GKIW Moduł 9: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Rafal (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Rafal (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 90: Linia 90:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:GKIW_M9_Slajd14.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:GKIW_M9_Slajd14.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
'''Ogólne równanie renderingu Kajiya'''
Transport światła odbywa się na scenie na drodze wielokrotnych odbić od poszczególnych fragmentów powierzchni. Ogólne równanie renderingu opisuje zależność między oświetleniem wzajemnym elementarnych fragmentów powierzchni. Rozpatrując dwa fragmenty  <math>x</math> i <math>x’</math> określamy transport od <math>x’</math> do <math>x</math>. Równanie uwzględnia przy tym zarówno emisję własną fragmentu <math>x’</math> jak i odbicie przez <math>x’</math>. Takie sformułowanie daje możliwość zbudowania zależności rekurencyjnej między wszystkimi fragmentami sceny. Z drugiej strony jeśli podzielić całą scenę na fragmenty elementarne, to uwzględnienie równania renderingu wymaga analizy „każdy z każdym”  tych fragmentów. Prowadzi to oczywiście do złożoności kwadratowej problemu oświetlenia globalnego.
Równanie wizualizacji zaproponowane przez Kajiya z 1986 roku pozwala prześledzić rekurencyjnie drogę promieni i wyznaczyć intensywności oświetlenia określonych powierzchni. Uwzględnienie wielkości świetlnych doprowadziło do powstania luminancyjnego równania wizualizacji opisywanego przez Cohena w 1993. Pozwala  prowadzić obliczenia w grafice komputerowej z uwzględnieniem zasad fizyki. Po uwzględnieniu wielkości świetlnych luminancyjne równanie wizualizacji wyznacza rozkład luminancji.
|}
|}
----
----

Wersja z 10:04, 30 paź 2006



Definicja

Modelowanie lokalnego odbicia (lub przenikania) światła nosi czasem nazwę problemu oświetlenia lokalnego. Uwzględnia bowiem tylko lokalne właściwości powierzchni. Problem oświetlenia globalnego jest natomiast opisem zależności związanych z rozchodzeniem się światła, ale uwzględniającym wzajemne oddziaływanie między powierzchniami – np. wielokrotne odbicie światła między różnymi przedmiotami. Próby rozwiązania tego problemu na poziomie modelu odbicia lokalnego sprowadzały się do uwzględnienia średniej wartości oświetlenia we wszystkich punktach sceny – oświetlenia tła. Taka składowa jest uwzględniona w modelu Phonga. W grafice komputerowej stosowane są dwie ogólne metody rozwiązania problemu oświetlenia globalnego:

- Metoda śledzenia promieni,

- Metoda bilansu energetycznego.












Ogólne równanie renderingu Kajiya

Transport światła odbywa się na scenie na drodze wielokrotnych odbić od poszczególnych fragmentów powierzchni. Ogólne równanie renderingu opisuje zależność między oświetleniem wzajemnym elementarnych fragmentów powierzchni. Rozpatrując dwa fragmenty x i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x’} określamy transport od Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x’} do x. Równanie uwzględnia przy tym zarówno emisję własną fragmentu Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x’} jak i odbicie przez Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x’} . Takie sformułowanie daje możliwość zbudowania zależności rekurencyjnej między wszystkimi fragmentami sceny. Z drugiej strony jeśli podzielić całą scenę na fragmenty elementarne, to uwzględnienie równania renderingu wymaga analizy „każdy z każdym” tych fragmentów. Prowadzi to oczywiście do złożoności kwadratowej problemu oświetlenia globalnego.

Równanie wizualizacji zaproponowane przez Kajiya z 1986 roku pozwala prześledzić rekurencyjnie drogę promieni i wyznaczyć intensywności oświetlenia określonych powierzchni. Uwzględnienie wielkości świetlnych doprowadziło do powstania luminancyjnego równania wizualizacji opisywanego przez Cohena w 1993. Pozwala prowadzić obliczenia w grafice komputerowej z uwzględnieniem zasad fizyki. Po uwzględnieniu wielkości świetlnych luminancyjne równanie wizualizacji wyznacza rozkład luminancji.