SW wykład 5 - Slajd12

<<powrót do strony wykładu

Bloki i deklaracje Lokacje Funkcje semantyczne Konwencje notacyjne Instrukcje Klauzule semantyczne Klauzule semantyczne, c.d. Deklaracje Deklaracje, c.d. Semantyka bloków Procedury Wiązania zmiennych Semantyka Tiny++ Semantyka Tiny++ Rekurencja Semantyka procedur rek. Semantyka procedur rek.

Problem wiązania zmiennych i identyfikatorów w procedurach zilustrujmy prościutkim przykładem. W powyższym programie w rozszerzonym języku TINY musimy rozstrzygnąć, do której z deklaracji zmiennej $x$ odnosi się instrukcja przypisania na tę zmienna w ciele procedury $p$ (z którą z tych deklaracji należy związać wystąpienie zmiennej $x$ w ciele procedury $p$ --- stąd terminologia).

Pierwsza możliwa strategia, przyjmowana chyba w większości współczesnych języków programowania (choćby Pascal), to tak zwane "wiązanie statyczne": zmienne (i identyfikatory procedur) w ciele procedury wiążemy z ich deklaracjami widocznymi w miejscu deklaracji procedury. Kolory w ramce po lewej stronie slajdu pokazują, jak działa to w tym przykładowym programie. Wartością zmiennej $y$ tuż przed wyjściem z zewnętrznego bloku przy takim wiązaniu zmiennej $x$ będzie liczba $3$.

Druga możliwa strategia, przyjmowana także w niektórych językach (począwszy od pierwszych wersji języka Lisp), to tak zwane "wiązanie dynamiczne": zmienne (i identyfikatory procedur) w ciele procedury wiążemy z ich deklaracjami widocznymi w miejscu wywołania procedury. Kolory w ramce po prawej stronie slajdu pokazują, jak działa to w tym przykładowym programie. Wartością zmiennej $y$ tuż przed wyjściem z zewnętrznego bloku przy takim wiązaniu zmiennej $x$ będzie liczba $1$.

Zwróćmy jeszcze uwagę, że w tej wersji w miejscu deklaracji procedury wykorzystywane w niej zmienne mogą wręcz nie być zadeklarowane, a poszczególne wywołania procedury mogą odwoływać się do różnych deklaracji wykorzystywanych w niej zmiennych. Może utrudnić to opis i analizę deklarowanych procedur. Z drugiej strony, przy wiązaniu statycznym, zmienne wykorzystywane w procedurze muszą być zadeklarowane w miejscu deklaracji procedury. W każdym wywołaniu procedury odwołujemy sie do tych właśnie, widocznych w tym miejscu deklaracji. Systematyzuje to opis i analizę poszczególnych procedur.