Jednostki wektorowe operują na długich słowach, interpretowanych jako wektory danych o formatach krótszych od długości słowa.
Ze względu na długość przetwarzanych słów jednostki wektorowe mają własne rejestry danych, niedostępne dla jednostek stałopozycyjnych.
Ponieważ typowo wszystkie elementy wektora podlegają takiemu samemu przetwarzaniu, nie ma możliwości realizacji rozejść warunkowych dla poszczególnych elementów. Jednostki wektorowe realizują specyficzny model operacji warunkowych bez rozejść programu, opisany w dalszej części wykładu.
Ponieważ jednostki wektorowe służą najczęściej realizacji konkretnych algorytmów (np. przetwarzania dźwięków i obrazów, ich zestaw instrukcji zawiera często instrukcje z pozoru dziwne, związane z wybranymi algorytmami (np. uśrednianie elementów dwóch wektorów lub arytmetyka z nasyceniem).
|