Biografia Borel, Félix Édouard Justin Émile: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Félix Édouard Justin Émile Borel (1871-1956)''' – francuski matematyk i polityk. | '''Félix Édouard Justin Émile Borel (1871-1956)''' – francuski matematyk i polityk. | ||
Badania Borela zapoczątkowały kilka działów nowoczesnej analizy matematycznej | Badania Borela zapoczątkowały kilka działów nowoczesnej analizy matematycznej: szeregi rozbieżne, uogólnienie pojęcia funkcji, aproksymacje diofantyczne. Doceniał znaczenie idei G. Cantora dotyczące pojęcia nieskończoności (twierdzenie Heinego-Borela). | ||
Jego zainteresowania matematyczne | Jego zainteresowania matematyczne skupiły się głównie na teorii gier, analizie matematycznej, rachunku prawdopodobieństwa i teorii funkcji. Obu tym dziedzinom Borel poświęcił większość swych prac – ''Le hasard'', ''Traite du calcul des probabilites'' - oraz kolekcję dzieł również innych autorów ''Monographies sur la theorie des Fonctions''. Praca ''L'Espace et le Temps'' (''Przestrzeń i czas'') wskazuje, że, wzorem wielu innych współczesnych mu matematyków, Borela interesowały także zagadnienia fizyczno-filozoficzne. Swoimi pracami wzbogacił szczególnie filozofię nauk ścisłych. | ||
Cenne osiągnięcia Borela zostały wysoko ocenione zarówno we Francji, jak i poza jej granicami. Wyrazem tego | Zdolności naukowe łączył Borel ze zdolnościami nauczyciela i organizatora. Wykładając w Lilie i Sorbonie pozostawał jednocześnie od roku 1911 dyrektorem pierwszej z nich, po założeniu zaś Instytutu im. Henn Póincarego – od 1927 r. jego kierownikiem. Pracując od 1911 r. prawie wyłącznie w dziedzinie teorii prawdopodobieństwa, wprowadzając w tej dziedzinie nowe i płodne pojęcia oraz osiągając liczne i ważne rezultaty (np. mocne prawo wielkich liczb), stał się jednocześnie twórcą współczesnej francuskiej szkoły probabilistycznej. | ||
Cenne osiągnięcia Borela zostały wysoko ocenione zarówno we Francji, jak i poza jej granicami. Wyrazem tego stało się powołanie go na stanowisko przewodniczącego Francuskiej Akademii Nauk. Borel otrzymał ponadto członkostwo licznych akademii zagranicznych i tytuł doktora honoris causa wielu uczelni (m.in. Uniwersytetu Warszawskiego w 1930 r.). Wspomniane zainteresowania Borela polityką przypadają na okres po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Karierę swą na tym polu zwieńczył on piastowaniem urzędu ministra marynarki przez dwie kadencje w rządzie premiera Painleve’a. | |||
---- | |||
''Opracowanie: zespół wsparcia multimedialnego'' | |||
Aktualna wersja na dzień 09:54, 18 gru 2006
Félix Édouard Justin Émile Borel (1871-1956) – francuski matematyk i polityk.
Badania Borela zapoczątkowały kilka działów nowoczesnej analizy matematycznej: szeregi rozbieżne, uogólnienie pojęcia funkcji, aproksymacje diofantyczne. Doceniał znaczenie idei G. Cantora dotyczące pojęcia nieskończoności (twierdzenie Heinego-Borela).
Jego zainteresowania matematyczne skupiły się głównie na teorii gier, analizie matematycznej, rachunku prawdopodobieństwa i teorii funkcji. Obu tym dziedzinom Borel poświęcił większość swych prac – Le hasard, Traite du calcul des probabilites - oraz kolekcję dzieł również innych autorów Monographies sur la theorie des Fonctions. Praca L'Espace et le Temps (Przestrzeń i czas) wskazuje, że, wzorem wielu innych współczesnych mu matematyków, Borela interesowały także zagadnienia fizyczno-filozoficzne. Swoimi pracami wzbogacił szczególnie filozofię nauk ścisłych.
Zdolności naukowe łączył Borel ze zdolnościami nauczyciela i organizatora. Wykładając w Lilie i Sorbonie pozostawał jednocześnie od roku 1911 dyrektorem pierwszej z nich, po założeniu zaś Instytutu im. Henn Póincarego – od 1927 r. jego kierownikiem. Pracując od 1911 r. prawie wyłącznie w dziedzinie teorii prawdopodobieństwa, wprowadzając w tej dziedzinie nowe i płodne pojęcia oraz osiągając liczne i ważne rezultaty (np. mocne prawo wielkich liczb), stał się jednocześnie twórcą współczesnej francuskiej szkoły probabilistycznej.
Cenne osiągnięcia Borela zostały wysoko ocenione zarówno we Francji, jak i poza jej granicami. Wyrazem tego stało się powołanie go na stanowisko przewodniczącego Francuskiej Akademii Nauk. Borel otrzymał ponadto członkostwo licznych akademii zagranicznych i tytuł doktora honoris causa wielu uczelni (m.in. Uniwersytetu Warszawskiego w 1930 r.). Wspomniane zainteresowania Borela polityką przypadają na okres po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Karierę swą na tym polu zwieńczył on piastowaniem urzędu ministra marynarki przez dwie kadencje w rządzie premiera Painleve’a.
Opracowanie: zespół wsparcia multimedialnego
