Sw3.6-m8-1.2-Slajd20

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 10:34, 4 wrz 2006 autorstwa PZakrzewski (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Wewnętrzne urządzenia peryferyjne

Wewnętrzne urządzenia peryferyjne


Wśród wbudowanych urządzeń peryferyjnych najczęściej spotyka się układy licznikowe/czasowe, układ nadzorcy zwany watchdogiem, przetworniki analogowo-cyfrowe oraz sterowniki komunikacji szeregowej. Liczniki i układy czasowe to specjalizowane bloki mikrokontrolera wykorzystywane do współpracy z otoczeniem w czasie rzeczywistym. Podstawowy licznik zbudowany jest z rejestru przesuwnego i zlicza liczbę zmian poziomów sygnałów. Układy czasowe mogą pracować w dwóch konfiguracjach: jako właściwe układy czasowe, taktowane wewnętrznym sygnałem taktującym oraz jako liczniki taktowane zewnętrznymi sygnałami doprowadzonymi przez porty.

Liczniki używane są najczęściej do:

- mierzenia odstępów czasu między zdarzeniami zachodzącymi na zewnętrz mikrokontrolera (rejestracja zdarzeń),

- generowania impulsów w odstępach czasu o zaprogramowanej wartości,

- generowanie sygnałów impulsowych o określonym czasie trwania,

- sterowanie szybkością transmisji w portach szeregowych,

- realizacja zadań watchdoga.

Licznik nadzorcy - czyli watchdog to blok funkcjonalny stosowany w mikrokontrolerach, które pracują przez długi czas w systemach pozbawionych obsługi. Ich zadanie polega na bieżącym odliczaniu czasu i oczekiwaniu na sygnały zerujące, które oznaczają że system działa poprawnie.

Przetworniki analogowo-cyfrowe wykorzystują najczęściej dwie metody przetwarzania napięcia:

- metodę sukcesywnej aproksymacji SAR (ang. Successive AppRoximation),

- metodę jednozboczowego ładowania pojemności SS (ang. Single-Slope A/D).

Wygodniejszą metodą jest metoda SAR, gdyż nie wymaga ona podłączania zewnętrznego kondensatora. Przetwornik analogowo-cyfrowy oparty na metodzie SAR składa się z układu próbkująco-pamiętającego oraz z komparatora.

Sterownik komunikacji szeregowej ma za zadanie zapewnić wymianę informacji między mikrokontrolerem, a jego otoczeniem. Sterownik ten pozwala na wysyłanie zawartości rejestru przez określone wyprowadzenia portu lub na przetwarzanie ciągu binarnego na zawartość rejestru.

W mikrokontrolerach spotkać można następujące interfejsy szeregowe:

- UART (ang. Universal Asynchronous Receiver/Transmitter),

- SPI (ang. Serial Peripherial Interface),

- 1-Wire,

- I2C (ang. Inter-Integrated Circuit),

- CAN (ang. Controller Area Network),

- USB (ang. Universal Serial Bus).

Najczęściej stosowanymi są UART i SPI. Pierwszy z nich wykorzystywany jest między innymi do łączności mikrokontrolera z komputerem lub innymi mikrokontrolerami


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>