SW wykład 4 - Slajd4

<<powrót do strony wykładu

Semantyka denotacyjna Dziedziny składniowe i semantyczne Funkcje semantyczne Kompozycjonalność Tiny. Semantyka denotacyjna Tiny. Semantyka denotacyjna, c.d. Pojęcia pomocnicze Pojęcia pomocnicze, c.d. |Tiny. Semantyka denotacyjna, c.d. Tiny. Semantyka denotacyjna, c.d. Problem z while Konstrukcje stałopunktowe Konstrukcje stałopunktowe, c.d. Konstrukcje stałopunktowe, c.d. Przykład Przykład, c.d. Dowód Dowód Zgodność semantyki denotacyjnej

Jak już podkreślaliśmy, kluczową cechą denotacyjnej definicji semantyki języka jest jej kompozycjonalność: definiowanie znaczenia poszczególnych fraz języka jedynie przez znaczenia ich bezpośrednich składowych. Oznacza to, że funkcje semantyczne definiowane są przez klauzule semantyczne postaci podanej powyżej, po jednej takiej klauzuli dla każdej konstrukcji językowej budującej frazy danej kategorii składniowej.

Nieformalnie, istotą tego ograniczenia na sposób definiowania semantyki jest to, że przypisywane przez funkcje semantyczne znaczenia powinny być niejako "domknięte" na niezbędne informacje o poszczególnych frazach językowych, o ich własnościach, o ich wpływie na wykorzystujące je złożone konstrukcje, o ich wzajemnym wpływie na kontekst, w którym mogą się pojawić.

Jednym z formalnych tego przejawów jest to, że semantyczna równoważność fraz języka zadana przez tak zdefiniowane funkcje semantyczne jest zachowywana przez wszystkie konstrukcje językowe. Inną tego konsekwencją jest możliwość dowodzenia semantycznych własności fraz językowych (własności ich znaczeń) przez indukcję strukturalną po strukturze fraz języka zadanej ich składnią abstrakcyjną.