkty
krytyczne <math> \displaystyle -4</math> i <math> \displaystyle -1</math>, w obu pochodna zmienia znak, odpowiednio z
krytyczne <math>-4</math> i <math>-1</math>, w obu pochodna zmienia znak, odpowiednio z plusa na minus i na odwrót, zatem <math>f</math> ma w <math>-4</math> maksimum i w <math>-1</math> minimum.
plusa na minus i na odwrót, zatem <math> \displaystyle f</math> ma w <math> \displaystyle -4</math> maksimum i w <math> \displaystyle -1</math>
minimum.


Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  g(x)=
Dziedziną funkcji <math>g(x)=
(2-x)e^{\left({x-2}\right)^{-2}}</math> i jej pochodnej
(2-x)e^{\left({x-2}\right)^{-2}}</math> i jej pochodnej
<center><math> \displaystyle \aligned
<center><math>\begin{align}
g'(x)= -e^{\left({x-2}\right)^{-2}}+ (2-x)
g'(x)= -e^{\left({x-2}\right)^{-2}}+ (2-x)
e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\frac {-2}{(x-2)^3}=
e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\frac {-2}{(x-2)^3}=
-\frac{(x-2)^2-2}{(x-2)^2} e^{\left({x-2}\right)^{-2}}=\\= -
-\frac{(x-2)^2-2}{(x-2)^2} e^{\left({x-2}\right)^{-2}}=\\= -
\frac{(x-2-\sqrt{2})(x-2+\sqrt{2})}{(x-2)^2}
\frac{(x-2-\sqrt{2})(x-2+\sqrt{2})}{(x-2)^2}
e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\endaligned
e^{\left({x-2}\right)^{-2}}\end{align}
</math></center>
</math></center>
jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{2\}</math>. Badana funkcja ma minimum w
jest zbiór <math>\mathbb R\setminus \{2\}</math>. Badana funkcja ma minimum w
punkcie krytycznym <math> \displaystyle 2-\sqrt{2}</math> i maksimum w punkcie krytycznym
punkcie krytycznym <math>2-\sqrt{2}</math> i maksimum w punkcie krytycznym
<math> \displaystyle 2+\sqrt{2}</math>.
<math>2+\sqrt{2}</math>.


d) Funkcja <math> \displaystyle f(x)= \ln|x^2+3x-10|=\ln|(x+5)(x-2)|</math> i jej pochodna
d) Funkcja <math>f(x)= \ln|x^2+3x-10|=\ln|(x+5)(x-2)|</math> i jej pochodna <math>f'(x)=\frac{2x+3}{x^2+3x-10}</math> są określone w <math>\mathbb R\setminus \{-5,2\}</math>. Jedynym punktem krytycznym jest <math>-\frac 32</math> i funkcja <math>f</math> ma w nim maksimum.
<math> \displaystyle  f'(x)=\frac{2x+3}{x^2+3x-10}</math> są określone w
<math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{-5,2\}</math>. Jedynym punktem krytycznym jest
<math> \displaystyle -\frac 32</math> i funkcja <math> \displaystyle f</math> ma w nim maksimum.


Funkcja <math> \displaystyle g(x)=\ln^2|x|-2\ln|x|</math> jest określona w <math> \displaystyle \mathbb
Funkcja <math>g(x)=\ln^2|x|-2\ln|x|</math> jest określona w <math>\mathbb
R\setminus \{0\}</math> i parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w
R\setminus \{0\}</math> i parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w przedziale <math>(0,\infty)</math>. Tam pochodna jest dana wzorem
przedziale <math> \displaystyle (0,\infty)</math>. Tam pochodna jest dana wzorem
<center><math>
<center><math> \displaystyle
g'(x)=2\cdot \frac{\ln{x}-1}{x}</math></center>
g'(x)=2\cdot \frac{\ln{x}-1}{x}.
</math></center>
Liczymy drugą pochodną
Liczymy drugą pochodną
<center><math> \displaystyle
<center><math>
g''(x)= 2\cdot \frac{1-(\ln{x}-1)}{x^2}=2\cdot
g''(x)= 2\cdot \frac{1-(\ln{x}-1)}{x^2}=2\cdot
\frac{2-\ln{x}}{x^2}.
\frac{2-\ln{x}}{x^2}</math></center>
</math></center>
Ponieważ wartość <math>
Ponieważ wartość <math> \displaystyle
g''(e)=\frac2{e^2}</math> jest dodatnia, funkcja <math>g</math> ma w punkcie
g''(e)=\frac2{e^2}</math> jest dodatnia, funkcja <math> \displaystyle g</math> ma w punkcie
krytycznym <math>e</math> minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w
krytycznym <math> \displaystyle e</math> minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w
punkcie <math>-e</math> jest minimum.
punkcie <math> \displaystyle -e</math> jest minimum.


e) Dziedziną funkcji  <math> \displaystyle f(x)= x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x}</math> i jej pochodnej
e) Dziedziną funkcji  <math>f(x)= x+10\mathrm{arc\,ctg}\,{x}</math> i jej pochodnej
<center><math> \displaystyle
<center><math>
f'(x)= 1-\frac{10}{1+x^2}=\frac{x^2-9}{1+x^2}
f'(x)= 1-\frac{10}{1+x^2}=\frac{x^2-9}{1+x^2}
</math></center>
</math></center>
jest
jest
zbiór liczb rzeczywistych. Badana funkcja ma maksimum w punkcie
zbiór liczb rzeczywistych. Badana funkcja ma maksimum w punkcie
<math> \displaystyle -3</math> i minimum w punkcie <math> \displaystyle 3</math>.
<math>-3</math> i minimum w punkcie <math>3</math>.


Natomiast funkcja <math> \displaystyle
Natomiast funkcja <math>
g(x)=\frac{2}{\sqrt{1-x^2}}+\arcsin x</math> i jej pochodna
g(x)=\frac{2}{\sqrt{1-x^2}}+\arcsin x</math> i jej pochodna
<center><math> \displaystyle
<center><math>
g'(x)= \frac{2x}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}+\frac1{\sqrt{1-x^2}}=
g'(x)= \frac{2x}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}+\frac1{\sqrt{1-x^2}}=
\frac{-x^2+2x+1}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}=
\frac{-x^2+2x+1}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}=
\frac{-(x-1-\sqrt{2})(x-1+\sqrt{2})}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}
\frac{-(x-1-\sqrt{2})(x-1+\sqrt{2})}{\sqrt{1-x^2}^{\; 3}}
</math></center>
</math></center>
są określone tylko w przedziale <math> \displaystyle (-1,1)</math>. Ponieważ <math> \displaystyle 1+\sqrt{2}</math>
są określone tylko w przedziale <math>(-1,1)</math>. Ponieważ <math>1+\sqrt{2}</math>
jest większe od 1, funkcja <math> \displaystyle g</math> ma tylko jeden punkt krytyczny
jest większe od 1, funkcja <math>g</math> ma tylko jeden punkt krytyczny
<math> \displaystyle 1-\sqrt{2}</math> i ma w nim minimum.
<math>1-\sqrt{2}</math> i ma w nim minimum.


f) Funkcja <math> \displaystyle  f(x)= x^x</math> jest rozważana tylko dla
f) Funkcja <math>f(x)= x^x</math> jest rozważana tylko dla dodatnich argumentów i jej pochodna <math>f'(x)=x^x(\ln{x}+1)</math> jest też zdefiniowana w przedziale <math>(0,+\infty)</math>. Jedynym punktemkrytycznym jest punkt <math>\frac1e</math> i <math>f</math> ma w nim minimum.
dodatnich argumentów i jej pochodna <math> \displaystyle f'(x)=x^x(\ln{x}+1)</math> jest też
zdefiniowana w przedziale <math> \displaystyle (0,+\infty)</math>. Jedynym punktem
krytycznym jest punkt <math> \displaystyle  \frac1e</math> i <math> \displaystyle f</math> ma w nim
minimum.


Natomiast funkcja <math> \displaystyle  g(x)=  (x^2+1)^{x^3+2x}</math> i jej pochodna
Natomiast funkcja <math>g(x)=  (x^2+1)^{x^3+2x}</math> i jej pochodna
<center><math> \displaystyle
<center><math>
g'(x)=(x^2+1)^{x^3+2x}\left((3x^2+2)\ln(x^2+1)+
g'(x)=(x^2+1)^{x^3+2x}\left((3x^2+2)\ln(x^2+1)+
\frac{2x^2(x^2+2)}{x^2+1}\right)
\frac{2x^2(x^2+2)}{x^2+1}\right)
</math></center>
</math></center>
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego. Zauważmy,
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego. Zauważmy,
że <math> \displaystyle g'</math> jest wszędzie nieujemna, ponieważ <math> \displaystyle
że <math>g'</math> jest wszędzie nieujemna, ponieważ <math>
(x^2+1)^{x^3+2x}>0,\, a(x)=(3x^2+2)\ln(x^2+1)\geq 0</math> oraz
(x^2+1)^{x^3+2x}>0,\, a(x)=(3x^2+2)\ln(x^2+1)\geq 0</math> oraz
<math> \displaystyle  b(x)= \frac{2x^2(x^2+2)}{x^2+1}\geq 0</math> dla
<math>b(x)= \frac{2x^2(x^2+2)}{x^2+1}\geq 0</math> dla
dowolnego <math> \displaystyle x\in \mathbb R</math>. Zatem w punkcie krytycznym <math> \displaystyle 0</math> nie ma
dowolnego <math>x\in \mathbb R</math>. Zatem w punkcie krytycznym <math>0</math> nie ma
ekstremum. (<math> \displaystyle 0</math> jest jedynym punktem krytycznym, bo nieujemna suma
ekstremum. (<math>0</math> jest jedynym punktem krytycznym, bo nieujemna suma
<math> \displaystyle a(x)+b(x)</math> zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują,
<math>a(x)+b(x)</math> zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują,
a <math> \displaystyle 0</math> jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).
a <math>0</math> jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).
</div></div>
</div></div>


Linia 157: Linia 134:
Wyznaczyć ekstrema funkcji
Wyznaczyć ekstrema funkcji


a) <math> \displaystyle x\mapsto \sqrt{x^2},\quad x\mapsto \sqrt[3]{x^2},\quad
a) <math>x\mapsto \sqrt{x^2},\quad x\mapsto \sqrt[3]{x^2},\quad
x\mapsto \sqrt[5]{x^3}</math>,
x\mapsto \sqrt[5]{x^3}</math>,


b) <math> \displaystyle  x\mapsto \sqrt{\frac{x^3}{x-2}},\quad x\mapsto
b) <math>x\mapsto \sqrt{\frac{x^3}{x-2}},\quad x\mapsto
\sqrt{\frac{4-x}{(x+2)^3}}</math>.
\sqrt{\frac{4-x}{(x+2)^3}}</math>,


c) <math> \displaystyle  x\mapsto 3\sqrt[3]{x^2}e^x,\quad x\mapsto
c) <math>x\mapsto 3\sqrt[3]{x^2}e^x,\quad x\mapsto
5\sqrt[5]{x^4}e^{-x}, \quad x\mapsto \sqrt{e^{x^2}-1}</math>,
5\sqrt[5]{x^4}e^{-x}, \quad x\mapsto \sqrt{e^{x^2}-1}</math>,


d) <math> \displaystyle  x\mapsto \arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}},\quad
d) <math>x\mapsto \arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}},\quad
x\mapsto \arcsin{\frac{2x}{1+x^2}}</math>.
x\mapsto \arcsin{\frac{2x}{1+x^2}}</math>.


Linia 180: Linia 157:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
a) Zauważmy, że <math> \displaystyle f(x) =\sqrt{x^2}</math> można też zapisać w postaci <math> \displaystyle f(x)=|x|</math>. Funkcja ta ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math> i jest to jedyny punkt krytyczny tej funkcji, bo jej pochodna
a) Zauważmy, że <math>f(x) =\sqrt{x^2}</math> można też zapisać w postaci <math>f(x)=|x|</math>. Funkcja ta ma minimum w punkcie <math>0</math> i jest to jedyny punkt krytyczny tej funkcji, bo jej pochodna
<center><math> \displaystyle
<center><math>
f'(x)=\left\{\begin{array} {ll}1& {\rm gdy} \;
f'(x)=\left\{\begin{array} {ll}1& {\rm gdy} \;
x>0\\-1& {\rm gdy}\; x<0\end{array} \right.
x>0\\-1& {\rm gdy}\; x<0\end{array} \right.</math></center>
</math></center>
jest nieokreślona tylko w punkcie <math>0</math> i nigdzie się nie zeruje.
jest nieokreślona tylko w punkcie <math> \displaystyle 0</math> i nigdzie się nie zeruje.


Dziedziną funkcji <math> \displaystyle g(x)= \sqrt[3]{x^2}</math> jest zbiór <math> \displaystyle \mathbb R</math>, a jej pochodnej <math> \displaystyle  g'(x)=\frac2{3\sqrt[3]{x}}</math> zbiór <math> \displaystyle \mathbb R\setminus \{0\}</math>. Pochodna nigdzie się nie zeruje, ale zmienia znak z ujemnego dla argumentów ujemnych na dodatni dla
Dziedziną funkcji <math>g(x)= \sqrt[3]{x^2}</math> jest zbiór <math>\mathbb R</math>, a jej pochodnej <math>g'(x)=\frac2{3\sqrt[3]{x}}</math> zbiór <math>\mathbb R\setminus \{0\}</math>. Pochodna nigdzie się nie zeruje, ale zmienia znak z ujemnego dla argumentów ujemnych na dodatni dla argumentów dodatnich. Funkcja <math>g</math> ma zatem w <math>0</math> minimum.
argumentów dodatnich. Funkcja <math> \displaystyle g</math> ma zatem w <math> \displaystyle 0</math> minimum.


[[Rysunek am1c10.0010]]
Wreszcie funkcja <math>h(x)= \sqrt[5]{x^3}</math> zdefiniowana dla wszystkich liczb rzeczywistych ma dodatnią pochodną <math>h'(x)=\frac3{5\sqrt[5]{x^2}}</math>, zdefiniowaną wszędzie poza zerem, które jest punktem krytycznym. Funkcja <math>h</math> nie ma żadnego ekstremum, bo jej pochodna jest dodatnia.


Wreszcie funkcja <math> \displaystyle h(x)= \sqrt[5]{x^3}</math> zdefiniowana dla wszystkich liczb rzeczywistych ma dodatnią pochodną <math> \displaystyle h'(x)=\frac3{5\sqrt[5]{x^2}}</math> zdefiniowaną wszędzie poza zerem, które jest punktem krytycznym. Funkcja <math> \displaystyle h</math> nie ma żadnego ekstremum, bo jej pochodna jest dodatnia.
{| border="0" align="center" cellspacing="10"
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
<flash>file=am1c10.0010.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 10.2.(a)</div>
</div></div>
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
<flash>file=am1c10.0020.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 10.2.(a)</div>
</div></div>
|}


[[Rysunek am1c10.0020]]
b) Dziedziną funkcji <math>f(x)= \sqrt{\frac{x^3}{x-2}}</math> jest suma przedziałów <math>(-\infty,0]\cup(2, +\infty)</math>, a jej pochodnej
 
b) Dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)= \sqrt{\frac{x^3}{x-2}}</math> jest suma przedziałów <math> \displaystyle (-\infty,0]\cup(2, +\infty)</math>, a jej pochodnej
<center><math>
<center><math>
\begin{array}{lll}\displaystyle
\begin{array}{lll}
f'(x)&=& \displaystyle\frac12\sqrt{\frac{x-2}{x^3}} \cdot
f'(x)&=& \frac12\sqrt{\frac{x-2}{x^3}} \cdot
\frac{3x^2(x-2)-x^3}{(x-2)^2}=\\
\frac{3x^2(x-2)-x^3}{(x-2)^2}=\\
&=&\displaystyle \frac12\sqrt{\frac{x-2}{x^3}} \cdot
&=&\frac12\sqrt{\frac{x-2}{x^3}} \cdot
\frac{x^2(3x-6-x)}{(x-2)^2}= \displaystyle\sqrt{\frac{x-2}{x^3}} \cdot
\frac{x^2(3x-6-x)}{(x-2)^2}= \sqrt{\frac{x-2}{x^3}} \cdot
\frac{x^2(x-3)}{(x-2)^2}
\frac{x^2(x-3)}{(x-2)^2}
\end{array}
\end{array}
</math></center>
</math></center>
zbiór <math> \displaystyle (-\infty,0)\cup(2, +\infty)</math>. Ponieważ funkcja jest nieujemna, osiąga minimum globalne w swoim jedynym miejscu zerowym <math> \displaystyle 0</math>. Ponadto <math> \displaystyle f</math> ma również minimum w drugim punkcie krytycznym <math> \displaystyle 3</math>.
zbiór <math>(-\infty,0)\cup(2, +\infty)</math>. Ponieważ funkcja jest nieujemna, osiąga minimum globalne w swoim jedynym miejscu zerowym <math>0</math>. Ponadto <math>f</math> ma również minimum w drugim punkcie krytycznym <math>3</math>.


Natomiast również nieujemna funkcja <math> \displaystyle  g(x)= \sqrt{\frac{4-x}{(x+2)^3}}</math> jest zdefiniowana w przedziale <math> \displaystyle (-2,4]</math> i podobnie jak poprzednia funkcja osiąga swoje minimum globalne w swoim jedynym miejscu zerowym <math> \displaystyle 4</math>. Jest to jedyny punkt krytyczny funkcji <math> \displaystyle g</math>, ponieważ jej pochodna  
Natomiast również nieujemna funkcja <math>g(x)= \sqrt{\frac{4-x}{(x+2)^3}}</math> jest zdefiniowana w przedziale <math>(-2,4]</math> i podobnie jak poprzednia funkcja osiąga swoje minimum globalne w swoim jedynym miejscu zerowym <math>4</math>. Jest to jedyny punkt krytyczny funkcji <math>g</math>, ponieważ jej pochodna  
<center><math>\begin{array}{lll}
<center><math>\begin{array}{lll}
\displaystyle
 
g'(x)&=& \displaystyle \frac12\sqrt{\frac{(x+2)^3}{4-x}} \cdot
g'(x)&=& \frac12\sqrt{\frac{(x+2)^3}{4-x}} \cdot
\frac{-(x+2)^3-(4-x)3(x+2)^2}{(x+2)^6}=\\
\frac{-(x+2)^3-(4-x)3(x+2)^2}{(x+2)^6}=\\
&=&\displaystyle \frac12\sqrt{\frac{(x+2)^3}{4-x}} \cdot
&=&\frac12\sqrt{\frac{(x+2)^3}{4-x}} \cdot
\frac{(x+2)^2(-x-2-12+3x)}{(x+2)^6}= \sqrt{\frac{(x+2)^3}{4-x}}
\frac{(x+2)^2(-x-2-12+3x)}{(x+2)^6}= \sqrt{\frac{(x+2)^3}{4-x}}
\cdot \frac{(x-7)}{(x+2)^4}
\cdot \frac{(x-7)}{(x+2)^4}
\end{array}
\end{array}
</math></center>
</math></center>
nie zeruje się w żadnym punkcie swojej dziedziny <math> \displaystyle (-2,4)</math>.
nie zeruje się w żadnym punkcie swojej dziedziny <math>(-2,4)</math>.


c) Dziedzinami wszystkich funkcji rozważanych w tym podpunkcie
c) Dziedzinami wszystkich funkcji rozważanych w tym podpunkcie jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast ich pochodne nie są określone w zerze.
jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast ich pochodne nie są
określone w zerze.


Jeśli <math> \displaystyle  f(x)= 3\sqrt[3]{x^2}e^x</math>, to
Jeśli <math>f(x)= 3\sqrt[3]{x^2}e^x</math>, to
<center><math> \displaystyle
<center><math>
f'(x)=
f'(x)=
\frac2{\sqrt[3]{x}}e^x+ 3\sqrt[3]{x^2}e^x=
\frac2{\sqrt[3]{x}}e^x+ 3\sqrt[3]{x^2}e^x=
\frac{e^x}{\sqrt[3]{x}}(2+3x).
\frac{e^x}{\sqrt[3]{x}}(2+3x)</math></center>
</math></center>
Punktami krytycznymi są <math>-\frac23</math> i <math>0</math>. Funkcja <math>f</math> ma maksimum
Punktami krytycznymi są <math> \displaystyle  -\frac23</math> i <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle f</math> ma maksimum
w punkcie <math>-\frac23</math> i minimum w punkcie <math>0</math>, ponieważ pochodna
w punkcie <math> \displaystyle  -\frac23</math> i minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>, ponieważ pochodna
odpowiednio zmienia znak.
odpowiednio zmienia znak.


Jeśli <math> \displaystyle  g(x)= 5\sqrt[5]{x^4}e^{-x}</math>, to
Jeśli <math>g(x)= 5\sqrt[5]{x^4}e^{-x}</math>, to
<center><math> \displaystyle
<center><math>
g'(x)=
g'(x)=
\frac4{\sqrt[5]{x}}e^{-x}- 5\sqrt[5]{x^4}e^{-x}=
\frac4{\sqrt[5]{x}}e^{-x}- 5\sqrt[5]{x^4}e^{-x}=
\frac{e^{-x}}{\sqrt[5]{x}}(4-5x).
\frac{e^{-x}}{\sqrt[5]{x}}(4-5x)</math></center>
</math></center>
Funkcja <math>g</math> ma minimum w
Funkcja <math> \displaystyle g</math> ma minimum w
punkcie <math>0</math> i maksimum w punkcie <math>\frac45</math>.
punkcie <math> \displaystyle 0</math> i maksimum w punkcie <math> \displaystyle \frac45</math>.


Wreszcie jeśli <math> \displaystyle  h(x)= \sqrt{e^{x^2}-1}</math>, to
Wreszcie jeśli <math>h(x)= \sqrt{e^{x^2}-1}</math>, to <math>h'(x)=\frac{xe^{x^2}}{\sqrt{e^{x^2}-1}}</math> i jedynym punktem krytycznym jest <math>0</math>. Funkcja <math>h</math> ma minimum w tym punkcie.
<math> \displaystyle  h'(x)=\frac{xe^{x^2}}{\sqrt{e^{x^2}-1}}</math> i jedynym
punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle h</math> ma minimum w tym
punkcie.


d) Zauważmy, że <math> \displaystyle  \left|\frac{1-x^2}{1+x^2}\right|=
d) Zauważmy, że <math>\left|\frac{1-x^2}{1+x^2}\right|= \left|\frac{2}{1+x^2}-1\right|\leq 1</math> dla dowolnego rzeczywistego argumentu <math>x</math>. Dlatego dziedziną funkcji <math>f(x)= \arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast pochodna
\left|\frac{2}{1+x^2}-1\right|\leq 1</math> dla dowolnego rzeczywistego
<center><math>
argumentu <math> \displaystyle x</math>. Dlatego dziedziną funkcji <math> \displaystyle  f(x)=
\arccos{\frac{1-x^2}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych,
natomiast pochodna
<center><math>  
\begin{array}{lll}
\begin{array}{lll}
\displaystyle f'(x)&=&-\left(\sqrt{1-\left(\frac{1-x^2}{1+x^2}\right)^2}\right)^{-1}\cdot
f'(x)&=&-\left(\sqrt{1-\left(\frac{1-x^2}{1+x^2}\right)^2}\right)^{-1}\cdot
\frac{-2x(1+x^2)-(1-x^2)2x}{(1+x^2)^2}=\\
\frac{-2x(1+x^2)-(1-x^2)2x}{(1+x^2)^2}=\\
&=& \displaystyle \left(\sqrt{1-\frac{1-2x^2+x^4}{(1+x^2)^2}}\right)^{-1}\cdot
&=& \left(\sqrt{1-\frac{1-2x^2+x^4}{(1+x^2)^2}}\right)^{-1}\cdot
\frac{4x}{(1+x^2)^2}= \\
\frac{4x}{(1+x^2)^2}= \\
&=&\displaystyle \sqrt{\frac{(1+x^2)^2}{4x^2}}\cdot \frac{4x}{(1+x^2)^2}=\frac{2x}{|x|(1+x^2)}
&=&\sqrt{\frac{(1+x^2)^2}{4x^2}}\cdot \frac{4x}{(1+x^2)^2}=\frac{2x}{|x|(1+x^2)}
\end{array}
\end{array}
</math></center>
</math></center>
jest nieokreślona tylko w punkcie <math> \displaystyle 0</math>. Funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minimum w tym punkcie.
jest nieokreślona tylko w punkcie <math>0</math>. Funkcja <math>f</math> ma minimum w tym punkcie.


Niech <math> \displaystyle x</math> będzie dowolną liczbą rzeczywistą. Zauważmy, że ponieważ <math> \displaystyle (1-|x|)^2\geq 0</math>, więc <math> \displaystyle 1+x^2\geq 2|x|</math>, a w konsekwencji <math> \displaystyle  \left|\frac{2x}{1+x^2}\right|\leq 1</math>. Pokazaliśmy w ten sposób, że dziedziną funkcji <math> \displaystyle  g(x)=
Niech <math>x</math> będzie dowolną liczbą rzeczywistą. Zauważmy, że ponieważ <math>(1-|x|)^2\geq 0</math>, więc <math>1+x^2\geq 2|x|</math>, a w konsekwencji <math>\left|\frac{2x}{1+x^2}\right|\leq 1</math>. Pokazaliśmy w ten sposób, że dziedziną funkcji <math>g(x)=
\arcsin{\frac{2x}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych. Pochodna
\arcsin{\frac{2x}{1+x^2}}</math> jest cały zbiór liczb rzeczywistych. Pochodna
<center><math> \begin{array}{lll}
<center><math>\begin{array}{lll}
\displaystyle
 
g'(x)&=&\displaystyle  \left(\sqrt{1-\left(\frac{2x}{1+x^2}\right)^2}\right)^{-1}\cdot
g'(x)&=& \left(\sqrt{1-\left(\frac{2x}{1+x^2}\right)^2}\right)^{-1}\cdot
\frac{2(1+x^2)-4x^2}{(1+x^2)^2}=\\
\frac{2(1+x^2)-4x^2}{(1+x^2)^2}=\\
&=&\displaystyle 2\left(\sqrt{1-\frac{4x^2}{(1+x^2)^2}}\right)^{-1}\cdot
&=&2\left(\sqrt{1-\frac{4x^2}{(1+x^2)^2}}\right)^{-1}\cdot
\frac{1-x^2}{(1+x^2)^2}=\\
\frac{1-x^2}{(1+x^2)^2}=\\
&= &\displaystyle  2\sqrt{\frac{(1+x^2)^2}{1-2x^2+x^4}}\cdot \frac{1-x^2}{(1+x^2)^2}=\frac{2(1-x^2)}{|1-x^2|(1+x^2)}
&= & 2\sqrt{\frac{(1+x^2)^2}{1-2x^2+x^4}}\cdot \frac{1-x^2}{(1+x^2)^2}=\frac{2(1-x^2)}{|1-x^2|(1+x^2)}
\end{array}
\end{array}
</math></center>
</math></center>
nie jest zdefiniowana w punktach <math> \displaystyle -1</math> i <math> \displaystyle 1</math>, ale zmienia znak w ich sąsiedztwach. Funkcja <math> \displaystyle g</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle -1</math> i maksimum w punkcie <math> \displaystyle 1</math>.
nie jest zdefiniowana w punktach <math>-1</math> i <math>1</math>, ale zmienia znak w ich sąsiedztwach. Funkcja <math>g</math> ma minimum w punkcie <math>-1</math> i maksimum w punkcie <math>1</math>.


</div></div>
</div></div>
Linia 283: Linia 254:
wartość funkcji
wartość funkcji


a) <math> \displaystyle  f(x)= e^{\frac{x^2}{x^2-10}}</math>,
a) <math>f(x)= e^{\frac{x^2}{x^2-10}}</math>,


b) <math> \displaystyle  g(x)= \mathrm{arctg}\, \frac{|x|}{\sqrt{3}}</math><br>
b) <math>g(x)= \mathrm{arctg}\, \frac{|x|}{\sqrt{3}}</math>,<br>
w przedziale <math> \displaystyle [-1,3]</math>.
w przedziale <math>[-1,3]</math>.


}}
}}
Linia 295: Linia 266:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Obie funkcje są dobrze określone w badanym przedziale. Liczymy pochodne
Obie funkcje są dobrze określone w badanym przedziale. Liczymy pochodne
<center><math> \displaystyle
<center><math>
f'(x)= \displaystyle e^{\frac{x^2}{x^2-10}}\cdot \frac{2x(x^2-10)-2x^3}{(x^2-10)^2}=
f'(x)= e^{\frac{x^2}{x^2-10}}\cdot \frac{2x(x^2-10)-2x^3}{(x^2-10)^2}=
\displaystyle e^{\frac{x^2}{x^2-10}}\cdot \frac{-20x}{(x^2-10)^2}.
e^{\frac{x^2}{x^2-10}}\cdot \frac{-20x}{(x^2-10)^2}</math></center>
</math></center>
Funkcja <math>g</math> nie ma pochodnej w <math>0</math> i
Funkcja <math> \displaystyle g</math> nie ma pochodnej w <math> \displaystyle 0</math> i
<center><math>
<center><math> \displaystyle
g'(x)= \left\{\begin{array} {ll} -\frac{\sqrt{3}}{x^2+3}& {\rm
g'(x)= \left\{\begin{array} {ll} -\frac{\sqrt{3}}{x^2+3}& {\rm
gdy}\quad x<0\\
gdy}\quad x<0\\
\frac{\sqrt{3}}{x^2+3}& {\rm gdy}\quad x>0
\frac{\sqrt{3}}{x^2+3}& {\rm gdy}\quad x>0
\end{array} \right.
\end{array} \right.</math></center>
</math></center>
W przedziale <math>(-1,3)</math> obie te funkcje mają jeden punkt krytyczny <math>0</math>.
W przedziale <math> \displaystyle (-1,3)</math> obie te funkcje mają jeden punkt krytyczny <math> \displaystyle 0</math>.


Ponieważ <math> \displaystyle  f(-1)=e^{-\frac19}, f(0)=1</math> i <math> \displaystyle  f(3)=e^{-9}</math>, najmniejszą wartością funkcji <math> \displaystyle f</math> w przedziale <math> \displaystyle [-1,3]</math> jest <math> \displaystyle  e^{-9}</math>, a największą <math> \displaystyle 1</math>.
Ponieważ <math>f(-1)=e^{-\frac19}, f(0)=1</math> i <math>f(3)=e^{-9}</math>, najmniejszą wartością funkcji <math>f</math> w przedziale <math>[-1,3]</math> jest <math>e^{-9}</math>, a największą <math>1</math>.


Dla funkcji <math> \displaystyle g</math> mamy <math> \displaystyle g(-1)=\frac{\pi}6, g(0)=0</math> i <math> \displaystyle g(3)=\frac{\pi}{3}</math>, zatem najmniejszą wartością funkcji <math> \displaystyle g</math> w przedziale <math> \displaystyle [-1,3]</math> jest <math> \displaystyle 0</math>, a największą <math> \displaystyle \frac{\pi}{3}</math>.
Dla funkcji <math>g</math> mamy <math>g(-1)=\frac{\pi}6, g(0)=0</math> i <math>g(3)=\frac{\pi}{3}</math>, zatem najmniejszą wartością funkcji <math>g</math> w przedziale <math>[-1,3]</math> jest <math>0</math>, a największą <math>\frac{\pi}{3}</math>.


</div></div>
</div></div>
Linia 316: Linia 285:
{{cwiczenie|10.4.||
{{cwiczenie|10.4.||
Znaleźć wymiary puszki do konserw w
Znaleźć wymiary puszki do konserw w
kształcie walca o objętości <math> \displaystyle V=250\pi {\rm cm}^3</math>, do sporządzenia
kształcie walca o objętości <math>V=250\pi {\rm cm}^3</math>, do sporządzenia
której zużyje się najmniej blachy.
której zużyje się najmniej blachy.


Linia 322: Linia 291:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Jeśli <math> \displaystyle x</math> jest promieniem podstawy walca, a <math> \displaystyle y</math> jego wysokością oraz wiemy, że objętość walca wynosi <math> \displaystyle 250\pi</math>, to jaka jest zależność między <math> \displaystyle x</math> i <math> \displaystyle y</math>? Wyrazić pole powierzchni całkowitej walca jako funkcję <math> \displaystyle x</math> i poszukać, gdzie osiąga ona minimum. </div></div>
Jeśli <math>x</math> jest promieniem podstawy walca, a <math>y</math> jego wysokością oraz wiemy, że objętość walca wynosi <math>250\pi</math>, to jaka jest zależność między <math>x</math> i <math>y</math>? Wyrazić pole powierzchni całkowitej walca jako funkcję <math>x</math> i poszukać, gdzie osiąga ona minimum. </div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Jeśli <math> \displaystyle x</math> jest promieniem podstawy walca, <math> \displaystyle y</math> jego wysokością, a <math> \displaystyle V</math> jego objętością, to <math> \displaystyle V=\pi x^2 y</math>. Zatem dla naszej puszki zachodzi <math> \displaystyle 250 \pi= \pi x^2 y</math>, a stąd <math> \displaystyle y=250x^{-2}</math>. Niech <math> \displaystyle S</math> oznacza pole powierzchni całkowitej walca, wtedy <math> \displaystyle S(x)=2\pi x^2+ 2\pi x\cdot 250 x^{-2} =
Jeśli <math>x</math> jest promieniem podstawy walca, <math>y</math> jego wysokością, a <math>V</math> jego objętością, to <math>V=\pi x^2 y</math>. Zatem dla naszej puszki zachodzi <math>250 \pi= \pi x^2 y</math>, a stąd <math>y=250x^{-2}</math>. Niech <math>S</math> oznacza pole
2\pi(x^2+250x^{-1})</math>, gdzie <math> \displaystyle x>0</math>. Liczymy pochodną <math> \displaystyle S'(x)=2\pi(2x-250x^{-2})=4\pi x^{-2}(x^3-125)</math>. Zatem jedynym punktem krytycznym jest <math> \displaystyle 5</math> i <math> \displaystyle S</math> osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli <math> \displaystyle x=5</math>, to również <math> \displaystyle y=5</math>, czyli puszka musi mieć promień podstawy równy <math> \displaystyle 5</math> cm i wysokość również 5 cm, by do jej
powierzchni całkowitej walca, wtedy <math>S(x)=2\pi x^2+ 2\pi x\cdot 250 x^{-2} = 2\pi(x^2+250x^{-1})</math>, gdzie <math>x>0</math>. Liczymy pochodną <math>S'(x)=2\pi(2x-250x^{-2})=4\pi x^{-2}(x^3-125)</math>. Zatem jedynym punktem krytycznym jest <math>5</math> i <math>S</math> osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli <math>x=5</math>, to również <math>y=5</math>, czyli puszka musi mieć promień podstawy równy <math>5</math> cm i wysokość również 5 cm, by do jej sporządzenia użyto najmniej blachy.
sporządzenia użyto najmniej blachy.


</div></div>
</div></div>


{{cwiczenie|10.5.||
{{cwiczenie|10.5.||
a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru <math> \displaystyle m\in\mathbb R</math> funkcja <math> \displaystyle f(x)= 3x^4 -4mx^3+m^2x^2</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>.
a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru <math>m\in\mathbb R</math> funkcja <math>f(x)= 3x^4 -4mx^3+m^2x^2</math> ma minimum w punkcie <math>0</math>.


b) Wykorzystując wzór Taylora dla <math> \displaystyle n\in\{1,2\}</math> wyznaczyć przybliżoną wartość <math> \displaystyle \sqrt{24,9}</math> i <math> \displaystyle \sqrt[4]{16,08}</math>, oraz oszacować błąd przybliżenia.
b) Wykorzystując wzór Taylora dla <math>n\in\{1,2\}</math>, wyznaczyć przybliżoną wartość <math>\sqrt{24,9}</math> i <math>\sqrt[4]{16,08}</math> oraz oszacować błąd przybliżenia.


}}
}}


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
a) Ciekawym przypadkiem jest oczywiście <math> \displaystyle m\neq  0</math>. Jaki znak ma iloczyn niezerowych punktów krytycznych funkcji <math> \displaystyle f</math>?
a) Ciekawym przypadkiem jest oczywiście <math>m\neq  0</math>. Jaki znak ma iloczyn niezerowych punktów krytycznych funkcji <math>f</math>?


b)  Na mocy wniosku  ze wzoru Taylora zachodzi
b)  Na mocy wniosku  ze wzoru Taylora zachodzi
<center><math> \displaystyle
<center><math>
\left|f(x+h)-\left(
\left|f(x+h)-\left(
f(x)+f'(x)h+\frac{f''(x)}{2!}h^2+...+\frac{f^{(n)}(x)}{n!}h^n\right)\right|\leq M
f(x)+f'(x)h+\frac{f''(x)}{2!}h^2+...+\frac{f^{(n)}(x)}{n!}h^n\right)\right|\leq M
\frac{|h|^{n+1}}{(n+1)!},
\frac{|h|^{n+1}}{(n+1)!}</math>,</center>
</math></center>
gdzie <math>M:=\sup\{|f^{(n+1)}(t)|, t\in [a,b]\}</math> dla pewnych <math>a,b</math> takich, że <math>x,x+h\in[a,b]</math>.
gdzie <math> \displaystyle M:=\sup\{|f^{(n+1)}(t)|, t\in [a,b]\}</math> dla pewnych <math> \displaystyle a,b</math> takich, że <math> \displaystyle x,x+h\in[a,b]</math>
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
a) Policzmy pochodną <math> \displaystyle f'(x)=2x(6x^2-6mx+m^2)</math>. Jeśli <math> \displaystyle m=0</math>, to <math> \displaystyle f(x)=3x^4</math> ma oczywiście minimum globalne w <math> \displaystyle 0</math>. Jeśli <math> \displaystyle m\neq 0</math>, to dla czynnika kwadratowego <math> \displaystyle 6x^2-6mx+m^2</math> pochodnej <math> \displaystyle \Delta = 12m^2</math>, jest więc dodatnia, a w konsekwencji <math> \displaystyle f</math> ma trzy różne punkty krytyczne <math> \displaystyle x_0,x_1,x_2</math>, w tym <math> \displaystyle x_0=0</math>. Ze wzorów Viete'a mamy <math> \displaystyle x_1x_2=\frac{m^2}6>0</math>, zatem <math> \displaystyle x_1, x_2</math> są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja <math> \displaystyle f</math> ma minimum w punkcie <math> \displaystyle 0</math>.
a) Policzmy pochodną <math>f'(x)=2x(6x^2-6mx+m^2)</math>. Jeśli <math>m=0</math>, to <math>f(x)=3x^4</math> ma oczywiście minimum globalne w <math>0</math>. Jeśli <math>m\neq 0</math>, to dla czynnika kwadratowego <math>6x^2-6mx+m^2</math> pochodnej <math>\Delta = 12m^2</math>, jest więc dodatnia, a w konsekwencji <math>f</math> ma trzy różne punkty krytyczne <math>x_0,x_1,x_2</math>, w tym <math>x_0=0</math>. Ze wzorów Viete'a mamy <math>x_1x_2=\frac{m^2}6>0</math>, zatem <math>x_1, x_2</math> są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja <math>f</math> ma minimum w punkcie <math>0</math>.


b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle f(x)=\sqrt{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=25</math> i dla <math> \displaystyle h=-0,1</math>.  
b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji <math>f(x)=\sqrt{x}</math> w punkcie <math>x=25</math> i dla <math>h=-0,1</math>. Jeśli <math>n=1</math>, to otrzymujemy <center><math>
Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <math> \displaystyle
\sqrt{24,9}\approx \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)=
\sqrt{24,9}\approx \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)=
5-0,01=4,99
5-0,01=4,99
</math>
</math></center>
i <math> \displaystyle |\sqrt{24,9}-4,99|\leq \frac1{51200}</math><br>
i <math>|\sqrt{24,9}-4,99|\leq \frac1{51200}</math> bo <math>\sup\{|f''(t)|: t\in [16,25]\}=\frac1{4\sqrt{16^3}}=\frac1{256}</math>.
bo <math> \displaystyle \sup\{|f''(t)|: t\in [16,25]\}=\frac1{4\sqrt{16^3}}=\frac1{256}</math>.


Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br>
Dla <math>n=2</math> otrzymujemy<br>
<math>\begin{array}{lll}
<center><math>\begin{array}{lll}
\displaystyle\sqrt{24,9}&\approx&\displaystyle \sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)-\frac1{8\sqrt{25^3}}(-0,1)^2\\
\sqrt{24,9}&\approx&\sqrt{25}+\frac1{2\sqrt{25}}(-0,1)-\frac1{8\sqrt{25^3}}(-0,1)^2\\ &=&5-0,01-0,00001=4,98999
&=&5-0,01-0,00001=4,98999
\end{array}</math></center><br>
\end{array}</math><br>
i <center><math>\left|\sqrt{24,9}-4,98999\right|\leq \frac{3\cdot (0,1)^3}{3!\cdot 8\cdot 4^5}=\frac1{16384000}</math>.</center>
i <math> \displaystyle \left|\sqrt{24,9}-4,98999\right|\leq \frac{3\cdot (0,1)^3}{3!\cdot 8\cdot 4^5}=\frac1{16384000}.</math>


Następnie stosujemy wzór Taylora do funkcji <math> \displaystyle g(x)=\sqrt[4]{x}</math> w punkcie <math> \displaystyle x=16</math> i dla <math> \displaystyle h=0,32</math>.  
Następnie stosujemy wzór Taylora do funkcji <math>g(x)=\sqrt[4]{x}</math> w punkcie <math>x=16</math> i dla <math>h=0,32</math>. Jeśli <math>n=1</math>, to otrzymujemy <center><math>\sqrt[4]{16,32}\approx \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16}^3}\cdot
Jeśli <math> \displaystyle n=1</math>, to otrzymujemy <math> \displaystyle \sqrt[4]{16,32}\approx \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16}^3}\cdot
0,32= 2+0,01=2,01
0,32= 2+0,01=2,01
</math>
</math></center>
i <math> \displaystyle  |\sqrt[4]{16,32}-2,01|\leq \frac{3\cdot
i <math>|\sqrt[4]{16,32}-2,01|\leq \frac{3\cdot
(0,01)^2}{4}=0,000075, </math><br>
(0,01)^2}{4}=0,000075</math> bo <math>\sup\{|g''(t)|: t\in [16,81]\}=\frac3{16\sqrt[4]{16^7}}=\frac3{2^{11}}</math>.
bo <math> \displaystyle \sup\{|g''(t)|: t\in [16,81]\}=\frac3{16\sqrt[4]{16^7}}=\frac3{2^{11}}</math>.


Dla <math> \displaystyle n=2</math> otrzymujemy<br>
Dla <math>n=2</math> otrzymujemy<br>
<math>  
<center><math>\begin{array}{lll}\sqrt[4]{16,32}&\approx& \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16^3}}\cdot 0,32-\frac3{32\sqrt[4]{16^7}}(0,32)^2\\
\begin{array}{lll}\displaystyle \sqrt[4]{16,32}&\approx& \displaystyle \sqrt[4]{16}+\frac1{4\sqrt[4]{16^3}}\cdot 0,32-\frac3{32\sqrt[4]{16^7}}(0,32)^2\\
&=& 2+0,01-0,000075= 2,009925
&=&\displaystyle  2+0,01-0,000075= 2,009925
\end{array}</math></center>
\end{array}</math>


oraz <math> \displaystyle
oraz <center><math>
\left|\sqrt[4]{16,32}-2,009925\right|\leq
\left|\sqrt[4]{16,32}-2,009925\right|\leq
\frac{21\cdot(0,32)^3}{3!\cdot 64\cdot 2^{11}}=\frac{7\cdot
\frac{21\cdot(0,32)^3}{3!\cdot 64\cdot 2^{11}}=\frac{7\cdot
(0,01)^3}{2^3}=0,000000875.
(0,01)^3}{2^3}=0,000000875</math></center>
</math>


</div></div>
</div></div>
Linia 392: Linia 352:
{{cwiczenie|10.6.||
{{cwiczenie|10.6.||
Niech
Niech
<center><math> \displaystyle
<center><math>
f_n(x)=\left\{\begin{array} {ll}
f_n(x)=\left\{\begin{array} {ll}
x^n\sin \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq
x^n\sin \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq
0\\
0\\
0& {\rm gdy}\; x=0
0& {\rm gdy}\; x=0
\end{array} \right., n\in\mathbb N_0.
\end{array} \right., n\in\mathbb N_0</math></center>
</math></center>
Pokazać, że <math>f_{2n}</math> ma <math>n</math>-tą pochodną nieciągłą w <math>0</math>, a
Pokazać, że <math> \displaystyle  f_{2n}</math> ma <math> \displaystyle  n</math>-tą pochodną nieciągłą w <math> \displaystyle 0</math>, a
<math>f_{2n+1}</math> należy do klasy <math>C^n</math>, ale nie ma <math>(n+1)</math>-ej pochodnej
<math> \displaystyle f_{2n+1}</math> należy do klasy <math> \displaystyle C^n</math>, ale nie ma <math> \displaystyle (n+1)</math>-ej pochodnej
w <math>0</math>, dla <math>n\in\mathbb N_0</math>.
w <math> \displaystyle 0</math>, dla <math> \displaystyle n\in\mathbb N_0</math>.


}}
}}
Linia 407: Linia 366:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Wystarczy zbadać odpowiednie granice w
Wystarczy zbadać odpowiednie granice w
<math> \displaystyle 0</math>: funkcji <math> \displaystyle f_0, f_1, f_3,...</math> ilorazu różniczkowego dla funkcji
<math>0</math>: funkcji <math>f_0, f_1, f_3,..</math>. ilorazu różniczkowego dla funkcji
<math> \displaystyle f_1,f_2,f_3,...</math>, pochodnych funkcji <math> \displaystyle f_2,f_3,...</math> i tak dalej.
<math>f_1,f_2,f_3,..</math>., pochodnych funkcji <math>f_2,f_3,..</math>. i tak dalej.
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Wszystkie zdefiniowane w tym zadaniu
Wszystkie zdefiniowane w tym zadaniu
funkcje są klasy <math> \displaystyle C^\infty</math> poza zerem. Granica <math> \displaystyle
funkcje są klasy <math>C^\infty</math> poza zerem. Granica <math>
\lim_{x\rightarrow 0} \sin \frac1x </math> nie istnieje z definicji
\lim_{x\rightarrow 0} \sin \frac1x</math> nie istnieje z definicji
Heinego, bo na przykład <math> \displaystyle  \sin \frac
Heinego, bo na przykład <math>\sin \frac
1{(n\pi)^{-1}}\equiv 0</math>, a <math> \displaystyle  \sin
1{(n\pi)^{-1}}\equiv 0</math>, a <math>\sin
\frac1{(2n\pi+\pi/2)^{-1}}\equiv 1 (n\in\mathbb N)</math>, zatem <math> \displaystyle f_0</math> nie jest ciągła w zerze.
\frac1{(2n\pi+\pi/2)^{-1}}\equiv 1 (n\in\mathbb N)</math>, zatem <math>f_0</math> nie jest ciągła w zerze.


[[Rysunek  am1c10.0030]]
Mamy także z twierdzenia o iloczynie funkcji ograniczonej i zbieżnej do zera <math>\lim_{x\rightarrow 0} x^n\sin \frac1x=0</math>, jeśli <math>n>0</math>, zatem funkcja <math>f_n</math> jest ciągła w <math>0</math>.


Mamy także z twierdzenia o iloczynie funkcji ograniczonej i zbieżnej do zera <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0} x^n\sin \frac1x=0</math>, jeśli <math> \displaystyle n>0</math>, zatem funkcja <math> \displaystyle f_n</math> jest ciągła w <math> \displaystyle 0</math>.
Następnie widzimy, że <math>\lim_{x\rightarrow 0} \frac{x\sin \frac1x}x</math> nie istnieje (jest to ta sama granica, którą liczyliśmy dla funkcji <math>f_0</math>), zatem <math>f_1</math> nie ma pochodnej
w zerze.


Następnie widzimy, że <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0} \frac{x\sin \frac1x}x </math> nie istnieje (jest to ta sama granica, którą liczyliśmy dla funkcji <math> \displaystyle f_0</math>), zatem <math> \displaystyle f_1</math> nie ma pochodnej
{| border="0" align="center" cellspacing="10"
w zerze.
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
<flash>file=am1c10.0030.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 10.6.</div>
</div></div>
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
<flash>file=am1c10.0040.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 10.6.</div>
</div></div>
|}


[[Rysunek  am1c10.0040]]
Natomiast ponieważ <math>\lim_{x\rightarrow 0}\frac{x^n\sin \frac1x}x = \lim_{x\rightarrow 0} {x^{n-1}\sin
\frac1x}=0</math> dla <math>n>1</math>, wszystkie następne funkcje są różniczkowalne


Natomiast ponieważ <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0}\frac{x^n\sin \frac1x}x = \lim_{x\rightarrow 0} {x^{n-1}\sin
i <math>f_n'(x)=\left\{\begin{array} {ll}
\frac1x}=0</math> dla <math> \displaystyle n>1</math>, wszystkie następne funkcje są różniczkowalne i <math> \displaystyle  f_n'(x)=\left\{\begin{array} {ll}
nx^{n-1}\sin \frac1x -x^{n-2}\cos \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq
nx^{n-1}\sin \frac1x -x^{n-2}\cos \frac1x& {\rm gdy}\; x\neq
0\\
0\\
Linia 436: Linia 404:
</math>.
</math>.


Pochodna <math> \displaystyle  f_2'(x)=2x\sin\frac1x-\cos\frac1x</math> jest nieciągła w <math> \displaystyle 0</math>, bo <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0} 2x\sin \frac1x=0</math> i <math> \displaystyle  \lim_{x\rightarrow 0} \cos \frac1x</math> nie istnieje (co pokazujemy analogicznie jak dla <math> \displaystyle f_0</math>).
Pochodna <math>f_2'(x)=2x\sin\frac1x-\cos\frac1x</math> jest nieciągła w <math>0</math>, bo <math>\lim_{x\rightarrow 0} 2x\sin \frac1x=0</math> i <math>\lim_{x\rightarrow 0} \cos \frac1x</math> nie istnieje (co pokazujemy analogicznie jak dla <math>f_0</math>).


[[Rysunek  am1c10.0050]]
Pochodne <math>f_n'</math> są ciągłe dla <math>n>2</math>, co wynika po raz kolejny z twierdzenia o granicy iloczynu funkcji ograniczonej i funkcji zbieżnej do zera.
 
Pochodne <math> \displaystyle f_n'</math> są ciągłe dla <math> \displaystyle n>2</math>, co wynika po raz kolejny z twierdzenia o granicy iloczynu funkcji ograniczonej i funkcji zbieżnej do zera.


Kontynuujemy rozumowanie dalej...
Kontynuujemy rozumowanie dalej...


[[Rysunek6 am1c10.0060]]
{| border="0" align="center" cellspacing="10"
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
<flash>file=am1c10.0050.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 10.6.</div>
</div></div>
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
<flash>file=am1c10.0060.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 10.6.</div>
</div></div>
|}


</div></div>
</div></div>

Aktualna wersja na dzień 07:55, 24 lip 2024

10. Wzór Taylora. Ekstrema

Ćwiczenie 10.1.

Wyznaczyć ekstrema funkcji

a) x(x+2)2x+3,xx3(x1)2,x(x2)3(x+2)3,

b) xsin2x+cosx,xtgxsinx,

c) xxe1x+2,x(2x)e(x2)2,

d) xln|x2+3x10|,xln2|x|2ln|x|,

e) xx+10arcctgx,x21x2+arcsinx,

f) xxx,x(x2+1)x3+2x.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.2.

Wyznaczyć ekstrema funkcji

a) xx2,xx23,xx35,

b) xx3x2,x4x(x+2)3,

c) x3x23ex,x5x45ex,xex21,

d) xarccos1x21+x2,xarcsin2x1+x2.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.3.

Wyznaczyć największą i najmniejszą wartość funkcji

a) f(x)=ex2x210,

b) g(x)=arctg|x|3,
w przedziale [1,3].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.4.

Znaleźć wymiary puszki do konserw w kształcie walca o objętości V=250πcm3, do sporządzenia której zużyje się najmniej blachy.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.5.

a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru m funkcja f(x)=3x44mx3+m2x2 ma minimum w punkcie 0.

b) Wykorzystując wzór Taylora dla n{1,2}, wyznaczyć przybliżoną wartość 24,9 i 16,084 oraz oszacować błąd przybliżenia.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.6.

Niech

fn(x)={xnsin1xgdyx00gdyx=0,n0

Pokazać, że f2n ma n-tą pochodną nieciągłą w 0, a f2n+1 należy do klasy Cn, ale nie ma (n+1)-ej pochodnej w 0, dla n0.

Wskazówka
Rozwiązanie