Teoria informacji/TI Wykład 12: Różnice pomiędzy wersjami
m (Zastępowanie tekstu - "\aligned" na "\begin{align}") |
m |
||
Linia 77: | Linia 77: | ||
<center><math>\begin{align} | <center><math>\begin{align} | ||
− | \frac{1}{N} \sum_{\bar{C}} \, | + | \frac{1}{N} \sum_{\bar{C}} \, _E ( \Delta , \bar{C} ) & \leq |
\frac{\delta }{2} + \frac{1}{m} \sum_{i = 1}^m \sum_{j \neq i} \frac{1}{2^n - 1} \cdot 2^{n \cdot H(Q + \eta )} \\ | \frac{\delta }{2} + \frac{1}{m} \sum_{i = 1}^m \sum_{j \neq i} \frac{1}{2^n - 1} \cdot 2^{n \cdot H(Q + \eta )} \\ | ||
& = \frac{\delta }{2} + \frac{1}{m} \cdot m \cdot \underbrace{(m-1) \cdot \frac{1}{2^n - 1}}_{\leq \frac{m}{2^n}} \cdot 2^{n \cdot H(Q + \eta )} \\ | & = \frac{\delta }{2} + \frac{1}{m} \cdot m \cdot \underbrace{(m-1) \cdot \frac{1}{2^n - 1}}_{\leq \frac{m}{2^n}} \cdot 2^{n \cdot H(Q + \eta )} \\ | ||
Linia 87: | Linia 87: | ||
Jesteśmy tu już blisko celu, gdyż <math>\left( \frac{\log_2 m}{n} + H(Q + \eta ) - 1 \right)</math> odpowiada „prawie” <math>R(C)-C_{\Gamma}</math>. | Jesteśmy tu już blisko celu, gdyż <math>\left( \frac{\log_2 m}{n} + H(Q + \eta ) - 1 \right)</math> odpowiada „prawie” <math>R(C)-C_{\Gamma}</math>. | ||
− | Konkretniej, do tej pory wiemy, że powyższe równanie jest spełnione dla wystarczająco dużych n, powiedzmy <math> n \ge n_1 </math>, i dla dowolnych <math>2 \le m \le 2^n</math>, <math>0 < \eta < \frac{1}{2} | + | Konkretniej, do tej pory wiemy, że powyższe równanie jest spełnione dla wystarczająco dużych n, powiedzmy <math> n \ge n_1 </math>, i dla dowolnych <math>2 \le m \le 2^n</math>, <math>0 < \eta < \frac{1}{2} - Q</math>. Twierdzimy, że można dobrać <math>n_0 \ge n_1</math> m i <math>\eta</math> w ten sposób, że dla dowolnego <math>n \ge n_0</math> spełnione jest |
− | <center><math>C_{\Gamma } - \varepsilon \leq \frac{\log_2 m}{n} \leq C_{\Gamma } | + | <center><math>C_{\Gamma } - \varepsilon \leq \frac{\log_2 m}{n} \leq C_{\Gamma } {(i)} </math></center> |
<center><math> \frac{\log_2 m}{n} + H(Q + \eta ) - 1 \leq - \frac{\varepsilon }{3}</math></center> | <center><math> \frac{\log_2 m}{n} + H(Q + \eta ) - 1 \leq - \frac{\varepsilon }{3}</math></center> | ||
Linia 97: | Linia 97: | ||
A więc jeśli n jest wystarczająco duże, dostajemy | A więc jeśli n jest wystarczająco duże, dostajemy | ||
− | <center><math> \frac{1}{N} \sum_{\bar{C}} \, | + | <center><math> \frac{1}{N} \sum_{\bar{C}} \, _E ( \Delta , \bar{C} ) \leq |
\frac{\delta }{2} + \frac{\delta }{2} = \delta </math></center> | \frac{\delta }{2} + \frac{\delta }{2} = \delta </math></center> | ||
Aktualna wersja na dzień 12:22, 26 wrz 2020
Wracamy do szacowania szacowanie obowiązuje dla dowolnego kodu C, o ile n jest wystarczająco duże. Pokażemy teraz, że dla wystarczająco dużych n istnieje kod C, który spełnia warunki Twierdzenia Shannona. W szczególności taki, dla którego drugi składnik szacowania można ograniczyć z góry przez .
. Przypomnijmy, że wyprowadzone na poprzednim wykładzieDo dowodu użyjemy metody probabilistycznej. Ustalmy
. Niech będzie zbiorem wszystkich możliwych m-elementowych sekwencji , takich że są parami różne. Niech .Od tego miejsca będziemy używać notacji
na oznaczenie sekwencji z . Argument probabilistyczny Shannona opiera się na prostej obserwacji. Jeślito istnieje kod C, taki że
.Zauważmy, że jeśli
jest sekwencją w o wartościach toNasze szacowanie daje zatem
Oszacujemy teraz (*) dla ustalonej pary indeksów .
Dla
niech oznacza kulę w o promieniu i środku w punkcie e, tzn.Łatwo zauważyć, że
Zatem
(gdzie
oznacza funkcję charakterystyczną: jest spełniona).Możemy oszacować teraz wartość (**) dla ustalonego e. Z pewnością każdy wektor inny niż
pojawia się jako dla pewnej sekwencji , i łatwo zauważyć, że każdy taki wektor pojawia się taką samą liczbę razy, tzn.dla dowolnych
. A zatem każde dodaje do sumy , czyliNa poprzednim wykładzie dokonaliśmy oszacowania rozmiaru kuli o promieniu , mamy zatem
Możemy już oszacować (**):
Pamiętając, że
, otrzymujemy stąd również szacowanie dla (*):
Wracając do głównego szacowania, dostajemy
Jesteśmy tu już blisko celu, gdyż
odpowiada „prawie” .Konkretniej, do tej pory wiemy, że powyższe równanie jest spełnione dla wystarczająco dużych n, powiedzmy
, i dla dowolnych , . Twierdzimy, że można dobrać m i w ten sposób, że dla dowolnego spełnione jestW szczególności druga nierówność implikuje
A więc jeśli n jest wystarczająco duże, dostajemy
Używając argumentu probabilistycznego, wnioskujemy, że musi istnieć kod C rozmiaru m, spełniający
. Ponieważ , ten kod spełnia warunki Shannona.Wybór
i spełniający oba konieczne warunki najłatwiej przedstawimy na diagramieUżywając ciągłości H, wybieramy
takie, że . Jeśli n jest wystarczająco duże, potem możemy znaleźć k takie, że . Tym samym oba warunki są spełnione, co kończy dowód.