ZSBD-2st-1.2-w13.tresc-1.1-Slajd18
Partycjonowanie (1)
W hurtowni danych największe rozmiary osiągają tabele faktów. Przeszukiwanie dużych tabel jest czasochłonne, nawet z wykorzystaniem indeksów. Często decydenci są zainteresowani analizą tylko podzbioru rekordów tabeli, np. ilości sprzedanych produktów z grupy kosmetyki w Wielkopolsce. Dla takiego zapytania, podział dużej tabeli Sprzedaż na mniejsze, np. ze względu na województwa, w których dokonano sprzedaży znacznie skróciłby czas dostępu do wybranego podzbioru danych.
Fizyczny podział tabeli (lub indeksu) na części jest nazywany partycjonowaniem (ang. partitioning). Każda z części nazywa się partycją (ang. partition). Często jest ona fizycznie umieszczana na osobnym dysku, znajdującym się w tym samym lub wielu węzłach (komputerach) sieci. Rozmieszczanie danych w poszczególnych partycjach jest realizowane na podstawie wartości wskazanego atrybutu tabeli (indeksu), tzw. atrybutu partycjonującego . Fizycznie podzielona tabela (lub indeks) stanowi logiczną całość z punktu widzenia użytkownika.
