Architektura Komputerów/Wykład 10: Redukcja opóźnień w procesorach superskalarnych i superpotokowych: Różnice pomiędzy wersjami
Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwaniaLinia 3: | Linia 3: | ||
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:ASK_M10_S01.png]] | |valign="top" width="500px"|[[Grafika:ASK_M10_S01.png]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
− | + | ||
|} | |} | ||
Linia 10: | Linia 10: | ||
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:ASK_M10_S02.png]] | |valign="top" width="500px"|[[Grafika:ASK_M10_S02.png]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
− | + | ||
|} | |} | ||
<hr width="100%"> | <hr width="100%"> | ||
Linia 16: | Linia 16: | ||
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:ASK_M10_S03.png]] | |valign="top" width="500px"|[[Grafika:ASK_M10_S03.png]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
− | . | + | O ile w procesorze jednopotokowym utrata pięciu cykli oznacza utratę czasu wykonania pięciu instrukcji, to w przypadku procesora superskalarnego opóźnienie wyrażone w „straconych” instrukcjach jest tyle razy większe, ile procesor ma potoków. |
+ | |||
+ | Duży proporcjonalny spadek wydajności procesorów superskalarnych wynikający z opóźnień powoduje konieczność minimalizacji tych opóźnień. | ||
|} | |} | ||
<hr width="100%"> | <hr width="100%"> |
Wersja z 23:09, 13 paź 2006
![]() |
![]() |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |
![]() |
... |