Zaawansowane CPP/Ćwiczenia 7: Klasy wytycznych

Z Studia Informatyczne
< Zaawansowane CPP
Wersja z dnia 10:34, 2 paź 2006 autorstwa Ak (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Mechanizm wytycznych przydatny jest zwłaszcza podczas implementowania bibliotek. Pozwala definiować klasy, których pewne aspekty zachowania można ustalić (albo zmodyfikować) dopiero w momencie ich użycia w głównym programie.

W pliku word.cpp znajduje się fragment kodu, mogącego przy dużej dozie dobrej woli być uznanym za zalążek procesora tekstu. Przyjęto w nim założenie, że dokument składa się z akapitów, a każdy akapit będzie przechowywany jako jeden długi łańcuch. Aby wyświetlić dokument na ekranie, trzeba połamać akapity na poszczególne wiersze nie przekraczające jego szerokości. Istnieją różne algorytmy dokonujące łamania. Mogą one np. wyrównywać linie do prawej dodając na ich początek odpowiednią liczbę spacji, justować poprzez wstawianie spacji w środek, dbać o zachowanie zasad polskiej typografii poprzez pilnowanie aby spójniki nie trafiały na koniec linii, itd.

Ćwiczenie 1

Przestudiuj kod w pliku word.cpp; przy okazji upewnij się czy zamieszczony tam algorytm banalnego łamania wierszy jest poprawny (sprawdź zwłaszcza przypadki krańcowe i błędy off-by-one). Zaimplementuj dodatkową klasę wytycznych z innym algorytmem łamania linii, stwórz wewnątrz main() taki dokument i go wydrukuj.

Rozwiązanie

Ćwiczenie 2

Zaimplementuj odpowiedni operator, który pozwoli na przypisanie z jednego dokumentu do drugiego. Pamiętaj, że dokumenty zostały skonkretyzowane z innymi wytycznymi, a więc dla kompilatora będą to dwie różne klasy.

Rozwiązanie

Ćwiczenie 3

Przeanalizuj przykład zaczynający się od pliku glowny.cpp. Zamienia on nazwy zrozumiałe dla człowieka ("czarny", "zielony") na strukturki ze składowymi RGB, wykorzystując do tego celu fabrykę kolorów. Domyślną reakcją fabryki na przekazanie nieznanej nazwy koloru powinno być rzucenie wyjątkiem, ale chcemy zachować możliwość zmiany tej defaultowej reakcji; wprowadzono więc klasę wytycznych. Zwróć uwagę na podział tego projektu na poszczególne pliki źródłowe. Zaimplementuj w odrębnym pliku (albo plikach) alternatywną politykę, która zamiast wyjątku zwraca pewien ustalony kolor domyślny. Przerób ją następnie z klasy na szablon klasy tak, aby można było zadawać kolor domyślny jako trzy parametry tego szablonu.

Rozwiązanie