|
Analogiczne zagadnienie można rozpatrzyć, zakładając, iż dana płaszczyzna określona jest śladami i (patrz rys. 2.2_2a, b)Przyjmijmy dowolny rzut poziomy punktu . Zakładając, iż punkt należy do płaszczyzny wyznaczymy drugi rzut punktu. Prosta należy do płaszczyzny, jeżeli ma z nią, co najmniej dwa punkty wspólne. W konstrukcjach śladowych prosta leży na płaszczyźnie, jeżeli ślady prostej leżą na śladach płaszczyzny. Przez rzut poziomy punktu prowadzimy rzut poziomy prostej , dla której zakładamy przynależność do płaszczyzny . Rzut pionowy punktu wyznaczymy pośrednio poprzez wyznaczenie drugiego rzutu prostej . Wyznaczamy ślad poziomy prostej - oraz pokrywający się z nim rzut poziomy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle H_l’}
tego śladu . Rzut pionowy śladu poziomego Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle H_l”}
prostej będzie leżał na przecięciu się z osią x, wystawionej ze śladu poziomego prostej . Rzut poziomy śladu pionowego Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle V_l”}
będzie leżał na przecięciu się rzutu poziomego prostej z osią x. Rzut pionowy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle V_l”}
śladu pionowego będzie leżał na przecięciu się odnoszącej, wystawionej z tego punktu, aż do przecięcia się z rzutem pionowym Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l”}
prostej . Otrzymaliśmy w ten sposób rzuty pionowe śladów prostej , które wyznaczają rzut pionowy prostej . Na rzucie tym leży szukany rzut punktu , który będzie należał do płaszczyzny Na rys. 2.2_2 b przedstawiono analogiczną konstrukcję, korzystając z pośrednictwa prostej poziomej leżącej w płaszczyźnie .
|