Analiza matematyczna 2/Ćwiczenia 4: Ciągi i szeregi funkcyjne. Szereg Taylora
Ciągi i szeregi funkcyjne. Szereg Taylora. Ćwiczenia
Ćwiczenie
Zbadać zbieżność (oraz rodzaj zbieżności) ciągów funkcyjnych:
(1)
w
(2)
w przedziale
(1)
Wyznaczyć granicę punktową tego ciągu funkcyjnego.
Zbadać (bezpośrednio z definicji), czy
ciąg ten jest zbieżny jednostajnie do
swojej granicy punktowej.
(2)
Wyznaczyć granicę punktową tego ciągu funkcyjnego.
Czy na podstawie postaci tej granicy punktowej można
wnioskować o zbieżności jednostajnej?
(1)
Dla dowolnego ustalonego mamy
Zatem
to znaczy gdzie
Aby sprawdzić, czy funkcja
jest granicą jednostajną, obliczamy
zatem w
{ Rysunek AM2.M04.C.R01 (stary numer AM2.2.10a)}
{ Rysunek AM2.M04.C.R02 (stary numer AM2.2.10b) animacja}
(2)
Dla dowolnego mamy,
zatem:
gdyż jest to ciąg geometryczny.
Dla mamy
zatem
Zatem gdzie
Ponieważ funkcje są ciągłe dla
oraz ich granica
punktowa
nie jest funkcją ciągłą, więc
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am2.w.04.130|).
{ Rysunek AM2.M04.C.R03 (stary numer AM2.2.11a)}
{ Rysunek AM2.M04.C.R04 (stary numer AM2.2.11b) animacja}
Ćwiczenie
Zbadać zbieżność (oraz rodzaj zbieżności) ciągu funkcyjnego
w
Obliczyć punktową granicę ciągu funkcyjnego.
W celu zbadania zbieżności jednostajnej
(z definicji) wyznaczyć największą wartość funkcji
Dla dowolnego mamy
Zatem
W celu zbadania czy funkcja jest granicą jednostajną
należy obliczyć
W tym celu wyznaczmy wartość największą funkcji
Zauważmy, że funkcje
są nieparzyste.
Aby wyznaczyć ekstrema obliczamy pochodną
Zatem dla
oraz
Ponieważ
dla
więc funkcja
ma maksimum globalne dla
(i ponieważ jest nieparzysta, więc ma minimum globalne dla
).
Ponadto
Zatem
czyli
{ Rysunek AM2.M04.C.R05 (stary numer AM2.2.12a)}
{ Rysunek AM2.M04.C.R06 (stary numer AM2.2.12b) animacja}
Ćwiczenie
Zbadać zbieżność (zbieżność jednostajną)
szeregu funkcyjnego w podanym obszarze:
(1)
(gdzie
)
(2)
(1)--(2) Skorzystać kryterium Weierstrassa zbieżności szeregów funkcyjnych (patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am2.w.04.150|).
{}(1) Ponieważ
oraz szereg liczbowy
jest zbieżny (jako uogólniony szereg harmoniczny
z wykładnikiem
;
patrz Przykład AM1.Uzupelnic p.new.am1.w.06.150|),
więc na mocy kryterium Weierstrassa zbieżności szeregów
funkcyjnych
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am2.w.04.150|)
wnioskujemy, że szereg
jest zbieżny jednostajnie w obszarze
Odpowiedź:
Szereg
jest zbieżny jednostajnie w obszarze
(2)
Ponieważ
oraz szereg liczbowy
jest zbieżny (jako uogólniony szereg harmoniczny
z wykładnikiem
;
patrz Przykład AM1.Uzupelnic p.new.am1.w.06.150|),
więc na mocy kryterium Weierstrassa zbieżności szeregów
funkcyjnych
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am2.w.04.150|)
wnioskujemy, że szereg
jest zbieżny jednostajnie w
Odpowiedź:
Szereg
jest zbieżny jednostajnie w
Ćwiczenie
Zbadać obszar zbieżności szeregu funkcyjnego
(1)
Zastosować kryterium d'Alemberta
(patrz Wniosek AM1.Uzupelnic w.new.am1.w.07.020|),
dla szeregu liczbowego przy ustalonym
(1) W celu zastosowania kryterium d'Alemberta obliczamy
zatem
Gdy czyli
to szereg na mocy kryterium
d'Alemberta
(patrz Wniosek AM1.Uzupelnic w.new.am1.w.07.020|)
jest zbieżny.
Gdy czyli
to szereg na mocy kryterium
d'Alemberta
(patrz Wniosek AM1.Uzupelnic w.new.am1.w.07.020|)
jest rozbieżny.
Pozostaje do sprawdzenia przypadek
Wówczas otrzymujemy szereg zerowy
który jest zbieżny.
Odpowiedź: Obszarem zbieżności szeregu
jest przedział
Ćwiczenie
Zbadać obszar zbieżności szeregu funkcyjnego
Rozważyć osobno przypadki:
i
Skorzystać z kryterium porównawczego
(patrz Twierdzenie AM1.Uzupelnic t.new.am1.w.06.090|)
oraz
sprawdzić warunek konieczny zbieżności szeregów.
Dla mamy
zatem
Ponieważ
jest szeregiem geometrycznym zbieżnym
(gdyż
), zatem na mocy kryterium porównawczego
(patrz Twierdzenie AM1.Uzupelnic t.new.am1.w.06.090|),
szereg
jest w tym przypadku zbieżny.
Dla mamy
a zatem szereg liczbowy nie spełnia warunku koniecznego zbieżności szeregów. Więc w tym przypadku szereg jest rozbieżny.
Dla szereg nie jest określony.
Dla mamy szereg
który jest rozbieżny, gdyż
nie spełnia warunku koniecznego zbieżności szeregów.
Odpowiedź: Obszarem zbieżności szeregu jest
Ćwiczenie
Rozwinąć w szereg Maclaurina następujące funkcje:
(1)
(2)
(1) Wyznaczyć kolejne pochodne funkcji
w
(2) Wyznaczyć kolejne pochodne funkcji
w
oraz wyprowadzić ogólny wzór na
(1)
Liczymy kolejne pochodne funkcji oraz pochodne dla
:
Podstawiając do wzoru na szereg Maclaurina, mamy
Zauważmy, że otrzymany szereg Maclaurina jest skończony
oraz jest równy wyjściowemu wielomianowi, to znaczy
dla każdego
Nie jest to przypadek, jak zobaczymy na następnym wykładzie.
(2)
Liczymy kolejne pochodne funkcji :
oraz ogólnie dla mamy
lub krócej
Zatem szereg Maclaurina jest postaci
Można dodatkowo sprawdzić, że obszarem zbieżności tego szeregu
jest
Na kolejnym wykładzie dowiemy się, że sumą tego szeregu jest
wyjściowa funkcja
Ćwiczenie
Rozwinąć funkcję
w szereg Maclaurina.
Wyznaczyć kolejne pochodne funkcji
w
oraz wyprowadzić ogólny wzór na
Liczymy kolejne pochodne funkcji oraz pochodne dla
:
Podstawiając do wzoru na szereg Maclaurina, mamy
Zauważmy, że otrzymany szereg Maclaurina jest
szeregiem geometrycznym (dla każdego )
oraz jego obszarem zbieżności jest przedział
Ze wzoru na sumę szeregu geometrycznego,
widzimy także, że
dla
Ćwiczenie
Rozwinąć następujące funkcje w szereg Taylora o środku w punkcie :
(1)
(2)
(1)--(2)
Wyznaczyć kolejne pochodne funkcji
w punkcie
oraz wyprowadzić ogólny wzór na
(1)
Liczymy kolejne pochodne funkcji oraz pochodne dla
:
Podstawiając do wzoru na szereg Taylora, mamy
Zauważmy, że otrzymany szereg Taylora jest skończony
(czyli jest wielomianem),
więc jego obszarem zbieżności jest
Oczywiście gdybyśmy wykonali działania w powyższym
wielomianie to otrzymalibyśmy postać w jakiej podana była
funkcja
zatem
dla
(2)
Liczymy kolejne pochodne funkcji oraz pochodne dla
:
Podstawiając do wzoru na szereg Taylora, mamy
Łatwo sprawdzić, że obszarem zbieżności powyższego szeregu
jest przedział
Ćwiczenie
Rozwinąć funkcję
w szereg Taylora o środku w punkcie
Wyznaczyć kolejne pochodne funkcji
w punkcie
oraz wyprowadzić ogólny wzór na
Liczymy kolejne pochodne funkcji oraz pochodne dla
:
Podstawiając do wzoru na szereg Taylora, mamy
Łatwo sprawdzić, że obszarem zbieżności powyższego szeregu
jest przedział